แค้นรักสามีตัวร้าย – บทที่ 1767 น้ำทะเลแช่สมองของเธอพังแล้ว?

บทที่ 1767 น้ำทะเลแช่สมองของเธอพังแล้ว?

“กานต์ คุณกลับมา!”

ไอราคำรามเบาๆ แต่กลับก็ไม่กล้าเสียงดังมากนัก

นี่กานต์กลับไปจะทำอะไร?

สายฟ้าไม่ได้ยุแหย่ง่ายขนาดนั้น หากเขาถูกคนของสายฟ้าพบเข้า ถึงเวลาตัวคนเดียวจะทำอย่างไร?

ไอราคิดถึงตรงนี้ก็จะย้อนกลับไป กลับถูกสิงหราชดึงแขนไว้ในทันที

“นายหญิง คุณกานต์บอกเอาไว้แล้วว่าให้ผมส่งคุณไป”

“ปล่อย!”

ไอราไม่เคยเห็นสิงหราชมาก่อน แต่จากคำเรียกขานที่เขามีต่อกานต์ก็รู้ได้ว่าเขาคือข้ารับใช้ตระกูลโตเล็ก

สิงหราชกลับเอ่ยขึ้นอย่างไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย “ผมเชื่อฟังเพียงแค่คำสั่งของคุณกานต์เท่านั้นฉะนั้นนายหญิงขออภัยครับ!”

พูดจบสิงหราชก็น็อคไอราจนสลบไป นำเธอลากเข้าไปในเฮลิคอปเตอร์ มองดูทิศทางของทะเลใหญ่อีกทีจากนั้นขับเฮลิคอปเตอร์ไปอย่างไม่ลังเลหันหลังกลับมา

กานต์กลับมาถึงใต้เรือกลไฟของสายฟ้า ปีนขึ้นไปด้วยความรวดเร็ว ปล่อยระเบิดทิ้งไว้ในตำแหน่งที่หลบซ่อนสองสามจุด จากนั้นจากไปอย่างไร้ซุ่มไร้เสียงอีกครั้ง

มุมริมฝีปากของเขายกขึ้นเป็นรอยยิ้มที่เลือดเย็น

กล้าวางแผนทำร้ายเขา ปล้นผู้หญิงของเขาไป ก็ต้องจ่ายค่าตอบแทนที่เหมาะสม!

กานต์ออกไปจากตรงนั้นระยะทางหนึ่งด้วยความรวดเร็ว จากนั้นถึงได้หยิบรีโมทออกมาจากกระเป๋าเสื้อผ้า จ่อไปทางเรือกดปุ่มลงไป

เสียงระเบิดก้องกังวาล เมฆรูปเห็ดสีดำก็กระจายเต็มบนพื้นผิวทะเล

สายฟ้าถูกแรงสั่นสะเทือนจนต้องกระโดดทะเลเอาชีวิตรอด กลับโมโหเรื่องนี้จนแทบจะสลบลงไป

“ใคร? ใครระเบิดเรือกลไฟของฉัน? องค์หญิงไอราล่ะ? ตัวเธอจะเกิดอะไรขึ้นไม่ได้!”

แต่ความหวาดกลัวที่แรงระเบิดดึงดูดเข้ามาทำให้คนที่อยู่บนเรือไม่ฟังคำสั่งเลยแม้แต่น้อย ต่างฝ่ายต่างหนีเอาชีวิตรอด

สายฟ้าจ้องเขม็งไปที่ฉากนั้น โมโหจนร้อนรนจนปัญญา ทำได้เพียงไปจากที่นี่ก่อนชั่วคราวเช่นเดียวกัน

หลังจากกานต์ระบายความแค้นเรียบร้อยก็ขึ้นฝั่งในเขตพื้นที่ทะเลที่อยู่บริเวณใกล้เคียง วินาทีแรกก็ติดต่อสิงหราช。

“มารับฉันที่นี่!”

กานต์ส่งตำแหน่งที่ตั้งให้กับสิงหราช。

สิงหราชยังไม่ทันจัดการที่ทางกับไอราให้เรียบร้อยก็ได้รับคำสั่งจากกานต์ รู้สึกนับถือกำลังการเคลื่อนไหวของกานต์เป็นอย่างยิ่ง รีบกลับเส้นทางการบินกลับไปถึงตำแหน่งที่ตั้งของกานต์

คนกลุ่มหนึ่งออกจากทะเลหลวงไปอย่างรวดเร็ว

กานต์มองดูท่าทางสลบไสลของไอรา อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย

“นายทำเธอสลบไป?”

“นายหญิงไม่ยอมจากไป จะตามคุณไปให้ได้ ผมกลัวทำเรื่องของคุณกานต์เสีย จึงจำเป็นต้องทำเช่นนี้”

สิงหราชพูดด้วยท่าทีที่เหมาะสม

ดวงตาของกานต์เป็นประกายขึ้นเล็กน้อย ความรู้สึกที่แปลกประหลาดหมุนวนอยู่ภายในดวงตาของเขา จากนั้นเอ่ยอย่างราบเรียบว่า “ครั้งหน้าอย่าทำอีก”

“ครับ”

กานต์กอดไอราเข้ามาในอ้อมแขน หาเข็มเงินออกมาจากในกระเป๋าเป้พกติดตัว แทงลงไปเข็มหนึ่งบนจุดชีพจรบางแห่งของไอรา ไอราร้องโหยหวนฟื้นขึ้นมาในทันที

“สารเลว!แกกล้าทำฉัน!”

ความทรงจำของไอรายังหยุดอยู่ที่ฉากนั้นก่อนหน้าที่จะสลบ ตาของเธอยังไม่ทันลืมขึ้นก็ลงมือไปทางข้างกาย ถูกกานต์รั้งเอาไว้ในทันที

“เพิ่งฟื้นขึ้นมา โวยวายอะไร?”

ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย ไอราอดไม่ได้ที่จะชะงักเล็กน้อย จากนั้นถึงได้มองชัดเจนว่าคนที่อยู่ด้านหน้าเป็นใคร แต่กลับเอ่ยถามขึ้นอย่างเป็นกังวล “คุณได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า? คุณกลับไปทำอะไร?”

“ระเบิดเรือ!”

สองคำสั้นๆกลับแสดงนิสัยและอารมณ์ของกานต์ออกมาให้เห็นเต็มตา

ไอราหัวเราะขึ้นมาอย่างกะทันหัน

“สายฟ้าคงจะโมโหตาย”

“คงจะไม่ คนอย่างเขาไม่คิดอะไรมาก เธอต่างหาก ดีขึ้นหน่อยหรือยัง?”

นี่ไอราถึงได้เห็นว่าในมือของกานต์ถือเข็มเงินเอาไว้ อดไม่ได้ที่จะคิดถึงความเจ็บปวดเมื่อสักครู่นี้ เอ่ยขึ้นด้วยปากที่กระตุกเล็กน้อยว่า “เมื่อครู่นี้คือคุณที่ใช้เข็มเงินแทงฉัน?”

“ไม่งั้นล่ะ? ถึงอย่างไรผมก็เคยเรียนจุดชีพจรบนร่างกายมนุษย์กับพี่ใหญ่มาช่วงหนึ่ง เธอไม่ใช่บอกว่าถูกวางยาทั่วทั้งร่างกายอ่อนปวกเปียกไร้เรี่ยวแรงหรอกหรอ? ฉันจำได้ว่าตำแหน่งนั้นที่ฉันแทงลงไปเมื่อสักครู่นี้น่าจะทำให้เธอฟื้นตัวได้เยอะมาก”

กานต์พูดจบก็เก็บเข็มเงินลงไป แต่ไอรากลับรู้สึกกลัวขึ้นมา

“คุณแทงเข็มกับคนครั้งแรกใช่หรือเปล่า?”

“เธอรู้ได้ยังไง?”

“แรงของคุณสามารถแทงวัวตัวหนึ่งให้ตายได้ คุณว่าฉันรู้ได้ยังไง!กานต์ คุณน่ะอยากทำฉันให้ตายแล้วหาแฟนใหม่ใช่หรือเปล่า?”

ไอรารู้สึกอยุติธรรมเหลือเกิน นี่ไม่ตายที่ทะเลหลวง ไม่แน่อาจตายอยู่ในมือของกานต์ได้

กานต์กลับหัวเราะสบายๆพร้อมกับเอ่ย “วางใจ ฉันรู้ดีอยู่แก่ใจ ยิ่งไปกว่านั้นเธออยากตายอยู่ในมือของฉันก็ไม่ควรจะเป็นวิธีการตายนี้ ตายอยู่บนเตียงไม่ดีหรอ?“

“คุณไสหัวออกไปเถอะคุณ!”

ไอราคิดไม่ถึงจริงๆว่ากานต์จะพูดจาเพ้อเจ้อขึ้นมาอย่างกะทันหัน อีกทั้งข้างกายยังมีคนอื่นอีก อดไม่ได้ที่จะอายจนหน้าแดง

กานต์กลับหัวเราะอย่างไม่ใส่ใจ หมุนตัวไปพูดกับสิงหราชว่า “ขับตรงกลับเมืองชลธี”

แม้ว่าบุริศร์กับนรมนย้ายกิจการไปที่ต่างประเทศทั้งหมดแล้ว แต่กานต์ยังคงจัดการกับคฤหาสน์หลังเก่าตระกูลโตเล็กออกมาเมื่อหลายปีก่อน หลังจากวันหยุดกลับไปพักด้วยความเคยชิน เขายังคงมีความรู้สึกเล็กน้อยกับคฤหาสน์หลังเก่า

สิงหราชชะงักไปชั่วขณะ ไม่รู้ที่อยู่ที่แน่นอนของเมืองชลธี แต่ว่าก็ไม่ได้เอ่ยถาม เปิดจีพีเอสหมุนเปลี่ยนเส้นทางในทันที

ในเครื่องบินเงียบลงมาอย่างกะทันหัน ไอราถึงรู้สึกขึ้นมาได้ว่าสถานการณ์ของตนเองกับกานต์ค่อนข้างเก้กังทำตัวไม่ถูก

“คุณไม่มีคำถามจะถามฉันหรอ?”

เสียงของไอราเบามาก ถึงขนาดเก็บลมหายใจของทั่วทั้งร่างกาย

กานต์มองดูเธอแวบหนึ่งอย่างนิ่งเฉย สายตาที่มีความหมายลึกซึ้งทำให้ไอราราวกับนั่งอยู่บนพรมเข็ม

“เธอมีอะไรจะพูดกับฉัน?”

กานต์ย้อนถามกลับ

อยู่ๆไอราก็ไม่รู้ว่าตนเองควรจะเริ่มพูดขึ้นมาจากตรงไหน

ยิ่งไปกว่านั้นเธอยังมีความรู้สึกคิดไปเองอย่างหนึ่ง รู้สึกว่ากานต์ดูเหมือนจะรู้อะไรหน่อยแล้ว

เห็นท่าทางที่อยากจะพูดแต่ก็ไม่กล้าพูดของไอรา กานต์ก็ไม่บีบบังคับเธอ เพียงแต่เสียงเยือกเย็นเล็กน้อยว่า

“ต่อไปไม่ว่าจะทำอะไร พาสมองออกไปด้วยหน่อย อย่าคิดว่าทักษะของตนเองดีมากก็มั่นใจในฝีมือกล้าทำอะไรไปหมด คราวนี้เป็นเพราะฉันติดตั้งระบบติดตามลงบนโทรศัพท์มือถือของเธอ คราวหน้าฉันคงไม่กล้ารับประกันว่าเธอจะมีความโชคดีขนาดนี้”

ได้ยินกานต์ติดตั้งระบบติดตามบนโทรศัพท์มือถือของตนเอง ไอราอดไม่ได้ที่จะตกตะลึงเล็กน้อย

ไม่รู้สึกแย่และโกรธเหมือนกันกับคนอื่น ในใจของเธอเกิดกระแสความอบอุ่นพาดผ่านอย่างช้าๆ เพราะเธอรู้ว่า กานต์คนๆนี้ที่จริงแล้วเย็นชามาก หากไม่ใช่คนที่สำคัญต่อตนเองเขาไม่มีทางยุ่งไม่เข้าเรื่องเลยแม้แต่น้อย

คิดถึงอันตรายที่กานต์ตัวคนเดียวไปช่วยชีวิตเธอขึ้นมา มุมริมฝีปากของไอราก็เริ่มยกขึ้น

“กานต์ คุณรักฉันแย่แล้วใช่หรือเปล่า?“

“น้ำทะเลแช่สมองของเธอพังแล้ว?”

กานต์เหลือบมองเธอแวบหนึ่ง พูดจาค่อนข้างเหน็บแนม

ไอรากลับไม่ใส่ใจเลยแม้แต่น้อยขึ้นไปข้างหน้าหนึ่งก้าวกอดแขนของเขาเอาไว้ เอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า “คุณอย่าไม่ยอมรับ ไม่งั้นคุณใส่ใจฉันขนาดนั้นทำไม? ต่างก็บอกว่าเป็นฉันที่ตามจีบคุณ รีบพูดมาคุณมีความรู้สึกกับฉันตั้งแต่เมื่อไร?”

กานต์มองดูไอราทีหนึ่งราวกับดูคนโง่ เอ่ยขึ้นอย่างค่อนข้างรังเกียจว่า “ฉันมีความรู้สึกกับเธอมาตลอดเธอไม่รู้?”

“หา?”

ไอรารู้สึกว่าตัวเองแทบจะถูกความสุขพุ่งชนจนล้มคว่ำแล้ว ก็ได้ยินกานต์เอ่ยขึ้นอย่างราบเรียบว่า “เริ่มตั้งแต่เธอแอบดูฉันฉี่ ฉันก็แทบอยากจะฆ่าเธอทิ้งไปจากโลกใบนี้ ความโกรธและความเกลียดก็คงจะถือว่าเป็นความรู้สึกแบบหนึ่ง”

คำพูดนี้พูดออกมา รอยยิ้มของไอราก็ค้างเติ่งอยู่บนใบหน้า

แค้นรักสามีตัวร้าย

แค้นรักสามีตัวร้าย

Status: Ongoing

ไฟเผาความรักทั้งหมดของนรมนที่มีต่อบุริศร์ หลังจากห้าปี เธอกลับไปอย่างงดงามและเพื่อทวงความยุติธรรมสำหรับตัว เธอเอง แต่คาดไม่ถึงว่าเด็กชายที่ถูกพากลับมาด้วยนั้นมีแผน มากกว่าเธอ เด็กน้อยยืนอยู่ข้างหน้าบุริศร์ กล่าวอย่างไร้เดียง สาว่า “คุณลุง สามารถช่วยผมได้ไหม? ผมขอร้อง” บุริศร์ รู้สึกว่าไม่สามารถต้านทานการวิงวอนของเด็กได้ คุกเข่าลง เพื่อช่วย แต่คาดไม่ถึงว่าจะถูกพ่นใส่หน้า อยู่มาวันหนึ่ง บุริศร์ พูดกับเด็กชายหน้าตาดีว่า “เด็กน้อย นี่คือห้องของฉัน!” “แต่ ว่าผมอยากนอนกับหม่าม พวกเรานอนด้วยกันมาห้าปีแล้ว” ชายหนุ่มร้องไห้… แค่ไปจีบภรรยากลับมาเท่านั้น ทำไมลูก ของฉันถึงเอาใจยากเหลือเกิน

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท