ตอนที่ 1647 หยางหลิง?!
แม้แมมมอธแห่งการทำลายล้างจะตัวโต มันก็ไม่ช้าเลย
มันไปถึงภูเขาดำในชั่วพริบตาและกีบเหล็กมันก็กระทืบออกไปโดยไม่มีการออมแรง
ภูเขาดำไม่หลบตอนเห็น
เขาคือผู้บ่มเพาะสายต่อสู้ที่ไม่ต้องถอยเวลาเจอกับคู่ต่อสู้ที่มีร่างกายแข็งแกร่ง นี่คือความภาคภูมิใจของผู้บ่มเพาะสายต่อสู้ทุกคน
พอเจอกับกีบเหล็กของแมมมอธ เขากลับสวนด้วยหมัดคู่
ลำแสงสีดำกับเหลืองสองสายที่ห่อหุ้มด้วยผนึกเต๋ปะทะกันเสียงดังสนั่น
วินาทีต่อมา วงแหวนพลังสวรรค์ก็กระจายออกไป ทุกที่ที่คลื่นพลังกวาดผ่าน ดาวนับไม่ถ้วนจะระเบิด
สุดท้าย แม้แต่ดาวฟิสเตอร์ก็ไม่เว้น ผลกระทบทำให้มันแหลกเป็นผุยผง
พอผู้บ่มเพาะทั้งสองปะทะกัน ร่างของแมมอธทำลายล้างก็ถูกส่งลอยกลับไป มันสามารถหยุดหลังกระเด็นไปไกลร้อยกิโลเมตร
ตรงกันข้าม ภูเขาดำกลับกระเด็นไปไม่ถึงสิบเมตร
ความห่างชั้นในความสามารถระหว่างทั้งสองชัดเจน
แต่ทว่า สีหน้าของภูเขาดำกลับเคร่งขรึม
แม้เขาจะเหนือกว่าในการปะทะนี้ เขาก็สามารถสัมผัสได้ชัดว่าการโจมตีของเขาไม่อาจทำลายการป้องกันของแมมมอธได้เลย
ต้องรู้ว่าเขาไม่ได้เก็บรั้งไว้เลย การโจมตีนั้นเป็นการโจมตีสุดแรง
แต่ทว่า การโจมตีของเขากลับทำได้แค่ให้มันกระเด็นออกไป
นอกจากนี้ ยังมีมอนสเตอร์อีกเก้าตัวที่มีความสามารถคล้ายกับแมมมอธ
การปะทะนี้ทำให้เขาสงสัยว่าเขาตัดสินใจถูกหรือเปล่าที่นำกลุ่มมาฆ่าหลินฮวง
ท่ามกลางการปะทะอย่างรุนแรงของภูเขาดำและแมมมอธ ในอีกด้านหนึ่ง สายลับเองก็ตกเป็นเป้าโดยวิญญาณต่อสู้ตัวอื่น
แมวปาเก้าหางโจมตีก่อน มันหายไปจากไหล่หลินฮวงโดยไม่ขยับตัวมาก วินาทีต่อมา มันก็ปรากฏด้านหลังสาย และตวัดกรงเล็บแหลมของมัน
ในความว่างเปล่า ดาบมิติจำนวนมากก่อตัว พุ่งใส่สายลับเหมือนตาข่าย
สัมผัสอันตรายของสายพลันพุ่งทะยาน เขารีบหนี
คลื่นการจู่โจมนี้ไม่ใช่คมดาบมิติธรรมดา แต่เป็นการโจมตีน่ากลัวที่มีผนึกเต๋สิบชั้น
แต่ทว่า ทันทีที่สายขยับ การหยุดเวลาของนาฬิกาสรรค์สร้างและการแช่แข็งของดอกไม้เที่ยวเฉาก็ถูกปลดปล่อยออกมาแทบพร้อมกัน
แม้เขาจะเตรียมรับมือกับความสามารถพันธนาการของแมวปาเก้าหางไว้แล้ว เขาก็ยังไม่ทันระวังการโจมตีจากวิญญาณต่อสู้อีกสอง
ภายใต้ผลของพลังยับยั้งสองสายนี้ ร่างของสายโดนหยุดไปชั่วขณะ
แทบจะในเวลาเดียวกัน ร่างของเขาถูกกลืนกินโดยคมดาบมิตินับไม่ถ้วน
หลินฮวงจับจ้องการล้อมโจมตีตาไม่กะพริบ มีดบินพลังจิตนนับไม่ถ้วนในแขนเสื้อของเขาเตรียมพร้อมแล้ว
นั่นเพื่อป้องกันสายจากการหลบหนี
แต่ทว่า วินาทีต่อมา หลินฮวงก็ขมวดคิ้วแน่น
เขาสามารถสัมผัสได้ว่าการโจมตีของแมวปาเก้าหางนั้นล้มเหลว
คมดาบมิตินับไม่ถ้วนดูเหมือนจะไม่ชนกับของแข็งเลย
“เขาหลบหนีไปได้?!”หลินฮวงสงสัย
เขาสัมผัสได้ชัดว่าการพันธนาการของดอกไม้เหี่ยวเฉากับนาฬิกาสรรค์สร้างนั้นจับโดยสายลับแน่
สายลับย่อมต้องโดนการโจมตี ถึงแม้จะโดนพันธนาการไว้แค่วินาทีเดียว เขาก็ไม่มีทางรอดพ้นคมดาบมิติของแมวปาเก้าหางไปได้
สมองของหลินฮวงหมุนทำงานอย่างหนักขณะคิดถึงทุกความเป็นไปได้
วินาทีต่อมา ภาพของเวอชุโอโซก็ผุดขึ้นในหัวเขา
“หรือว่าเจ้าหมอนี่จะมีวิชาคล้ายกับเวอชุโอโซ?”
ถ้าสายลับเชี่ยวชาญความสามารถเช่นนั้นจริง เขาก็อจสามารถหลบการโจมตีของแมวปาเก้าหางได้ขณะโดนพันธนาการ
นี่ก็เหมือนกับเวอชูโอโซ แม้ร่างกายของเขาจะตกอยู่ภายใต้พันธนาการ เขาก็ยังใช้วิชาลอบเร้นของเขาได้
ทันทีที่ร่างกายของเขากลายเป็นภาพลวงตา การโจมตีแทบทั้งหมดจะทำอะไรเขาไม่ได้
ไม่นานนัก คมดาบมิติของแมวปาก็สลาย และสายลับก็ยังยืนอยู่กับที่โดยไม่บาดเจ็บ
เขาแสยะยิ้มให้หลินฮวง”วิชาเอาตัวรอดที่ข้าใช้ก่อนหน้านั้นมาจากความทรงจำของหยางหลิงข้าต้องบอกว่ามันเป็นประโยชน์มาก”
“แก!”
จิตสังหารของหลินฮวงพุ่งทะยาน
สิ่งที่สายลับพูดทำให้เขานึกได้ว่าหยางหลิงมีวิชาแบบนี้จริง มันดูเหมือนว่าร่างกายอีกฝ่ายจะเปลี่ยนเป็นดิจิทัลเพื่อหลบหลีกการโจมตีทางวัตถุ
แต่ทว่า คำพูดของสายก็ได้กระตุ้นความโกรธของหลินฮวง ก่อนหน้านี้เขาไม่มั่นใจมาตลอดว่าหยางหลิงตายจริงหรือเปล่า เหนือสิ่งอื่นใด เขาแค่รู้ข่าวจากปากของหงซวงและไม่มีหลักฐานชี้ชัด ตอนนี้ที่สายพูดถึงการดึงวิชาจากความทรงจำของหยางหลิง ตอนนี้เขาถึงมั่นใจแล้วว่าสายได้ฆ่าหยางหลิงแล้วจริง
“ข้าชอบเห็นสีหน้านั้นของเจ้า จิตสังหารอันแรงกล้าที่อยากจะฆ่าข้า แต่มันเปล่าประโยชน์” รอยยิ้มของสายยิ่งน่าเกลียด” ข้าขอบอกเจ้าว่าตั้งแต่ข้าใช้วิชานี้ของหยางหลิงได้ แม้แต่จ้าวเทวะขั้นสูงสุดก็ยังฆ่าข้าไม่ได้ เจ้ามันยังอ่อนหัด…”
วินาทีต่อมา แมวปาเก้าหางก็โจมตีอีกครั้ง
แต่ทว่า มันไม่ใช้คมดาบมิติในครั้งนี้ แต่เป็นบ่วงมิติ
ดอกไม้เที่ยวเฉากับนาฬิกาสรรค์สร้างก็โจมตีด้วย
วิชาพันธนาการทั้งสามเข้าห้อมล้อมสายลับ ขณะที่อสรพิษพันธนาการ ซึ่งซ่อนตัวในความมืดก็ได้เปิดฉากโจมตี
โซ่ดำนับไม่ถ้วนรัดแขนขากับคอของสายไว้
“ข้าบอกเจ้าแล้วว่ามันเปล่าประโยชน์”
เสียงหัวเราะของสายพลันหยุดลงเพราะเขาสัมผัสได้ว่าผนึกเต๋ในตัวของเขาไม่อาจกระตุ้นได้ไม่ใช่แค่นั้น พลังลำดับเทพ พลังกฏเทพ และแม้กระทั่งพลังเทวะภายในตัวของเขาก็ยังหายไป
“กะ-เกิดอะไรขึ้น”
ตอนนี้สายลับตื่นตระหนกมาก
ตอนนี้ที่มันเลื่อนเป็นจ้าวเทวะ ความสามารถผนึกของอสรพิษพันธนาการจึงไม่โดนจำกัดไว้แค่พลังเทวะอีก ผนึกเต๋ ห่วงโซ่ลำดับเทพ พลังกฏเทพ พลังเทวะ เขตแดนเทพและทักษะเทพทุกชนิดล้วนโดนผนึกหมด
แม้ระยะเวลาผนึกสำหรับจ้าวเทวะขั้นกลางจะสั้นมาก มันก็พอแล้วสำหรับหลินฮวง
วินาทีต่อมา สายฟ้าสีแดงเลือดนับไม่ถ้วนก็พุ่งออกจากแขนเสื้อของหลินฮวง
มีดบินพลังจิตอาวุธเซียนกว่าสิบล้านเล่มพุ่งทะลุผ่านอากาศ ผนึกดาบอันประกอบไปด้วยพลังลำดับเทพกว่าห้าหมื่นสายได้บดขยี้ร่างกายของสายลับเป็นผุยผงทันที
“จ้าวเทวะขั้นสูงสุดก็อาจฆ่าเจ้าไม่ได้ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าข้าทำไม่ได้” หลินฮวงพูดอย่างไม่แยแส ขณะมองร่างที่กำลังสลายตัวของสายลับ
แต่ทว่า วินาทีที่เขาพูดจบ บางสิ่งก็บังเกิดขึ้น ณ จุดที่ร่างของสายสลายหายไป ร่างหนึ่งเริ่มก่อตัวขึ้นใหม่ด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า
“หือ?” หลินฮวงเลิกคิ้วและดูสับสน
การแจ้งเตือนของเสี่ยวเฮยผุดขึ้น ระบุว่าเขาฆ่าสายลับได้สำเร็จ
โดยธรรมชาติ สายลับย่อมไม่มีชีวิตแล้ว
แต่นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้น?!
หลินฮวงไม่โจมตีอย่างนุ่มบ่าม เขายังหยุดการโจมตีของเหล่าวิญญาณต่อสู้ด้วย
วินาทีต่อมา ในที่สุดร่างนั้นก็ก่อตัวอย่างสมบูรณ์
หลินฮวงตกตะลึงตอนเห็นใบหน้านั้น
“หยางหลิง?!”
แม้หยางหลิงในตอนนี้จะดูโตขึ้นมาก และร่างกายก็เต็มไปด้วยมัดกล้าม หลินฮวงก็ยังจำอีกฝ่ายได้
