ลูกชายของประธาน….เรียกฉันหม่ามี๊？！ – บทที่ 350 ขอแต่งงานก่อน คงได้มั่ง

เสี่ยวเป่าได้ยินแล้วขยับหมวกตอบอย่างตื่นเต้น “ วันนี้ ผมจะไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์ทางทะเลกับแดดดี๊และหม่ามี๊ครับ ！”

แค่ได้ยินว่าจะไปเที่ยว จิ้นเฟิงเหราก็ตื่นเต้นขึ้น รีบกลับไปเปลี่ยนชุดที่ห้อง เวลานี้ จิ้นเฟิงเฉินและเจียงสื้อสื้อก็ออกมาจากห้องพอดี

พอเห็นจิ้นเฟิงเหราแล้ว จิ้นเฟิงเหราก็บ่นขึ้น “ พี่ พี่สะใภ้ ผมจะไปเที่ยวกับพวกพี่ด้วย ผมเบื่อกับชีวิตที่อยู่บ้านทานยาบำรุงทุกวันนี้แล้วจริงๆ อยู่แต่ในบ้านจะบ้าตายอยู่แล้ว ”

ระหว่างพูดยังหยิกแก้มตัวเอง “ พี่ดูหน้าผมนี่ อ้วนขึ้นเยอะเลย ถ้าขืนยังไม่ออกไปเดินเล่นหน่อย ผมว่าผมคงจะหาเมียไม่ได้แล้วชาตินี้ ”

เจียงสื้อสื้อถูกเขาหยอกจนขำ ควงแขนของจิ้นเฟิงเฉินแล้วพูดอย่างหยอกล้อ “ คุณชายรองของตระกูลจิ้นทั้งคน จะไม่มีผู้หญิงชอบได้งั้นเหรอ ？คำพูดนี้ของนายถ้าหลุดออกไปแล้ว เกรงว่าคงจะดึงดูดศัตรูหัวใจมากันเพียบเลย ”

จิ้นเฟิงเหราฟังแล้วจับหัวตัวเองอย่างเขิน “ พี่สะใภ้ครับ อย่าเอาผมมาล้อเล่นแบบนี้ซิครับ ผมจริงจังนะครับ ผมว่าผมควรอกไปเดินเล่นบ้างแล้ว ถือว่าลดหุ่นไปด้วย”

นาทีนี้ แม่จิ้นก็ได้เดินออกมาจากห้องครัวพูดอย่างเย็นชา“ ในเมื่อนายก็หาเมียไม่ได้อยู่แล้ว ก็อย่าออกไปโปรยเสน่ห์ไปทั่ว ทานยาอยู่ที่บ้านก็ดีแล้ว ”

“ไม่ได้ ！ผมจะไปเที่ยวด้วย！”

จิ้นเฟิงเหราย่อมไม่ยอมแน่นอน พอได้ยินที่แม่จิ้นพูด ก็รีบเล่นขี้โกงขึ้น

เจียงสื้อสื้อเห็นแบบนี้ หัวเราะแล้วพูด “ ไม่เคยเห็นคนพิการที่อยู่บ้านไม่ติดอย่างนายเลยจริงๆ ”

จิ้นเฟิงเฉินเปิดปากพูด “ นายจะไปก็ไป แต่อย่าหวังให้ฉันแบกนายก็แล้วกัน ”

จิ้นเฟิงเหราเห็นว่าพี่ชายตัวเองอนุญาตแล้ว พยักหน้าอย่างเร็ว แสดงออกให้เห็นว่าตัวเองจะไม่ไปสร้างปัญหาให้พวกเขาอย่างแน่นอน

หลังจากที่แม่จิ้นได้ช่วยเสี่ยวเป่าจัดอาหารกล่องเสร็จ ทั้งสี่คนก็เริ่มออกเดินทางไปพิพิธภัณฑ์

พอมาถึงที่พิพิธภัณฑ์ แววตาของเสี่ยวเป่าและจิ้นเฟิงเหราเปล่งประกายในทันที ขนาดแววตาของจิ้นเฟิงเฉินเองยังแอบมีสีหน้าเซอร์ไพรส์นิดๆ

มองดูกุ้งปลาที่อยู่ข้างใน และสัตว์ทะเลขนาดใหญ่แล้วรู้สึกแปลกใจอย่างมาก

เห็นสีหน้าตื่นตากับสิ่งแปลกใหม่ของทั้งสามคนแล้ว เจียงสื้อสื้ออดหน้าหงอยไม่ได้ รู้สึกทั้งสามคนคงไม่เคยมาที่นี่มาก่อน

เสี่ยวเป่าคนเดียวก็แล้วไป แต่อีกสองคนไม่มีวัยเด็กเลยรึไงกัน อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหมดหนทาง

แต่เห็นสีหน้ามึงงงของทั้งสามแล้ว เจียงสื้อสื้อเลยทำหน้าที่คนนำทางขึ้นมา

ในพิพิธภัณฑ์มีของเล่นอยู่มากมาย รวมทั้งอุโมงค์ใต้น้ำ เครื่องเล่นทะลุมิติ และยังมีการแสดงแปลกใหม่อีกมากมาย ในโซนปลาโลมาโชว์ เสี่ยวเป่าที่เห็นครูฝึกซ่อมปลาโลมา สอนโลมาทำท่าต่างๆนาๆ แล้วตื่นเต้นสุดๆ

เจียงสื้อสื้อยืนอยู่ข้างหลังของทั้งสาม ได้ถ่ายรูปเก็บไว้มากมาย พอเห็นรูปถ่ายแล้ว เจียงสื้อสื้ออดไม่ได้ที่จะรู้สึกทึ้ง ลูกชายและสามีของเธอหล่ออะไรบานนั้น

นักท่องเที่ยวคนอื่นๆ เห็นครอบครัวนี้แล้วต่างก็หยุดลง ไม่นึกเลยว่าโลกใบนี้ยังมีคนที่เพอร์เฟคแบบนี้อยู่ด้วย ทันใดนั้น รอบๆก็รายล้อมไปด้วยผู้คน

เห็นตัวเองมีคนชอบเยอะขนาดนี้ เสี่ยวเป่ายังเป็นคนริเริ่มลงไปถ่ายรูปกับคนพวกนั้น

เจียงสื้อสื้อก็ดีใจ ถ่ายรูปพวกเขาสามพ่อแม่ลูกเก็บไว้ตั้งมากมาย ยังมีของพวกเขาสองพี่น้องด้วย

ดูรูปในมือถืออย่างชื่นชม เจียงสื้อสื้อได้ส่งรูปบางส่วนให้กับแม่จิ้นดู ให้ทุกคนดีใจไปด้วยกันดีกว่าแอบดีใจอยู่คนเดียว

แม่จิ้นเห็นสีหน้ายิ้มแย้มของสองพี่น้องในรูปถ่าย อดไม่ได้รู้สึกปลื้มใจ นานแล้วที่เธอไม่ได้เห็นลูกชายตัวเองมีความสุขขนาดนี้

เห็นสีหน้าที่มีความสุขของเสี่ยวเป่า มุมปากของแม่จิ้นก็มีรอยยิ้มขึ้นมา

แม่จิ้นเซฟรูปที่เจียงสื้อสื้อส่งมา แชร์ไปยังโมเมนต์ในวีแชทอย่างไม่ลังเล แถมยังเขียนข้อความประกอบ ‘ ลูกและหลานชายฉันหล่อจริงๆ แถมลูกสะใภ้ก็ยังสวยมากด้วย ’

เจียงสื้อสื้อย่อมเห็นเนื้อหาที่แม่จิ้นโพสต์อยู่แล้ว คำว่าลูกสะใภ้ก็สวยมากแสดงให้เห็นว่าแม่จิ้นได้ยอมรับเธอแล้วจริงๆ นี่ก็ทำให้เจียงสื้อสื้อรู้สึกว่าความจริงใจที่เธอมีให้นั้น ไม่ได้สูญเปล่าเลย

“หม่ามี๊ ทำไมหม่ามี๊ถึงได้ดีใจขนาดนี้ครับ เห็นอะไรสนุกๆเหรอครับ ？”

เสี่ยวเป่าเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเจียงสื้อสื้อแล้วอดถามไม่ได้

เจียงสื้อสื้อได้ยินแล้วกอดเสี่ยวเป่าไว้ พูดด้วยรอยยิ้ม “ ใช่แล้วครับ หม่ามี๊เพิ่งผ่านเรื่องที่น่าดีใจมาเรื่องนึงครับ ก็คือเสี่ยวเป่าอยู่ข้างกายของหม่ามี๊ ขอแค่มีเสี่ยวเป่าอยู่ข้างกายหม่ามี๊ หม่ามี๊ก็รู้สึกมีความสุขมากเลยครับ ”

เสี่ยวเป่าได้ยินแบบนี้ กอดคอของเจียงสื้อสื้อแล้วพูด “ หม่ามี๊วางใจนะครับ เสี่ยวเป่าจะอยู่ข้างกายหม่ามี๊ตลอดเลย รอผมโตแล้ว ผมจะเป็นลูกผู้ชายที่ปกป้องหม่ามี๊เองครับ ！”

พูดจบ เจียงสื้อสื้อเอาแก้มชนแก้มเสี่ยวเป่า คำพูดของเสี่ยวเป่าทำให้เธออบอุ่นใจอย่างมาก

เวลานี้เสี่ยวเป่าและเจียงสื้อสื้อได้นั่งรออยู่ที่โซนพักผ่อน สองพี่น้องตระกูลจิ้นได้เข้าแถวซื้อขนมอยู่ จิ้นเฟิงเหราเห็นโมเมนต์ที่แม่โพสต์ รีบเอาไปให้จิ้นเฟิงเฉินดูในทันที

“เห็นมั้ยล่ะ ขนาดแม่ยังเรียกลูกสะใภ้แล้ว เรื่องพี่กับพี่สะใภ้ควรจะรีบสะสางก่อนหรือเปล่า ”

จิ้นเฟิงเฉินเห็นเนื้อหาที่แม่จิ้นลง มุมปากได้โค้งงอโดยไม่รู้ตัว

จิ้นเฟิงเหราเห็นเขาไม่มีท่าทีอะไร นึกว่าเขาคงไม่ได้ยินแล้วเกลี้ยกล่อมอีกครั้ง “ พี่ครับ พี่รองคิดดูดีๆนะครับ เรื่องอื่นยังไม่พูดถึง แต่อย่างน้อยขอแต่งงานก่อน ก็น่าจะได้ไม่ใช่หรอกครับ เพื่อหลีกเลี่ยงการเปลี่ยนแปลงในอนาคต แบบนี้พี่และพี่สะใภ้ก็จะได้เป็นสามีภรรยาถูกต้องตามกฏหมายได้สักที ”

ฟังที่จิ้นเฟิงเหราพูดแล้ว จิ้นเฟิงเฉินตกอยู่ในอาการครุ่นคิดอย่างไม่รู้ตัว

จะให้บ้านที่มั่งคงกับเธอในตอนนี้เลยงั้นเหรอ ？ไม่รู้ว่าเธอจะตกลงหรือเปล่า……

เห็นพี่ชายตัวแองคิดหนักอีกครั้ง จิ้นเฟิงเหราสีหน้าดูหมดหนทางเดินจากไป