ตอนที่ 321 ข้ายินดี ท่านยุ่งอะไร
จากที่ไม่เคยคิดว่าจะมีวันนี้ วันที่เซียวเหยี่ยนจะพูดจาเช่นนี้กับเธอ ถึงแม้ว่าเรื่องนี้มีสาเหตุ แต่ใจเธอก็รับไม่ค่อยได้
เห็นหลิงอวี้จื้อยืนอยู่ไม่ขยับ เซียวเหยี่ยนก็เอ่ยปากทันใด
“แม่สาวน้อย สำนักอู๋จี๋ไม่ใช่ที่ๆ เจ้าควรมา”
“เหตุใดข้าจึงมาไม่ได้”
หลิงอวี้จื้อได้ยินประโยคนี้จึงถามต่อทันที คำพูดนี้ฟังแล้วผิดปกติ เซียวเหยี่ยนดูเหมือนจะรู้จักเธอ
“ไม่มีทั้งความสามารถไม่มีทั้งสมอง เจ้ามาทำอะไรที่สำนักอู๋จี๋ เกรงว่าคงเป็นสาวใช้ไปจนตาย ดูจากคุณสมบัติของเจ้า อยู่ที่นี่เจ้าคงไม่มีอนาคตอะไร”
ประโยคเดียวก็ทำให้หลิงอวี้จื้อหมดกำลังใจแล้ว พอสูญเสียความทรงจำไป นึกไม่ถึงว่าเซียวเหยี่ยนจะรังเกียจเธอขนาดนี้ ดูแคลนเธอจนแทบจะไม่มีอะไรดี
“จุดมุ่งหมายของข้าก็คือเป็นสาวใช้ ที่นี่ให้ค่าแรงสูง เป็นสาวใช้ตลอดชีวิตแล้วอย่างไร ข้ายินดี ท่านยุ่งอะไร”
ด้วยอารมณ์หงุดหงิด หลิงอวี้จื้อจึงพูดด้วยน้ำเสียงหึงหวงเต็มที่
“คุณหนูแข็งแรงขนาดนี้ ท่านหลานเขยคงจะถูกบีบจนไม่เหลือแม้แต่น้ำ”
เซียวเหยี่ยนยิ้มตาหยีมองหลิงอวี้จื้อ
“ข้ายินดี”
“ท่าน…”
“ออกไป”
เห็นเซียวเหยี่ยนเย็นชากับตนขนาดนี้ ถึงแม้ในใจจะอึดอัดเสียใจ แต่เธอก็ไม่สามารถพูดมากได้ ทำได้เพียงออกไปก่อน
ออกมาจากห้องแล้ว หลิงอวี้จื้อก็มองไปรอบๆ เห็นนอกห้องเซียวเหยี่ยนไม่มีสาวใช้ ในเรือนว่างเปล่า มีเพียงทหารยามที่เฝ้าอยู่ตรงประตูใหญ่ ยืนตัวตรง ทุกคนหันหลังให้เธอ
เฟิงอิ๋นก็อยู่ที่เรือนนี้เช่นกัน เพียงแต่พักอยู่ทางทิศตะวันตก
ตอนนี้มั่วชิงกับมู่หรงนี่อวิ๋นต่างอยู่กับเฟิงอิ๋น เธอกำลังจะไปหามั่วชิง ทันใดนั้นก็มีสองมือจากนอกประตูลากเธอเข้าไปในห้องข้างๆ เมื่อครู่กำลังจะขัดขืน เสียงมั่วชิงก็ดังขึ้นข้างหู
“คุณหนู ข้าเอง”
“มั่วชิง ข้ากำลังจะไปหาเจ้าพอดี ท่านอ๋องดูเหมือนจะเสียความทรงจำไปแล้ว สำนักอู๋จี๋มียาพิษทำให้คนเสียความทรงจำหรือไม่”
“มีเจ้าค่ะ ยาพิษอะไรสำนักอู๋จี๋ก็มีหมด หากท่านอ๋องสูญเสียความทรงจำจริงๆ เช่นนั้นเฟิงอิ๋นต้องป้อนยาพิษปลุกเสกที่ทำให้ท่านอ๋องสูญเสียความทรงจำแน่นอน”
“มียาถอนพิษหรือไม่”
“ไม่มีเจ้าค่ะ”
มั่วชิงพูดด้วยความลำบากใจยิ่ง
“ยาพิษที่สำนักอู๋จี๋ปรุงแต่งออกมา โดยปกติจะไม่มียาถอนพิษ ข้าไปสืบมาบ้างแล้ว ตอนนี้ยาพิษทั้งหมดที่ปรุงแต่งมาล้วนอยู่ในความดูแลของเฟิงอิ๋น แม้จะมียาถอนพิษ ก็มีแต่นางเท่านั้นที่มี”
ได้ยินว่าไม่มียาถอนพิษ หลิงอวี้จื้อก็ห่อเ**่ยวเหมือนลูกบอลยางที่ลมออกทันที
“ผู้หญิงคนนั้นจะเอายาถอนพิษออกมาให้ได้อย่างไรล่ะ พรุ่งนี้พวกเขาจะแต่งงานกันแล้ว ข้าจะต้องหยุดยั้งการแต่งงานครั้งนี้ให้ได้
มั่วชิง นับว่าเจ้าก็รู้จักเฟิงอิ๋นมานานแล้ว คงจะเข้าใจเฟิงอิ๋น เจ้าเล่าสถานการณ์ในสำนักอู๋จี๋ให้ข้าฟังละเอียดหน่อย ข้าจะคิดดูว่าจะมีวิธีรับมือกับเฟิงอิ๋นบ้างหรือไม่”
มั่วชิงคิดสักครู่ พูดต่อว่า
“วิธีการของเฟิงอิ๋นโหดเ**้ยม ชอบทรมานคน เย็นชาอย่างยิ่ง ตอนนั้นข้ากับนางไปคารวะอาจารย์ สาวใช้สำนักอู๋จี๋ต่างก็กลัวเฟิงอิ๋น แต่เฟิงอิ๋นอยู่ที่สำนักอู๋จี๋ก็ใช่ว่านางจะไม่กลัวเทวดาฟ้าดิน”
“นางกลัวเจ้าสำนักใช่หรือไม่”
“ใช่เจ้าค่ะ ส่วนใหญ่เจ้าสำนักจะไม่ค่อยสนใจอะไรมากนัก แต่ที่นางเกลียดที่สุดคือการหักหลังจากผู้อื่น ทันทีที่จับได้จะไม่มีทางออมมือเด็ดขาด ต่อหน้าเจ้าสำนักเองเฟิงอิ๋นก็จะระมัดระวังมาก
ใช่แล้ว ข้างกายเจ้าสำนักมีผู้หญิงคนหนึ่ง ตอนที่ข้ายังไม่ออกจากสำนักอู๋จี๋นางก็อยู่ข้างกายเจ้าสำนักแล้ว เจ้าสำนักรักใคร่เอ็นดูนางมาก ไปไหนก็ต้องพาไปด้วย ขนาดเฟิงอิ๋นเจอนางยังต้องเกรงใจ เมื่อก่อนข้าก็รู้ว่าเฟิงอิ๋นกับนางไม่ค่อยลงรอยกัน ตอนนี้ก็คงยังเป็นเช่นนี้เจ้าค่ะ”
ถึงแม้มั่วชิงจะเล่าอย่างคลุมเครือมาก หลิงอวี้จื้อก็ยังเข้าใจ ความหมายของนางคือเจ้าสำนักชอบผู้หญิง
หลิงอวี้จื้อกำลังใช้ความคิด พูดเช่นนี้ก็หมายความว่า จะรับมือกับเฟิงอิ๋นต้องลงมือที่เจ้าสำนัก ส่วนจุดอ่อนของเจ้าสำนักก็อยู่ที่ผู้หญิงคนนี้
