Super God Gene – ตอนที่ 2817
“พลังของกิเลนศักดิ์สิทธิ์!” ใบหน้าของอีวิลโลตัสเปลี่ยนไป เขาเริ่มปลดปล่อยแสงแห่งเทพออกมาเพื่อขับไล่แสงสีแดงออกไป ทุกคนรู้สึกตกใจและรีบรวบรวมพลังเพื่อป้องกันตัวเอง แต่พวกเขาไม่สังเกตเห็นอะไรที่เป็นปัญหา ดูเหมือนว่าพลังนั้นจะมุ่งเป้าไปที่อีวิลโลตัสเพียงคนเดียว
“ผงรูปปั้นดินเผาพวกนี้มีพลังของกิเลนศักดิ์สิทธิ์อยู่ภายใน”
อีวิลโลตัสยังคงปลดปล่อยแสงแห่งเทพของตัวเองออกมา ทุกคนเห็นว่ามีผงของรูปปั้นที่แตกกระจายบางส่วนปลิวมาถูกร่างกายของเขา มันส่งผลให้เกิดปฏิกิริยาที่รุนแรงกับแสงแห่งเทพของอีวิลโลตัสจนเกิดเป็นประกายไฟขึ้น
ทุกคนก็ถูกผงปลิวมาใส่ร่างกายเช่นกัน และเหมิงเลี่ยก็เป็นคนที่ทำลายรูปปั้นดินเผาด้วยตัวเอง แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเขา
ลุงสองและคนอื่นๆรู้สึกสับสน แต่หานเซิ่นพอจะคาดเดาได้ว่าทำไมมันถึงเป็นแบบนั้น เพราะเปลวเพลิงของฟินิกซ์ก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน พวกมันจะไม่สร้างความเสียหายใดๆกับสิ่งมีชีวิตอื่นๆ แต่พวกมันสามารถทำร้ายสกายไวน์แรดิชได้ ดูเหมือนว่ารูปปั้นดินเผาพวกนี้จะมีพลังแบบเดียวกัน
“ทำลายรูปปั้นดินเผาที่อยู่ที่นี่ทั้งหมด ข้าอยากรู้ว่ากิเลนศักดิ์สิทธิ์ตั้งใจจะทำอะไร” อีวิลโลตัสออกคำสั่งกับลุงสอง
หัวใจของลุงสองเต้นตึกตัก เขาหันไปพูดกับคนอื่น
“พวกเจ้าไม่ได้ยินที่ท่านอีวิลโลตัสสั่งหรือยังไง! ท่านอีวิลโลตัสต้องการให้พวกเราทำลายรูปปั้นกิเลนทั้งหมด”
เหมิงเลี่ยเป็นน้องชายของลุงสอง ด้วยเหตุนั้นทันทีที่เขาสบสายตากับลุงสอง เขาก็เข้าใจว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร เขาชกหมัดออกไปใส่รูปปั้นกิเลนและทำลายพวกมันทั้งแถว
เหมิงเลี่ยสามารถทำลายเหล่ารูปปั้นกิเลนได้อย่างง่ายดาย ครั้งนี้เขาจงใจใช้การโจมตีทำให้ผงของรูปปั้นกระเด็นกระจัดกระจายไปทั่ว มันทำให้ทั้งห้องโถงถูกปกคลุมไปด้วยผงรูปปั้นดินเผา
ผงที่ปลิวมาสัมผัสกับร่างกายของหานเซิ่นและคนอื่นๆไม่แสดงปฏิกิริยาอะไร แต่ในตอนที่พวกมันสัมผัสกับอีวิลโลตัส พวกมันก็เกิดปฏิกิริยาที่รุนแรงกับแสงแห่งเทพของเขา มันทำให้ทั้งร่างกายของเขาถูกห่อหุ้มด้วยประกายไฟ
อีวีลโลตัสกรีดร้อง ร่างกายของเขากำลังลุกเป็นไฟ และเขาก็รีบวิ่งออกจากปราสาทไปราวกับว่าเขากำลังได้รับความเจ็บปวด
“ตอนนี้เป็นโอกาสเดียวที่พวกเราจะรอด ทุกคนทาผงรูปปั้นดินเผาพวกนี้บนร่างกายของตัวเอง!”
ลุงสองออกคำสั่ง เขาหยิบชิ้นของรูปปั้นดินเผาขึ้นมาและบดขยี้ หลังจากนั้นเขาก็ทาพวกมันบนร่างกายของตัวเอง ไม่นานเขาก็ดูเหมือนกับรูปปั้นดินเผา
ทุกคนรู้สึกตัวว่าพลังของรูปปั้นดินเผาส่งผลกระทบต่ออีวิลโลตัสเท่านั้น ถึงแม้พวกเขาจะไม่รู้ว่าทำไม แต่พวกเขาก็รู้ว่ามันเป็นอาวุธที่ดีที่สุดที่จะใช้ต่อกรกับอีวิลโลตัส
“เก็บผงรูปปั้นดินเผามาให้ได้มากที่สุด! พวกเราจำเป็นตั้งใช้มันเพื่อหนีออกไปจากที่นี่ พวกเราจะขุดที่นี่ต่อไปไม่ได้ ถ้าพวกเราทำแบบนั้น มันก็ขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้นก่อนที่พวกเราทุกคนจะถูกฆ่าตาย”
หลังจากที่ลุงสองพูดแบบนั้น เขาก็ทำลายรูปปั้นดินเผาเพิ่มอีกและเก็บผงเข้าไปในแคปซูลที่สามารถอัดสิ่งต่างๆให้เล็กลง
ทุกคนทำตามลุงสอง พวกเขาทำลายรูปปั้นกิเลนและเก็บผงของมัน
หานเซิ่นอดไม่ได้ที่จะรู้สึกนับถือพวกเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งลุงสอง ถึงแม้จะอยู่ในสถานการณ์คับขัน เขาก็ไม่ตื่นตระหนก และเมื่อเวลามาถึงเขาก็สามารถตัดสินใจได้อย่างเด็ดขาด เขาไม่ใช่คนธรรมดาๆ
“ไป๋ปู้อี เจ้าไม่รู้ถึงผลที่จะตามมาจากการทำแบบนั้นหรือยังไง? เจ้าคิดจริงๆหรือว่ารูปปั้นดินเผาพวกนี้จะต่อกรกับข้าได้? ข้าคือพระเจ้า” เสียงของอีวิลโลตัสดังมาจากด้านนอกของห้องโถง
“ท่านอีวิลโลตัส นี่ท่านกำลังพูดอะไรของท่าน?” ลุงสองพูดอย่างมีมารยาท “พวกเราแค่กำลังทำลายรูปปั้นดินเผาตามคำสั่งของท่าน”
ลุงสองยังคงทำลายรูปปั้นดินเผาและเก็บผงของมันต่อไป
“ฮ่า!” หานเซิ่นกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่อยู่ ลุงสองเป็นอัจฉริยะที่ไม่เหมือนใคร ถึงจะอยู่ในเวลาแบบนี้เขาก็ยังสามารถพูดแบบนั้นออกไปได้
“ดี ดีมาก” อีวิลโลตัสกัดฟันพูดอีกไม่กี่คำจากด้านนอก หลังจากนั้นเขาก็หยุดพูดไป เห็นได้ชัดว่าเขากำลังโกรธมากๆ
“ท่านอีวิลโลตัน นี่พวกเรากำลังทำลายรูปปั้นดินเผาตามที่ท่านสั่ง”
ลุงสองพูด “มันยังมีอะไรอย่างอื่นที่ท่านอยากให้พวกเราทำอีกอย่างนั้นหรอ?”
พวกเขาไม่ได้ยินเสียงตอบกลับจากอีวิลโลตัสอีกแล้ว บางทีเขาอาจจะรู้สึกโกรธเกินกว่าที่จะพูดออกมาได้อีก หรือไม่บางทีเขาอาจจะกำลังทำอะไรอย่างอื่นอยู่
“เร็วเข้า! พวกเรามีเวลาไม่มาก พยายามรวบรวมผงรูปปั้นดินเผาให้ได้มากที่สุด พวกเราจะรอดกลับไปที่เผ่าเอ็กซ์ตรีมคิงได้ไหมนั้นขึ้นอยู่กับมัน” ลุงสองพูดเร่งทุกคน
หานเซิ่นเองก็กำลังเก็บผงของรูปปั้นดินเผาอยู่เช่นกัน แต่ทันใดนั้นจู่ๆเป่าอิงก็พูดขึ้นมา “รูปปั้นกิเลนนี้มีอะไรบางอย่างอยู่ภายใน”
ทุกคนหันมามองเป่าอิง เมื่อพวกเขาเห็นรูปปั้นกิเลนที่เป่าอิงเพิ่งจะทำลายไป ความสนใจของพวกเขาก็ถูกดึงดูดไปที่กล่องโลหะกล่องหนึ่ง
กล่องโลหะกล่องนั้นเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัส มันมีสีดำสนิทและดูหนักมากๆ บนด้านนอกของกล่องนั้นสลักรูปของกิเลนเอาไว้
“ดูเหมือนว่ามันจะเป็นสิ่งที่กิเลนศักดิ์สิทธิ์ทิ้งเอาไว้ แต่ทำไมมันถึงทิ้งกล่องๆนี้เอาไว้ที่นี่กัน” ลุงสองพูดขณะที่เขาสังเกตกล่องโลหะ
“พวกเราควรจะเปิดมันดูไหม?” เป่าฉินถามขึ้นอย่างตื่นเต้น
“บางทีกิเลนศักดิ์สิทธิ์อาจจะทิ้งสมบัติเอาไว้ ถ้าผงของรูปปั้นดินเผาไม่ทำร้ายพวกเรา บางทีสิ่งที่อยู่ภายในกล่องๆนี้อาจจะช่วยเหลือพวกเราให้การจัดการกับอีวิลโลตัสนั่น”
แต่ลุงสองไม่ได้มองโลกในแง่ดีเหมือนอย่างเป่าฉิน เขาส่ายหัวและพูด
“ในตอนนี้พวกเราไม่ควรจะเสี่ยงทำอะไรแบบนั้น นำกล่องไปด้วย แต่อย่าเพึ่งเปิดมัน”
ลอนโดหยิบกล่องขึ้นมาอย่างระมัดระวัง มันไม่มีอะไรเกิดขึ้น ซึ่งทำให้ลุงสองรู้สึกโล่งใจขึ้นมา หลังจากนั้นทุกคนก็กลับไปเก็บผงรูปปั้นดินเผาต่อ
พวกเขาทำลายรูปปั้นดินเผาทั้งหมดที่อยู่ภายในปราสาทและเก็บผงของพวกมัน แต่พวกเขาไม่พบกล่องโลหะอื่น มันมีเพียงแค่กล่องโลหะกล่องเดียวเท่านั้น
ลุงสองต้องการจะใส่กล่องโลหะเข้าไปในแคปซูลเช่นกัน แต่เขาพบว่าไม่สามารถทำแบบนั้นได้ ดังนั้นเขาจึงให้ลอนโดถือมันไป
“ในตอนที่พวกเราออกไป พวกเราจำเป็นต้องใช้ผงรูปปั้นดินเผา”
ลุงสองพูดเตือนทุกคน “ถ้าอีวิลโลตัสเข้ามาโจมตีพวกเรา พวกเราก็แค่ต้องโยนผงรูปปั้นดินเผาใส่เขา มันไม่มีความจำเป็นที่ต้องใช้พลังอื่น”
ตอนนี้ทุกคนรู้ว่าต้องทำอะไร แต่หัวใจของพวกเขายังคงเต็มไปด้วยความกังวล พวกเขาไม่รู้ว่าผงรูปปั้นดินเผาพวกนี้จะจัดการกับอีวิลโลตัสได้จริงๆหรือเปล่า
การพยายามกลับไปที่เผ่าเอ็กซ์ตรีมคิงเป็นหนทางที่ยาวไกล ถึงแม้ผงรูปปั้นดินเผาจะขับไล่อีวิลโลตัสไปได้ แต่มันก็อาจจะไม่เพียงพอให้พวกเขากลับไปถึงเผ่าเอ็กซ์ตรีมคิง
แต่เนื่องจากมันไม่มีหนทางอื่นอีกแล้ว ดังนั้นถึงมันจะอันตราย แต่พวกเขาก็ต้องลองเสี่ยงดู
“โฮลี่เบบี้ ได้โปรดอยู่ข้างๆข้าเอาไว้” เป่าอิงพูดขณะที่เธอมองไปที่หานเซิ่น
หานเซิ่นพยักหน้า เขาอยู่ติดๆกับเป่าอิงและตามทุกคนออกไปข้างนอก
หลังจากที่พวกเขาออกไปจากปราสาท พวกเขาก็ต้องประหลาดใจที่ไม่ได้เห็นอีวิลโลตัส พวกเขาไม่แน่ใจว่าอีวิลโลตัสนั้นหายไปไหน
“อีวิลโลตัสหายไปไหน?” เหมิงเลี่ยขมวดคิ้ว
“ไม่ต้องไปสนใจเขา พวกเราแค่ต้องรีบหนีไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด” ลุงสองพูด
กลุ่มของหานเซิ่นรีบเดินทางออกจากอีสท์โฮลี่การ์เด้นอย่างระมัดระวัง ซึ่งระหว่างทางพวกเขาไม่เห็นร่องรอยของอีวิลโลตัสเลย
“อีวิลโลตัสต้องรู้ว่าพวกเรามีผงรูปปั้นดินเผาปกป้องตัวเอง”
เป่าฉินพูดพร้อมกับหัวเราะ “ข้ากลัวว่าเขาจะไม่กล้าโผล่หน้ามาอีก”
ลุงสองขมวดคิ้วและพูด “หยุดพูดจาไร้สาระและรีบหนีไปจากที่นี่”
ทุกคนเตรียมตัวจะหนีไป แต่ทันใดนั้นพวกเขาก็รู้สึกว่าพื้นดินกำลังสั่นไหว มันเหมือนกับว่ามีอสูรที่น่ากลัวกำลังวิ่งไปตามพื้นดิน พวกเขารีบหันกลับไปมองในทิศทางที่เสียงดังขึ้นมา
พวกเขาตกใจที่เห็นว่าอีวิลโลตัสกำลังเดินเข้ามาหาพวกเขาทีละก้าวๆ เขาไม่ได้เดินเข้ามาอย่างรวดเร็วอะไร แต่ด้านหลังของเขามีซีโน่เจเนอิคที่น่ากลัวตัวหนึ่ง
ทันทีที่ได้เห็นซีโน่เจเนอิคตัวนั้น ใบหน้าของลุงสองก็เปลี่ยนไป
“โอ้ ไม่นะ! อีวิลโลตัสหวาดกลัวต่อผงรูปปั้นดินเผา ดังนั้นเขาจะไม่โจมตีพวกเรา แต่เขานำซีโน่เจเนอิคมาจัดการกับพวกเราแทน”
