บทที่32 ทุกอย่างมันเป็นความจริงไปแล้ว
เหมือนว่า จิ้นเฟิงเฉิน จะเดาออกว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เขาเลย พูดว่า “ไม่ต้องคิดมาก เรื่องเมื่อกี้นี้ฉันจะไม่พูดอีก แต่ฉันคิดว่าฉันคง ยังไม่เปลี่ยนใจไปอีกสักพัก แต่ถ้าเธอเปลี่ยนใจก็บอกฉันหน่อยละกัน ส่วนผ้าห่มนั้น…..เพิ่งซักเมื่อวาน เธอนอนได้ ถือว่าทำเพื่อเสี่ยวเป่าละ กันนะ รบกวนด้วยนะ”
เจียงซื้อสื่อไม่รู้จะตอบยังไง
ถ้าเขายังใช้เรื่องที่คุยกันเมื่อกี้นี้รั้งเธอไว้ล่ะก็ เธอหนีแน่ๆ แต่เขาใช้เสี่ยวเป่า เธอไม่สามารถปฏิเสธได้ เธอก็เลยตอบไปอย่างจำใจว่า “ก็ได้”
จิ้นเฟิงเฉิน รู้สึกโล่งอกทันที “งั้นคุณพักผ่อนเถอะ ฉันอยู่ห้อง ข้างๆ นะ ถ้ามีอะไรเรียกฉันได้ทันที”
“ค่ะ ฝันดีค่ะ”
“ครับ ฝันดี”
พอพูดจบ เขาก็ออกจากห้องไป
ในห้องเหลือแค่เจียงซื้อสื่อคนเดียว ถึงแม้ว่าคืนนี้จะเกิดเรื่อง มากมายและเหนื่อยจริงๆ หลังจากที่จิ้นเฟิงเฉินออกไปได้สักพัก เธอก็ นอนลงไปข้างๆ เสี่ยวเป่าแล้วก็หลับไปในที่สุด
ช่วยดึกๆ เจียงสื่อสื่อรู้สึกร้อนๆ เธอค่อยลืมตาขึ้นมาแล้วคลำไป ทางที่มันร้อนๆ พอเธอไปโดนเสี่ยวเป่าเธอตกใจจนตื่นขึ้นมาทันที เสี่ยวเป่าตัวร้อนมาก เธอรีบลุกขึ้นเช็คดู ปรากฏว่าเสี่ยวเป่าเป็นไข้ จริงๆ ด้วย น่าจะ39องศาได้
เธอรีบลุกขึ้นแล้วไปเคาะห้องของจิ้นเฟิงเฉิน
จิ้นเฟิงเฉินตื่นขึ้นมาแบบงงๆ เขาใส่ชุดนอนไว้ อาจจะเพราะเพิ่งตื่น ผมเขาดูยุ่งๆ นิดหนึ่ง เขาดูเซ็กซี่และมีเสน่ห์
ฮอร์โมนผู้ชายพุ่งเข้ามาอย่างแรง ให้ความรู้สึกแบบดูดีแต่เอือยๆ เล็กน้อย
เจียงสื้อสื่อรีบดึงสติกลับมา เธอบอกกับจิ้นเฟิงเฉินว่า “เสี่ยวเป่า เป็นไข้ ตัวร้อนมาก” จิ้นเฟิงเฉินตกใจเล็กน้อย แล้วบอกกับเธอว่า “ไม่ เป็นไรนะ เดี๋ยวฉันไปเรียกพี่เลี้ยงมา”
เจียงซื้อสื่อมองเขาเรียกพี่เลี้ยงมาแล้วให้พี่เลี้ยงติดต่อหมอ แล้ว
เขาก็หยิบกล่อมปฐมพยาบาลออกมา หยิบยาลดไข้ข้างในให้เสี่ยวเป่า
กิน แล้วก็สั่งให้พี่เลี้ยงเอาน้องร้อนมาเช็ดตัวให้เสี่ยวเป่า เช็ดหัวให้หาย
ร้อน
ระหว่างนั้น เสี่ยวเป่าพรีมพรำๆ ว่า “น้าสื้อสื้อ จะเอาน้า ซื้อสื่อ…”
เจียงสื่อสื่อรีบไปอุ้มเสี่ยวเป่า แล้วโอ๋เบาๆ ว่า “เสี่ยวเป่าเด็กดี น้า สื้อสื่ออยู่นี่นะ” ขณะเดียวกันเธอก็แอบยอมในความจัดการทุกอย่าง ของจิ้นเฟิงเฉิน
วุ่นวายกันมาเกือบทั้งคืน พอช่วงเช้าๆ ฟ้าใกล้สว่าง อาการของ เสี่ยวเป่าถึงจะดีขึ้นมาหน่อยนึง
ส่วนเจียงสื่อสื่อนั้นง่วงจนลืมตาแทบไม่ขึ้น
จิ้นเฟิงเฉินพูดกับเธอว่า “เธอนอนกับเสี่ยวเป่าเลย เดี๋ยวฉันคอย ดูอยู่ห่างๆ ” “ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไหว” เจียงสื้อสื้อฝืนลืมตาขึ้นมาแล้วพูด แต่
ผ่านไปไม่กี่นาทีหนังตาเธอก็หย่อนลงไปอีก
จิ้นเฟิงเฉินรู้สึกตลกมากแล้วเขาก็พูดว่า “เธอนอนหน่อยก็ดีนะ ตอนนี้ตัวไม่ร้อนแล้ว ถ้าดึกๆ ร้อนขึ้นมาอีกฉันค่อยไปปลุกเธอ”
“อือ ก็ดีนะ งั้นฉันนอนละนะ นายต้องเรียกฉันนะ”
เจียงสื้อสื่อพูดกับเขาอีกรอบเพื่อความแน่ใจ
จิ้นเฟิงเฉินพยักหน้า แล้วก็เห็นเธอค่อยๆ นอนลงไป แล้วก็เอามือ ไปกอดเสี่ยวเป่าไว้เขาสองคนนอนด้วยกัน ดูเงียบและดูอบอุ่น
จิ้นเฟิงเฉินนั่งมองอยู่ข้างๆ เตียงจนลืมตัว เขาหอมหน้าผากเขา
ทั้งสองคนที่นอนอยู่อย่างไม่รู้ตัว ความรู้สึกนั้นทำให้ใจของเขาที่เย็น ชาไร้ความรู้สึกนั้นรู้สึกอบอุ่นขึ้นมา
เขาค่อยๆ ก้มลงไปพูดที่ข้างหูเธอ “เจียงซื้อสื้อ เธอหนีไม่พ้น
หรอก”
เจียงสื่อสื่อหลับลึกมาก ตื่นมาอีกทีก็8โมงเช้าแล้ว เสี่ยวเป่า หายตัวร้อนแล้ว ตอนนี้กำลังนั่งกินโจ๊กที่พ่อเขาป้อนให้ เห็นว่าเจียง สื้อสื่อตื่นมา เขาก็รีบพุ่งเข้าไปกอดเธอ “น้าสื้อสื้อ ตื่นแล้วหรอครับ?”
เจียงสื่อสื่อรับกอดเขาไว้ พูดพร้อมยิ้มว่า “ใช่ค่ะ ตื่นแล้ว หนูเป็น ไงบ้างคะ? รู้สึกดีขึ้นยัง?” เธอพูดไปด้วยลูบหัวเขาไปด้วย จิ้นเฟิงเฉิน ตอบ “ดีขึ้นแล้ว สายแล้วนะรีบลุกขึ้นไปล้างหน้า
แปรงฟัน แล้วมาทานข้าวกัน”
เจียงซื้อสื่อบ่นๆ เขา “ทำไมนายไม่ปลุกฉันให้เร็วกว่านี้”
จึ้นเฟิงเฉิน ยิ้มๆ แล้วพูด “เขาหายดีแล้วก็เลยไม่ได้เรียกคุณ” เสี่ยวเป่าอ้อนกับเจียงสื้อสื้อ พูดด้วยน้ำเสียงน่ารักๆ ว่า “เมื่อคืน เสี่ยวเป่า นอนกับน้าสื้อสื่อ อบอุ่นมากเลยนะครับ”
เจียงสื่อสื่อได้ยินก็ยิ้มใหญ่เลย
ขณะนั้น จิ้นเฟิงเหรา ก็เดินกระเผลกเข้ามา พอมองไปเหมือนว่าเขาสามคนนั้นเป็นครอบครัวเดียวกัน เขารู้สึ่กงงเล็กน้อย “พวก แก.นี่มันอะไรกัน?”
ทำไมพี่สะใภ้ในอนาคตของเขาถึงมานอนเตียงพี่ได้? เขาแค่ไปคุกเข่าหน้า บรรพบุรุษมาแค่คืนเดียว เกิดเรื่องอะไร
ขึ้น?
หรือว่า…นี่พี่ฉันเลวขนาดถึงขั้นจับเธอมาเลยหรอ?
คุณชายรองจิ้นมองหน้าพี่เขาอย่างไม่กล้าเชื่อในสิ่งที่เห็น พร้อม สีหน้าที่บอกว่า “ไม่คิดว่านายจะเป็นคนแบบนี้”
จิ้นเฟิงเฉินแค่เห็นก็รู้ละว่าเขาคิดมากอีกแล้ว ก็เลยพูดไปว่า
“ทำไมนายยังอยู่นี่อีก?”
จิ้นเฟิงเหรา ลำบากใจมาก “ผม.. ผมขึ้นมาตามพี่ลงไปกินข้าว
ไงครับ กินเสร็จก็ไป”
พูดไปพูดมาก็มองไปที่เจียงซื้อสื่อ เหมือนว่าจะหาหลักฐานบาง
อย่างที่เขาสองคนทำไว้ เขามองอย่างโจ่งแจ้ง ไม่แอบไม่อะไรเลย เจียงสื้อสื่อเองเริ่มไม่รู้ว่าควรทำตัวยังไง ทั้งเขินทั้งอาย เธอรีบ ปล่อยเสี่ยวเป่าแล้วพูดว่า “เดี่ยวฉันไปล้างหน้าก่อน”
แล้วก็วิ่งเข้าห้องน้ำไป
จิ้นเฟิงเฉินมองหน้าน้องชายแบบนิ่งๆ สายตาน่ากลัวมาก
คุณชายรองจิ้นกลัวเล็กน้อย กลัวว่าพี่ชายจะมารังแกตัวเองอีก ก็ เลยรีบพูดพร้อมหัวเราะว่า “งั้น….ผมลงไปก่อนนะครับ”
แล้วเขาก็รีบวิ่งลงไป
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป เจียงสื่อสื้อทานข้าวกับสองพ่อลูกนั้นเสร็จกำลังจะกลับบ้าน
วันนี้เธอจะต้องไปรายงานตัวที่บริษัทใหม่ เธอสายไม่ได้ จิ้นเฟิงเฉินไม่ได้ห้ามเธอไว้ แต่ว่าพูดกับเธอว่า “เดี่ยวฉันไปส่ง” ตอนแรกเจียงซื้อสื่้ออยากปฏิเสธ แต่ว่ากลัวไปไม่ทันก็เลยตอบ
ตกลง
9โมงเช้าเธอไปถึงที่อาคารชื่อซิน แล้วก็ขึ้นไปรายงานตัวที่ห้อง บริษัทจินซื่อชั้น28ตามที่เขาบอก พอไปถึงที่นั่นก็จะมีคนมารีบแล้วไป ที่แผนกบุคคล แล้วก็คุยกันเรื่องรายละเอียดของงาน รวมไปถึงเรื่อง เงินเดือน กับเรื่องการวางแผนเกี่ยวกับการพัฒนาบริษัทในอนาคต เจียงซื้อสื่อเรียนรู้คร่าวๆ แล้วรู้สึกว่า ถึงบริษัทนี้จะเป็นบริษัท
ใหม่ แต่อนาคตพัฒนาไปได้ไกล โปรเจคที่ทำอยู่ตอนนี้ก็เป็นโปรเจก
ใหญ่
ทรัพยากรก็เยอะ ไม่ได้ดูด้อยไปกว่าบริษัทเก่าแก่ที่ทำมานาน
เลย
อีกอย่างคนที่ทำงานที่นี่เป็นคนเก่งๆ ทั้งนั้นเลย เจียงสื้อสื่อพอใจมากกับที่นี่ เธอทำสัญญาเข้าทำงานทันที
ขณะนั้น จิ้นกรุ๊ป ห้องทำงานของท่านประธาน
จิ้นเฟิงเหราได้รับสายของซูซานผู้ดูแลจากบริษัทจิ๋นซื่อ โทรมา รายงานเรื่องของเจียงซื้อสื่อ “คุณชายรองสัญญาเข้าทำงานของคุณ เจียงจัดการเรียบร้อยแล้วค่ะ ตอนนี้เข้าทำงานอย่างเป็นทางการ ทุก อย่างราบรื่นมากค่ะ”
จิ้นเฟิงเหราพูด “ดีมาก ดูแลเธอดีๆ อย่างให้มีอะไรผิดพลาด แล้วก็อย่าทำอะไรโจ่งแจ้งเกินไปเดี่ยวเธอรู้ตัว”
ซูซานตอบกลับมาว่า “รับทราบค่ะ”
“ถ้าไม่มีอะไรก็วางแล้วนะ” พูดจบจิ้นเฟิงเหราวางหูอย่าไว แล้วก็ รีบส่งข้อความไปให้พี่ชายตัวเอง “พี่ครับ เรื่องงานของภรรยาพี่ใน อนาคตจัดการเรียบร้อยแล้วครับ”
จิ้นเฟิงเฉินตอบกลับแค่ว่า “อืม”
จิ้นเฟิงเหราเบะปากเล็กน้อย แล้วก็ส่งข้อความไปอีกรอบ “ผมพึ่ง ได้ข่าวว่า ไอคนที่แช่หลานกำลังไปที่บริษัทX.C. สงสัยคงจะไปคุย เรื่องซื้อกิจการ ผมกำลังจะไปเจอเขาสักหน่อย”
จิ้นเฟิงเฉินตอบกลับมาว่า “ไปเถอะ ทำงานดีๆนะ อย่างลืมวัน หยุด3เดือนของนาย” จิ้นเฟิงเหรา “ไม่ลืมหรอกครับ พี่คอยดูเถอะ”
พอพูดจบ เขาก็รีบเดินออกจากห้องทำงานตรงไปที่บริษัทX.c.
