ตอนที่ 18 เกมในห้องส่วนตัว
ฟังจากน้ำเสียงของตนุพลเมื่อกี้นี้ พวกเขาต้องรู้จักกัน
แน่ๆ
ดบุพลพยักหน้ารับ แต่ดูก็รู้ว่าเขาไม่อยากพูดอะไรถึงผู้ หญิงคนนี้ เลยเปลี่ยนเรื่อง “ทำไมเธอถึงมาที่นี่ล่ะ?”
ปาลีตอบกลับเสียงเบาฉันมาตามหาคุณ
“ตามหาฉัน?”
ดนุพลตกใจนิดหน่อย เขารีบเอ่ยถามด้วยสีหน้า จริงจัง”ไหนๆ ก็อุตส่าห์ยอมมาหาฉันแล้ว ทำไมวันนั้นเธอถึงได้ ให้เบอร์โทรศัพท์ของปลอมกับฉันล่ะ?”
ตั้งแต่หลังจากเรื่องครั้งนั้น เขาก็พยายามตามหาเธอมา ตลอด แต่ไม่ว่าอย่างไรก็หาไม่เจอ มีเพียงสวรรค์ที่รู้ ว่าเขานั้น คิดถึงเธอจนแทบจะเป็นบ้าไปแล้ว
“ตอนนั้นฉัน….จำผิดนะ”
ปาลีโกหกไป เธอกลัวว่าถ้าเธอบอกไปว่าตัวเองตั้งใจ บอกเบอร์ผิดๆไป ดนุพลต้องโกรธเธอแน่ๆ
็จริงเหรอ?
ดนุพลไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ แต่ว่าไหนๆ ปาลีก็อุตส่าห์ออกตามหาเขาเองแล้ว เขาเองก็ไม่คิดจะคันหาความจริงอะไร อีก”ช่างมันเถอะ คราวนี้ยกให้เธอก็แล้วกัน มากับฉันสิ ฉันจะ แนะนำเพื่อนของฉันให้รู้จัก”
พูดจบ เขาก็ไม่รอให้ปาลีตอบรับจูงเธอเข้าไปในห้อง ส่วนตัวที่ได้รับการตกแต่งอย่างหรูหรา พอเดินเข้าไปปาลีก็ เผลออึ้งตาค้าง
หลอดไฟส่องแสงระยิบระยับ ในห้องส่วนตัวที่เปิดเพลง เสียงดังสนั่นมีผู้ชายสามคนกับผู้หญิงสามคนอยู่ข้างใน ชาย หญิงคู่หนึ่งในนั้นคือนิทัศน์กับปิยะ
“ปาลี ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ?”
พอเห็นปาลีถูกตนุพลจูงเข้ามาในห้อง ปิยะที่ตอนแรก คลอเคลียอยู่ในอ้อมกอดของนิทัศน์ก็ตกใจจนลุกขึ้นยืนทันที
นิทัศน์ไม่ออกเสียง แต่คิ้วของเขาขมวดเข้าหากันจน แทบไม่เหลือช่องว่าง ดวงตาจ้องเขม็งไปที่มือเล็กของปาลีที่ ถูกตนุพลกุมไว้แน่น ตอนเดินจูงเข้ามา มุมปากยิ้มร้ายค้างไปชั่ว ขณะ
“ปิยะ เธออยู่ที่นี่เอง”ปาลีเข้าไปจูงมือปิยะด้วยความดีใจ
ระคนตกใจ
“พวกเธอรู้จักกันด้วยเหรอ?” ดนุพลถามด้วยความตกใจ
เล็กน้อย
ไม่รอให้ปาล์ อธิบาย นิทัศน์ที่นั่งไขว่ห้างเงยหน้ามอง อยู่ตรงโซฟาก็ยิ้มเยาะพลางเอ่ยขึ้นมา”ยิ่งคว่ารู้จักกันซะอีก เธอก็คือแม่สาวพรหมจรรย์หัวโบราณคนนั้นที่เป็นหัวหน้าแลขาขaง ผมไง เมื่อกี้เพิ่งจะพูดถึงเธอไปเองนะ พอพูดถึงก็โผล่มาพีดี เลย!
พอดนุพลได้ฟังที่พูด สีหน้าก็เรียบเฉยไปทันที เขาดัง ร่างของปาลีเข้ามาในอ้อมกอด พูดต่อหน้านิทศน์”ท่านประชาน นิทัศน์ เธอคนนี้เป็นผู้หญิงของผม ผมไม่อยากให้คมใช้คำพูด แบบนี้มาพูดถึงเธอ ไม่อย่างนั้น ผมก็คงต้องกลายเป็นศัตรูกับ คุณแล้ว”
นิทัศน์กล้าใช้คำว่าแม่สาวพรหมจรรย์หัวโบราณมาพูด ถึงปาลี ก็หมายความว่าเขาเคยลงมือกับปาสีมาก่อน เพียงแต่ไม่ สำเร็จเท่านั้น พอคิดแบบนั้นแล้ว ในใจของตนุพลก็นึกโภรธขึ้น มา
นิทัศน์มุมปากตึงไปนิด เขายกแก้วเหล้าขึ้นมาจีบที่หนึ่ง หลังจากนั้นก็ไม่พูดอะไรอีก
ท่าทางแบบนี้ของเขาก็ชัดเจนแล้วว่าเขายอมถอยใหต้ ทำให้ปาลีเผลอตะลึงไปพักหนึ่ง
ในฐานะที่เป็นหัวหน้าเลขาที่อยู่เคียงข้างนิทัศน์ เธอนั้น ก็เข้าใจนิทัศน์อยู่ไม่น้อย ไม่ว่าจะอยู่ต้อหน้าผู้คนหรือลับหลัง เขาก็ทำตัวกร่างใส่ราวกับตนเองเป็นจักรพรรดิ ไม่เคยจะเห็น เขายอมถอยให้ใครเลยแม้แต่เล็กน้อย
แต่ตอนนี้เขากลับยอมถอยให้ดนุพล คิดไม่ออกเลยว่า อย่างดนุพลจะมีหน้ามีตามากขนาดนั้น?
ปาลือดหันไปมองดนุพลหลายๆรอบไม่ได้รู้สึกเหมือนยิ่งมองเธอยิ่งอ่านเขาไม่ออก
ตอนนั้น ดนุพลชี้ไปที่ชายหนุ่มอีกสองคนในห้องพลาง แนะนำพวกเขาให้กับปาลี”สองคนนี้เป็นเพื่อนสนิทของฉันมา ตั้งแต่สมัยเด็ก หมอนี้ชื่อนัฐพงษ์ ส่วนหมอนี่ชื่อจักรกฤษ
“สวัสดีทุกคน!”
ปาลีพูดทักทายอย่างมีมารยาท อดไม่ได้ที่จะเหลือบ มองพวกเขาหลายๆ รอบ เพราะพวกเขาทั้งหล่อทั้งน่ามอง
“สวัสดี ผมทำงานเป็นหมอ คราวหน้าถ้าเจ็บป่วยอะไรมา หาผมได้นะ จะลดราคาให้สามสิบเปอร์เซ็นต์เลย
นัฐพงษ์เป็นผู้ชายประเภทที่โตมามีหน้าตาสะสวยยิ่งกว่า ผู้หญิง เขาสวมแว่นสายตากรอบบางสีเงิน สวมเสื้อผ้าสีขาวทั้ง ตัว ดูสง่างามสุดๆ
“แนะนำตัวอะไรของนายเนี่ย เพิ่งเจอกันครั้งแรกก็มาพูด เรื่องเจ็บป่วยอะไรนั่นแล้ว น่าเบื่อชะมัด พี่สะใด้อย่าไปใส่ใจหมอ นี่เลยนะ หมอนี่เจอใครก็พูดจาแบบนี้ อย่าคิดมากละ”
จักรกฤษดีดหน้าผากนัฐพงษ์อย่างหงุดหงิดไปที่นึ่ง
เขามีผิวสีน้ำผึ้งดูสุขภาพดี หน้าตาคมคาย ดูหล่อเหลา ระดับหนึ่ง แต่คำพูดคำจาฟังดูเอ้อระเหยลอยชาย เพิ่งเจอกันวัน แรกก็เอ่ยปากเรียกปาลีว่าพี่สะใภ้ซะแล้ว
ปาลีโดนเขาเรียกแบบนั้นก็หน้าร้อนขึ้นมา ได้แต่พยัก หน้ารับอย่างกระอักกระอ่วนอยู่ครู่หนึ่ง
หลังจากนั้นทุกคนก็นั่งลง ร้องเพลงด้วยกันอยู่หลาย เพลง ดื่มกันไปก็หลายแก้ว แล้วก็เริ่มเล่นไพ่กัน
“ทุกคน ถ้าจะเล่น ก็ต้องเล่นแบบพิเศษหน่อยสิ เล่นแบบ ชนะได้เงิน แพ้เสียเงินน่ะมันน่าเบื่อจะตาย”
จักรกฤษพูดอย่างดื่นเต้น”เอางี้มั้ย พวกเราเล่นแบบใคร แพ้ต้องถอดเสื้อผ้าดีกว่า ทีมไหนแพ้ก็ให้ผู้หญิงของทีมนั้นถอด ทีละชิ้น ทุกคนคิดว่าดีไหมล่ะ?”
ได้ยินแบบนั้น ทั้งปาลีและปิยะก็หน้าเปลี่ยนสีทันที
หญิงสาวอีกสองคนที่อยู่กับจักรกฤษและนัฐพงษ์พา กันหัวเราะคิกคัก พวกเธอทั้งสองเป็นสาวนั่งดื่มของคลับแห่งนี้ หากลูกค้าอยากเล่นอะไรพวกเธอก็พร้อมใจจะร่วมด้วย แถมพวก เธอเคยเล่นอะไรที่เกินเลยยิ่งกว่าเล่นไพ่ถอดเสื้อผ้าแบบนี้ไป แล้ว ยังจะมีอะไรให้กลัวอีก
ฉันไม่มีความเห็น”
นัฐพงษ์ยักไหล่ตอบ ถึงจะบอกว่าเขาเป็นเทพบุตรใน ชุดขาว ช่วยเหลือรักษาผู้คน แต่นั่นมันก็แค่ในช่วงกลางวัน ตก กลางคืนเมื่อไหร่เขาก็คือเขา ทำทุกอย่างตามใจอยาก
“ฉันเอาด้วย”
นิทัศน์ยกยิ้มพลางจ้องมองไปยังปาลีที่หน้าซีดเผือด สุดท้ายก็เหลือแค่ดนุพลที่ไม่ได้แสดงท่าทีอะไร
