ตอนที่ 2224 ราชินีไป๋เว่ย
“ราชาอัศวิน สมาชิกใหม่ที่ท่านพูดถึงคือนางอย่างนั้นหรอ?” หานเซิ่นมองไป๋เว่ยอย่างแปลกๆ
“ใช่ ไปเราคือสมาชิกคนใหม่ในทีมของเจ้า ดังนั้นได้โปรด ร่วมมือกับนาง” ราชาอัศวินไอซ์บลูยิ้ม
“ราชาอัศวิน ถ้าเกิดไม่มีเรื่องอะไรอื่นจะพูดแล้ว ข้าขอกลับไป เตรียมตัว” ไป๋เว่ยพูดอย่างเย็นชา
“เจ้าไปได้” ราชาอัศวินไอซ์บลูพยักหน้า
ไป๋เว่ยเดินออกจากห้องไป ขณะที่หานเซิ่นแกล้งทําเป็นเศร้า และพูดกับราชาอัศวินไอซ์บลูอีกครั้ง
“ราชาอัศวิน ท่านเห็นนั่นไหม? นางไม่แต่แม้จะแสดงความ เคารพต่อท่าน แบบนั้นแล้วข้าจะควบคุมคนแบบนั้นได้ยังไง? ท่านควรจะส่งนางไปอยู่ทีมอื่นจะดีกว่า”
อัศวินไอซ์บลูสัมผัสไหล่ของหานเซิ่นก่อนที่จะนั่งลง เขาเทน้ำ ชาและบอกให้หานเซิ่นนั่งดื่มชากับเขา หานเซิ่นรู้ว่าราชาอัศวิน ไอซ์บลูมีอะไรบางอย่างจะบอก ดังนั้นเขาจึงนั่งลงไป
อัศวินไอซ์บลูยกชาขึ้นมาจิบและพูด “ข้าไม่ได้ส่งนางไปอยู่ทีม ของเจ้าเพื่อให้เจ้าควบคุมนาง แต่ข้าส่งนางไปอยู่ข้างเจ้า เพราะข้า ต้องการให้เจ้าปกป้องนาง”
“นางเป็นใครกัน?” หานเซิ่นถามพร้อมกับขมวดคิ้ว
“นางคือองค์หญิงไป๋เว่ย เจ้าอาจจะไม่เคยได้ยินชื่อของนางมา ก่อน แต่เจ้าองจะรู้สินะว่านั่นหมายความว่ายังไง” ราชาอัศวิน ไอซ์บลูพูด
“นางคือลูกสาวของหนึ่งในราชาของเอ็กซ์ตรีมคิงอย่างนั้น หรอ?”
หานเซิ่นเข้าใจในทันทีว่าจ้าไมเธอถึงได้หยิ่งยโสนัก ถ้าเธอ เป็นลูกสาวราชาของเอ็กซ์ตรีมคิงคนหนึ่ง เธอก็มีฐานะสูงพอที่จะ ทําตัวแบบนั้น
”
“นางทําความผิดพลาดบางอย่าง ดังนั้นพ่อของนางจึงลงโทษ นางด้วยการส่งนางมาที่นี่ เพื่อให้นางได้ฝึกฝนตัวเองไปด้วย ซึ่งข้า จะปล่อยให้มีภัยอันตรายใดตกมาสู่นางไม่ได้ ดังนั้นเจ้าต้องทําให้ แน่ใจว่านางปลอดภัย ถ้ามีเกิดอะไรขึ้นกับนาง เจ้าและข้าจะถูกฆ่า ทั้งคู่” ราชาอัศวินไอซ์บลูยิ้ม
ถ้าอย่างนั้นทําไมท่านถึงไม่หาอัศวินระดับสูงมาคอยคุ้มครอง นางละ? ข้าไม่คิดว่าตัวเองจะทาอะไรได้มาก” หานเซิ่นยิ้มแห้งๆ ออกมา เขาคิดว่านี่เป็นภารกิจที่แย่
“ถ้ามันมีอัศวินระดับราชันคอยปกป้องนาง นางก็จะไม่มีโอกาส ได้ฝึกฝน แถมนางก็เป็นคนที่ถือตัว นางไม่มีทางยอมอะไรแบบนั้น” ราชาอัศวินไอซ์บลูถอนหายใจออกมา
“หน่วยอัศวินไอซ์บลูมีทีมสารองตั้งมากมาย มันไม่มีความ จําเป็นที่ท่านต้องพึ่งพาคนนอกอย่างพวกเรา ท่านไม่คิดว่ามันเป็น อะไรที่อันตรายอย่างนั้นหายที่มอบหมายความรับผิดชอบที่สําคัญ แบบนี้ให้กับคนนอก?”
หานเซิ่นมองตรงไปที่ราชาอัศวินไอซ์บลูขณะที่พูดออกมา
ราชาอัศวินไอซ์บลูมองมาที่หวนเงิน หลังจากนั้นเขาก็พูดขึ้น ด้วยโทนเสียงแปลกๆ “หานเซิ่น เจ้ารู้ไหมว่าใครกันที่ข้าเชื่อใจมาก ที่สุดในหน่วยอัศวินไอซ์บลู”
“แน่นอนว่าข้ารู้ ลูกน้องของท่านไง” หานเซิ่นพูด
ราชาอัศวินไอซ์บลูส่ายหัวและกลับมามองที่หานเซิ่น “มันคือเจ้า ข้าเชื่อใจเจ้ามากที่สุด”
“ท่านล้อข้าเล่นใช่ไหม ข้าเพิ่งจะได้พบกับท่าน…” ก่อนที่หาน เชิ้นจะพลงบ ราชาอัศวินไอซ์บลูก็หยุดเขาเอาไว้
“ได้โปรดอย่าคิดว่าข้ากําลังพูดเล่น เจ้าไม่เคยอยู่ในตําแหน่ง ของข้า เจ้าจึงไม่เข้าใจเหตุผลที่ข้าเชื่อใจเจ้า และข้าถึงได้ให้เจ้าเป็นคนที่คอยคุ้มครององค์หญิงไป๋เว่ย ถ้านางมีชีวิต เจ้าก็มีชีวิต ถ้านางตาย เจ้าก็ตาย เจ้าเป็นคนหนุ่มที่ฉลาด ดังนั้นข้าเชื่อว่าเจ้ารู้ ว่าต้องทํายังไง” ราชาอัศวินไอซ์บลูตบไหล่ของหานเซิ่นและออกไป จากห้อง
หานเซิ่นไม่ต้องการรับการะของคนอื่นแบบนั้น แต่หาทางของ อัศวินไอซ์บลูบ่งบอกค่อนข้างชัดเจนว่าปัญหาของเขาไม่ได้มา จากซีโน่เจเนจิเพียงอย่างเดียว แต่มันยังมีปัญหาจากเรื่องภายใน หน่วยอัศวินไอซ์บลูด้วย
แต่หลังจากที่ราชาอัศวินไอซ์บลูเน้นย้ําถึงความจําเป็นที่หานเซิ่นต้องทําอย่างนั้น มันทําให้เขาไม่มีทางเลือกนอกจากยอมรับ หน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย
หานเซิ่นกําลังครุ่นคิดขณะที่เดินกลับไปที่ห้อง แต่ทันใดนั้น หัวใจเขาก็เต้นรัวและรูม่านตาของเขาหดเล็กลงไป ขนทั่วร่างของ เขาตั้งขึ้นมาอย่างพร้อมเพรียงกัน
มันไม่ได้มีถึงที่น่ากลัวอะไรจู่โจมเขา แต่หานแซิ่นรู้สึกราวกับ ว่าเขากําลังถูกจ้องมองโดยอสรพิษ เขารู้สึกราวกับว่าตัวเองตกอยู่ ในอันตรายอย่างกะทันหัน
หานเซิ่นมองไปข้างหน้าและเห็นร่างที่ผอมบางกําลังเดินเข้ามา ทางเขา
คนๆนั่นเป็นเอ็กซ์ตรีมคิงเลือดบริสุทธิ์ แต่พลังชีวิตของเขาถูก ปกปิดเอาไว้ ซึ่งการที่ไม่สามารถบ่งบอกถึงระดับของเขาได้นั้นทํา ให้เขาดูเหมือนกับคนธรรมดาทั่วๆไป
ใบหน้าที่ละเอียดอ่อนของชายคนนั้นดูเหมือนกับ ประติมากรรมหยกที่ถูกสร้างขึ้นมาอย่างพิถีพิถัน เส้นผมสีทองของ เขาดูสง่างามและใบหน้าของเขาก็ประดับไปด้วยดวงตาที่ลึกราวกับทะเลสาบ
หานเซิ่นรู้สึกตกใจกับความสมบูรณ์แบบของชายคนนี้ แต่ หานเซิ่นก็อดไม่ได้ที่จะกรีดร้องจากภายในถึงอันตราย
หานเซิ่นเดินเข้าไปใกล้กับชายคนนั้น และเขาก็จ้องมองมาที่ หานเซิ่น ในจังหวะที่ทั้ง 2 คนกําลังจะสวนทางกัน ชายคนนั้นก็ หยุดและพูดขึ้นมา
“เจ้าเคยเห็นความลับที่ถูกเก็บเอาไว้ในแผ่นหินหรือเปล่า?”
หานเซิ่นรู้สึกตกใจ เขาหยุดเดินและมองไปที่ชายคนนั้น
ชายคนนั้นยิ้มให้กับหานเซิ่น รอยยิ้มของเขานั้นอบอุ่นราวกับ ดวงอาทิตย์ มันสามารถละลายได้แม้แต่ก้อนน้ำแข็งที่หนาวเย็น ที่สุด ถ้าชายคนนั้นพูดกับผู้หญิงคนหนึ่ง ผู้หญิงคนนั้นก็คงจะยอม ทําตามทุกสิ่งที่เขาสั่งให้ทำ
หานเซิ่นไม่ได้พูดอะไร ชายคนนั้นเพียงแค่ยิ้มออกมาและเดิน ผ่านหานเซิ่นไป
“เอ็ดเวิร์ด” หานเซิ่น ไม่ได้หันกลับไปมองชายคนนั้นอีก เขาแค่ เดินต่อไปเขาไม่เคยเห็นชายคนนั้นมาก่อน แต่เขาก็เข้าใจอย่าง
รวดเร็วว่าชายคนนั้นคือผู้ตรวจการเอ็ดเวิร์ด
ดูเหมือนเขาจะรู้ว่าเราคือคนที่เอาแผ่นหินนั้นไป เป็นชายที่น่ารําคาญและอันตรายอะไรขนาดนี้ แต่ถ้าเขาคือผู้ตรวจการจริงๆ นั่น ก็หมายความว่าเขาควรจะเป็นราชาคนหนึ่ง หานเซิ่นคิดกับตัวเอง
เอ็ดเวิร์ดเดินเข้าไปในห้องๆหนึ่ง มันมีอัศวินไอซ์บลูคนหนึ่ง กําลังมองดูภาพที่บันทึกจากกล้องวงจรปิด มันเป็นภาพวิดีโอการ เผชิญหน้ากันระหว่างหานเซิ่นและเอ็ดเวิร์ด
“ปฏิกิริยาของเขาเป็นธรรมชาติ และมันก็ดูไม่เหมือนกับว่า เขากําลังแสแสร้งเช่นกัน บางทีพวกเราอาจจะคิดผิด” อัศวิน ไอซ์บลูพูด
เอ็ดเวิร์ดมองไปที่วิดีโอและหัวเราะ พวกเราคิดถูกแล้ว เขาก็ คือคนที่เอาแผ่นหินไป”
ทําไมถึงคิดแบบนั้น?” อัศวินไอซ์บลูถามขณะที่มองไปที่เอ็ด เวิร์ดด้วยความสงสัย
“ท่าทางของเขาเป็นธรรมชาติเกินไป มาร์ควิสน้อยคนนักที่จะ รักษาธรรมชาติของตัวเองเอาไว้ได้เมื่อมองเห็นข้า ยิ่งท่าทางของ พวกเขาเป็นธรรมชาติมากเท่าไหร่ มันก็ทําให้พวกเขาน่าสงสัย มากเท่านั้น”
เอ็ดเวิร์ดจ้องไปที่ใบหน้าของหานเซิ่นบนหน้าจอ “ข้าไม่เคยรู้ มาก่อนเลยว่าราชินีแห่งมีดมีลูกศิษย์ที่น่าสนใจแบบนี้”
“พวกเราควรจะเคลื่อนไหวไหม?” อัศวินไอซ์บลูถาม
“ไม่ราขาอัศวินย่อซ์บลูและกุนซือไวท์ยังคงอยู่ที่นี่ พวกเราจะ ลงมือทําอะไรขณะที่พวกเขาอยู่ที่นี่ไม่ได้”
เอ็ดเวิร์ดหัวเราะ “แต่ที่นี่คือระบบจักรวาลเคออส ดังนั้นเขาไม่ มีทางหนีไปไหนได้ เขาเป็นคนที่น่าสนใจ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็เป็น แค่มาร์ควิสคนหนึ่ง เพราะฉะนั้นแล้วเขายังถือว่าอ่อนแอ”
“ท่านผู้ตรวจการ ท่านคิดว่าเขาเป็นหนึ่งในคนของกุนซือไวท์ ไหม?” อัศวินไอซ์บลูถาม
“ไม่ ถ้าเขาเป็นละก็ กุนซือไวท์ก็คงจะได้รับแผ่นหินไปแล้ว แบบนั้นเจ้าคิดว่ากุนซือไวท์จะยังอยู่กับเหล่าอัศวินต่อและมอบ โอกาสให้พวกเราชิงมันกลับมาได้อย่างนั้นหรอ?”
เอ็ดเวิร์ดมองใบหน้าของหานเซิ่นด้วยความสนใจ “เจ้านี่เป็น คนตลก ถ้าเขาเอาโบราณวัตถุไป พวกเราก็ต้องชิงมันกลับมา ก่อนที่อัศวินจะรู้ความจริงเข้า ไม่อย่างนั้นมันจะเป็นอะไรที่น่า รําคาญ
