ลูกชายของประธาน….เรียกฉันหม่ามี๊？！ – บทที่ 171 ปีที่หายตัวไป

เมื่อได้ฟัง แม่ซู และพ่อซูต่างมีแววตาที่เป็นกังวล

“ยัยสารเลวนั้นยังมีมารยาอีกเยอะค่ะ!”

“แม่ ตอนนี้ในใจของเฟิงเฉินมีแต่แม่นั่น ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป…”

ตัวเองกำลังคิดว่าอาจจะแย่งเฟิงเฉินกลับมาไม่ได้แล้ว ซูชิงหยิงคิดจะยอมแพ้แต่ในใจกลับไม่ยอม

เพื่อให้ได้แต่งงานกับจิ้นเฟิงเฉินแล้วเธอใช้ความพยายามอยู่หลายปีจะยอมตัดใจง่าย ๆ ได้ยังไง

แม่ซู ขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วพูด: “หลายวันก่อนแม่ก็เจอน้าจิ้น เธอบอกว่าเฟิงเฉินเลือกผู้หญิงคนนี้แล้ว เธอเป็นแม่ก็เข้าไปยุ่งเรื่องนี้มากไม่ได้”

ถึงแม้แม่จิ้นจะไม่ชอบเจียงสื้อสื้อ แต่เธอก็รู้จักนิสัยของลูกชายตัวเองดี ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่สามารถจะทะเลาะกับเฟิงเฉินด้วยเรื่องนี้ได้

คนตระกูลซูจะยอมมองว่าที่ลูกเขยที่หมั้นหมายมาหลายปีถูกแย่งไปอย่างไร ยิ่งกว่านั้นยังมีเจียงสื้อสื้อที่เป็นผู้หญิงแบบนี้ ผู้หญิงอย่างเจียงสื้อสื้อไม่มีอะไรที่เทียบกับชิงหยิงของพวกเขาได้เลย

แต่ว่าในตอนนี้ แม่จิ้นก็ยังไม่มีวิธี พวกเขาจะทำอะไรได้?

เมื่อคิดพ่อซูก็เอ่ยขึ้น: “ลูกไม่ได้ติดต่อคนจากตระกูลเจียงแล้วเหรอ? เข้าไปเลียบ ๆ เคียง ๆ เรื่องปีที่เจียงสื้อสื้อหายตัวไปนั้นเกิดอะไรขึ้นแน่?

“จริงด้วย! คนจากตระกูลเจียงจะต้องรู้แน่ว่าเกิดอะไรขึ้น ผู้หญิงคนหนึ่งหายไปตั้งปียังลึกลับขนาดนี้ จะต้องมีเรื่องบางอย่างที่เปิดเผยให้คนอื่นรู้ไม่ได้ ไม่แน่ว่า…”

ซูชิงหยิงนิ่งไป: “ไม่แน่ว่าอะไรคะ?”

“หนึ่งปีที่หายไป เจียงสื้อสื้ออาจจะท้องลูกของคนอื่นก็ไม่แน่”

ซูชิงหยิงตกตะลึง: “จะเป็นได้ยังไง เป็นไปไม่ได้มั้งคะ?”

“เด็กโง่ มีเรื่องอะไรที่เป็นไปไม่ได้บ้าง ยิ่งกว่านั้นต่อให้มันไม่จริง…” แววตาของ แม่ซู เป็นประกายแล้วพูดต่อ “พวกเราก็สร้างเรื่องสิ ถ้าหากว่าคนตระกูลจิ้นรู้ว่าเจียงสื้อสื้อมีลูกกับคนอื่น ยังจะเอาเธออีกเหรอ”

ใช่แล้ว เดิมทีชื่อเสียงของเจียงสื้อสื้อก็ไม่ค่อยดีอยู่แล้ว ถ้าหากว่ามีลูกขึ้นมา…ไม่เพียงแต่ตระกูลจิ้นจะไม่ยอมรับ แม้แต่จิ้นเฟิงเฉินก็คงต้องทิ้งเธอแน่

ซูชิงหยิงสดชื่นขึ้น เมื่อคิดถึงเรื่องการสอบประวัติของเจียงสื้อสื้อก่อนหน้านี้

ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงโดนไล่จากตระกูลซู ยิ่งกว่านั้นในงานเลี้ยงครั้งที่แล้ว คนจากตระกูลตระกูลหลานบอกว่าเจียงนวลนวลทำเรื่องที่เปิดเผยไม่ได้

ยิ่งซูชิงหยิงคิดก็รู้สึกว่าเจียงสื้อสื้อหายไปปีนั้นคงจะไปทำเรื่องที่น่าอับอายเข้า

“แม่พูดถูกจริงด้วยค่ะ ไม่ว่ายังไง หนูจะไม่มีทางให้ใครมาแย่งเฟิงเฉินไป”

ซูชิงหยิงจุดประกายความมั่นใจ ในเวลานี้เองโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้นเป็นสายของหลานซือเฉิน

ซูชิงหยิงกระตุกมุมปากของเธอในทันใด คิดอะไรก็ได้อย่างนั้นจริง ๆ!

เมื่อเธอรับสายเสียงของหลานซือเฉินก็ดังขึ้น

“คุณซู ผมหลานซือเฉิน ไม่ทราบว่าคุณจะพอมีเวลาหรือเปล่า โครงการมีปัญหานิดหน่อย ผมอยากจะคุยกับคุณ”

ซูชิงหยิงยิ้มแล้วพูด “มีสิคะ! วันนี้ฉันเพิ่งกลับจากต่างประเทศ พรุ่งนี้ดีกว่า!”

หลานซือเฉินพูดด้วยน้ำเสียงยินดี “ได้ครับ”

“อ้อ ใช่แล้ว ประธานหลานช่วยพาคุณเจียงมาด้วยได้ไหมคะ? ก่อนหน้านี้ฉันคุยถูกคอกับเธอ ฉันอยากจะนัดเธอไปทำสวยด้วยกันหลังจากคุยเรื่องรายการได้ไหมคะ?”

ซูชิงหยิงดูว่าหลานซือเฉินเป็นคนที่ลุ่มลึกหากจะหลอกถามอะไรเขาคงยากมาก ยิ่งกว่านั้นนี่คือนักธุรกิจทุกเรื่องเกี่ยวกับผลประโยชน์เป็นสำคัญ หากต้องสืบข่าวจากหลานซือเฉินคงจะต้องใช้ต้นทุนสูง ยิ่งกว่านั้นเขารู้จักเจียงสื้อสื้อมานานหลายปี ไม่รู้ว่าลึก ๆ ในใจของเขาจะปกป้องเธออยู่หรือไม่

แต่กับเจียงนวลนวลนั้นไม่เหมือนกัน ซูชิงหยิงรู้ดี เธอเกลียดเจียงสื้อสื้อมากกว่าใคร นอกจากนั้นเธอยังเป็นหญิงท้องหน้าโง่ หากสืบจากเธอคงจะง่ายกว่ามาก

อีกฝ่ายคือหลานซือเฉินจะต้องรับปากอยู่แล้ว

หลังจากวางสายไป ซูชิงหยิงกำโทรศัพท์ไว้ในมือและยกมุมปาก มันเหมือนกับที่ แม่ซู บอก ไม่ว่าปีที่เจียงสื้อสื้อหายไปจะเกิดอะไรขึ้น ตระกูลซูของพวกเธอก็จะหาทางสร้างเรื่องขึ้นมาจนได้

จิ้นเฟิงเฉินจะต้องเป็นของเธอเท่านั้น

… …

อีกฟากหนึ่ง เจียงนวลนวลหลังจากได้ยินว่าซูชิงหยิงต้องการจะนัดตัวเองก็ดีใจเสียยิ่งกว่าอะไร

“จริงรึเปล่า? คุณซูบอกว่าคุยกับฉันถูกคอเหรอ?”

หลานซือเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย รู้สึกว่านี่เป็นเรื่องที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นโดยง่าย ซูชิงหยิงเป็นคนหนูตระกูลซู ข้างกายเธอจะไม่มีเพื่อนเลยเหรอ! ทำไมถึงต้องนัดเจียงนวลนวล? นี่จะต้องมีอะไรแน่

“คุณอย่าลืมล่ะว่าอะไรควรพูดอะไรไม่ควรพูด อย่าทำให้คนอื่นไม่พอใจล่ะ”

“รู้แล้ว” เจียงนวลนวลเบะปากแต่ลึก ๆ ในใจแล้วเธอยังแอบคิดจะช่วยซูชิงหยิงแย่งจิ้นเฟิงเฉิน เธอไม่มีวันยอมให้ผู้หญิงอย่างเจียงสื้อสื้อได้อยู่กับจิ้นเฟิงเฉิน