บทที่191 คุณเจียงคอแข็งจริงๆ
มาถึงห้องอาหารแล้วถึงพบว่า จิ้นเฟิงเฉินก็อยู่ที่นี่ด้วย และข้างกายเขาก็ยังมีซูชิงหยิงตามติดมาด้วย
“พี่สื้อสื้อ นั่นประธานจิ้นนี่นา!” สวีหน้ากระซิบเสียงเบาอยู่ที่ข้างหูพี่สื้อสื้อ
นัยน์ตาของเจียงสื้อสื้อมีประกายขึ้นมา ไม่คิดว่าโลกจะแคบขนาดนี้ มาสังสรรค์ยังมาพบเข้ากับทั้งสองได้ ภาพตอนเที่ยงคืนยังสะท้อนไปมาอยู่ในหัวเธอ แววตาของเจียงสื้อสื้อมีความสับสนขึ้นมา
เธอพยายามบังคับให้ตนเองนิ่งสงบขึ้น แกล้งทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก่อนที่จะตัดสินใจเดินเข้าไป
ซูชิงหยิงก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าจะมาเจอกับเจียงสื้อสื้อที่งานสังสรรค์ นัยน์ตาของเธอมีแววประกายเข้มขึ้น เป็นเพราะการปรากฏตัวของผู้หญิงคนนี้ ทำให้ จิ้นเฟิงเฉินทอดทิ้งเธอไป
ในพริบตาเดียว ซูชิงหยิงก็อดที่จะกังวลขึ้นมาไม่ได้ แต่พอมาคิดดูแล้ว ตอนนี้เจียงสื้อสื้อกับจิ้นเฟิงเฉินกำลังมีเรื่องบาดหมางกันอยู่ ต่อให้เจอหน้ากันก็คงไม่ช่วยอะไร
“คุณเจียง บังเอิญจังเลย! นานๆทีฉันจะออกมางานสังสรรค์กับเฟิงเฉิน ไม่คิดว่าจะได้มาเจอกัน” ซูชิงหยิงเดินยิ้มขึ้นมาเอ่ยปากทักทาย
เจียงสื้อสื้อก็ยิ้มรับก่อนจะพยักหน้ากลับไป สายตาของเธอเผลอมองไปยังทิศทางที่จิ้นเฟิงเฉินยืนอยู่อย่างไม่รู้ตัว เขาก้มหน้าไม่ได้มองเธอ ดวงตานั้นเต็มไปด้วยความมืดมน
สวีหน้ายืนอยู่ข้างๆ แต่กลับรู้สึกว่าบรรยากาศรอบตัวแปลกไป ไม่ใช่ว่าประธานจิ้นชอบพี่สื้อสื้ออยู่หรอกหรือ? ทำไมแม้แต่คำทักทายก็ไม่มี? หรือว่าทั้งสองแตกหักกันจริงๆแล้ว……
เจียงสื้อสื้อไม่กล้ามองไปทางจิ้นเฟิงเฉินอีก เธอส่งคำทักทายไปให้ประธานหลิวก่อนจะเดินเข้าไปพูดคุยหารือเรื่องโครงการต่างๆ
ประธานหลิวเป็นเหมือนดั่งที่สวีหน้าไปสืบมาจริงๆ ค่อนข้างมอมเมาในความสวยของผู้หญิงอย่างมาก เมื่อเห็นรูปร่างและหน้าตาของเจียงสื้อสื้อแล้ว นัยน์ตาเขาก็ทอประกายแวบวับขึ้น
“คุณเจียง อย่าเพิ่งรีบร้อนหารือเรื่องโครงการเลย เรามาดื่มกันก่อนเถอะ!” พูดจบ ประธานหลิวก็รินเหล้าให้กับเจียงสื้อสื้อหนึ่งแก้ว
เจียงสื้อสื้อขมวดคิ้วขึ้นเบาๆ ก่อนจะปฏิเสธอย่างอ้อมค้อม “ขอโทษด้วยค่ะประธานหลิว ฉันไม่ดื่มเหล้า”
สวีหน้ารู้ดีว่าสภาพร่างกายของเจียงสื้อสื้อไม่ค่อยดี ไม่เหมาะสมที่จะดื่มเหล้า ดังนั้นเลยพูดแทรกขึ้นมา “ประธานหลิว ให้ฉันดื่มแทนเถอะ!”
พูดจบ สวีหน้าก็ยกแก้วเหล้าบนโต๊ะดื่มจนหมดแก้ว
“เธอจะดื่มแทนได้อย่างไร! คุณเจียงเพิ่งจะมาเจอกับฉันครั้งแรก แม้แต่เหล้าแก้วหนึ่งก็ยังดื่มไม่ได้ นี่แสดงว่าไม่มีความจริงใจล่ะสิ? ไม่มีความจริงใจจะมาคุยงานร่วมกันได้อย่างไร อีกทั้งประธานจิ้นก็อยู่ที่นี่ด้วย คุณคงจะให้หน้าเขาบ้าง!” ประธานหลิวหัวเราะก่อนจะพูดออกมา พูดจบ ก็รินเหล้าลงไปอีกเต็มแก้ว
เจียงสื้อสื้อรู้ดีว่าคงจะปฏิเสธไม่พ้นแล้ว เลยรับแก้วมา ก่อนจะดื่มรวดเดียวหมด
จิ้นเฟิงเฉินเห็นสถานการณ์แล้ว ดวงตายิ่งมืดมนเข้าไปใหญ่
ถ้าหากเมื่อครู่นี้เจียงสื้อสื้อมองมาหาเขาล่ะก็ เขาก็จะรีบเขาไปช่วยเธอปฏิเสธทันที แต่ผลปรากฏว่านอกจากเธอจะไม่มองมาแล้ว ยังทำเหมือนว่าเขาไม่มีตัวตนอีกด้วย และยังดื่มรวดเดียวหมดอีก
เธอรู้ไหมว่าเธอเพิ่งจะกระเพาะอักเสบไป แล้วคุณหมอยังกำชับอย่างเข้มงวดไว้ด้วยว่าห้ามดื่มเหล้า
เจียงสื้อสื้อไม่รู้สึกถึงสายตาที่มืดมนของจิ้นเฟิงเฉิน เธอรู้สึกว่ากระเพาะของเธอกลับมาเป็นปกติแล้ว แค่ดื่มแก้วเดียวคงไม่เป็นไร แต่ประธานหลิวตรงหน้ายังสนุกไม่พอ หัวเราะร่าก่อนจะชมเชยออกมา “คุณเจียงคอแข็งจริงๆ”
ระหว่างพูดอยู่ มือของเขาก็ยื่นออกมาหวังจะโอบรอบเอวของเจียงสื้อสื้อ
เจียงสื้อสื้อเบี่ยงตัวหลบ ก่อนจะยืนขึ้นมาอย่างเป็นธรรมชาติ “ขอโทษทีนะคะประธานหลิว ฉันขอตัวไปห้องน้ำก่อน”
พูดจบ เจียงสื้อสื้อก็ถือโอกาสปลีกตัวจากไป หมุนตัวออกมา สีหน้าของเธอก็เข้มขึ้นทันที
เจียงสื้อสื้อไม่นึกว่าจะต้องมาพบกับลูกค้าเช่นนี้ อีกทั้งจิ้นเฟิงเฉินก็ยังอยู่ที่นี่ด้วย เธอนวดขมับของตนเอง ก่อนจะรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา ต้องรีบตกลงเรื่องโครงการให้เรียบร้อยจะได้รีบกลับไป
ประธานหลิวมองตามแผ่นหลังของเจียงสื้อสื้อไปด้วยความหลงใหล นัยน์ตาแฝงไปด้วยกลธุรกิจ
นึกถึงหุ่นและใบหน้ารูปไข่ของเจียงสื้อสื้อแล้วเขาก็ยิ่งตื่นเต้นขึ้น ผู้หญิงคนนี้เขาจองแล้ว อีกสักพักคงต้องหาโอกาสที่จะทำให้เธอตกมาอยู่ในมือเขาภายในคืนนี้
แน่นอนว่าประธานหลิวคิดไม่ถึงว่า ผู้หญิงที่ตนชอบนั้นเป็นคนของจิ้นเฟิงเฉิน
จิ้นเฟิงเฉินมองไปที่ประธานหลิวก็รู้ทันทีว่าเขาวางแผนอะไรอยู่ ก่อนจะมีสีหน้าที่เข้มขึ้นและเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงมีนัยยะ “ประธานหลิวต้องการที่จะดื่มเหล้าเหรอ? ให้ผมดื่มเป็นเพื่อนไหม?”
ได้ยินเช่นนี้แล้ว ประธานหลิวกลับตกใจที่ได้รับความเมตตาขึ้นมา ก่อนจะรีบยกแก้วเหล้าขึ้นมาชนกับจิ้นเฟิงเฉิน
จิ้นเฟิงเฉินยังเรียกลูกค้าที่เหลือให้เข้ามาดื่มเหล้ากับประธานหลิวอีก ประธานหลิวคิดว่าจิ้นเฟิงเฉินอาจจะอยากร่วมงานกับเขา ตอนนี้ยังแนะนำลูกค้าคนอื่นๆให้เขาได้รู้จักอีก
ประธานหลิวดีใจที่สุด ไม่รู้ว่าตนทำบุญด้วยอะไรคืนนี้ถึงโชคดีขนาดนี้ เมื่อกี้ได้เจอกับลูกค้าสุดสวยแล้ว ตอนนี้ยังได้รับความสำคัญจากประธานจิ้นอีก
แต่ตอนนี้ประธานหลิวดื่มไปแล้วยี่สิบกว่าแก้ว อีกทั้งยังมีไวน์แดงเหล้าขาวปะปนกันไปหมด เขารู้สึกมีมวลขนาดใหญ่อยู่ในท้อง อยากจะอาเจียนออกมา
ประธานหลิวรู้สึกว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล จิ้นเฟิงเฉินอยากจะร่วมงานกับเขาที่ไหนกัน นี่วางแผนจะเมาเหล้ากันชัดๆ!
คิดได้ว่าตนถูกจิ้นเฟิงเฉินจัดการเข้าให้แล้ว ประธานหลิวก็เริ่มเหงื่อออกขึ้นมา เขาพยายามนึกว่าตนทำอะไรผิดไป แต่จะนึกอย่างไรก็นึกไม่ออก
ประธานหลิวนึกไม่ออก แต่ซูชิงหยิงกับสวีหน้ารู้ได้ชัดเจนว่า จิ้นเฟิงเฉินทำเพื่อเจียงสื้อสื้อ
ซูชิงหยิงถูมือไปมา ทำไมมาถึงขนาดนี้แล้ว จิ้นเฟิงเฉินยังจะปกป้องผู้หญิงคนนั้นอยู่ ไม่ใช่ว่าเขาควรเลือกที่จะทอดทิ้งเธอไปหรอกหรือ?
ซูชิงหยิงเกิดความริษยาขึ้นจนอยากจะทึ้งตัวของเจียงสื้อสื้อให้ออกเป็นชิ้นๆ แต่ทำได้เพียงแค่อดทนไว้ก่อน
ตรงกันข้าม สวีหน้ากลับรู้สึกเบิกบานใจอย่างมาก ได้รับความช่วยเหลือจากประธานจิ้นก็ไม่ต้องกังวลแล้วว่าพี่สื้อสื้อจะถูกลูกค้ารังแก
ประธานหลิวดื่มไม่ไหวอีกต่อไป ในใจเขาคิดว่า จิ้นเฟิงเฉินกับซูชิงหยิงมาด้วยกัน และเจียงสื้อสื้อก็รู้จักกับซูชิงหยิง แต่ว่าเธอไม่น่าจะรู้จักกับจิ้นเฟิงเฉิน เพราะเมื่อครู่ก็ไม่เห็นว่าทั้งสองจะเอ่ยคำทักทายกัน
ประธานหลิวคิดไม่ถึงแน่นอนว่า ผู้หญิงที่ตนชอบนั้นเป็นผู้หญิงในใจของจิ้นเฟิงเฉิน คิดอย่างไรก็คิดไม่ตก ก่อนที่เขาจะเอ่ยปากอย่างกล้าๆกลัวๆ “ประธานจิ้น ผมดื่มต่อไปไม่ไหวแล้ว……”
