ตอนที่ 1640 กระบวนท่าสังหารของหลินฮวง
แจ้งข้อผิดพลาดในการอ่านนิยายเสียง หลังปะทะแค่ครั้งเดียว หลินฮวงก็ได้เข้าใจถึงความสามารถของงูเหลือมมังกรหายนะที่เขากําลังเผชิญหน้า
นี่คือจ้าวเทวะที่มีห้าผนึกเต๋พร้อมด้วยห่วงโซ่ลําดับเทพเป็นหมื่น
โดยรวม ความสามารถมันคล้ายกับดาบดํา
แต่ทว่า ดาบดําคือผู้บ่มเพาะดาบที่เด่นการโจมตี
ตรงกันข้าม งูเหลือมมังกรหายนะมีร่างกายแข็งแกร่งและการป้องกันสูงกว่า
สําหรับหลินฮวง งูเหลือมมังกรหายนะจัดการได้ยากกว่าดาบดํา
ร่างกายมันแทบจะผสานเข้ากับผนึกเต๋าอย่างสมบูรณ์แล้ว และผิวเกล็ดมันก็ปกคลุมด้วยชั้นผนึกเต๋า
สําหรับหลินฮวง ผู้มีแค่ผนึกดาบระดับหนึ่ง มันคงยากมากสําหรับเขาที่จะทําลายการป้องกันของสิ่งมีชีวิตนี้
เมื่อใดก็ตามที่อสูรมังกรที่ก่อตัวจากมีดบินกระแทกตัวของงูเหลือมมังกร มันจะเกิดเสียงโลหะเสียดสีกัน บางครั้ง ยังมีแม้กระทั่งประกายไฟ แต่ทว่า มีดก็ทําได้แค่ทิ้งรอยข่วนไว้บนเกล็ดของมัน
“นี่ไม่เป็นผลดี ด้วยพลังปัจจุบันของการโจมตีข้า มันสามารถป้องกันตัวมันเองได้โดยไม่ต้องใช้พลังเทวะเลย”ในหัวของเขา หลินฮวงกําลังคิดหาทาง” ข้าต้องเพิ่มพลังโจมตี!”
ขณะที่หลินฮวงยังพิจารณากลยุทธ์การโจมตี งูเหลือมมังกรหายนะก็ได้ฟื้นตัวจากบาดแผลก่อนหน้าแล้ว
การเสียตาไปหกข้างไม่ได้ทําให้มันกลัวหลินฮวงเลย มันกลับยิ่งเกรี้ยวกราดกว่าเดิม
ในความคิดของมัน หลินฮวงก็แค่จ้าวเทวะหนึ่งผนึกเต๋ที่สามารถทําร้ายมันได้เพราะโชคดี
มันลดหัวลง ดวงตาสีแดงที่เหลืออีกสองข้างมันจับจ้องหลินฮวงตาเป็นมัน
แต่ทว่า ครั้งนี้ มันไม่กล้าปล่อยคลื่นพลังอีก มันกลับเปิดปากใหญ่และพ่นไฟสีดําออกมา
ไฟนั้นเหมือนห้วงอวกาศที่ไหลผ่าน ภายในชั่วพริบตา พวกมันก็ข้ามระยะทางหลายสิบปีแสงพุ่งใส่หลินฮวง แม้กระทั่งส่วนน้อยของเขตดาวนักล่าปีศาจก็ยังโดนกลืนกิน
แม้มันจะไม่มีสติปัญญานัก งูเหลือมมังกรหายนะก็ได้เรียนรู้จากบทเรียนก่อนหน้า มัน ไม่คิดมอบโอกาสสะท้อนการโจมตีให้หลินฮวง
หลินฮวงยิ้ม เขาไม่มีเจตนาจะสู้กับคลื่นไฟที่พุ่งใส่เขา
ในชั่วพริบตา เขาหายไปจากจุดนั้น
ตอนเขาปรากฏตัวใหม่ เขาก็อยู่นอกระยะที่ไฟดําครอบคลุมแล้ว
สําหรับดาวฟิวเตอร์ เขาไม่รู้สึกผิดอะไรเพราะมันเป็นแค่ดาวในอาณาจักรเสมือน ไม่ใช่ในโลกจริง
หลังหลบไฟดําของงูเหลือมมังกรหายนะ หลินฮวงก็เริ่มประสานมืออย่างว่องไว
ในอวกาศ มีดบินอาวุธเซียนนับล้านเปลี่ยนรูปร่างอย่างรวดเร็ว ในชั่วพริบตา พวกมันก็เปลี่ยนเป็นดาบนับล้านเล่ม อสูรมังกรที่ก่อตัวสลายหายไปอย่างสมบูรณ์ รวมกันเป็นค่ายกลดาบในอากาศ
นี่คือกระบวนท่าสังหารที่เจ้าแดงทิ้งไว้ให้หลินฮวง
โดยรวม มีค่ายกลดาบ 12 ชุด เจ้าแดงได้คิดค้นค่ายกลสังหารเหล่านี้โดยใช้พลังวิญญาณและทักษะคํานวณของนางเอง
ตามที่เจ้าแดงพูดตอนนั้น ถ้าหลินฮวงสามารถใช้พวกมันได้ มันก็ไม่ยากสําหรับเขาที่จะฆ่ากึ่งจ้าวเทวะ
และความสามารถของหลินฮวงในตอนนี้ก็สูงกว่าตอนนั้นเป็นร้อยเท่า
มันยังเป็นครั้งแรกที่เขาใช้ค่ายกลดาบประเภทนี้ในการต่อสู้จริง เขาสามารถสัมผัสได้ว่าพอดาบนับไม่ถ้วนกลับไปยังตําแหน่งพวกมันในค่ายกลดาบและสอดประสานกัน พลังของค่ายกลก็ได้เพิ่มขึ้นไม่หยุด
ในเวลาไม่ถึงหนึ่งลมหายใจ พลังของค่ายกลก็ทะยานสู่จุดสูงสุด!
“มันเกือบจะเทียบเท่าสองผนึกเต๋”ดวงตาของหลินฮวงสว่างวาบ
พลังของผนึกเต๋าเขาด้อยกว่างูเหลือมมังกรหายนะมาก
นี่เพราะผนึกดาบระดับหนึ่งของเขามีพลังของห่วงโซ่ลําดับเทพกว่าหมื่นสองพันสาย ด้วยการบวกผนึกเต๋มาอีกสอง นี่จะช่วยมอบพลังที่เทียบเท่ากับห่วงโซ่ลําดับเทพ36000สายให้
แต่ทว่า ผนึกเต๋าระดับห้าของงูเหลือมมังกรนั้นมีพลังของห่วงโซ่ลําดับเทพแค่หมื่นกว่าสายเท่านั้น
แม้หลินฮวงจะไม่มีผนึกเต่ํามากเท่ามัน เขาก็สามารถข่มมันได้ในด้านจํานวนพลังลําดับเทพ
เมื่อค่ายกลดาบก่อตัวอย่างสมบูรณ์ งูเหลือมมังกรหายนะก็สัมผัสได้ถึงภัยคุกคามจากมัน
หางงูขนาดมหึมาของมันสะบัดออกมา ตั้งใจจะบดขยี้ค่ายกลดาบที่ก่อตัวใหม่
ในเวลาหนึ่งลมหายใจ หางงูขนาดมหึมาก็ได้ข้ามระยะทางกว่าหลายสิบปีแสง
ในเวลาเดียวกัน ค่ายกลดาบขนาดมหึมาก็เริ่มหมุนอย่างรวดเร็วโดยมีหลินฮวงสั่งการมันผ่านจิต
ดาบนับล้านในห้วงอวกาศแปรเปลี่ยนเป็นดาบยักษ์เพียงเล่มเดียว มันฟันใส่หางงูด้วยความเร็วที่เหนือยิ่งกว่า
บูม!
ในชั่วพริบตา การโจมตีทั้งสองก็ปะทะกันในหมู่ดาว
การระเบิดนั้นรุนแรงจนถึงขั้นทะลุผ่านขีดจํากัดของสูญญากาศ ถ่ายทอดไปทุกทิศทาง มันกระจายไปด้วยความเร็วที่เหนือกว่าความเร็วแสงเป็นร้อยเท่า
ในเวลาเดียวกัน สิ่งที่ตามมาจากการปะทะคือ คลื่นพลังงาน คลื่นพลังสวรรค์อันท่วมท้น พลังลําดับเทพกับพลังกฏเทพทุกชนิด รวมถึงพลังเทวะที่หักล้างกันต่างกวาดออกไป
ทันใดนั้น ดาวทุกดวงในเขตดาวนักล่าปีศาจก็พลันระเบิดที่ลดวง จากนั้นก็โดนลบหายเป็นฝุ่นผง
แม้กระทั่งดาวกับหลุมดําก็ไม่รอด พวกมันโดนบดขยี้เป็นผุยผงจากพลังงานที่เล็ดรอดระหว่างการปะทะของทั้งคู่
เช่นนั้น แล้วยอดฝีมือระดับจ้าวเทวะขั้นกลางปะทะกันเล่า…พวกเขาคงสามารถทําลายทั้งกาแล็กซี่ได้!
ตอนนั้น หนึ่งในตัวการหลักของการโจมตีนี้ หลินฮวงกลับยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ไม่ไหวติง เขาจ้องงูเหลือมมังกรหายนะตรงข้ามเขาด้วยสายตาสงบ
หางที่งูเหลือมมังกรภาคภูมิใจตอนนี้เกิดบาดแผลใหญ่ลึกจนเห็นกระดูก
มันชี้ชัดว่าใครคือผู้ชนะในการปะทะรอบนี้
มุมปากของหลินฮวงขดขึ้นเล็กน้อยตอนเห็นแผล มันคือหางที่ยาวอย่างน้อยพันกิโลเมตร
ในที่สุดเขาก็ทําลายการป้องกันของสิ่งมีชีวิตนี้ได้!
แม้มันจะห่างไกลจากการตัดหางโดยตรง ความจริงที่เขาสับเข้าเกล็ดจนทําให้เกิดแผลใหญ่เช่นนี้ก็ถือเป็นข่าวดีแล้ว
หลินฮวงโล่งใจมากตอนเห็นแผลมัน
ตอนนี้เขามั่นใจแล้วว่าเขามีโอกาสชนะ
“โฮก!”
งูเหลือมมังกรหายนะปลดปล่อยเสียงคํารามใส่หลินฮวง มันทั้งโกรธ เจ็บและแค้น
ไฟดําไร้สิ้นสุดมาพร้อมกับเสียงคําราม
ครั้งนี้ งูเหลือมมังกรหายนะพ่นไฟดําออกมามากกว่าเดิม ถ้าก่อนหน้ามันเป็นแค่แม่น้ํา งั้นครั้งนี้ก็คือคลื่นสึนามิของจริง
มันส่ายหัวและพ่นไฟไปทุกทิศทาง เห็นได้ชัดว่าอยากปิดตายทางหนีทั้งหมด
แต่ทว่า ต่อหน้าการโจมตีเช่นนี้ หลินฮวงกลับแค่ส่ายหัวแล้วยิ้ม
นี่ไม่ต่างอะไรจาเด็กที่ขว้างปาของหลังเล่นเกมแพ้
มันจะไม่ส่งผลต่อผลลัพธ์สุดท้ายของเกมเลย
หลินฮวงไม่คิดที่จะหลบด้วยซ้ําในครั้งนี้ เขาแค่ขยับนิ้วเล็กน้อย และกระจกก็ก่อตัวตรงหน้าเขาทันที จากนั้นมันก็เปลี่ยนเป็นทรงกลมที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางกว่าสองเมตร ห่อหุ้มทั้งตัวเขาไว้มิด
ในเวลาเดียวกัน เขาก็สั่งการอีกครั้ง ในระยะไกล ค่ายกลดาบที่ก่อตัวจากมีดบินได้แปรเปลี่ยนเป็นดาบยักษ์อีกครั้งและฟันใส่งูเหลือมมังกร
ครั้งนี้ เป้าหมายของการโจมตีคือจุดสําคัญ!
