Super God Gene – ตอนที่ 2222

ตอนที่2222หุบเขาลาวา
หลังจากที่เอ็ดเวิร์ดกลับไปที่ฐานทัพของหน่วยอัศวินไอซ์บลูเขาก็ไปที่ห้องเก็บข้อมูลเข้าตรวจสอบบันทึกของทีมอัศวินต่างๆหลังจากที่ดูพวกมันเสร็จเขาก็ขมวดคิ้วเขาหันไปหาผู้จัดการฝ่ายเก็บข้อมูลและพูด
“วิดีโอที่ถูกบันทึกตลอดเดือนที่ผ่านมามีเพียงแค่นี้อย่างนั้นหรอ?”
“ใช่แล้วท่านผู้ตรวจการ”ผู้จัดการฝ่ายเก็บข้อมูลตอบอย่างมีมารยาท
หลังจากหยุดคิดอยู่ชั่วครเอ็ดเวิร์ดก็ถามขึ้นมามีทีมไหนหรือเปล่าที่นําเครื่องบันทึกที่ได้รับความเสียหายกลับมาและขอเปลี่ยนอันใหม่?”
“ตลอดเดือนที่ผ่านมามี4ทีมที่มาขอเปลี่ยนเครื่องบันทึกเครื่องใหม่”
ผู้จัดการฝ่ายเก็บข้อมูลตอบหลังจากที่ตรวจเช็คระบบข้อมูลของเขา
มันมีทีมไหนบ้างที่มาขอเปลี่ยนในช่วง2อาทิตย์ก่อน?”เอ็ดเวิร์ดลามอีกครั้งก่อนที่ผู้จัดการฝ่ายเก็บข้อมูลจะพูดจบ
“ในช่วง2อาทิตย์ที่ผ่านมามีอยู่2ทีมที่มาขอเปลี่ยนเครื่องบันทึกทีม79ที่นําโดยจอห์นและทีม354ที่นําโดยหานเซิ่นสมาชิกของพวกเขาคือ…”ผู้จัดการฝ่ายเก็บข้อมูลรีบอ่านรายชื่อที่อยู่ในไฟล์ของเขา
“ทีม354?นั่นคือทีมใหม่ที่กัปตันพามาที่นี่อย่างนั้นหรอ?”เอ็ดเวิร์ดพูดขณะที่จองมองไปที่ข้อมูลของทีม354
“ใช่แล้วท่านผู้ตรวจการทีมนี้เป็นทีมพิเศษถึงแม้พวกเขาจะเป็นทีมสํารองแต่พวกเขาไม่ได้อยู่ในรายชื่อของอัศวินสํารองพวกเขาเป็นองครักษ์ส่วนตัวของกุนซือไวท์ผู้จัดการฝ่ายเก็บข้อมูล
“องครักษ์ของกุนซือไวท์เอ็ดเวิร์ดถามขณะที่ดรวจดข้อมูลสีหน้าที่แปลกๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาขณะที่เขาพูดขึ้นมา
“เขาคือลูกศิษย์ของราชินีแห่งมีดนั่นเป็นอะไรที่น่าสนใจ
หานเซิ่นยังคงอยู่ระหว่างการเก็บกวาดหุบเขาลาวาแต่มันมีซีโน่เจเนอิคอยู่มากเกินไปและมันก็ไม่มีทางที่ทีมของเขาจะสามารถกําจัดพวกมันได้หมดหานเซิ่นถูกส่งมาที่นี่เพื่อถ่ายภาพซะมากกว่า
ซีโน่เจเนอิคไม่ได้เข้ามาจู่โจมทีมของพวกเขาโดยปกติแล้วพวกเขาก็จะไม่เข้าไปยุ่งกับพวกมัน
หานเซิ่นเดินไปตามเส้นทางที่คดเคี้ยวของหุบเขาลาวาเพื่อค้นหาซีโน่เจเนอิคระดับดยุก
หานเซิ่นบอกให้เป่าเอ๋อโฟกัสไปที่การถ่ายซีโน่เจเนอิคที่อาศัยอยู่ในแม่น้ำลาวาและหันกล้องมาทางพวกเขาเฉพาะตอนที่พวกเขาสังหารซีโน่เจเนอิคธรรมดาๆเขาไม่อยากให้กล้องถ่ายภาพในตอนที่พวกเขาสังหารซีโน่เจเนอิคระดับดยุก
น่าเสียดายที่หานเซิ่นยังไม่พบวิญญาณอสูรที่กําลังตามหาตลอด2วันที่ผ่านมาเขาได้สังหารซีโน่เจเนอิคระดับดยุกไป3ตัวแต่ไม่มีตัวไหนที่มอบวิญญาณอสูรให้กับเขา
ทุกคนระวัง!”หานเซิ่นพูดขึ้นมาขณะที่จ้องมองไปที่แม่น้ำลาวากระดูกสันหลังที่ยาวกว่าสิบเมตรโผล่ขึ้นมาจากผิวของลาวาแต่หานเซิ่นรู้ว่าสิ่งที่มองเห็นเป็นเพียงแค่ส่วนน้อยของมันเท่านั้น
ทุกคนหันไปมองที่ลาวาเงาของตัวอะไรบางอย่างนั้นกําลังว่ายอยู่ในหุบเขาและไม่เสดงทีท่าที่จะออกมาจากแม่น้ำลาวาแต่ถึงอย่างนั้นซ์โนไลเนอธาตุไฟตัวอื่นก็ออกห่างจากทางของมันแม้แต่นกซีโน่เจเนอิคก็ยังบินหนีและกลับเข้าไปซ่อนในรังทันใดนั้นหุบเขาก็เงียบสะงัดไปA
เมื่อเงานั้นลากไปแล้วซีโน่เจเนอิคตัวอื่นถึงจะพากันกลับออกมาอีกครั้ง
“ซีโน่เจเนอิคระดับราชันจีชิงถาม“คงจะอย่างนั้น”หานเซิ่นพยักหน้า
หานเซิ่นและพวกพ้องเดินทางกันต่อไปจนกระทั่งพวกเขาไปถึงจุดมืดของแม่น้ำลาวามันมีฝูงนกที่ดูเหมือนกับกระเรียนอยู่ที่นั่นพวกมันมีขนสีขาวและหัวสีแดงหานเซิ่นยิ้มออกมาเมื่อมองเห็นพวกมัน
มันมีกระเรียนสีแดงอยู่ที่นี่เป็นพันตัวและตัวที่อ่อนแอที่สุดของพวกมันเป็นระดับเอิร์ลบางตัวเป็นระดับมาร์ควิสและแม้แต่ตัวที่เป็นระดับดยุกก็ยังมี
“พวกมันจะให้วิญญาณอสูรแบบไหนกันนะ?”
หานเซิ่นบอกให้เป่าเอ๋อหันไปถ่ายทางอื่นขณะที่เขาและทีมเริ่มสังหารเหล่ากระเรียนสีแดง
พวกเขาอยู่ห่างออกไปจากเหล่ากระเรียนสีแดงหลายพันเมตรแต่ในที่สุดพวกมันก็สังเกตเห็นถึงการเข้ามาของพวกเขาเปลวไฟลุกโชติช่วงขึ้นบนหัวของนกกระเรียนหลังจากนั้นก็ปกคลุมทั่วร่างของพวกมันพวกมันส่งเสียงร้องขึ้นมาพร้อมกับพุ่งเข้าหากลุ่มของหานเซิ่นราวกับมิสไซล์
กระสุนของหานเซิ่นและลูกธนูของหานเมิ่งเอ๋อเริ่มจู่โจมเหล่ากระเรียนแต่เมื่อพวกเขาสังหารกระเรียนตัวแรกมันก็ระเบิดกลางอากาศไฟพุ่งออกมาจากศพของนกกระเรียนและเผาไหม้ดินแดนโดยรอบ
“โอ้ไม่นะ!นกกระเรียนพวกนี้เป็นนักบินคามิกาเซะ!เรียกใบเสมาออกมา!”หานเซิ่นตะโกน
หานเมิ่งเอ๋อเรียกใบเสมาราชาแมลงปีศาจสีฟ้าออกมาและนกกระเรียนสีแดงที่ลุกเป็นไฟมากมายก็พุ่งเข้ามาชนกับมันพวกมันเริ่มจะระเบิดใส่ผิวของโล่ป้องกันราวกับดวงอาทิตย์
กระเรียนสยองนับพันพุ่งเข้ามาหาใบเสมาราวกับลูกระเบิดมันเป็นภาพที่เหลือเชื่อมันเหมือนกับว่ากําลังมีลูกไฟพุ่งเข้ามาใส่ใบเสมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุดขณะที่กําแพงไฟที่ยิ่งใหญ่แพร่ขยายออกไปและเผาผลาญทุกสิ่งทุกอย่าง
“เจ้าพวกนี้ไม่ต้องการมีชีวิตอยู่จริงๆ”หานเซิ่นมองดูเหล่ากระเรียนระเบิดใส่โล่ป้องกันอย่างไม่หยุด
โชคดีที่กลุ่มองหานเซิ่นมีใบเสมาราชาแมลงปีศาจป้องกันตัวเองอยู่
มันมีกระเรียนสีแดงเป็นพันๆตัวอยู่ที่นี่และมันใช้เวลากว่าสิบนาทีก่อนที่พวกมันจะฆ่าตัวเองกับผิวของใบเสมาจนหมดไม่มีตัวไหนที่เหลือรอดและพวกมันทั้งหมดก็เปลี่ยนเป็นเถ้าถ่านอย่างรวดเร็วหนเชิ้นสงสัยว่าพวกมันอยู่รอดมานานถึงขนาดนี้ได้ยังไง
ซีโน่เจเนอิคตัวอื่นๆในบริเวณแห่งนั้นทั้งหมดหนีไปด้วยความกลัวต่อพวกนกกระเรียนสีแดงที่บ้าคลั่งแต่มีซีโน่เจเนอิคตัวหนึ่งออกมาจากลาวาโดยที่ไม่ได้กลัวเหล่านกกระเรียนสีแดงมันค่อยๆร่อนข้ามแม่น้ำลาวาเข้ามาหาหานเซิ่นอย่างไม่รีบไม่ร้อน
ซีโน่เจเนอิคที่ออกมาจากลาวาตัวนั้นดูเหมือนกับนกยูงสีทองร่างกายของมันประกอบขึ้นมาจากลาวาที่ร้อนแรงและขณะที่มันบินเข้ามาลาวาสีทองก็หยดไปตามทาง
เมื่อเจ้านกยูงเข้ามาใกล้กับใบเสมาราชาแมลงปีศาจมันก็อ้าปากและพ่นลาวาออกมาของเหลวสีทองเข้าปกคลุมใบเสมาราชาแมลงปีศาจอย่างรวดเร็วแต่ของเหลานั้นไม่ร้อนพอที่จะเจาะผ่าน
การป้องกันของใบเสมาราชาแมลงปีศาลได้
“นั่นคือซิโนเจเนอิคระดับดยุกกลายพันธุ์อย่างนั้นหรอ?”
หานเซิ่นประหลาดใจขณะที่มองไปที่นกยูงลาวกเขาดูดีใจที่ได้เห็นมัน
“เปิดใบเสมาและปล่อยให้พ่อออกไปฆ่ามัน”หานเซิ่นชักมีดเขี้ยวผีสิงออกมาและวิ่งออกไปจากโล่ป้องกันเขาฟันเข้าใส่นกยูงลาวาด้วยมีดลมปราณสีม่วงคล้ํา
ขนะที่มีดปีศาจฟันเข้าไปหามันนกยูงลาวาก็พ่นลาวาออกมามากขึ้นและส่งน้ำพุของหินหลอมเหลวขึ้นสู่บนอากาศมันสามารถละลายมีดลมปราณของหานเซิ่นได้สําเร็จซึ่งทําให้เขาต้องประหลาดใจ
หานเซิ่นเคลื่อนไหวราวกับฝีพร้อมกับฟันมีดลมปราณออกไปแต่ดูเหมือนว่าการโจมตีของเขาจะไม่ได้ผลกับเจ้านกยูง
ขณะที่เขาพยายามจะฆ่านกยูงลาวาเจ้านกยงก็กระพือปีกและหายตัวไป
“เจ้าตัวนี้..รวดเร็วจริงๆ”หานเซิ่นขมวดคิ้ว