ลูกชายของประธาน….เรียกฉันหม่ามี๊？！ – บทที่ 486 เกือบจะรักษาลูกไว้ไม่ได้

เจียงสื้อสื้อไม่สามารถตอบคำถามของเธอได้ เธอเจ็บจนพูดไม่ออกเลย

อ่อนแอพิงอยู่บนกำแพง หลับตาอยู่ สีหน้าขาวดั่งกระดาษ

นัยน์ตาจื่อเฟิงกวาดผ่านความดีใจหนึ่งที กลับเสแสร้งไปกอดเธอ

“เรียกรถโรงพยาบาล!”

เจียงสื้อสื้อเลื่อนลงตามกำแพง มือหนึ่งจับท้องไว้ มือหนึ่งจับแขนของจื่อเฟิงไว้อย่างแน่น

“ได้ได้ได้ นายหญิง ท่านนั่งอยู่บนพื้นไม่ได้ จะทำร้ายท้อง”

ในปากจื่อเฟิงรับปากอยู่ กลับไม่มีการกระทำ

เจียงสื้อสื้อเจ็บจนเอาหัวชนกำแพงทีละครั้งๆ ในใจเต็มเปี่ยมด้วยความหวาดกลัวขนาดยักษ์

เธอรู้สึกถึงความเจ็บปวดของท้องน้อยยิ่งมายิ่งรุนแรงอย่างชัดเจน ลูกของเธอ!

“นายหญิง ท่านขยับสักหน่อย ฉันใช้แรงไม่ค่อยได้” จื่อเฟิงยุ่งเหยิงเหลือเกิน

เจียงสื้อสื้อไม่รู้ว่าเธอทำไมยังพูดไร้สาระอยู่ที่นี่ ริมฝีปากขยับหนึ่งที ถามอย่างติดๆขัดๆว่า “โทร 120 หรือยัง?”

“ไปโทรเดี๋ยวนี้ ไปโทรเดี๋ยวนี้ ฉันต้องทำให้ท่านอยู่บนเตียงก่อน”

“ไม่ต้อง ไปโทรโทรศัพท์ก่อน”

ประโยคไม่กี่คำ ใช้สุดแรงทั้งหมดของเจียงสื้อสื้อ

จื่อเฟิงพยักหน้าต่อๆกันว่า “ได้ได้ได้ งั้นฉันไปหยิบมือถือ นายหญิงคุณอดใจไว้สักหน่อย อย่าขยับไปทั่ว จะได้ไม่ทำร้ายตนเอง”

เธอ ตึ้งตึ้งตึ้ง วิ่งไปเลย เจียงสื้อสื้องอตัวอยู่บนพื้น หน้ามืดเป็นพักๆ

“นี่เป็นอะไรกันแน่?”

เสียงของแม่จิ้นดังขึ้นอย่างตื่นตระหนกตกใจ เธอได้ยินเสียงข้างนอกมีการเคลื่อนไหว เปิดประตูออก ผลสุดท้ายก็ได้เห็นเจียงสื้อสื้อนั่งอยู่บนพื้น งอตัวเป็นหนึ่งก้อน

แม่จิ้นตกใจจนน้ำเสียงล้วนเพี้ยนไปแล้ว วิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน

ในเวลาเดียวกัน จิ้นเฟิงเหรา พ่อจิ้น และคนอื่นๆล้วนถูกทำให้ตกใจด้วยเช่นกัน

“สื้อสื้อ สื้อสื้อ แกอย่าทำให้แม่ตกใจ แกเป็นยังไงหรือ?” สีหน้าของแม่จิ้นล้วนเปลี่ยนไปแล้ว

“พี่สะใภ้จับท้องไว้ ดูเหมือนเธอเจ็บท้อง!” จิ้นเฟิงเหรา รีบร้อนพูด

พ่อจิ้นหยิบมือถือขึ้นมาแล้ว รีบโทร 120

เจียงสื้อสื้อได้ยินมีคนพูดอยู่ข้างหู แต่ว่าเธอเจ็บจนไม่สามารถตอบกลับ

ท้องน้อยเจ็บอย่างรุนแรง ดูเหมือนมีสิ่งของอะไรจะไหลออกมาแล้ว

ทันทีที่เธอก้มหัวดู หน้ามืดทันที ริมฝีปากสั่นระริกอยู่ ตื่นตระหนกพูดว่า “เลือด ฉันเลือดไหลแล้ว”

แม่จิ้นพวกเขาก็ได้เห็นข้างใต้ของเจียงสื้อสื้อด้วย เลือดสดค่อยๆไหลออกมา รวมตัวกลายเป็นเลือดแผ่นหนึ่งอย่างรวดเร็ว

แดงขนาดนั้น แสบตาขนาดนั้น ทำให้คนตาลายวิงเวียนหัวขึ้นมา

แม่จิ้นตื่นตกใจอย่างมาก เวลานี้เลือดไหลหมายความว่าอะไร เธอชัดเจนไม่มากกว่านี้อีกแล้ว

“ทำไม ทำไมเลือดจะไหลหรือ?”

จิ้นเฟิงเหราก้าวใหญ่เดินเข้ามา อุ้มเจียงสื้อสื้อขึ้นมาโดยตรงทิ้งไปประโยคหนึ่ง

“รอรถโรงพยาบาลมาไม่ทันแล้ว ผมส่งพี่สะใภ้ไปโรงพยาบาลก่อน”

เสียงคำพูดตกดิน คนไปถึงหน้าบันไดแล้ว

ในเวลานี้ ไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยในการกระทำของเขา ปรารถนาว่าเขาจะส่งเจียงสื้อสื้อไปถึงโรงพยาบาลในทันทีเป็นอย่างยิ่ง

คนในตระกูลจิ้นตามไปอย่างรีบร้อน ในคืนนี้ คนในตระกูลจิ้นว้าวุ่นกลายเป็นดั่งข้าวต้มหม้อหนึ่ง

รถใช้ความเร็วเร็วที่สุดขับถึงโรงพยาบาล จิ้นเฟิงเหราอุ้มเจียงสื้อสื้อตะบึงอย่างบ้าระห่ำเข้าไปในโรงพยาบาล ตะโกนพูดว่า “หมอ ช่วยพี่สะใภ้ของผมหน่อย เธอเป็นหญิงมีครรภ์คนหนึ่ง!”

เจียงสื้อสื้อถูกส่งเข้าไปในห้องฉุกเฉินอย่างรวดเร็ว

พ่อจิ้นกับแม่จิ้นตามมาทีหลัง มองเห็นรอยเลือดที่เปื้อนอยู่บนกายของจิ้นเฟิงเหรา แม่จิ้นขาอ่อนทันที

พ่อจิ้นพยุงเธอไว้ สีหน้าก็จริงจังหนักแน่นเหลือเกินด้วย

“นี่คือสร้างกรรมอะไรไว้ล่ะ!”

แม่จิ้นพนมมือ อธิษฐานขอฟ้าคุ้มครอง

จื่อเฟิงกลัวตระกูลจิ้นกล่าวโทษ จากนั้นก็เรียกรถตามมาด้วย ไม่กล้าเข้าใกล้ เพียงยืนอยู่มุมอย่างไกลๆ

เธอจ้องมองเลือดที่หยดตามทางจนเข้าไปในห้องฉุกเฉิน นัยน์ตาที่ก้มอยู่ กวาดผ่านความซะใจหนึ่งที

จิ้นเฟิงเหรากังวลใจจ้องมองประตูที่ปิดอย่างแน่นของห้องฉุกเฉิน ในใจวุ่นวายเหลือเกิน

พี่เขาเพิ่งไป พี่สะใภ้ก็เกิดเรื่องแล้ว บังเอิญถ้าเด็กช่วยกลับมาไม่ได้ เขาจะพูดกับพี่เขายังไง

ในเวลานี้ ประตูห้องฉุกเฉินเปิดออก หมอเดินออกมาแล้ว

คนในตระกูลจิ้นล้อมรอบเข้าไปทันที “หมอ เป็นยังไงล่ะ?”

หมอทั้งถอดถุงมือทั้งพูดว่า “อาการอันตรายมาก มีเหตุที่จะแท้งลูก”

คนทั้งหลายล้วนอึ้งชะงักแล้ว แม่จิ้นยากที่จะเชื่อถามว่า “จะแท้งลูกได้ยังไง ลูกสะใภ้ของฉันทั้งวันล้วนดีๆอยู่ กลางคืนล้วนเข้านอนแล้ว จะแท้งลูกได้ยังไงหรือ”

หมอผลักแว่นตาต่อๆกัน จ้องมองพวกเขา เอาจริงเอาจังพูดว่า “หญิงมีครรภ์พลาดไปกินยาทำแท้ง โชคดีปริมาณน้อย ส่งมาทันเวลาด้วย มิฉะนั้น……..”

นี่ความหมายลึกซึ้งประโยคหนึ่ง ฟังจนคนในตระกูลจิ้นงงเป็นไก่ตาแตก

จิ้นเฟิงเหรามีปฏิกิริยาก่อนใคร รีบซักถามว่า “ยาทำแท้งหรือ? เป็นไปได้ยังไง บ้านพวกเราไม่มีคนจะให้เธอกินยาทำแท้ง”

เพราะว่าเจียงสื้อสื้อตั้งครรภ์ คนในตระกูลจิ้นดีใจเหลือเกิน สิ่งของที่ให้เจียงสื้อสื้อล้วนเป็นสิ่งที่ดีที่สุด มีใครคิดอยากจะทำร้ายเธอหรือ?

ก็เป็นพวกเขาประมาทเกินไปแล้วเช่นกัน แค่มัวแต่ดีใจ ถึงขนาดไม่ได้ป้องกันถึงจุดนี้ จิ้นเฟิงเหราเสียใจเหลือเกิน

หมอพูดว่า “ดังนั้นพูดว่าเป็นพลาดไปกิน เป็นคนในบ้าน พวกคุณยามปกติต้องระวังหน่อย อย่าให้หญิงมีครรภ์กินของมั่วๆ คราวนี้ก็ยังดีหน่อย เด็กเกือบรักษาไว้ไม่ได้แล้ว”

หลังจากเงียบสนิทเป็นเวลาชั่วคราว ใบหน้าของคนในตระกูลจิ้นล้วนเปลี่ยนสีหน้า

คิดไม่ถึงพวกเขาเกือบจะทำให้เจียงสื้อสื้อแท้งอยู่ต่อหน้าพวกเขา แม่จิ้นโมโหจนยั้งสติไม่อยู่ เกือบเสียกริยา

โชคดีว่าเธอยังจำได้ว่าที่นี่คือโรงพยาบาล ฝืนกดไฟโมโหที่อยู่ในใจลง ท่าทีอ่อนโยนน้ำเสียงนิ่มนวลส่งหมอออกไป

“ตกลงคือใครทำกันแน่ ถึงขนาดกล้าวางยาทำแท้งให้กับลูกสะใภ้ของฉันอยู่ต่อหน้าฉันหรือ?” แม่จิ้นกดเสียงไว้ตะโกนพูด

สีหน้าของพ่อจิ้นเข้มอยู่ “สืบหา จะต้องสืบหา!”

สีหน้าของจิ้นเฟิงเหราก็ดูแย่เหลือเกินเช่นกัน โชคดีเขายังมีสติเล็กน้อย

ปลอบโยนพ่อแม่พูดว่า “พ่อแม่ อีกสักครู่อยู่ต่อหน้าพี่สะใภ้ควบคุมสักหน่อย อย่าทำให้เธอกังวลใจ”