ตอนที่ 255 เงื่อนไขเบื้องต้น
“เงียบ ! ”
ปาลีเงยหน้าขึ้นมองดวงตาที่กระพริบของจาริณีอย่าง รุนแรง และพูดคำต่อคำว่า : “ อย่าพยายามโกหกหนู แม่ อย่าคิดที่จะโกหกหนูอีก ! ตอนนี้ ถ้าหากว่าแม่ไม่อยากให้ เรื่องนี้มันใหญ่ไปกว่านี้ล่ะก็ รีบโทรหาขวัญชีวี หนูจะคุยกับ น้อง ”
จาริณีถูกปาลีทำให้ตกใจ ตั้งแต่เล็กจนโต ปาลียังไม่เคย ใช้น้ำเสียงที่ไม่สุภาพเช่นนี้คุยกับเธอ ทันใดนั้น เธอก็โกรธ และจ้องตาขวางกลับไปที่ปาลี แต่ เธอรู้ว่าในตอนนี้ เธอไม่ สามารถโกรธปาลีได้ ทำได้เพียงกัดฟันและพูดว่า : “ เธอรอ เดี๋ยว แม่เข้าไปหยิบโทรศัพท์ในห้อง ”
พูดจบ ก็หันกลับไป และหยิบโทรศัพท์ออกมาพร้อมกับ โทรหาขวัญชีวี
ในตอนนั้น โทรศัพท์เครื่องนี้ของเธอก็เป็นเงินเดือนทั้ง เดือนของปาลีที่ซื้อให้ น่าเสียดาย ที่เธอไม่เคยเห็นความดี ของปาลีเลย ในใจจำได้ก็แค่เพียงขวัญชีวีลูกแท้ๆของตัว เธอเอง
ทันทีที่โทรติด ก็มีเสียงที่หงุดหงิดของขวัญชีวีดังออกมา ทันที : “ แม่ โทรมามีเรื่องอะไรอีก หนูเพิ่งจะโอนเงินหนึ่ง แสนเข้าบัญชีแม่ไปแล้ว ถ้าจะเอาอีกหนูไม่มีแล้ว อย่าคิดว่า ชีวิตหนูที่นี่จะดี มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะมีเงินเยอะขนาดนั้น ”
ปา คว้าโทรศัพท์มาจากมือของจาริณี และพูดอย่างเย็น ชาว่า : “มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะมีเงินเยอะขนาดนั้น โดย เฉพาะคนที่ปลอมเป็นคนอื่น”
เมื่อได้ยินเสียงของปาลีดังนั้น ทุกส่วนในร่างกายของ ขวัญชีวีก็สั่นในทันที จากนั้น ก็พูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทาว่า : “ ปา….ลี ทำไมเธอถึงอยู่กับแม่ ? เธอกลับบ้านแล้ว ? เธอคิด จะทำอะไร ? ”
* เธอไม่ต้องกังวล ฉันก็แค่กลับมาถามอะไรนิดหน่อย
ปาลีหัวยิ้มเยาะอย่างเรียบๆ จากนั้น ก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ เย็นชาว่า : “ ตั้งแต่เล็กจนโต เธอปล้นทุกอย่างไปจากฉัน ไม่ คิดเลยว่า ในวันนี้แม้แต่ชีวิตฉันเธอก็เอาไป แต่ก็ ไม่เป็นไร ครั้งนี้ ฉันยังยอมให้เธอ ฉันสามารถปิดปากเงียบ และให้เธอ เป็นเศรษฐีนีของเธอต่อไป แต่เงื่อนไขก็คือ เธอจะต้องทำ ตามข้อตกลงของฉันหนึ่งข้อ ”
จาริณีและขวัญชีวีที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ไม่คาด คิดเลยว่า ปฏิกิริยาของปาลีหลังจากที่ได้รู้ความจริงแล้วนั้น กลับกลายเป็นเงียบสงบ แล้วยังมาพูดเรื่องข้อเสนออย่าง เรียบเฉย ชั่วขณะหนึ่ง ทั้งสองก็กังวลว่าข้อตกลงนี้ของปาลี คืออะไรกันแน่ ?
ขวัญชีวีกาโทรศัพท์แน่น และกัดฟันพูดว่า : “ ตกลง พูดมา เธอต้องการอะไร ถ้าหากว่าอยากได้เงินก็อย่าขอมากเกินไปเธอก็รู้ ว่าถ้าฉันถอนเงินจํานวนมากในทันที มันจะทำให้พวก เขาสงสัย ”
ปาลีพูดอย่างเด็ดขาดว่า : “ ฉันไม่ต้องการเงิน ฉันต้องการ เพียงแค่หุ้น 5% นั้นของบริษัทเอวีร่าที่เธอถืออยู่ ! ”
ตั้งแต่ที่กำลังเดินทางกลับบ้านนั้น ปาลีเธอก็คิดเงื่อนไข การแลกเปลี่ยนนี้ขึ้นมาเรียบร้อยแล้ว ดังนั้น เมื่อเรื่องราวได้ รับการยืนยันแล้ว ปาลีก็เริ่มวางแผนอย่างใจเย็น
เมื่อขวัญชีวีได้ยินความต้องการนั้น เธอก็สับสนในทันที จากนั้น ก็พูดอย่างโกรธเคืองว่า : “เธอจะเอาหุ้นของบริษัท พี่เขยไปทำไม เธอยังคิดที่จะเข้าไปยุ่งกับพี่เขยหรอ ? ”
ถึงแม้ว่าปาลีกับรฐาจะไม่ได้มีความสัมพันธ์กันนานแล้ว แต่ขวัญชีวีเองก็มาถึงจุดที่เธอสามารถพูดคุยเรื่องการ แต่งงานกับกับรฐาได้แล้ว แต่ขวัญชีวีกลับไม่ได้เปลี่ยน สรรพนามที่ต้องเรียก ยังคงเรียกรฐาว่า ——พี่เขย
หรือแม้แต่ขวัญชีวีเองก็ไม่รู้ตัวว่าตัวเธอเองนั้นมีความ หลงใหลในทางที่ผิดกับชื่อนี้
และรฐาก็ชอบที่เธอเรียกเขาว่าพี่เขยอย่างนี้ พี่เขย พี่เขย ทุกครั้งที่ได้ยิน ในใจก็มีความสุขเสมอ
แต่ชื่อที่เรียกออกมาจากปากของขวัญชีวีอย่างนี้ พอปาลี ได้ยินดังนั้น ก็รู้สึกน่าขำ และเธอก็ไม่ต้องการแม้แต่ที่จะ อธิบายหรือพูดจาไร้สาระกับขวัญชีวี เธอพูดเพียงแค่ว่า : “เศรษฐีนี เธอเลือกได้เพียงทางเลือกเดียว เธอยังมีเวลาอีก ครึ่งวันที่จะคิดเกี่ยวกับมัน คืนนี้ก่อนสองทุ่มฉันจะกลับเข้า เมือง คิดได้แล้วก็มาหาฉันที่โรงแรมยี่ลิน และถ้าหากว่าเธอ ไม่มา ผลที่ตามมามันจะเป็นยังไง ฉันไม่ต้องบอก เธอก็น่า จะรู้ ”
พูดจบ ปาลีก็วางสายจากขวัญชีวี
ในตอนนี้ ขวัญชีวีโกรธจนนั่งไม่ติดเก้าอี้ ทว่ากลับไม่รู้จะ ทําอย่างไร
ปาลีคืนโทรศัพท์ให้กับจาริณี จากนั้นก็เดินตรงเข้าไปที่ ห้อง
จาริณีก็รีบคว้าเธอไว้ในทันที และพูดว่า : “ เธอจะทำ
อะไร ? ”
ปาลีเลิกคิ้วขึ้นเบาๆพร้อมกับพูดว่า : “ ไม่ต้องห่วง หนูไม่ ปลุกพ่อแล้วคุยอะไรกับเขาหรอก หนูแค่เพียง…..อยากจะ เห็นพ่อ ”
ไม่ได้เจอสี่ปี เธอคิดถึงพ่อมาก คิดถึง คิดถึง คิดถึงมาก
แต่จาริณีไม่เชื่อ “ มีอะไรน่าดู ยังไม่แก่ขนาดนั้นหรอก เมื่อ กี้ก็คุยกับน้องขวัญแล้ว อย่าพูดเรื่องไร้สาระอีก ”
ปาลีไม่สามารถอดกลั้นอารมณ์โกรธได้ ตั้งแต่เล็กจนโต จาริณีเป็นแบบนี้มาโดยตลอด เรื่องอะไรก็ปกป้องแต่ขวัญชีวี เมื่อก่อนเธอเคยอิจฉาบวกกับริษยานิดหน่อย แต่ตอนนี้ เธอรู้สึกเพียงขยะแขยง
ปาลีผลักจาริณีออก เธอเหนื่อยที่จะเถียงกับจาริณีแล้ว
จาริณีไม่คิดว่าปาลีจะแรงเยอะขนาดนี้ ผลักเธอจนถอย หลังไปหลายเมตรกว่าจะทรงตัวกลับมาได้ และตอนเธอ กำลังที่จะหยุดปาลีนั้น ปาลีก็เดินเข้าห้องไปแล้ว ทันใดนั้น จาริณีก็ไม่กล้าที่จะทำอะไรอีก กลัวที่จะปลุกธามตื่น
ปาลีค่อยๆเดินไปที่ข้างๆเตียงของธาม เธอยืนอยู่อย่าง เงียบๆและมองธามที่กำลังนอนอยู่
ไม่ได้เจอสี่ปี ผมสองข้างขมับของธามหงอกแล้ว เธอมอง ดูเขาที่แก่ลงไปมาก ดูเหมือนว่าที่เธอจากไปสองปีมานี้ ชีวิต ของธามนั้นไม่ดีเลย
ปาลีมองไปพลางก็ร้องไห้ออกมาโดยไม่มีเสียง เห็นพ่อ แก่ลงไปมาก ใจเธอก็เจ็บปวดจนแทบหายใจไม่ออก ความ ทรงจำในวัยเด็กนั้น พ่อเป็นเหมือนดั่งภูเขาสูง แข็งแกร่ง ทรงพลัง ถ้อยคำชัดเจนและรอยยิ้มสดใสเสมอ เพียงแค่ พริบตา กลับแก่ลงไปมาก
เวลา ช่างเป็นอะไรที่โหดร้ายเหลือเกิน !
