สารสกัดไชลด์คอมไบน์
“บอกเขาว่าพวกเรายินดีจะมอบสารสกัดไชลด์คอมไบน์ให้กับเขา” หัวหน้าฝ่ายวิจัยพูด
“มันจะไม่เสียเปล่าอย่างนั้นหรอที่จะมอบสารสกัดไชลด์คอมไบน์ให้กับเขา?” ผู้อาวุโสตงและคนอื่นดูแปลกใจ
“พวกเจ้ารู้วิธีอื่นที่จะลดอุณหภูมิของมีดขนนกโลหิตให้ถึงระดับที่จำเป็นหรือเปล่าล่ะ?” หัวหน้าฝ่ายวิจัยหันไปมองทุกคน แต่ไม่มีใครพูดอะไรออกมา
“ไปได้แล้ว” หัวหน้าฝ่ายวิจัยถอนหายใจออกมา
ผู้อาวุโสตงไม่ได้พูดอะไรอีก เขากัดฟันและออกจากห้องวิจัยไป
“สารสกัดไชลด์คอมไบน์คืออะไรอย่างนั้นหรอ?”
หานเซิ่นถามไวท์เรียล เขาไม่ได้สนใจคนที่หัวหน้าฝ่ายวิจัยจะเชิญมา เพราะเห็นได้ชัดว่ามันต้องเป็นคนที่ชำนาญในพลังธาตุน้ำแข็ง และนอกจากนั้นหานเซิ่นก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก
แต่สารสกัดไชลด์คอมไบน์ฟังดูเป็นของที่ล้ำค่า หานเซิ่นจึงรู้สึกสนใจขึ้นมา
ไวท์เรียลกระซิบบอกหานเซิ่น “สารสกัดไชลด์คอมไบน์คือสูตรยาที่พวกเราวิจัยขึ้นมา มันใช้ชิ้นส่วนซีโน่เจเนอิคระดับสูงมากมายเพื่อผลิต และมันจำเป็นต้องผ่านการปรุงยาที่ซับซ้อนอย่างมาก มันช่วยในการวิวัฒนาการ ถ้าระดับราชันได้ดื่มสารสกัดไชลด์คอมไบน์เข้าไปเป็นประจำ มันก็มีโอกาสสูงที่จะเขากลายเป็นระดับเทพเจ้า”
“มันสุดยอดขนาดนั้นเลย?” หานเซิ่นตกตะลึง มันเป็นอะไรที่น่าตกใจที่ราชันคนหนึ่งจะกลายเป็นระดับเทพเจ้าได้เพียงแค่กินยานี่เข้าไป
“มันจำเป็นต้องใช้ดวงอย่างมาก แต่ตามหลักทฤษฎีมันเป็นไปได้ ในอีกด้านหนึ่งการจะพัฒนาดยุกคนหนึ่งไปเป็นระดับราชันน่ะหรอ? นั่นมันง่ายมากๆ จากการทดลองของพวกเรา เพียงแค่ดื่มสารสกัดไชลด์คอมไบน์เข้าไปสิบขวด มันก็มากพอที่จะทำให้ดยุกคนหนึ่กลายเป็นราชันแล้ว” ไวท์เรียลโอ้อวด
“ไม่แปลกใจเลยที่ปราสาทนภาแข็งแกร่งถึงขนาดนี้ พวกเจ้าใช้มันพัฒนาราชันขึ้นมาได้กี่คนแล้ว?” หานเซิ่นถาม
“หนึ่ง” ไวท์เรียลยกนิ้วขึ้นมาหนึ่งนิ้ว หานเซิ่นอึ้งไป ดังนั้นไวท์เรียลจึงพูดต่อ
“ต้องขอบอกเอาไว้ก่อนว่าวัตถุดิบในการทำสารสกัดไชลด์คอมไบน์นั้นหาได้ยากมาก พวกเราผลิตมันขึ้นมาได้เพียงแค่ 20 ขวดเท่านั้น พวกเราใช้พวกมันบางส่วนไปในการทดลองและใช้อีกสิบขวดเพื่อพัฒนาดยุกคนหนึ่งให้กลายเป็นราชัน ตอนนี้พวกมันจึงเหลืออยู่เพียงแค่ 7 ขวด”
หานเซิ่นคิดกับตัวเอง ‘ถ้ามันเป็นสิ่งที่ผลิตออกมาเป็นจำนวนมากไม่ได้ แล้วการคิดค้นมันขึ้นมาจะไปมีประโยชน์อะไร?’
ไวท์เรียลดูเหมือนจะอ่านความคิดของหานเซิ่นได้
“ถึงพวกเราจะผลิตสารสกัดไชลด์คอมไบน์ออกมาเป็นจำนวนมากไม่ได้ แต่ด้วยการปรับเปลี่ยนหลายๆอย่าง พวกเราก็สร้างยาที่ใช้ได้ผลกับคนทั่วๆไป ถ้าเจ้าดื่มมันเข้าไปมากๆ จากมาร์ควิสก็จะกลายเป็นดยุกได้เลย”
เนื่องจากคนๆนั้นยังมาไม่ถึง ขั้นตอนการสกัดจึงหยุดชะงักไป และเมื่อผู้อาวุโสตงกลับมาถึง เขาก็พาใครบางคนมาด้วย ซึ่งคนคนนั้นก็คืออวี้ซ่านซิน
“มิสเตอร์อวี้!” หานเซิ่นรีบโค้งคำนับให้กับเขา
“ทำไมเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่?” อวี้ซ่านซินกำลังอุ้มสุนัขตัวหนึ่งอยู่ แต่มันดูไม่กระปี่กระเป่าเท่าไหร่ หางของมันตกและขนของมันก็กระเซิงไม่เรียบร้อย
หานเซิ่นเคยเห็นสุนัขที่เป็นแบบนี้ มันดูเหมือนกับสุนัขขาดอาหารที่พบได้ทั่วไปตามท้องถนน แต่น่าแปลกที่ยอดฝีมืออย่างอวี้ซ่านซินจะแบกสิ่งมีชีวิตที่ตกอยู่ในสภาพแย่ขนาดนั้นเข้ามา บางทีมันอาจจะเป็นซีโน่เจเนอิคระดับสูง เพียงแต่มันดูเหมือนกับสุนัขเท่านั้น บางทีมันอาจจะเป็นถึงระดับราชันหรือครึ่งเทพเลยก็เป็นได้
“ข้าถูกขอให้มาช่วยเหลือในการสกัดมีดขนนกโลหิต” หานเซิ่นพูด
“อย่างนี้นี่เอง แล้วพวกเขาจ่ายให้เจ้าเท่าไหร่กัน?” อวี้ซ่านซินถามด้วยรอยยิ้ม
“นั่นเป็นสิ่งที่สมาชิกของปราสาทนภาควรจะทำ” หานเซิ่นรีบตอบ เขาไม่ได้รับรางวัลอะไร และเขาก็ถูกลากตัวมาที่นี่โดยไวท์เรียล
อวี้ซ่านซินตบไหล่ของหานเซิ่นและยิ้ม “เจ้ากับข้าเหมือนกันเลย พวกเราต่างเป็นคนดี”
ก่อนที่หานเซิ่นจะได้พูดอะไรอีก อวี้ซ่านซินก็หันไปหาหัวหน้าฝ่ายวิจัยและพูด
“หัวหน้า เจ้ายินดีจะจ่ายค่าเหนื่อยในการมาที่นี่ของข้าใช่ไหม?”
“อย่าได้กังวล ข้าจะไม่เปลี่ยนแปลงสิ่งที่พวกเราได้ตกลงกันไว้” หัวหน้าฝ่ายวิจัยพูด
“ถ้าอย่างนั้นก็มอบมันให้กับข้าซะตอนนี้ ข้าจะไม่ทำงาน นอกซะจากข้าจะได้ค่าเหนื่อยแล้ว” อวี้ซ่านซินยื่นมือของเขาออกมา ดูเหมือนว่าเขาจะขี้เหนียวอย่างน่าประหลาดใจ
“มอบมันให้กับเขา” หัวหน้าฝ่ายวิจัยกัดฟันและสั่งผู้อาวุโสตง
ผู้อาวุโสตงดูเจ็บปวด เขาเปิดกล่องออก ซึ่งข้างในมีขวดอยู่ทั้งหมด 7 ขวด แต่ละขวดบรรจุของเหลวอยู่ 200 มิลลิลิตร ผู้อาวุโสตงหยิบมันขึ้นมาขวดหนึ่งอย่างระมัดระวังและส่งมันให้กับอวี้ซ่านซิน แต่อวี้ซ่านซินรีบหยิบขึ้นมาอีก 4 ขวดก่อนที่จะรับอีกหนึ่งขวดจากมือผู้อาวุโสตง
“ทั้งหมด 5 ขวด ข้าจะไม่รับมากหรือน้อยไปกว่านั้น” อวี้ซ่านซินพูด
หานเซิ่นมองดูสารสกัดไชลด์คอมไบน์ในมือของอวี้ซ่านซิน มันเป็นของเหลวที่โปร่งใสและไม่ได้ดูพิเศษอะไร
“เฒ่าหวัง นี่เป็นของดีมากๆ” อวี้ซ่านซินพูดกับสุนัขของเขา เขาเปิดขวดๆหนึ่งออกและเทมันลงในภาชนะ
สุนัขลุกขึ้นมาและเลียสารสกัดไชลด์คอมไบน์เข้าไป เมื่อหมดแล้วมันก็เลียปากของตัวเองขณะที่พูดออกมา
“ปากของข้ายังไม่ชุ่มชื่นพอ เจ้าควรจะมอบมันให้กันข้าอีก”
อวี้ซ่านซินเปิดยาอีกขวดหนึ่งและเทมันให้กับสุนัขที่ชื่อเฒ่าหวัง
เฒ่าหวังเลียสารสกัดไชลด์คอมไบน์เข้าไปอีกครั้ง
“เจ้าช่วยหยุดใช้มันทิ้งขว้างแบบนั้นได้ไหม!” ผู้อาวุโสตงตะโกนออกมา เขาไม่สามารถเก็บความโกรธเอาไว้ได้
“หัวหน้า นี่เขามีปัญหาอะไรอย่างนั้นหรอ? ขวดยาพวกนี้เป็นของข้า ข้าควรจะใช้มันยังไงก็ได้ไม่ใช่หรอ?” อวี้ซ่านซินมองไปที่หัวหน้าฝ่ายวิจัย
หัวหน้าฝ่ายวิจัยยกมือขึ้นเพื่อบอกให้ผู้อาวุโสตงหยุดพูด หลังจากนั้นเขาก็หันมาพูดกับอวี้ซ่านซิน
“เจ้าก็ได้ของไปแล้ว ตอนนี้เจ้าควรจะทำงานให้กับพวกเรา หลังจากที่เจ้าทำงานเสร็จ ถึงแม้เจ้าจะเทยาพวกมันลงในถังขยะ มันก็จะไม่มีใครพูดอะไรอีก”
อวี้ซ่านซินยิ้ม เขาเปิดขวดยาอีก 2 ขวดและเทมันให้กับเฒ่าหวัง เฒ่าหวังดื่มมันเข้าไปจนหมด อวี้ซ่านซินไม่คิดจะแสดงความเคารพต่อหัวหน้าฝ่ายวิจัย เขาคิดที่จะใช้สารสกัดไชลด์คอมไบน์ให้หมดซะก่อน
“ดูเหมือนว่าเฒ่าหวังจะอิ่มแล้ว ขวดสุดท้ายนี่ถึงจะเก็บเอาไว้ก็คงไม่มีประโยชน์อะไร เจ้าเอามันไปเถอะ” อวี้ซ่านซินโยนสารสกัดไชลด์คอมไบน์ขวดสุดท้ายให้กับหานเซิ่น
หานเซิ่นรับมันเอาไว้ เขาประหลาดใจที่อวี้ซ่านซินมอบบางสิ่งที่มีค่าให้คนอื่นง่ายๆ หานเซิ่นอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่อวี้ซ่านซินยืดเส้นยืดสายและพูดขึ้นมาก่อน
“เอาล่ะ ถึงเวลาทำงานแล้ว”
เขาเดินไปที่ภาชนะสัมบูรณ์และยื่นมือออกไปสัมผัสมัน นักวิจัยทุกคนต่างมองดูเขาด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล
เมื่ออวี้ซ่านซินวางมือลงบนภาชนะคริสตัล มันก็เกิดรูให้มือของเขาผ่านเข้าไปข้างใน หลังจากนั้นภาชนะก็หดตัวรอบๆแขนของเขาและกลายเป็นภาชนะที่ปิดสนิทอีกครั้ง
อวี้ซ่านซินจับไปที่มีดขนนกโลหิต หลังจากนั้นมันก็มีเสียงที่เหมือนกับการหักของน้ำแข็งดังขึ้นมา
