Super God Gene – ตอนที่ 2829

Super God Gene – ตอนที่ 2829
พระเจ้ายิ้มให้กับหานเซิ่นขณะที่ถามขึ้นว่า “ตอนนี้เจ้าจะเดิมพันกับข้าแล้วใช่ไหม?”

หานเซิ่นรู้สึกราวกับว่าเขากำลังถูกแขวนคอ เขาไม่สามารถพูดตอบได้ ด้วยเหตุนั้นเขาจึงพยักหน้าแทน

“ดีมาก เจ้าเลือกได้ถูกต้อง มันเป็นอะไรที่น่าสนใจยิ่งกว่าเมื่อเจ้าเดิมพันกับข้า” พระเจ้าหัวเราะ

“พวกเราจะเดิมพันกันยังไง?” หานเซิ่นพูดขณะที่ลูบคอของเขา เขารู้สึกตัวว่าพระเจ้าคนนี้ชั่วร้ายมากๆ เขาพูดอย่างเป็นกันเอง แต่เขาน่ากลัวยิ่งกว่าพระเจ้าคนอื่นที่หานเซิ่นเคยเจอ เขาทำให้หานเซิ่นรู้สึกกดดันอย่างแท้จริง และเขาก็มีสัมผัสที่อันตรายเหนือกว่าพระเจ้าคนอื่นทั้งหมด

“ก่อนหน้านี้ไม่สำคัญว่าพวกเราจะเดิมพันอะไรกัน” พระเจ้าพูด

“แต่ตอนนี้ข้าพบสิ่งมีชีวิตที่น่าสนใจจริงๆอย่างเจ้าเข้า นั่นทำให้ข้าอยากจะเล่นเกมส์โปรดของข้า”

“เกมส์อะไร?” การเดิมพันกับพระเจ้าคนนี้เป็นตัวเลือกเดียวของหานเซิ่น เขาไม่สามารถเอาชนะพระเจ้าคนนี้ได้ และถึงเขาจะเอาชนะพระเจ้าคนนี้ได้ พระเจ้าก็กำลังเข้ายึดครองร่างกายของกู่หว่านเอ๋อ เขาไม่สามารถเสี่ยงฆ่ากู่หว่านเอ๋อไปพร้อมๆกันได้

แถมชุดเกราะคริสตัลสีดำก็พยายามซ่อนตัวอย่างน่าประหลาด นั่นเป็นสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ในตอนที่เขาพบกับพระเจ้าคนอื่น ชุดเกราะคริสตัลสีดำไม่ได้มีปฏิกิริยาแบบนี้ นั่นแสดงให้เห็นว่าพระเจ้าคนนี้น่ากลัวถึงขนาดไหน

แต่เดิมหานเซิ่นคิดว่าพระเจ้าอย่างราชาจุนจะไม่สามารถทำร้ายสิ่งมีชีวิตของจักรวาลโดยตรงได้ ส่วนพระเจ้าอย่างอีวิลโลตัสที่สามารถโจมตีใส่สิ่งมีชีวิตของจักรวาลได้นั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา เขาสามารถใช้เทพสปิริตของสกายไวน์แรดิชและขนนกฟินิกซ์เพื่อต่อสู้ได้อย่างทัดเทียมกัน

แต่พระเจ้าคนนี้แตกต่างออกไปโดยสิ้นเชิง ถึงเขาจะแค่เข้าสิงกู่หว่านเอ๋อ แต่เขาก็ยังมีพลังมหาศาล เห็นได้ชัดว่าพลังของพระเจ้าคนนี้อยู่คนละระดับกับอีวิลโลตัส

“พระเจ้าคนนี้… จะใช่พระเจ้าคนเดียวกับที่ทีมเจ็ดเจอไหมนะ?” หานเซิ่นสงสัย

“มันเป็นเกมส์ง่ายๆ พวกเราจะคาดเดาชะตากรรมของคนอื่น”

พระเจ้ามีสีหน้าที่แปลกๆ แต่มันเกิดขึ้นเพียงแค่แว๊บเดียวเท่านั้น

“คาดเดาชะตากรรม? คาดเดาชะตากรรมของใคร?” หานเซิ่นถามพร้อมกับขมวดคิ้ว

“มันจะเป็นชะตากรรมของใครกันได้ เจ้าเลือกสิ่งมีชีวิตไหนก็ได้ที่เจ้าต้องการ”

พระเจ้าพูด หลังจากนั้นเขาก็ขยับมือและเปลี่ยนแสงแห่งเทพให้กลายเป็นกระจกบานหนึ่ง ในกระจกนั้นมีเงาอยู่เป็นจำนวนมาก มันมีเงาของทุกสิ่งมีชีวิตของจักรวาลอยู่ในนั้น

“ข้าไม่เดิมพันโดยใช้คนอื่น” หานเซิ่นพูด

“ข้าจะเดิมพันโดยใช้ชะตากรรมของตัวเอง แต่เจ้าจะคาดเดามันยังไง และพวกเราจะรู้ได้ยังไงว่าใครจะเป็นฝ่ายชนะ?”

“ในเมื่อพวกเราทำการเดิมพันกัน” พระเจ้าพูด

“พวกเราจะเดิมพันกับตัวเองไม่ได้ เจ้าต้องเลือกสิ่งมีชีวิตหนึ่ง มันจะเป็นใครก็ได้ที่เจ้ารู้จัก มันเป็นได้แม้กระทั่งครอบครัวของเจ้า พวกเราจะคาดเดาว่าเขาจะเลือกตัวเลือกไหนในตอนที่เกิดเรื่องบางอย่างขึ้น เจ้าเป็นคนเลือกก่อน”

“ถ้าอย่างนั้นข้าเลือกผู้นำเผ่าเวรี่ไฮ” หานเซิ่นพูด เขาคิดกับตัวเอง

‘ไม่ว่านายจะแข็งแกร่งสักแค่ไหน นายก็คงจะควบคุมผู้นำเผ่าเวรี่ไฮไม่ได้’

ไม่มีใครรู้ว่าพระเจ้านั้นรู้ถึงสิ่งที่หานเซิ่นกำลังคิดอยู่หรือเปล่า แต่เขานั้นไม่ได้สนใจอะไรและพูดขึ้นว่า

“ได้เลย พวกเราจะเดิมพันกับผู้นำเผ่าเวรี่ไฮ”

“พวกเราจะเดิมพันกันยังไง?” หานเซิ่นถาม

“มันไม่ใช่ว่าพวกเราจะรู้ถึงสิ่งที่ผู้นำเผ่าเวรี่ไฮกำลังทำอยู่”

พระเจ้าไม่ได้พูดอะไร เขาเดินเข้ามาหนึ่งก้าวและมายืนอยู่ต่อหน้าหานเซิ่น เขาเอื้อมมือมาจับหานเซิ่น หลังจากนั้นเขาก็รู้สึกราวกับว่าตกลงไปในกระแสที่หมุนวนของกาลเวลา เขารู้สึกมึนหัวจนเกือบจะอ้วกออกมา

เขาเคยถูกคนอื่นพาตัวไปโดยกาแล็กซี่เทเลพอร์ตเทชั่นมาก่อน และตัวเขาเองก็เกือบจะสำเร็จมันเรียบร้อยแล้ว แต่มันไม่เคยแย่ขนาดนี้

ในตอนที่ทุกอย่างกลับเป็นปกติ หานเซิ่นก็พบว่าตัวเองอยู่ในเอาท์เตอร์สกาย ตรงหน้าของเขาคือต้นไม้ดาราที่เขาคุ้นเคย

ต้นไม้ดารานั้นเต็มไปด้วยผลไม้ พวกมันแต่ละลูกดูเหมือนกับดวงดาวขนาดใหญ่

ชายหนุ่มเผ่าเวรี่ไฮคนหนึ่งกำลังนั่งขัดสมาธิอยู่ใต้ต้นไม้ดารา ชุดของชายคนนั้นมีสีขาวเหมือนกับหิมะ เขาดูเป็นคนที่เย็นชาและหยิ่งยโสราวกับว่าทุกคนติดเงินของเขา

“ชายคนนี้…เขาดูคุ้นๆ…” หานเซิ่นคิดว่าชายหนุ่มคนนี้ดูคุ้นมากๆ

“นี่คือผู้นำเผ่าเวรี่ไฮ” พระเจ้าพูดขึ้นมา

“เจ้าโกหก ข้าเคยเป็นผู้นำเผ่าเซเคร็ดมาก่อน เขาเป็นคนแก่คนหนึ่ง”

ก่อนที่หานเซิ่นจะพูดจบ ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนๆ จู่ๆเขาก็รู้ตัวว่าทำไมชายหนุ่มคนนี้ถึงได้ดูคุ้นๆ โครงสร้างหน้าตาและร่างกายของเขาดูเหมือนกับผู้นำเผ่าเวรี่ไฮไม่มีผิด เพียงแต่ว่าเขาดูหนุ่มกว่าเท่านั้น ซึ่งทำให้เขาดูแตกต่างไปจากเดิม

พระเจ้ายิ้มและพูด “นั่นคือผู้นำเผ่าเวรี่ไฮในตอนที่เขายังหนุ่ม พวาเรามาที่นี่ในตอนที่เขายังอายุแค่ยี่สิบปี”

“พวกเรา…พวกเราย้อนเวลามาในอดีต…” ใบหน้าของหานเซิ่นเปลี่ยนไป ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไมการเทเลพอร์ตครั้งนี้ถึงได้แตกต่างไปจากปกติ นี่มันไม่ใช่แค่การเทเลพอร์ตข้ามกาแล็กซี่ เขาเทเลพอร์ตข้ามกาลเวลามา

“มันไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่อะไร” พระเจ้าพูดอย่างเป็นกันเอง

“ถ้าเจ้าต้องการ ข้าพาเจ้าไปดูได้ว่าเจ้าเป็นยังไงในตอนที่เจ้ายังเด็ก”

“นั่นไม่เป็นไร” หานเซิ่นพูด “ในเมื่อเจ้าเดินทางข้ามเวลาได้ และอนาคตถูกกำหนดเอาไว้เรียบร้อยแล้ว เจ้าก็คงจะรู้เรียบร้อยแล้วว่ามันจะจบลงยังไง แบบนั้นมันจะมีประโยชน์อะไรที่พวกเราจะทำการเดิมพันกันอีก?”

“ใครบอกเจ้าว่าอนาคตถูกกำหนดเอาไว้เรียบร้อยแล้ว?” พระเจ้ามองไปที่หานเซิ่น

“มันไม่จริงหรือยังไง?” หานเซิ่นถาม

“ถ้าเจ้าเปลี่ยนแปลงอนาคตได้ ทำไมเจ้าไม่ไปฆ่าผู้นำเผ่าเวรี่ไฮในปัจจุบัน ด้วยพลังที่เจ้ามีอยู่ มันคงจะไม่ใช่เรื่องยากอะไร แบบบนั้นพวกเราก็ไม่จำเป็นต้องย้อนอดีตมาหาผู้นำเผ่าเวรี่ไฮแบบนี้”

พระเจ้านั้นเลือกจะใช้พลังของเขาเพื่อย้อนเวลากลับมาในอดีต แทนที่จะไปพบกับผู้นำเผ่าเวรี่ไฮในปัจจุบัน เห็นได้ชัดว่าเขาหวาดกลัวบางสิ่ง ซิ่งเป็นเหตุผลที่ทำให้หานเซิ่นพูดออกมาแบบนั้น

พระเจ้าหัวเราะและพูด “จักรวาลนี้มีกฎของมันอยู่ แม้แต่พระเจ้าก็ฝ่าฝืนมันไม่ได้ แต่ภายในกฎเหล่านั้น มันไม่มีอะไรเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงอนาคต อนาคตเต็มไปด้วยสิ่งที่คาดเดาไม่ได้ การเดินทางมาจากอนาคตของพวกเราก็ถือเป็นสิ่งที่คาดเดาไม่ได้เช่นกัน ซึ่งมันจะส่งผลกระทบและอาจจะสร้างอีกอนาคตหนึ่งขึ้นมา ดังนั้นพวกเราแน่ใจไม่ได้ว่าอนาคตข้างหน้ามันจะเป็นยังไง”

“เจ้ากำลังจะบอกว่าเจ้าจะโน้มน้าวผู้นำเผ่าเวรี่ไฮและทำให้เขาทำการตัดสินใจที่เป็นประโยชน์ต่อเจ้าอย่างนั้นหรอ?” หานเซิ่นรู้ว่าพระเจ้าพยายามจะบอกอะไร

“เจ้าทำแบบนั้นได้เช่นเดียวกัน ไม่อย่างนั้นมันจะยุติธรรมได้ยังไง” พระเจ้าหัวเราะ

หานเซิ่นมองพระเจ้าอย่างจริงจังและถาม “ข้าขอถามอะไรเจ้าหน่อยได้ไหม?”

“มันขึ้นอยู่กับว่าเจ้าจะถามอะไรข้า?” พระเจ้าตอบด้วยรอยยิ้ม

“ข้าอาจจะเป็นพระเจ้า แต่ข้าไม่ได้รู้คำตอบของทุกสิ่งทุกอย่าง”

หานเซิ่นมองไปที่พระเจ้าคนนี้อย่างจริงจัง พระเจ้าคนนี้ดูแตกต่างไปจากพระเจ้าคนอื่น

“ถ้านี่เป็นเกมส์โปรดของเจ้า เจ้าก็คงจะเคยเล่มมันมาหลายครั้งสินะ”

หานเซิ่นสูดลมหายใจเข้าลึกก่อนที่จะถามขึ้นว่า “เจ้าเคยแพ้หรือเปล่า?”

“เคย ข้าเคยแพ้อยู่สองครั้ง” คำตอบของพระเจ้าทำให้หานเซิ่นประหลาดใจ

“ใครกันที่เอาชนะเจ้าได้” หานเซิ่นพูดด้วยความแปลกใจ

“คนหนึ่งจากเซเคร็ดและอีกคนหนึ่งเป็นมนุษย์ที่มีชื่อว่าหานจิงจือ” ใบหน้าของพระเจ้าดูแปลกๆขณะที่พูด

ในตอนที่หานเซิ่นได้ยินแบบนั้น หัวใจของเขาก็เต้นรัว

“หานจิงจือ…”