“เฮีย คิดมากไปหรือเปล่า? พี่กิจจาเป็นคนสุภาพเรียบร้อยขนาดนั้นจะเข้าไปในสำนักงานรักษาความปลอดภัยได้ยังไง? ไม่ต้องแฮกเข้าไปหรอกดีไหม?”
นะโมโต้แย้งไปโดยไม่รู้ตัว แต่กลับได้ยินกานต์พูดขึ้น “ให้นายสืบนายก็สืบสิ เพ้อเจ้ออะไรมากมาย”
“ครับ”
นะโมจึงไม่พูดอะไรแล้ว
กานต์นึกถึงไอราขึ้นมาอีกครั้ง
ตอนนี้ยัยนั่นคงหวั่นใจเป็นห่วงเขาจะแย่แล้วสินะ?
อีกไม่นานก็จะผ่าตัดแล้ว ถ้ารู้สึกไม่ดีคงส่งผลต่อการผ่าตัดแน่ๆ
นึกถึงตรงนี้ กานต์จึงรีบพูดขึ้น “ไปหาไอราแล้วฝากบอกเธอที”
“ห๊ะ?”
“ให้เธอรอฉันกลับไป ทำการผ่าตัดอย่างสบายใจ ฉันยังอยากอยู่กับเธอตลอดไปนะ”
คำพูดนี้ของกานต์ทำให้นะโมปวดร้าวจนฟันแทบหลุด อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น “เฮีย จะโชว์หวานก็ไม่ต้องทรมานกันขนาดนี้ก็ได้ เฮียส่งข้อความไปหาลูกพี่เองไม่ได้หรือไง? ทำไมต้องฝากผมไปบอกด้วย?”
“ถ้าฉันทำได้จะยอมให้นายได้ยินประโยคพวกนี้ไหมล่ะ? ช่วงนี้นายไม่ได้เอาสมองมาจากบ้านหรือไง?”
คำพูดของกานต์ถากถางจนนะโมต้องเบะปากขึ้นมาอีกครั้ง
ก็ได้ เขาคงไม่ได้คิดเยอะขนาดนั้นจริงๆ
ถ้ากานต์สะดวกคงไม่ให้ตนเองไปสืบหาข้อมูลของกิจจาแน่นอน ยิ่งไม่ฝากตนเองไปบอกไอราด้วย เป็นเขาที่สะเพร่าเองนั่นแหละ
แต่จู่ๆนะโมก็รู้สึกได้ถึงอีกเรื่องหนึ่งขึ้นมา
“เฮีย นี่เฮียโดนจับตาดูอยู่เหรอ?”
“อืม นายถึงต้องช่วยฉันไง”
คนที่กานต์เชื่อใจได้มีไม่มาก และนะโมก็เป็นหนึ่งคนที่สามารถตายไปด้วยกันได้
ได้ยินกานต์พูดอย่างนี้ นะโมจึงฮึกเหิมขึ้นมาทันที
“เฮียบอกมาได้เลย ผมจะช่วยเฮียได้ยังไง?”
“ช่วยฉันติดต่อสิงหราช ให้เขาจัดคนของตระกูลโตเล็กมาช่วยฉันในตำแหน่งที่ฉันส่งไป”
กานต์ไม่กล้าให้สิงหราชออกมาด้วย ภารกิจสำคัญของเขาก็คือปกป้องไอราให้ดี
ไม่คิดว่าสายฟ้าจะปรากฏตัวอยู่ในวิดีโอของกิจจา กานต์จึงไม่กล้าประมาท ถึงยังไงไอรากับสายฟ้าก็เคยติดต่อกันมาก่อน
คนๆนี้ค่อนข้างคาดการณ์ไม่ได้ ถึงขั้นดูปลิ้นปล้อนแปลกๆ กานต์จึงรู้สึกไม่สบายใจกับเขามาก
ก่อนและหลังการผ่าตัดของไอราเขาพยายามตัดโอกาสสายฟ้าที่จะจับตาดูไอรา เพียงเล็กน้อยก็ไม่ได้
ก่อนหน้านี้นะโมยังสามารถคุยกับกานต์ได้อย่างสบายใจ จนกระทั่งตอนที่เขาพูดถึงสิงหราชจึงเคร่งเครียดขึ้นมาทันที
“เฮีย เฮียเกิดเรื่องแล้วใช่ไหม? ผมจะเข้าไปช่วย”
“ไม่ต้อง ถ้านายมามีแต่จะเผยตัวฉัน ทำตามที่ฉันบอกก็พอ”
กานต์ปฏิเสธอย่างฉับพลัน
ไม่รู้ตอนนี้ในมุมมืดมีคนที่กำลังจดจ้องโรงพยาบาลทหารเยอะขนาดไหน ที่นะโมเป็นสหายคนสนิทของเขาเรื่องนี้ไม่ได้เป็นความลับอะไรอยู่แล้ว ดังนั้นแค่เขาเคลื่อนไหว โลกภายนอกก็ต้องได้ยินข่าวลือที่ตามติดตัวเขา ถึงเวลานั้นความมุมานะของกิจจาก็คงจะเปล่าประโยชน์
แต่เขาไม่สามารถอยู่ที่นี่รอให้กิจจาบุกโจมตีตามลำพังได้ เขาต้องไปช่วยกิจจา!
กานต์คิดเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าควรทำยังไง
จริงๆคนที่เขาอยากเจอมากที่สุดยังมีไอราอีกคน
ตอนที่ยัยนั่นบริจาคไตกล้าหาญมาก แต่ใครกันที่ต้องนอนอยู่บนเตียงผ่าตัดอย่างไม่เกรงกลัวอะไรเลยอีกครั้งล่ะ?
ก่อนหน้านี้เธอบริจาคไตลับหลังทุกคน แบกรับความโดดเดี่ยวและความหวาดกลัวเพียงลำพัง เดิมทีครั้งนี้เขาคิดว่าตนเองจะได้อยู่เป็นเพื่อนข้างๆเธอ แต่ทำไมยังคงไม่มีโอกาสนี้อีก
หรือในวันข้างหน้าเขายังต้องพลาดเรื่องของไอรามากกว่านี้อีกงั้นเหรอ?
กานต์รู้สึกอึดอัดจนทนไม่ไหว
เขาไม่อยากคลาดจากไอราแม้เพียงชั่วพริบตาอีกแล้วจริงๆ
ถ้าแผนการราบรื่น เขาน่าจะกลับมาทันการผ่าตัดของไอรา
ในใจของกานต์กำลังวางแผน สองมือเคาะอยู่บนแป้นพิมพ์ กำจัดร่องรอยเมื่อกี้ได้อย่างหมดจดแล้ว
หลังจากสิงหราชได้รับข้อความจากนะโม จึงอยากจะออกมาโดยสัญชาตญาณ แต่กลับนึกถึงคำสั่งของกานต์ที่ทำให้ตนเองตกใจจนเกือบตาย
ไอราเห็นสีหน้าของสิงหราชแล้ว ด้วยความที่เธอเป็นคนมีความรู้สึกไว จึงรู้สึกได้ถึงอะไรในทันที
“ข้อความจากกานต์เหรอ?”
“ไม่ใช่ครับ”
ไอรากลับไม่เชื่อคำตอบของสิงหราช
“บอกฉันมาใช่ข้อความของกานต์หรือเปล่า?”
“คุณไอรา ไม่ใช่จริงๆครับ เป็นข้อความจากคุณนะโม ที่ให้ผมช่วยจัดคนจำนวนหนึ่งเข้ามาช่วยเหลือ”
เรื่องที่ไตโดนขโมยไป ทั้งโรงพยาบาลทหารจึงตกอยู่ในสถานการณ์คับขัน โดยเฉพาะทหารมากมายที่อยู่ในที่เกิดเหตุ ไม่นึกว่าจะดูแลไตได้ไม่ดี ทำให้เบื้องบนไม่พอใจมาก ดังนั้นทุกคนต่างพากันตรวจตราอย่างเข้มงวดเตรียมพร้อมรับมือ
บอดี้การ์ดของตระกูลโตเล็กที่เข้ามาช่วยเหลือในตอนนี้ก็ตำหนิอะไรไม่ได้ แต่กานต์เป็นหัวหน้าครอบครัวของตระกูลโตเล็ก ถ้าไม่มีคำสั่งของกานต์ แค่อาศัยคำสั่งของนะโมสิงหราชต้องไม่ทำตามแน่ๆ
ดังนั้นนี่เป็นความจริงที่กานต์ออกคำสั่งแก่สิงหราช
ติดต่อสิงหราชได้แต่กลับไม่มีเวลาพูดกับเธอแค่ไม่กี่คำงั้นเหรอ?
ไอรารู้สึกเสียใจ
กำลังคิดๆอยู่ นะโมก็ส่งภาพสกรีนช็อตที่คุยกับกานต์เข้ามา คำพูดที่กานต์ฝากนะโมมาบอกต่อปรากฏขึ้นต่อหน้าไอราอย่างชัดเจน
เขาบอกว่า “รอเขากลับมา!”
เขาบอกให้เธอผ่าตัดอย่างสบายใจ
จู่ๆในใจของไอราก็เย็นลงได้ สงบลงแล้ว
เธอเซฟรูปสกรีนช็อตลงมา แล้วยิ้มอย่างเบิกบานพูดกับสิงหราช “นายไปจัดการเถอะ ไม่ต้องสนใจฉัน ฉันอยู่ที่นี่ไม่เป็นไรหรอก”
“ผมอยู่ข้างนอกนะครับ คุณไอรา ผมแค่คุยโทรศัพท์ก็เสร็จแล้ว ถ้าคุณมีอะไรเรียกผมได้เลย”
สิงหราชไม่กล้าเมินเฉย
ไอราจึงพยักหน้า
สิงหราชเดินออกไปแล้ว รีบติดต่อกับบอดี้การ์ดของตระกูลโตเล็ก ใช้รหัสลับเฉพาะของพวกเขาบอกคำสั่งของกานต์ให้ได้รับทราบ
ตระกูลโตเล็กที่ด้านนี้ต้องการเรียกใช้ใครก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นความลับอะไรอยู่แล้ว ดังนั้นสิงหราชจึงแบ่งคนออกเป็นสามส่วน เมืองหลวงหนึ่งกลุ่ม เมืองชลธีหนึ่งกลุ่ม อีกหนึ่งกลุ่มไปที่ตระกูลธนเกียรติโกศล
หลังจากที่ทั้งสามกลุ่มนี้ออกไปแล้ว สิงหราชถึงได้กำชับให้คนของอาณาจักรรัตติกาลไปถึงสถานที่ที่กานต์บอกอย่างลับๆ
กานต์กำลังนอนสะสมแรงอยู่บนเตียง ทว่าในหัวกลับเอาแต่นึกถึงการกระทำของกิจจาที่ลอบทำร้ายเขาอยู่ซ้ำๆ
เขาจึงยิ่งมั่นใจว่ากิจจายังมีตัวตนอื่นอยู่อีกแน่ๆ ไม่งั้นเขาจะรู้เรื่องที่สายฟ้าปกปิดเอาไว้ได้ยังไง?
อีกอย่างยังเดาออกด้วยว่าเขากำลังตามสืบสายฟ้าอยู่?
ต่อให้อยากช่วยเขาในฐานะพี่ชาย ข้อมูลนี้ก็ค่อนข้างทันท่วงทีเกินไปหรือเปล่า?
ถ้าไม่ใช่คนของแผนกพิเศษ งั้นก็บอกได้แค่ว่าอำนาจของกิจจายิ่งใหญ่มาก ใหญ่จนถึงขั้นที่ถ้าดูผ่านๆก็ไม่มีอะไรหรอก แต่พอครุ่นคิดก็น่ากลัวขึ้นมาทันที
สมองของกานต์กำลังครุ่นคิดไม่หยุด แต่บอดี้การ์ดที่อยู่นอกประตูกลับใจเย็นไม่ไหวแล้ว
ฝีมือของกานต์เป็นยังไงพวกเขาต่างรู้ดี ถ้ากานต์จะหนีไปจริงๆ คนพวกนี้คงขวางเอาไว้ไม่ได้อยู่แล้ว
นึกถึงยาน้ำที่กิจจาพูดถึงก่อนออกไป ผู้ชายคนหนึ่งในนั้นจึงรีบค้นหาแล้วกำไว้ในฝ่ามือ
“คุณชายใหญ่บอกไว้แล้ว ถ้าไม่ไหวจริงๆก็ทำให้คุณชายรองหลับไป”
คนๆนั้นพูดอย่างลังเล ราวกับกำลังหาพันธมิตร แต่ภายในห้องกลับเงียบสงบมาก สงบจนทำให้เขาหวั่นใจ
“นายไปดูหน่อยสิคุณชายรองยังอยู่ไหม?”
ผู้ชายที่กำลังถือยาน้ำใช้ข้อศอกกระทุ้งผู้ชายข้างๆ
ผู้ชายด้านข้างจึงมองเขาแล้วพูดขึ้น “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่านายกำลังคิดอะไรบ้าๆอยู่? อยากให้ฉันรนหาที่ตายน่ะ ไม่มีทางซะหรอก! ถ้าจะไปเราต้องไปด้วยกัน เดี๋ยวถ้าเกิดเรื่องจริงๆ นายคิดว่าตัวเองจะหลบออกไปได้ใช่ไหมล่ะ?”
ผู้ชายคนก่อนแค่คิด ก็ใช่น่ะสิ
พวกเขาทั้งสองคนจึงเข้าไปในห้องของกานต์ด้วยกัน แต่หน้าต่างกลับเปิดกว้าง ไม่เห็นร่องรอยของกานต์เลย
สีหน้าของพวกเขาซีดเผือดขึ้นมาทันที
