ตอนที่ 562 ช่วยมู่หรงนี่อวิ๋นก่อน
มั่วชิงตัดสินใจจะลงมือแล้ว มู่หรงกวานเสวี่ยกลับไม่กลัว วิทยายุทธ์ของนางเหนือมั่วชิงนั้นเล็กน้อย หากสู้กันขึ้นมา นางก็ไม่เสียเปรียบ
“หากพวกเจ้าลงมือ ข้าก็จะทำลายแมลงจิ่วเซียงนี้ นี่อวิ๋นก็ไม่มีโอกาสอีกแล้ว ตอนนี้พิษเขากำเริบแล้ว รอไม่ถึงวันที่พวกเจ้าจะหาแมลงจิ่วเซียงอีกตัวแน่”
เหตุผลนี้ หลิงอวี้จื้อก็เข้าใจดี มู่หรงกวานเสวี่ยมุ่งมั่นจะชนะอย่างชัดเจน นางไม่มีความรู้สึกอะไรกับมู่หรงนี่อวิ๋น หากนางบอกว่าจะทำลายแมลงจิ่วเซียง หลิงอวี้จื้อก็เข้าใจ ตวาดขึ้นมาทันที
“มั่วชิง ถอยไป”
มั่วชิงถอยไปข้างหลังหลิงอวี้จื้ออย่างไม่เต็มใจ
“ข้าจะรู้ได้อย่างไรว่าเจ้าจะไม่หลอกข้า หากเจ้ามิได้มีแมลงจิ่วเซียงในมือจริงๆ เล่า”
หลิงอวี้จื้อคิดจะให้มู่หรงกวานเสวี่ยหยิบแมลงจิ่วเซียงออกมาแล้วค่อยไปแย่ง อาศัยวิทยายุทธ์ของมั่วชิง ก็ถือว่ายังมีหวังอยู่มาก ถึงเวลานั้นให้มั่วชิงคอยถ่วงมู่หรงกวานเสวี่ยไว้ เธอก็จะให้มู่หรงนี่อวิ๋นกินแมลงจิ่วเซียง ถึงแม้จะเสี่ยง แต่ก็ต้องลองดู
มู่หรงกวานเสวี่ยหยิบห่อกระดาษออกมาจากอกเสื้อ นางยื่นกระดาษให้หลิงอวี้จื้อ การกระทำนี้ทำให้หลิงอวี้จื้อสับสนพอสมควร
ทำไมตอนนี้มู่หรงกวานเสวี่ยจึงดูเริงร่าเช่นนี้
รอจนเธอเปิดห่อกระดาษออกดูแล้ว เธอก็อยากจะด่ามู่หรงกวานเสวี่ยแรงๆ สักยก เจ้าเล่ห์เกินไปแล้ว ตัดความตั้งใจที่จะฉวยโอกาสแย่งแมลงจิ่วเซียงไปโดยสิ้นเชิง ทำให้พวกนางไม่มีโอกาสเลย
บนกระดาษนั้นเป็นแมลงจิ่วเซียงจริงๆ แต่เป็นเพียงหางเล็กๆ ของแมลงจิ่วเซียงเท่านั้น ครั้งที่แล้วเธอกินแมลงจิ่วเซียงไป จึงรู้จักของสิ่งนี้
“หากพระชายาไม่รู้จักแมลงจิ่วเซียง ให้มั่วชิงมาตรวจก่อนได้ ดูว่าเป็นแมลงจิ่วเซียงจริงหรือไม่ แมลงจิ่วเซียงที่เหลือรอให้พระชายากินยานี้ก่อน ข้าจึงค่อยเอาออกมา
เจ้ามีเพียงโอกาสเดียว หากไม่กินยาตอนนี้ ข้าก็จะทำลายแมลงจิ่วเซียง พระชายา จะช่วยนี่อวิ๋นหรือไม่ เจ้าก็คิดให้ดีๆ แล้วกัน”
มู่หรงกวานเสวี่ยเห็นหลิงอวี้จื้อขมวดคิ้ว นางก็รู้แล้วว่าหลิงอวี้จื้อรู้จักแมลงจิ่วเซียง เช่นนี้ก็ดี คราวนี้หลิงอวี้จื้อก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว
ถึงแม้มู่หรงนี่อวิ๋นจะไม่ใช่น้องชายแท้ๆ ของนาง และพูดไม่ได้ว่าเป็นพี่น้องที่มีความสัมพันธ์ลึกซึ้ง แต่นางก็ไม่เคยคิดจะเอาชีวิตมู่หรงนี่อวิ๋น ครั้งนี้ก็ถูกบังคับเช่นเดียวกัน นางรู้ว่าหลิงอวี้จื้อจะช่วยมู่หรงนี่อวิ๋น
หลิงอวี้จื้อกำขวดกระเบื้องเคลือบในมือไว้แน่น ทำหน้าเครียด
เธอเข้าใจเจตนาของมู่หรงกวานเสวี่ย นี่เป็นการบังคับให้เธอตัดสินใจทันที นางก็ต้องรู้แน่นอนว่า เมื่อออกจากที่นี่ไป การแลกเปลี่ยนครั้งนี้ก็สำเร็จแล้ว นางมาคราวนี้ก็เพื่อมาหาเธอโดยเฉพาะ มิหนำซ้ำยังมาได้ถูกเวลา
หากเธอไม่ฟังมู่หรงกวานเสวี่ย เช่นนั้นมู่หรงนี่อวิ๋นก็จะอยู่ได้ไม่เกินสิบวัน แมลงจิ่วเซียงนี้สามารถทำให้มู่หรงนี่อวิ๋นอยู่ไปได้อีกครึ่งปี ถึงแม้จะช่วยชีวิตเขาไว้ไม่ได้ แต่อีกครึ่งปีก็ยังดี
ที่เธอกังวลก็เพียงเซียวเหยี่ยน เธอไม่รู้ว่านางวางแผนอะไรอีก เธอกลัวว่าจะไปทำร้ายเซียวเหยี่ยนเข้า แต่ขณะนี้ เธอไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว
นึกถึงมู่หรงนี่อวิ๋นที่ชีวิตใกล้จะถึงวาระสุดท้าย เธอก็ต้องตัดสินใจช่วยเขา มิเช่นนั้นเธอจะไม่สบายใจไปตลอดชีวิตนี้
“ได้ ข้ากิน”
หลิงอวี้จื้อเปิดฝาขวดกระเบื้องเคลือบ เทเม็ดยาสีดำออกมาเม็ดหนึ่ง ไม่รู้ว่าเป็นภาพหลอนของตนเองหรือไม่ เธอรู้สึกว่าบนเม็ดยานั้นมีหนอนสีดำชอนไชไปมา หรือว่าจะเป็นหนอนกู่ เมื่อนึกถึงหนอนกู่ เธอก็รู้สึกตื่นตระหนกทันที
“พระชายาอ๋องอย่าเสียเวลาอีกเลย รีบกินเสีย!”
ตอนนี้เองมีหินก้อนหนึ่งลอยมา ชนเข้าที่มือหลิงอวี้จื้อพอดี หลิงอวี้จื้อเจ็บแปลบที่มือทันที ยาเม็ดในมือตกลงบนพื้น
ตอนที่ 563 ข้อตกลงนี้ไม่คุ้มทุนเลย
เมื่อเห็นว่าเม็ดยาตกลงบนพื้น มู่หรงกวานเสวี่ยก็เก็บเม็ดยาขึ้นมาจากพื้นทันที
มู่หรงนี่อวิ๋นเดินก้าวยาว ๆ เข้ามา ถามว่า
“พี่รอง เจ้าให้หลิงอวี้จื้อกินยาอะไร”
“นี่อวิ๋น เจ้าจะวิตกขนาดนี้เพื่ออะไร พระชายาอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์โดนยาพิษ ข้าก็ให้ยาถอนพิษแก่นาง เจ้าเกือบทำยาถอนพิษหายไปเสียแล้ว พระชายา เจ้าว่าใช่หรือไม่”
มู่หรงกวานเสวี่ยส่งสายตาเตือนภัยมาอย่างเข้มข้น แมลงจิ่วเซียงยังอยู่ในกำมือของมู่หรงกวานเสวี่ย หลิงอวี้จื้อได้แต่ทำตามคำพูดของมู่หรงกวานเสวี่ย
“เจียงฮูหยินพูดถูก นี่เป็นยาถอนพิษที่เจียงฮูหยินให้ข้ามาจริง ๆ นี่อวิ๋น กับข้าวเจ้า ทำเสร็จแล้วหรือ”
“วางบนโต๊ะเรียบร้อยหมดแล้ว กำลังเตรียมจะเรียกเจ้าไปทานข้าว พี่รอง ข้าไม่รั้งเจ้าไว้แล้ว เจ้ากลับไปทานข้าวกับพี่เขยรองเถิด ข้ากับอวี้จื้ออยากคุยกันตามลำพัง”
มู่หรงนี่อวิ๋นเย็นชากับมู่หรงกวานเสวี่ยมาก อย่างไรก็ไม่ใช่พี่สาวแท้ ๆ ของเขา แถมยังจะทำให้หลิงอวี้จื้อลำบากใจอีกด้วย มู่หรงนี่อวิ๋นไม่ได้รู้สึกดีกับนางมานานแล้ว
มู่หรงกวานเสวี่ยส่งยาให้หลิงอวี้จื้อ
“ยาถอนพิษนี้มีเพียงเม็ดเดียว พระชายาอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ เจ้ารีบกินเถิด! นานไปแล้วยาถอนพิษนี้จะละลาย นี่อวิ๋น เจ้าก็เช่นกัน โยนก้อนหินไม่ดูตาม้าตาเรือ หากพระชายาบาดเจ็บเข้า เจ้าจะรับผิดชอบไหวหรือ”
“เจียงฮูหยิน ยานี่เก็บมาจากพื้นนะ ไม่ต้องล้างสักหน่อยแล้วค่อยกินหรือ”
“เอาไปล้างก็หมดฤทธิ์พอดี ยาถอนพิษนี้ถือเสียว่าข้ามอบให้พระชายาเป็นการขอโทษ เมื่อก่อนข้าไม่รู้เรื่องรู้ราว ถึงได้ทำให้พระชายาเดือดร้อน ต่อไปจะไม่ทำอีกแล้ว และหวังว่าคนใหญ่คนโตมีอำนาจเช่นพระชายาจะไม่มาถือสาเอาความข้าก็ดี”
หลิงอวี้จื้อแอบด่าสาดเสียเทเสียใส่มู่หรงกวานเสวี่ยในใจ ยิ้มแบบไม่ยิ้มแล้วพูดว่า
“เรื่องที่ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป จู่ ๆ จะฟื้นฝอยหาตะเข็บเพื่ออะไร ต่อไปไม่แน่พวกเราอาจจะเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันก็ได้”
พูดจบหลิงอวี้จื้อก็กำลังจะเอายาเม็ดนั้นเข้าปาก
มั่วชิงที่อยู่ข้างหลังร้อนใจมาก แต่ก็เข้าใจการตัดสินใจของหลิงอวี้จื้อ รู้ว่าเธออยากช่วยชีวิตมู่หรงนี่อวิ๋น ด้วยเหตุนี้จึงฝืนสะกดตัวเองเอาไว้ไม่ให้วู่วามเข้าไปห้าม แต่แววตาของนางกลับไปตกอยู่ในสายตาของมู่หรงนี่อวิ๋น เขารู้ว่านี่ไม่ใช่ยาถอนพิษเสียด้วยซ้ำ
จู่ๆ มู่หรงนี่อวิ๋นก็แย่งเม็ดยาออกไปจากมือของหลิงอวี้จื้อ แล้วใส่ปากของตัวเองกลืนลงไปอย่างเร็วที่สุด หลิงอวี้จื้อกระโจนเข้าไปทันที คว้ามือของมู่หรงนี่อวิ๋น
“เจ้าบ้าไปแล้ว รีบคายออกมา”
มู่หรงกวานเสวี่ยก็นึกไม่ถึงว่าเรื่องราวจะผลิกผันเช่นนี้ ทั้งร้อนใจทั้งโมโห
“เจ้า…”
“พี่รอง เจ้าพูดปดจริง ๆ นี่ไม่ใช่ยาถอนพิษด้วยซ้ำ นี่เป็นยาพิษ เจ้ามาทำร้ายหลิงอวี้จื้ออีกแล้ว ข้าไม่มีทางให้โอกาสเจ้าเด็ดขาด มั่วชิง เจ้ารีบเอาตัวนางไปให้ท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ นางไม่มีวันเปลี่ยนไปได้”
มั่วชิงทนไม่ไหวตั้งนานแล้ว คราวนี้เห็นมู่หรงนี่อวิ๋นกินยาพิษ ไม่พูดพร่ำทำเพลง ลงมือทันที สองคนเริ่มต่อสู้กันในป่าไผ่
หลิงอวี้จื้อร้อนใจสุดขีด ประคองมู่หรงนี่อวิ๋น
“เจ้ารู้สึกไม่สบายตรงไหนหรือไม่”
“ข้าไม่เป็นอะไร อวี้จื้อ เจ้าไม่ต้องเป็นห่วงข้า เหตุใดเจ้าต้องรับปากพี่รองว่าจะกินยาพิษ รู้ดีว่าพี่รองไม่ได้ประสงค์ดี เจ้าต่างหากที่บ้า”
“นางมีแมลงจิ่วเซียง”
หลิวอวี้จื้อร้อนใจจนจะร้องไห้อยู่แล้ว
มู่หรงนี่อวิ๋นตะลึง ยิ้มออกมาทันที ราวกับพอใจมาก
“ดังนั้นเจ้าทำเพื่อข้าหรือ ช่างเป็นผู้หญิงที่โง่จริง ๆ ข้าเป็นคนใกล้ตาย อยู่อีกครึ่งปีแล้วจะเป็นอย่างไร หากชีวิตเจ้าจะเป็นอะไปเพราะเรื่องนี้ เช่นนั้นตอนข้าเป็นผีแล้วคงไม่สบายใจ เจ้าต่างหากที่โง่ ข้อตกลงนี้ไม่คุ้มทุนเลย”
