“เกิดอะไรขึ้น?”
สีหน้าของกานต์แย่สุดๆ แต่สิงหราชกลับไม่ค่อยมีเวลาที่จะสนใจ
เขาเพิ่งได้มาติดตามกานต์ แค่เริ่มงานก็ต้องจัดการงานที่มากมายขนาดนี้ พูดตามจริงสิงหราชยุ่งจนสภาพยับเยินตั้งแต่แรกแล้ว งานหลั่งไหลเข้ามาจากทุกทิศทาง ตอนนี้โดนกานต์ถามอย่างนี้ สมองของเขาจึงหยุดทำงานทันที
เห็นสภาพของสิงหราช กานต์แค่ขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไรอีก รีบถือคอมพิวเตอร์ขึ้นมาจัดการอย่างรวดเร็ว
ทุกเว็บไซต์ที่เผยแพร่ข่าวไม่ดี กานต์ได้จัดการแฮกทั้งหมด บางคนที่แสดงความเห็นส่วนตัวก็ลบบัญชีทิ้งไปทันที ไม่กี่นาที ประเด็นของการวิพากษ์วิจารณ์จากมวลชนที่เกี่ยวข้องกับไอราทั้งหมดก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย
กมลที่กำลังถือมือถือพูดอะไรกับไอราอยู่ด้วยความโมโห ก็เห็นข่าวบนมือถือค่อยๆหายไปอย่างงุนงง แล้วก็หาไม่เจออีกเลย
เธอมองไอราอย่างเหม่อลอย รู้สึกว่าตนเองกำลังฝันอยู่
มุมปากของไอรากลับยิ้มเล็กน้อย พูดโอ้อวด: “เธอลืมไปแล้วล่ะสิ พี่รองของเธอเป็นยอดฝีมือนะ”
“โห! ฉันก็เลยโดนพวกเธอโชว์หวานอีกแล้วสินะ? เสียแรงที่ฉันเป็นห่วงเธอซะได้”
กมลเข้าใจขึ้นมาทันที
ก็ใช่ มีไม่กี่คนหรอกที่จะเทียบชั้นฝีมือแฮกเกอร์ของพี่รองได้ แต่ทว่าการแสดงฝีมือแฮกเกอร์อยู่ที่นี่ทำให้เธอปวดฟันจริงๆ
เธอเก็บมือถือขึ้นเงียบๆ มองรอยยิ้มมุมปากที่น่าขัดตาของไอรา พูดขึ้นอย่างกลุ้มใจ: “มีแฟนแล้วเจ๋งนักหรือไง?”
“อืม เจ๋งสิ”
ไอราอารมณ์ดีมากๆ
เมื่อได้รู้ว่ากานต์จะไม่ไว้หน้าพริมรตาเพราะความรู้สึกผิดแน่ๆ ในใจของไอราจึงคึกคักเป็นพิเศษ
เธอไม่ใช่แม่พระนะ ที่ทุกคนพากันขอให้เธอยอมยกแฟนของตัวเองให้คนอื่น ถ้าเธอยังจะเห็นอกเห็นใจอีกฝ่าย งั้นเธอก็เป็นคนโง่ที่โง่ที่สุดเลย
“ไปกันเถอะ ไปซื้อเสื้อผ้าให้พี่ชายเธอกัน”
ไอรานึกถึงกานต์ที่มีชุดทางการกับเสื้อผ้าสบายๆไม่กี่ชุด จึงอดไม่ได้ที่จะดึงมือของกมลไปเดิน ชอปปิ้ง
กมลค้อนขวับ
“ขอร้องเถอะ ตอนนี้พี่รองฉันเป็นหัวหน้าครอบครัวของตระกูลโตเล็กนะ เขาอยากสวมเสื้อผ้าอะไรแค่ส่งเสียงสั่งออกมาก็พอแล้ว รับรองเลยว่าร้านค้าที่เป็นตัวแทนเฉพาะจะรีบแย่งกันส่งมาที่บ้านของตระกูลโตเล็กแน่ๆ จำเป็นต้องให้เธอตากแดดร้อนๆออกไปซื้อให้เขาด้วยเหรอ?”
“เธอไม่เข้าใจหรอก นี่เป็นความเอาใจใส่ มันไม่เหมือนกันนะ”
ท่าทางโอ้อวดของไอรายิ่งทำให้กมลรู้สึกขัดตา
กมลรู้แล้วว่าการออกมากับเธอก็คือการทารุณตนเองนั่นแหละ
เฮ้อ เธอก็อยากมีแฟนแล้วนะ
แต่กมลนึกถึงท่าทางหวงเธอของพวกพี่ชายน้องชายของตนเองขึ้นมา เธอก็ถอนหายใจอีกครั้ง รู้สึกอยู่ลึกๆว่าชีวิตนี้การแต่งงานออกไปอยู่ที่อื่นคงเป็นความปรารถนาที่มากเกินไปสินะ
ไอราไม่สนใจว่ากมลจะคิดยังไง เธอดึงกมลไปที่ร้านเครื่องแต่งกาย เห็นเสื้อผ้าของที่นี่พอใช้ได้ จึงอดไม่ได้ที่จะเลือกๆดู
“กมล เธอว่าพี่รองของเธอสวมสูทสีกรมจะดูดีไหม?”
“พี่รองฉันหุ่นดี ไม่ใส่อะไรเลยก็ดูดี”
กมลกำลังหาวๆอยู่พูดขึ้นโดยไม่ใส่ใจ ใครจะไปคิดว่าไอราจะเห็นด้วย
“อืม กล้ามท้องกับวีไลน์ของพี่รองเธอดูดีใช้ได้เลยจริงๆ”
“โอ้โห ไอรา เธอคงไม่ได้กินพี่รองฉันไปแล้วนะ?”
กมลสนใจขึ้นมาทันที
ไอรารู้สึกถึงสายตาของทุกคนจากรอบๆด้านโฟกัสมาบนร่างของเธอ
เคอะเขินจนเธอต้องอุดปากกมลเอาไว้ ดึงเธอวิ่งออกไปทันที
“เธอนี่ปิดปากบ้างก็ได้ อะไรก็พูดออกมาหมด แล้วยังเสียงดังขนาดนั้น เธออยากประกาศให้โลกรู้หรือไง?”
ไอราไม่เคยรู้สึกว่าความไม่ใส่ใจของกมลไม่ดีมาก่อนเลย แต่ตอนนี้กลับอยากอุดปากของเธอมากๆพยายามไม่ให้เธอได้เอ่ยปากออกมาอีก
แต่กมลกลับยิ้มอย่างอวดดี
ใครให้พวกเขาเอาแต่โชว์หวานใส่เธอล่ะ
เฮ้อ วันเวลาของคนโสดมันยากจะทนได้นะ
กมลโดนไอราดึงเข้าไปในร้านเครื่องแต่งกายอีกร้านหนึ่ง สาวสวยสองคนเดินเข้าไปแล้ว
สไตล์เสื้อผ้าของร้านนี้ไม่เลวเลย ไอราจึงชอบมากไปโดยปริยาย แต่ตอนจ่ายเงินไอรากลับเจอคนที่คาดไม่ถึงปรากฏตัวอยู่ที่นี่
สายฟ้านั่นเอง!
สายฟ้ายิ้มกริ่มมองไอรากับกมลพูดขึ้น: “ทั้งหมดสามแสนแปดหมื่นห้าพัน ลดเศษให้พวกคุณ เหลือแค่สามแสนแปดหมื่นก็พอครับ คนสวยจะรูดบัตรหรือว่า……”
“บ้านนายพกเงินสดสามแสนแปดออกจากบ้านเหรอ?”
กมลหรี่ตาลงทันที คำที่พูดออกมาตอกกลับไปจนสะอึก
ไอราก้มหน้าเม้มปากยิ้มๆ แล้วหยิบบัตรเครดิตของตนเองออกมา
“รูดบัตร!”
กมลไม่ได้โต้แย้งเธอ แต่ทว่าสายตาของเธอกลับทัศนาจรไปบนร่างของสายฟ้า
สายฟ้ารู้สึกกดดันมาก
ข่าวลือที่ว่าคุณหนูของตระกูลโตเล็กได้รับการเอาอกเอาใจจากทุกคนในครอบครัว แพร่งพรายลุกลามไปทั่ว แต่กลับไม่เคยมีใครบอกว่าสายตาของกมลคนนี้เฉียบแหลมเกินไป ราวกับสามารถอ่านใจคนได้อย่างทะลุปรุโปร่ง
สายฟ้าลูบๆจมูกอย่างค่อนข้างอึดอัด ยิ้มพูดขึ้น: “คุณคนสวยท่านนี้เอาแต่มองผมทำไมครับ? ชอบผมเหรอ?”
“นายคู่ควรหรือไง?”
กมลคำรามออกมาด้วยเสียงเย็นยะเยือกพูดขึ้น: “ฉันเห็นว่านายดูเป็นคนไม่มีมารยาทน่ะ แต่ดวงตาคู่นั้นกลับดูเชี่ยวชาญในการวางแผนร้าย ฉันจึงกำลังคิดว่านายอยากจะคิดบัญชีใครกันแน่?”
แค่พูดออกไป รอยยิ้มของสายฟ้าจึงฝืนเอาไว้ไม่ไหวแล้ว
นี่เป็นครั้งแรกด้วยซ้ำที่เขาได้ยินคนพูดว่าดวงตาของเขาดูเชี่ยวชาญในการวางแผนร้าย
ผู้หญิงคนนี้รับมือยากพอตัว!
ว่าแล้วเชียวตระกูลโตเล็กไม่มีคนอ่อนแอ
ไอรากลับไม่ได้พูดอะไร รูดบัตรแล้วเดินออกไปทันที ถือโอกาสลากกมลออกไปด้วย
กมลมองไอราเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ แล้วตามเธอออกมานอกร้าน แต่ยังคงรู้สึกได้ว่าสายตาของสายฟ้าเอาแต่มองตามพวกเธอ
แค่ได้เจอกับสายฟ้าอีกครั้ง ไอราก็ไม่มีอารมณ์จะชอปปิ้งต่อไปแล้ว
หลังจากทั้งสองคนขึ้นรถ กมลกำลังมองไอรา ถามขึ้น: “บอกมา เธอกับผู้ชายคนเมื่อกี้เป็นอะไรกัน? อย่าคิดว่าฉันไม่เห็นสายตาของพวกเธอที่สื่อสารกันนะ ยังไง? คนที่มาจีบเธอเหรอ?”
“ไม่ใช่ สายตาของฉันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ?”
ไอราอดไม่ได้ที่จะกลุ้มใจ
แต่กมลกลับไม่ยอมโดนเธอเปลี่ยนเรื่องไปง่ายๆ เธอมองไอราอย่างจริงจังถามขึ้น: “คนๆนั้นดูพฤติกรรมไม่เหมาะสมเท่าไหร่ ก็บอกไม่ได้ว่าจะจีบเธอหรือเปล่า แต่ระหว่างเธอกับเขาต้องมีความลับแน่ๆ เธอจะบอกฉันเองหรือให้ฉันไปสืบ?”
“กมล เธอจะไม่ให้พื้นที่ส่วนตัวฉันหน่อยเหรอ? ฉันก็มีความลับของตัวเองนะ ความลับที่แม้แต่เพื่อนสนิทที่สุดก็บอกไม่ได้”
น้อยมากที่ไอราจะพูดคำนี้ แต่กมลกลับขมวดคิ้วพูดขึ้น: “เธอจะมีความลับอะไรก็ได้ แต่ความลับที่เกี่ยวกับคนๆนี้ห้ามมี”
“เพราะอะไร?”
“เพราะในดวงตาของเขาซ่อนแผนร้ายเอาไว้ ฉันกับเขาไม่รู้จักกันมาก่อน เขาคิดทำร้ายฉันไม่ได้หรอก ความเป็นไปได้เพียงหนึ่งเดียวก็คือเธอ ไอรา ฉันรู้ว่าทุกคนต่างมีอิสระส่วนตัว การที่ฉันขุดคุ้ยความลับของเธอพฤติกรรมอย่างนี้มันไม่ค่อยให้เกียรติกัน แล้วก็ไม่ค่อยดีด้วย แต่เธอเป็นคนที่พี่รองของฉันใส่ใจที่สุด แต่ก่อนตอนที่ความรู้สึกของพี่รองฉันยังไม่ตื่นตัวจึงเย็นชาไม่สนใจเธอ แต่ถ้าเขามั่นใจในความรู้สึกแล้ว นั่นก็คือตลอดไป ฉันไม่เห็นก็ไม่เป็นไรหรอก แต่ในเมื่อเห็นอันตรายที่ซ่อนอยู่ข้างกายเธอแล้ว ฉันจึงต้องถามให้ได้ ก็คิดซะว่าเพื่อพี่รองของฉัน ได้ไหม?”
กมลพูดขนาดนี้แล้ว ไอราจะยังพูดอะไรได้อีกล่ะ?
เพียงแต่ต้องบอกกมลเรื่องบริจาคไตจริงๆใช่ไหม?
