ระบบเจ้าสำนัก – ตอนที่ 1603

ตอนที่ 1603

ตอนที่ 1603 ลงโทษ
“หือ ? ฉะ ฉัน…” ต่อหน้าสีหน้าอ้อนวอนของโกโก้เหวยแล้ว ฮั่วเยี่ยน
ก็ลังเลขึ้นมา
หากโดอันคิดจะทำอะไรเขาแค่คนเดียว งั้นเขาก็ไม่ลังเลที่จะออกตัว
แทนโดอัน แต่โดอันกลับขู่ทั้งอารยธรรมจีน เขาคิดว่าเขาไม่มีสิทธ์ิ
จะไปขอร้องให้เจ้าสำนักยกโทษให้ได้ การที่เขายกโทษให้โดอันก็
ไม่ได้หมายความว่าชาวจีนทั้งหมดจะยกโทษให้ด้วย
ฮั่วเยี่ยนตกที่นั่งลำบาก ฝั่งหนึ่งคือโกโก้เหวย อีกฝั่งคือชาวจีน เขาที่
อยู่ตรงกลางระหว่างสองกลุ่มคือคนที่อึดอัดใจที่สุด
หลังจากที่เงียบอยู่นาน ฮั่วเยี่ยนก็ก้มหน้า เขาไม่กล้าจะสู้สายตาของ
โกโก้เหวย เขาได้แต่พูดออกมาเบา ๆ “ขอโทษด้วยโกโก้เหวย เรื่อง
นี้ฉันไม่อาจจะช่วยเธอได้”
โกโก้เหวยปวดใจขึ้นมา “ทำไม ? นายไม่รักฉันเหรอ? ทำไมนายถึง
ไม่ขอร้องแทนพ่อฉัน ?”
“โกโก้เหวย ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากจะช่วยพ่อเธอ แต่…ฉันแค่ไม่มีสิทธ์ิ
มากพอ แม้ว่าฉันจะยกโทษให้เขาแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าชาวจีนคน
อื่น ๆ จะยกโทษให้ด้วย ฉันไม่มีสิทธ์ิตัดสินใจแทนทุกคน”
โกโก้เหวยอยากจะพูดต่อ แต่โดอันก็ได้ห้ามเอาไว้ “โกโก้เหวย ไม่
ต้องพูดแล้ว ถ้าลูกทำอะไรผิด ลูกก็ต้องรับการลงโทษ ฮั่วเยี่ยนพูดไม่
ผิดหรอก อย่ากดดันเขา”
จางหยูพยักหน้า “เจ้ามีความรับผิดชอบดีที่ไม่คิดจะโยนความรับผิดชอบ
นี้ให้กับคนอื่น”
โดอันเงยหน้าขึ้นและพูดขึ้นมา “เจ้าสำนัก ผมไม่อยากขออะไรอื่น
ผมหวังว่าเจ้าสำนักจะไม่ทำอะไรคนอื่น ๆ คนที่ผิดคือผม โกโก้เหวย
บริสุทธ์ิ เธอกับฮั่วเยี่ยนรักกัน หวังว่าเจ้าสำนักจะเมตตาคนอื่น ๆ
หากเจ้าสำนักกังวลว่าอารยธรรมของเราจะตักตวงผลประโยชน์จาก
อารยธรรมจีน งั้นเราจะขับไล่โกโก้เหวยออกจากอารยธรรมของเรา”
“เจ้าไม่ห่วงตัวเองรึ ?” จางหยูถามขึ้นมา
“ถึงต้องโดนฆ่าแต่ผมก็จะรับมันไว้” โดอันตอบกลับอย่างใจเย็น
“พ่อ !” โกโก้เหวยน้ำตาไหลออกมา
จางหยูมองโดอันสักพักแล้วพูดขึ้นมาว่า “แม้เจ้าจะทำเรื่องที่ผิดพลาด
และสมควรโดนฆ่าเป็นหมื่น ๆ ครั้ง แต่เห็นแก่หน้าโกโก้เหวย ข้าจะ
ไว้ชีวิตเจ้า แต่ถึงอย่างนั้นเจ้าก็ได้ทำผิดพลาดครั้งใหญ่” เมื่อคิดถึง
ความสัมพันธ์ของโดอันและโกโก้เหวยแล้ว เป็นธรรมดาที่จางหยูจะ
ไม่ฆ่าอีกฝ่าย ไม่งั้นแล้วจะเกิดการแต่งงานได้ยังไง ?
“เจ้าสำนัก !”
“บรรพชน !”
“ท่านไว้ชีวิตเขาไม่ได้ !”
ชาวจีนไม่อาจจะยกโทษให้กับโดอันได้ แต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะแค้นเคือง
เขา
จางหยูโบกมือและพูดขึ้น “ไม่ต้องกังวล ข้ายังพูดไม่จบ”
เขามองไปที่โดอันและพูดต่อไปว่า “โทษตายอาจจะดูเกินไปหน่อย
แต่การที่ข้าไม่ฆ่าเจ้านั้นก็ไม่ได้หมายความว่าเจ้าจะไม่ได้รับการ
ลงโทษ”
ทุกคนต่างก็เงียบลงทันที พวกเขาต่างก็พากันสงสัยว่าเจ้าสำนักจะ
ลงโทษโดอันยังไง
โกโก้เหวยเองก็กังวลอย่างมากจนกลั้นหายใจและไม่กล้าพูดอะไร
ออกมา
“การที่เจ้าขู่จะทำลายอารยธรรมจีน บทลงโทษคือ…ในหมื่นปีนี้เจ้า
จะเป็นทาสให้กับอารยธรรมจีน ต้องบอกว่าในหมื่นปีนี้เจ้ามีเพียง
ฐานะเดียวซึ่งก็คือทาส ทาสของชาวจีน !” จางหยูแสดงสีหน้าจริงจัง
ออกมา “หมื่นปีหลังจากนี้เจ้าจะได้รับอิสระกลับไป แต่ก่อนจะถึง
เวลานั้นไม่ว่าชาวจีนจะสั่งเจ้ายังไง เจ้าก็ไม่มีสิทธ์ิปฏิเสธ !”
นั่นเท่ากับเป็นการดูถูกนักรบคอสมิค !
นี่ไม่ต่างอะไรจากการตกสวรรค์เลย !
ยิ่งพวกเขาภาคภูมิใจในตัวเองมากเท่าไหร่ พวกเขาก็ยิ่งไม่อาจจะทำ
ใจยอมรับบทลงโทษนี้ได้เพราะมันจะเป็นตราบาปของพวกเขาที่ไม่
อาจจะลบเลือนได้ !
หลายคนยอมตายดีกว่าต้องเสียเกียรติแบบนี้ !
ชาวจีนที่แต่เดิมไม่พอใจกลับแสดงท่าทียินดีออกมา หากเทียบกับการ
ฆ่าโดอันแล้ว พวกเขารู้สึกว่าการลงโทษนี้ถึงจะเบากว่าแต่มันส่งผล
ดีต่อพวกเขา ยังไงซะนักรบคอสมิคก็ทำหลายอย่างเพื่อชาวจีนได้
“เจ้าคิดยังไงกับการลงโทษนี้ ?” จางหยูมองไปยังชาวจีนรอบ ๆ
ทุกคนพากันมองหน้ากันก่อนจะพยักหน้า
“เจ้าสำนักตัดสินได้ฉลาดจริง ๆ !”
“เขาควรรับบทลงโทษเช่นนี้ !”
จางหยูยิ้มออกมาอย่างพอใจก่อนจะมองไปที่โดอัน “โดอัน เจ้าคิดว่า
ยังไง ?”
โดอันนิ่งเงียบไป ในฐานะนักรบคอสมิคอันดับ 8 ของจักรวาลดั้งเดิม
แล้ว เขาเย่อหยิ่งกว่านักรบคอสมิคทั่วไป เป็นธรรมดาที่เขาไม่อาจจะ
ยอมรับบทลงโทษนี้ได้ เขาไม่ได้กลัวความตายและไม่อาจจะทนรับ
ตราบาปเช่นนี้ได้
เขาไม่คิดเลยว่าอีกฝ่ายจะลงโทษเขาให้กลายเป็นทาส
แล้วลูกเขาจะคิดยังไง ? เมียเขาจะคิดยังไง ? คนของเขาจะคิดยังไง ?
เขายอมรับความตายได้แต่ไม่อาจจะรับการดูหมิ่นเช่นนี้ได้
แต่ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไร จางหยูก็พูดแทรกขึ้นมาว่า “เจ้าลองคิด
ทบทวนดูเพราะคำตอบของเจ้าเกี่ยวข้องกับชะตากรรมลูกเจ้าและคน
ของเจ้าด้วย”
โดอันใจสั่นและพูดขึ้นมาด้วยเสียงที่แหบแห้ง “เจ้าสำนักหมายถึง
อะไร ?”
“หากเจ้าปฏิเสธ ความผิดของเจ้าจะส่งผลต่อทั้งอารยธรรมของเจ้า
ข้าจะลบตัวตนอารยธรรมของเจ้า” จางหยูพูดขึ้น “แน่นอนข้าจะไม่
ฆ่าโกโก้เหวย แต่ก็ไม่มีทางที่นางจะได้อยู่กับฮั่วเยี่ยน”
หากจางหยูลบอารยธรรมเทลคอสออกไปจริง ๆ แม้ว่ามันจะไม่ได้
เกี่ยวข้องกับเรื่องของฮั่วเยี่ยนและโกโก้เหวย แต่โกโก้เหวยก็ไม่
อาจจะอยู่กับฮั่วเยี่ยนได้ ยังไงซะ จางหยูก็เป็นอาจารย์ของฮั่วเยี่ยน
และเป็นศัตรูของอารยธรรมเทลคอส!
สุดท้ายโดอันก็ไม่อาจจะใจเย็นได้อีก “ไม่ ! เจ้าสำนัก คนยิ่งใหญ่เช่น
ท่านทำไมต้องขู่คนที่ไม่ต่างอะไรจากมดอย่างผมด้วย?”
“เจ้าก็ทำเหมือนกันไม่ใช่รึไง ?” จางหยูพูดขึ้น “ข้าก็แค่ทำแบบเดียว
กับเจ้า”
โดอันรู้สึกสับสนมาก เกียรติยศที่ฝังลึกในกระดูกของเขานั้นไม่ยอม
ให้เขาก้มหัว แต่หากเขาปฏิเสธ งั้นอารยธรรมของเขาก็ต้องได้รับการ
ลงโทษไปด้วย และความสุขในชีวิตลูกของเขาก็จะได้รับผลกระทบ
ไปด้วย เขาตัวสั่นพร้อมกับปวดใจขึ้นมา
จางหยูพูดขึ้น “เจ้าควรรู้สึกว่าตัวเองโชคดี ที่อย่างน้อยข้าก็ให้โอกาส
เจ้าเลือก ทั้ง ๆ ที่เจ้าไม่ได้ให้โอกาสชาวจีนได้เลือกเลย”
โดอันเงียบไปอยู่นาน สุดท้ายเขาก็ต้องถอนหายใจออกมาราวกับ
วิญญาณออกจากร่าง เขาได้พูดขึ้น “ผมตกลง”
ความยิ่งใหญ่ของโดอันเหมือนกับหายไปในพริบตา ตอนนี้เขาได้
กลายเป็นทาสของชาวจีนไปแล้ว ทาสที่แข็งแกร่ง !
นักรบมิติหลายคนพากันมองไปที่โดอันด้วยความสงสาร พวกเขาไม่
คิดเลยว่าความผิดพลาดที่โดอันทำจะทำให้เขาโชคร้ายแบบนี้ได้ เขา
แค่หาเรื่องผิดคน นักรบคอสมิคและนักรบมิติทุกคนต่างก็เข้าใจ
ความรู้สึกของโดอันดี พวกเขาต่างก็เย่อหยิ่งและภูมิใจในตัวเอง การ
ให้พวกเขาไปเป็นทาสนั้นฆ่าพวกเขายังจะดีกว่า
“ผู้อาวุโสโดอัน อารยธรรมเทลคอสจะจดจำความเสียสละของท่าน
เอาไว้” หลิงเคอพูดขึ้น
“พ่อ หนูขอโทษ…” โกโก้เหวยสะอื้นออกมา เธอรู้สึกว่ามันคงไม่มี
เรื่องนี้เกิดขึ้นหากเธอไม่ดื้อดึง
โดอันอยากจะพูดบางอย่างออกมาแต่ก็ไม่อาจจะหาคำพูดไหนมา
ปลอบโกโก้เหวยได้
จางหยูมองไปที่โดอันและพูดขึ้น “อย่าหาว่าข้าไม่ให้โอกาสเจ้า ข้า
ให้เวลาเจ้า 3 วันไปจัดการเรื่องในอารยธรรมของตัวเองซะ เจ้าใช้
เวลานั้นจัดแจงธุระส่วนตัว อีก 3 วันเจ้าจะต้องกลับมาที่นี่ นอกจากนี้
แล้วฮั่วเยี่ยนและโกโก้เหวย ข้าจะส่งทั้งคู่เข้าไปฝึกในสำนักคังเฉียง
หากวันหนึ่งที่ทั้งสองกลับมาที่นี่ด้วยตัวเองได้ ฐานะทาสของเจ้าก็จะ
ถูกยกเลิก”
โกโก้เหวยรีบถามขึ้นมา “เจ้าสำนัก ท่านพูดจริงเหรอ ?”
“แน่นอนว่าจริงแต่มันไม่ง่ายที่จะทำเช่นนั้น” จางหยูพูดขึ้น
“โกโก้เหวย เราต้องทำได้ ข้าเชื่อว่าเราต้องทำได้แน่” ฮั่วเยี่ยนพูดขึ้น
เขาไม่รู้ว่าต้องแข็งแกร่งแค่ไหนรึต้องใช้เวลานานเท่าไหร่ แต่พวกเขา
ต้องทำได้
หงอยากจะบอกความจริงกับทั้งคู่แต่เมื่อเห็นท่าทีมุ่งมั่นของทั้งคู่แล้ว
เขาก็กลัวว่าหากพูดไปคงทำให้ทั้งสองเสียกำลังใจ ยังไงซะความจริง
ก็โหดร้ายเกินไป
แน่นอนว่าหากเขารู้เกี่ยวกับสำนักคังเฉียง บางทีเขาอาจจะคิดต่าง
ออกไปจากเดิม
จางหยูโบกมือและพูดขึ้น “ในเมื่อทุกอย่างลงตัวแล้ว พวกเจ้าก็แยก
ย้ายกันได้”
“ชาวจีน หากพวกเจ้าอยากเข้าร่วมสำนักคังเฉียง งั้นพวกเจ้าก็มาพบ
ข้าที่นี่พรุ่งนี้”

ระบบเจ้าสำนัก

ระบบเจ้าสำนัก

จางหยู ชายหนุ่มจากมนุษย์โลก ได้บังเอิญทะลุมิติมายังทวีปป่า  ดินแดนแห่งการบ่มเพาะที่เกรียงไกร
มิหนำซ้ำยังได้เป็นเจ้าสำนักที่ใกล้จะเจ๊งอยู่รอมร่อ
      ทั้งสำนักมีเพียงสุนัขหนึ่งตัว ดังนั้นเขาต้องพึ่งวิธีหลอกลวงเพื่อรับสมัครลูกศิษย์
หลังจากลำบากลำบนกับการรับสมัครลูกศิษย์คนแรก จางหยูก็ได้รับความสามารถมองทะลุจาก “ระบบเจ้าสำนัก”
     เมื่อเปิดใช้ความสามารถมองทะลุ จางหยูก็สามารถมองเห็นคุณสมบัติของคนอื่นได้ ไม่ว่าจะเป็นเพศ อายุ พรสวรรค์ หรือแม้แต่การบ่มเพาะ
ด้วยความสามารถนี้ จางหยูจึงมองเห็นข้อผิดพลาดในทักษะและเคล็ดวิชาต่างๆ ทำให้เขาสามารถแก้ไขทักษะและเคล็ดวิชาเหล่านั้นให้สมบูรณ์แบบได้
    ด้วยความสามารถมองทะลุ จางหยูจึงมองเห็นข้อบกพร่องของทักษะและเคล็ดวิชาที่ศัตรูฝึกฝน รวมไปถึงจุดอ่อนของศัตรู
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา โชคชะตาของจางหยูก็มาถึงจุดเปลี่ยน…

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท