บทที่ 153 แนะนำคู่เดท
หลังจากที่จิ้นเฟิงเฉินกลับไป เจียงสื้อสื้อก็อาบน้ำให้เสี่ยวเป่า
เธอนอนอยู่บนเตียงใหญ่ เสี่ยวเป่าเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจว่า:”ทำไมคุณน้าสื้อสื้อถึงต้องไล่แด็ดดี้กลับไปล่ะครับ?”
สิ้นเสียง เจียงสื้อสื้อชะงัก ก่อนจะได้ยินเสี่ยวเป่าเอ่ยต่อว่า:”คุณน้าสื้อสื้อ ถึงเมื่อคืนผมจะบอกว่าแด็ดดี้จะแต่งงานกับคนอื่น แต่ที่จริงแล้วในใจลึกๆผมก็ยังเชื่อมั่นในตัวแด็ดดี้นะ แด็ดดี้ก็เหมือนผม ผมกับแด็ดดี้เราต่างก็ชอบคุณน้าสื้อสื้อ และอยากอยู่กับคุณน้าตลอดไปเลย”
เจียงสื้อสื้อเผยยิ้มขมขื่น แต่ว่า ระหว่างพวกเขามันเป็นไปไม่ได้น่ะสิ
เธออยากบอกเสี่ยวเป่าเหลือเกินว่าสักวันพวกเขาก็ต้องแยกจากกัน แต่สุดท้ายก็ทำใจฝืนบอกไปไม่ได้ เจียงสื้อสื้อลูบหัวทุยของเด็กน้อย พลางเอ่ยเสียงอ่อนโยนว่า:”น้ารู้ แต่นี่เป็นเรื่องของผู้ใหญ่ เสี่ยวเป่าไม่ต้องคิดมากนะครับ ดึกมากแล้ว เข้านอนกันเถอะ”
เสี่ยวเป่าพยักหน้าพลางถอนหายใจ ก่อนจะซุกตัวเข้าหาอ้อมกอดของเจียงสื้อสื้อแล้วหลับผลอยไป
……
วันต่อมา ทุกอย่างก็ยังคงดำเนินไปอย่างปกติ พ่อบ้านมารับพวกเขาเหมือนอย่างทุกครั้ง
เพราะเรื่องเมื่อวาน วันนี้เจียงสื้อสื้อจึงดูไม่ค่อยมีสมาธิในการทำงานมากนัก แต่ยังดีที่งานในมือของเธอในตอนนี้ไม่ใช่งานสำคัญอะไร
เธออยู่ทำงานจนถึงตกเย็นแล้วจึงจะเลิกงาน เจียงสื้อสื้อไปเยือนร้านขายของเก่าของคุณท่านฉินเหมือนเช่นเคย
ชายชราสอนเจียงสื้อสื้อชงชาเหมือนอย่างปกติ นี่แค่สองวันเธอก็ดูจะคล่องแคล่วขึ้นแล้วไม่น้อย คุณท่านฉินเผยแววชื่นชม ก่อนจะเอ่ยปากว่า:”เธอมีพรสวรรค์กว่าหลานฉันอีกนะเนี่ย”
หากจิ้นเฟิงเฉินมาได้ยินแบบนี้ก็คงจะหมดคำพูด
เจียงสื้อสื้อเผยยิ้มเล็กน้อย การชงชาแบบนี้มันทำให้ใจเธอสงบลงไม่น้อยเลย ทันใดนั้นคุณท่านฉินก็เอ่ยถามต่อว่า:”แล้วยัยหนูเธอทำงานอะไรล่ะ?”
เจียงสื้อสื้อตอบยิ้มๆไปตามตรงว่า:”หนูทำงานที่บริษัทเกี่ยวกับพวกการวางแผน catering น่ะค่ะ”
สิ้นเสียง คุณท่านฉินก็พลันเผยแววตาลุกวาว
“งั้นเหรอ? บังเอิญจังเลยนะ ช่วงนี้ก็จะถึงงานเลี้ยงวันเกิดฉันพอดี ยัยหนูสนใจมาวางแผนจัดงานให้ฉันไหม?”
จากที่ได้รู้จักกันมา เจียงสื้อสื้อเดาว่าชายชราตรงหน้าเธอต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่ๆ งานเลี้ยงวันเกิดก็คงจะต้องยิ่งใหญ่อลังการ เธอค่อนข้างจะสนใจอยู่เหมือนกัน
“ขอแค่คุณปู่ไม่รังเกียจ บอกหนูมาเลยค่ะว่าอยากได้งานเลี้ยงธีมแบบไหน หลังเลิกงานทุกวันหนูจะมาวางแผนให้เองเลย”
ทว่าชายชรากลับตอบว่า:”แบบนั้นไม่ได้เด็ดขาด เรื่องนี้ก็ต้องให้บริษัทเธอเป็นคนจัดการสิ จะให้ฉันเอาเปรียบเธอได้ยังไง บอกฉันมาสิว่าเธอทำงานบริษัทไหน พรุ่งนี้ฉันจะส่งคนไปติดต่อเอง”
คุณท่านฉินชอบเจียงสื้อสื้อมาก แม้ว่าจะยังไม่ได้รู้จักกันมานาน แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงรู้สึกว่าตัวเองสามารถวางใจให้หญิงสาวตรงหน้ารับผิดชอบจัดงานเลี้ยงวันเกิดให้ได้
“คุณปู่ไม่ต้องลำบากขนาดนั้นหรอกค่ะ หนูทำให้เองทีเดียวเลยก็ได้”
“ไม่ได้ เรื่องงานก็คือเรื่องงาน ทุกอย่างมันต้องมีขั้นมีตอน”
เจียงสื้อสื้อแทบอยากจะหัวเราะทั้งน้ำตา เธอรู้ว่าคุณปู่คงอยากจะช่วยเธอให้มีผลงาน แต่เจียงสื้อสื้อก็ยังคงไม่ยอม จึงเอ่ยตอบว่า:”ไม่เป็นไรจริงๆค่ะคุณปู่ ถือซะว่าเป็นค่าตอบแทนที่คุณปู่สอนหนูชงชาละกัน”
ถึงเรื่องผลงานอะไรมันจะสำคัญก็จริง แต่เจียงสื้อสื้อก็ไม่ต้องการให้ระหว่างเธอกับคุณปู่มีเรื่องของผลประโยชน์เข้ามาเกี่ยวข้องมากนัก อีกอย่างก็แค่ช่วยวางแผนจัดงานเลี้ยงวันเกิดเอง ไม่ต้องถึงกับทำขนาดนั้นหรอก
คุณท่านฉินเห็นเจียงสื้อสื้อไม่ใช่ผู้หญิงเสแสร้งอะไร ยิ่งดูก็ยิ่งรู้สึกชมชอบ จึงอดปริปากถามไม่ได้ว่า:”ยัยหนูเธอแต่งงานหรือยัง?”
เจียงสื้อสื้ออึ้งไปสองวิ ก่อนจะตอบเสียงขำว่า:”ยังหรอกค่ะ”
สิ้นเสียง รอยยิ้มบนใบหน้าชายชราก็พลันกว้างกว่าเดิม
“งั้นเหรอ? แล้วเธอมีแฟนหรือยัง? ถ้ายังไม่มีฉันจะได้แนะนำหลานชายฉันให้รู้จัก หลานฉันก็โสดอยู่เหมือนกัน”
เจียงสื้อสื้อแอบปาดเหงื่อในใจ ทำไมอยู่ๆถึงมาแนะนำคู่เดทให้เธอซะงั้น!
“ไม่ต้องแล้วล่ะค่ะคุณปู่ พอดีว่าหนูยังไม่คิดจะมีใครน่ะ” เจียงสื้อสื้อยิ้มปฏิเสธ
“อะไรกัน นี่เธอกลัวว่าหลานชายฉันจะไม่ดีสินะ ฉันจะแนะนำคนแย่ๆให้เธอได้ยังไงกันล่ะ ขอบอกไว้ก่อนเลยว่าหลานฉันน่ะไม่ใช่แค่เก่งนะ แต่ยังหน้าตาดีและหล่อสุดๆไปเลยด้วย ฉันมั่นใจว่าถ้าได้เห็นแล้วเธอต้องชอบแน่ๆ พูดถึงแล้วก็รู้สึกเสียดาย ครั้งก่อนหลังจากที่เธอกลับไปได้ไม่นานเขาก็มาที่ร้านเลย ถ้าเธอกลับไปช้ากว่านั้นก็คงจะได้เจอกัน”
คุณท่านฉินยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกเสียดาย ถ้าวันนั้นเขารั้งให้เจียงสื้อสื้ออยู่ที่นี่นานกว่านี้ ไม่แน่เธอก็อาจจะได้เจอกับจิ้นเฟิงเฉินก็ได้ ทั้งคู่ก็จะได้รู้จักกัน เผลอๆตอนนี้คบกันแล้วด้วยซ้ำ
เจียงสื้อสื้อยิ้มแหยๆ ทำได้เพียงเออออตาม
“รู้แล้วค่ะรู้แล้ว งั้นไว้ครั้งหน้าค่อยเจอกันนะคะ”
คุณท่านฉินได้ยินแบบนั้นแล้วจึงจะพยักหน้ายิ้มอย่างพอใจ หลังจากที่เจียงสื้อสื้อกลับไป เขาก็โทรหาจิ้นเฟิงเฉินทันที
“ยังจำยัยหนูคนนั้นที่ฉันเคยเล่าให้แกฟังเมื่อครั้งก่อนได้ไหม? ฉันถามมาละ ยัยหนูนั่นยังโสด ยังไม่มีแฟน เฟิงเฉิน มาเจอกันหน่อยตอนไหนดีล่ะ?”
จิ้นเฟิงเฉินคิดไม่ถึงเลยว่าคุณตาที่นานๆจะติดต่อมาทีจะโทรหาเขาเพราะเรื่องแบบนี้ จู่ๆเขาก็พลันรู้สึกปวดหัวตุบๆขึ้นมาทันที
“คุณตา ผมเคยบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอ? ว่าผมมีคนที่ชอบแล้ว”
“มันก็ไม่ได้แปลว่าแกจะมาเจอกับเขาไม่ได้นี่ ก็แค่นัดเจอกันไม่ได้จะให้แกทำอะไรสักหน่อย”
จิ้นเฟิงเฉินมุมปากกระตุก ก่อนจะตอบส่งๆไปว่า:”คุณตา ช่วงนี้ผมงานยุ่งน่ะ ไว้คราวหลังละกันนะ”
หลังจากที่ถูกวางสาย คุณท่านฉินก็ถอนหายใจอย่างหมดแรง พลางคิดว่าช่างเถอะ ถึงเวลาค่อยเชิญเจียงสื้อสื้อไปร่วมงานวันเกิดเขา ตอนนั้นทั้งคู่ก็คงจะได้เจอหน้ากันแน่ๆ
…….
อีกด้าน ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
ซูชิงหยิงนัดหลานซือเฉินมาคุยงานที่นี่ ช่วงนี้ที่เมืองฝั่งตะวันออกมีการประมูลขายที่ดินผืนหนึ่ง หลานซื่อกรุ๊ปต้องการจะซื้อที่ดินผืนนั้น ก็เลยนัดให้ซูชิงหยิงออกมาคุยงานด้วย
แน่นอนว่าคนที่มาด้วย จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเจียงนวลนวล
ภายในร้านอาหารบรรยากาศหรู หลานซือเฉินกับเจียงนวลนวลทักทายซูชิงหยิง ก่อนที่เจียงนวลนวลจะเอ่ยต่อว่า:”สมแล้วที่คุณซูจะเป็นที่เลื่องลือในเรื่องความสวย คุณดูแลผิวได้ดีจังเลย นี่ถ้าใส่ชุดนักเรียนแล้วฉันว่าคนที่ไม่รู้เขาคงจะคิดว่าคุณอายุสิบแปดแน่ๆ! หลังจากนี้คงต้องขอให้คุณแนะนำฉันหน่อยแล้วล่ะ”
เจียงนวลนวลพูดจากใจจริง ทั้งตัวซูชิงหยิงก็ตีราคาเป็นแสนได้ แถมยังดูดีและมีออร่าสุดๆ หน้าตาก็สะสวย ผู้หญิงแบบนี้ใครกันที่เห็นแล้วจะไม่อิจฉา
ก็ไม่รู้ว่ายัยเจียงสื้อสื้อนั่นเอาอะไรมาเทียบชั้นกับเขา จะแย่งของของคนอื่นก็ไม่ดูสภาพตัวเองเลยว่าน่าเวทนาขนาดไหน
ซูชิงหยิงยกยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยอย่างสง่าผ่าเผยว่า:”คุณเจียงชมฉันเกินไปแล้วล่ะค่ะ คุณดีมากแล้วขนาดนี้ ฉันคงไม่มีอะไรแนะนำคุณได้หรอก”
“ทำไมจะไม่ได้ล่ะคะ ฉันไม่มีความรู้เรื่องการดูแลผิวพรรณเลย ปกติก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากอยู่แล้ว ยิ่งโดยเฉพาะหลังจากที่ตั้งท้องก็ไม่กล้าใช้อะไรมั่วซั่วอีกเลย สภาพผิวก็เลยยิ่งดูย่ำแย่เข้าไปอีก”
เหตุผลที่หลานซือเฉินพาเจียงนวลนวลมา ก็เป็นเพราะว่าต้องการตีสนิทกับซูชิงหยิงเพื่อจะได้คุยกันง่ายขึ้น พอเห็นทั้งคู่คุยกันถูกคอก็เขาเผยสีหน้าพึงพอใจ ดูเหมือนว่าจะคิดถูกแล้วสินะที่พามา
