ลูกชายของประธาน….เรียกฉันหม่ามี๊？！ – บทที่ 173 เธอตั้งท้องลูกนอกสมรส

ด้วยกลัวว่าเจียงสื้อสื้อจะสนิทกับซูชิงหยิง แล้วจะช่วยเธอจัดการกับตระกูลเจียง อย่างนั้นมันคงจะไม่ดีแน่

เมื่อคิดอย่างนั้นเจียงนวลนวลจึงได้รีบพูดขึ้น: “เธอทำเรื่องที่น่าอับอายมากค่ะ จึงต้องโดนไล่ คุณซูคะ ถึงแม้เธอจะเป็นพี่สาวฉัน แต่อย่าหาว่าฉันไม่เตือนคุณไว้ก่อนเลยนะคะ เธอเป็นคนที่ร้ายลึก เธอเข้าใกล้คุณเพราะมีเจตนาแอบแฝงแน่นอน คุณอย่าโดนคนอื่นหลอกใช้เชียวนะคะ”

ซูชิงหยิงแกล้งตีหน้าซื่อไม่เข้าใจแล้วถามขึ้นด้วยความสงสัย: “เรื่องขายหน้าอะไรเหรอคะ?”

เจียงนวลนวลใช้ความคิดแล้วจึงเขยิบเข้าไปแล้วกระซิบที่ข้างหูซูชิงหยิง “จะเป็นเรื่องอะไรได้คะ ตอนนั้นเธอไปมีความสัมพันธ์ลับกับคนอื่นอีกทั้งยังมีลูกนอกสมรส เพราะการกระทำที่ไร้ยางอายของเธอทำให้พี่ซือเฉินต้องตัดความสัมพันธ์”

ซูชิงหยิงฟังแล้วหัวใจเต้นแรงจนเก็บอาการไม่อยู่ ไม่คิดว่าเรื่องจะเป็นอย่างที่แม่ของเธอว่าไว้ ไม่ว่าเรื่องจะเป็นมาอย่างไร

เจียงสื้อสื้อมีลูกกับคนอื่น คนตระกูลจิ้นไม่มีทางยอมรับเธอแน่

เวลานี้ไม่ต้องพูดถึงว่าในใจของซูชิงหยิงนั้นมีความสุขแค่ไหน เธอแทบจะรอไม่ไหวที่รีบไปหาและเล่าเรื่องเธอให้จิ้นเฟิงเฉินฟัง ถึงแม้จะเป็นอย่างนี้แต่ซูชิงหยิงก็ยังตีหน้าซื่อและทำหน้าประหลาดใจ เธอพูดขึ้น: “จริงเหรอเนี่ย? มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ”

เจียงนวลนวลพยักหน้า: “จริงแน่นอนค่ะ ไม่เชื่อคุณซูตรวจสอบดูได้ ก่อนหน้านี้เธอหายไปหนึ่งปี แต่ว่าคุณซูคะ คุณอย่าพูดเรื่องนี้ออกไปนะคะ!”

แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ตระกูลเจียงและตระกูลหลานยังคงกล้ำกลืนฝืนทน พวกเขาได้รับความเดือดร้อนมากมายที่เจียงสื้อสื้อก่อแต่พวกเขาไม่ได้เปิดเผยเรื่องนี้ต่อหน้าตระกูลจิ้น

เจียงนวลนวลคิดจะพูดอยู่หลายครั้ง ถ้าเรื่องนี้ถูกเปิดเผย จิ้นเฟิงเฉินจะต้องทิ้งเจียงสื้อสื้อแน่ แต่ว่าทุกพ่อของเธอจะต้องห้ามไว้ เจียงนวลนวลคิดไม่ตกและไม่รู้ว่าพวกเขากังวลอะไร

ซูชิงหยิงพยักหน้าแสดงว่าตัวเองจะไม่พูดถึงเรื่องนี้แน่

เมื่อหลานซือเฉินกลับมาทั้งสองก็คุยกันจบแล้วและไม่พูดถึงเรื่องเมื่อครู่อีก เขาเองก็ไม่รู้ว่าตอนนี้ซูชิงหยิงรู้เรื่องเจียงสื้อสื้อมีลูกแล้ว

เมื่อทานอาหารเสร็จ ซูชิงหยิงที่เดิมทีคิดจะหลอกถามเจียงนวลนวลระหว่างที่ไปเสริมสวยในช่วงที่ไม่มีหลานซือเฉิน แต่ในเมื่อตอนนี้เธอรู้เรื่องแล้ว ซูชิงหยิงก็ไม่มีเหตุผลจะต้องเสียเวลาไปเสริมสวยกับเจียงนวลนวลอีก จึงได้หาข้ออ้างออกไปจากภัตตาคาร

หลังจากเธอไปแล้ว หลานซือเฉินจึงได้ถาม: “คุณคุยอะไรกันกับคุณซู?”

ซูชิงหยิงไปอย่างกะทันหันมาก ทำให้หลานซือเฉินรู้สึกผิดปกติเหมือนกับว่าเธอได้ในสิ่งที่ต้องการแล้วก็จากไปอย่างนั้น

“ไม่มีอะไรนี่! ก็แค่เรื่องผู้หญิงคุยกัน” เจียงนวลนวลตอบและไม่ยอมเล่าอะไรให้หลานซือเฉินฟัง แสร้งทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

พูดตามจริงเจียงนวลนวลจงใจที่เล่าเรื่องนี้ให้ซูชิงหยิงฟัง เธอมั่นใจว่าซูชิงหยิงจะต้องใช้เรื่องนี้เพื่อกำจัดเจียงสื้อสื้อไปจากจิ้นเฟิงเฉิน เธอต้องการจะเห็นเจียงสื้อสื้อถูกทิ้งและได้เห็นเธอไร้ที่พึ่ง! ไม่มีจิ้นเฟิงเฉินอยู่ข้างกาย ช่วงเวลาที่ยากลำบากที่เธอได้รับจะต้องถูกแก้แค้นเป็นเท่าตัว

สุดท้ายหลานซือเฉินก็ไม่ได้ซักไซ้อีก แต่หลังจากนั้นไม่นานทั้งสองก็ออกจากภัตตาคารไป

… …

หลังจากซูขิงหยินกลับบ้านไป แม่ซู ก็เข้าไปถามไถ่: “เป็นยังไงบ้าง? ได้เจอคนในตระกูลเจียงรึยัง? ได้ข่าวอะไรที่เป็นประโยชน์บ้างไหม?”

ซูชิงหยิงยกมุมปาก เธอยิ้มแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเปิดเสียงที่บันทึกไว้ เธอบันทึกเสียงของเจียงนวลนวลที่เล่าเรื่องทั้งหมดไว้ตอนที่อยู่ในภัตตาคาร

หลังจากได้ฟัง ก็มีร่องรอยของความประหลาดใจในแววตาของพ่อซูและ แม่ซู

เมื่อคืนพวกเขาก็เพียงแต่พูดไปด้วยความที่ไม่คิดอะไรเท่านั้น แต่ว่ากลับคิดไม่ถึงว่าเจียงสื้อสื้อจะมีลูกแล้วจริง ๆ

แม่ซู ที่ตัดสินใจแล้วว่าถ้าหากไม่มีข่าวอะไรที่เป็นประโยชน์ อย่างนั้นจะคิดหาวิธีให้ตระกูลหลานและตระกูลเจียงร่วมมือกันทำลายชื่อเสียงของเจียงสื้อสื้อ ให้เธอกลายเป็นผู้หญิงไร้ยางอาย ไม่ว่าจะอย่างไรพวกเขาจะต้องหาทางช่วยลูกสาวของพวกเขาให้ได้

แต่ว่าในวันนี้…พวกเขาไม่ต้องทำอะไรเลย การบันทึกเสียงสามารถทำให้เจียงสื้อสื้อเข้าสู่ทางตัน

อีกครั้ง แม่ซู เอ่ยถามขึ้น: “ใช่แล้ว แล้วเด็กล่ะ? เจียงสื้อสื้อได้คลอดเด็กไหม?”

ถ้าหากว่าหาเด็กคนนั้นเจอแล้วสามารถยืนยันความเป็นแม่ลูกได้ ตระกูลจิ้นก็จะยิ่งไม่ยอมรับเจียงสื้อสื้อ

ซูชิงหยิงยิ้ม: “ใครจะไปรู้คะ คงจะคลอดออกมานานแล้วล่ะ ในเมื่อเจียงสื้อสื้อหายไปหนึ่งปี แต่ว่าสิ่งนี้คงไม่จำเป็นต้องสืบหาแล้ว แม่คะแค่เสียงจากเทปนี้ก็เพียงพอแล้ว”

จู่ ๆ แม่ซู ก็ยิ้มออกมา “ใช่จ้ะ! ตระกูลจิ้นจะยอมรับผู้หญิงแบบนี้ได้ยังไง เจียงสื้อสื้อจะคู่ควรกับเฟิงเฉินได้ยังไง ครั้งนี้ลูกวางใจได้!”

“แน่นอนค่ะ ดีที่หนูมีพ่อกับแม่คอยแนะนำ ไม่อย่างนั้นคงไม่สืบข่าวมาได้เร็วขนาดนี้”

ดวงตาของซูชิงหยิงกระพริบอย่างรุนแรงมุมปากเธอกระตุกยิ้มเย็นชา เจียงสื้อสื้อ เธอเป็นผู้หญิงแบบนี้แล้วเธอจะแย่งจิ้นเฟิงเฉินไปได้ยังไง