ตามข้า
หลังจากที่ถูกแรงระเบิดของจรวด พวกซีโน่เจเนอิคที่บินอยู่ก็ร่วงหล่นลงมาบนพื้น
หานเซิ่นแสดงตัวเองว่าเขาเป็นภัยใหญ่หลวง ด้วยเหตุนั้นแมลงปีศาจทองคำสีฟ้าจึงส่งเสียงกรีดร้องออกมาเพื่อสั่งให้พวกซีโน่เจเนอิคมุ่งเป้ามาที่หานเซิ่น ก่อนที่หานเซิ่นจะได้ยิงจรวดอีกลูก ซีโน่เจเนอิคระดับดยุกและมาร์ควิสหลายตัวก็มาอยู่ต่อหน้าของเขาแล้ว
หานเซิ่นกระทืบเท้าเพื่อปล่อยคลื่นกระแทกออกไปทำให้ซีโน่เจเนอิคในรัศมี 500 เมตรกลายเป็นหิน
ถึงแม้มันจะไม่ทรงพลังพอที่จะทำให้ซีโน่เจเนอิคกลายเป็นหินอย่างสมบูรณ์ แต่มันก็ซื้อเวลาให้เขาได้มากพอ
ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!
หานเซิ่นเริ่มวิ่งออกไปข้างหน้า พร้อมกับปลดปล่อยคลื่นกระแทกออกมาเพื่อเปลี่ยนศัตรูให้กลายเป็นหิน พวกมันไม่สามารถสร้างความเสียหายต่อเหล่าซีโน่เจเนอิคได้มากนัก แต่มันก็ทำให้พวกซีโน่เจเนอิคช้าลงไป
“ตามหานเซิ่นไป!” ดยุกโอเวอร์แบริ่งทีธตะโกนบอกพวกดยุกให้วิ่งตามหานเซิ่นไป มีดของพวกเขาส่องแสงออกมาขณะที่ฟันใส่ซีโน่เจเนอิคที่กลายเป็นหิน
แต่พวกเขาเลือกฆ่าเฉพาะตัวที่เป็นอันตรายและเมินเฉยต่อซีโน่เจเนอิคที่ไม่ค่อยมีพิษมีภัยอะไร
เสียงกรีดร้องดังกึ่งก้องไปทั่ว ขณะที่แมลงปีศาจทองคำสีฟ้าสั่งการให้พวกซีโน่เจเนอิคใช้พลังเพื่อหยุดหานเซิ่นเอาไว้ ซีโน่เจเนอิคระดับดยุกและมาร์ควิสปลดปล่อยพลังของพวกมันออกมาเป็นหนึ่งเดียวกันโดยเล็งไปที่หานเซิ่น
หานเซิ่นเห็นการโจมตีที่เข้ามา เขารู้ว่าไม่สามารถป้องกันมันได้ โอเวอร์แบริ่งทีธก็เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นเช่นกัน เขาจึงตะโกนออกมา
“ระวัง!”
หานเซิ่นกระพือปีกและหายตัวไป เมื่อหานเซิ่นปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง เขาก็กระทืบเท้าเพื่อปลดปล่อยคลื่นกระแทกออกไป ทำให้แมลงปีศาจทองคำสีฟ้าและซีโน่เจเนอิคที่อยู่ๆกลายเป็นก้อนหิน หลังจากนั้นหานเซิ่นก็ยิงจรวดใส่พวกมันต่อในทันที ทำให้สัญลักษณ์เต่าปรากฏขึ้นบนตัวของพวกมัน
โอเวอร์แบริ่งทีธยิ้มและเริ่มฆ่าฟันพวกแมลงที่กลายเป็นหิน แขนขาโลหะของพวกมันกระจัดกระจายไปทั่ว
หลังจากที่กลายเป็นหินและถูกพลังเต่าของหานเซิ่น พวกแมลงก็อ่อนแอลงไปอย่างมาก พวกมันไม่สามารถต่อกรกับเหล่าดยุกได้
หานเซิ่นเทเลพอร์ตไปมาทั่วสนามรบ และทุกครั้งที่เขาปรากฏตัวคลื่นกระแทกลูกใหม่ก็จะถูกปลดปล่อยออกมา ทำให้ศัตรูโดยรอบกลายเป็นหินจนหมด แถมเขายังยิงจรวดออกไปซ้ำด้วยทุกครั้ง
ดยุกโอเวอร์แบริ่งทีธตามหลังหานเซิ่นไปติดๆและฟันใส่ศัตรูทุกตัวที่เขาวิ่งผ่าน เขาฆ่าแมลงโลหะมากมาย ทำให้เสียงกรีดร้องของพวกมันดังกลบเสียงอื่นในสนามรบ
ตอนนี้พวกแมลงรู้ว่ากำลังเผชิญหน้ากับภัยอันตรายที่แท้จริง ดังนั้นพวกมันจึงเรียกซีโน่เจเนอิคที่เข้าไปในเมืองกลับมา กองกำลังที่มาใหม่เพิ่มแรงกดดันต่อหานเซิ่นและพวกดยุก แต่คนอื่นๆในเมืองปลอดภัยขึ้นในทันที
ด้วยพลังของหานเซิ่นในตอนนี้ มันเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะฆ่าแมลงโลหะระดับสูง ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะมุ่งเน้นไปที่การทำให้ศัตรูกลายเป็นหินและจำกัดการเคลื่อนไหวด้วยพลังเต่า หานเซิ่นเทเลพอร์ตไปมารอบๆสนามรบและปล่อยให้พวกดยุกเป็นคนกำจัดศัตรูแทน
หานเซิ่นชักนำกองกำลังดยุกกว่า 100 คน พวกเขาเป็นเหมือนกับอาวุธของหานเซิ่นที่สามารถฆ่าฟันศัตรูได้ทุกตัว แมลงปีศาจทองคำสีฟ้ามากมายตายด้วยมือของพวกเขา
หานเซิ่นเคลื่อนที่ผ่านฝูงศัตรูราวกับสายน้ำ คลื่นกระแทกแพร่กระจายออกไปเพื่อทำให้ศัตรูโดยรอบกลายเป็นหิน ตามมาด้วยแรงระเบิดของจรวดที่เขายิงออกไป ที่ไหนก็ตามที่หานเซิ่นเคลื่อนผ่านไป เหล่าดยุกก็จะฆ่าฟันทุกอย่างในเส้นทางของพวกเขา เลือดและเศษร่างกายกระจัดกระจายไปทั่ว
“ไม่แปลกใจเลยที่หานเซิ่นฆ่าชารอนและดราก้อนเธอร์ทีนได้! เขาน่ากลัวจริงๆ” ใครบางคนพูดด้วยความตกใจ
รีเบคก้าและตู้ลี่เส่อเองก็ตกใจเช่นกัน ตอนนี้สถานการณ์ภายในเมืองสงบลงแล้ว และพวกเขาก็เห็นความหวังแห่งชัยชนะอยู่ไม่ไกล
ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า!
หานเซิ่นเป็นเหมือนกับวิทยากรของวงออร์เคสตรา ร่างของเขาเป็นเหมือนกับไม้บาตองที่ใช้เพื่อกำกับทุกสิ่งทุกอย่าง และที่ไหนก็ตามที่เขาผ่านไป ความตายก็จะตามมา
สิ่งที่แย่อย่างเดียวเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็คือความจริงที่เขาฆ่าได้เฉพาะศัตรูระดับต่ำเท่านั้น ส่วนศัตรูระดับสูงทั้งหมดถูกฆ่าโดยเหล่าดยุก ซึ่งนั่นทำให้เขาสูญเสียโอกาสที่จะได้รับวิญญาณอสูรระดับสูงไป
แต่เมื่อคำนึงถึงความคับขันของสถานการณ์ หานเซิ่นก็ไม่ได้เสียใจกับเรื่องนั้น แถมเขายังต้องจำกัดการเคลื่อนไหวของแมลงปีศาจทองคำสีฟ้าให้เร็วที่สุด ทำให้เขาไม่มีเวลามัวมาคิดถึงเรื่องนั้น
ทั้งดวงดาวกลายเป็นเหมือนกับขุมนรก เลือดนองเต็มพื้นและแขนขาก็กระจัดกระจายไปทั่วทุกหนทุกแห่ง ร่างของเหล่าซีโน่เจเนอิคนั้นกองสูงเป็นภูเขา
การต่อสู้ในอวกาศยังคงดำเนินต่อไป ไม่นานหานเซิ่นก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังมาจากนอกชั้นบรรยากาศ มันเป็นเสียงของแมลงที่พุ่งลงไปมาอย่างรวดเร็วราวกับอุปกาบาตที่ห่อหุ้มด้วยลมปราณสีม่วง
ตูม!
พื้นดินสั่นสะเทือนและภูเขาใกล้เคียงก็ถล่มลงมา แสงสีฟ้าของเจ้าแมลงโลหะปะทุขึ้นราวกับลาวาของภูเขาไฟ
ร่างของอี๋ซาตัดผ่านชั้นบรรยากาศมาอยู่ต่อหน้าภูเขาลูกนั้น ใบหน้าของเธอเป็นใบหน้าของคนที่กระหายการฆ่าฟัน เธอถือมีดยาวสีขาวอยู่ในมือ เมื่อเธอเคลื่อนไหว มันก็เหมือนกับว่าเธอกำลังจะฉีกจักรวาล
ตูม!
มีเสียงดังขึ้นมาและพื้นดินก็ถูกตัดเป็นรอยยาวหลายร้อยเมตร ใบหน้าของอี๋ซาดูเลือดเย็น การโจมตีของเธอทำให้ท้องฟ้าสั่นสะเทือน คนอื่นๆที่เห็นต่างก็กังวลว่าเธออาจจะตัดดวงดาวขาดเป็น 2 ท่อน
มีเสียงประหลาดดังขึ้นมาราวกับว่ามีบางสิ่งแตกหัก
หานเซิ่นเห็นแสงสีฟ้าที่ร่วงลงมาภายในหมอกควัน เมื่อหมอกควันหายไปแล้ว เขาก็เห็นว่าที่ร่วงลงมาคือร่างที่ขาดเป็น 2 ท่อนของแมลงปีศาจทองคำสีฟ้าระดับครึ่งเทพ
