ลูกชายของประธาน….เรียกฉันหม่ามี๊？！ – บทที่ 754 ไม่ได้เกิดการติดเชื้อ

เห็นข่ายสื้อลินเดินมา จึงยิ้มทักทาย “ข่ายสื้อลินมาแล้วเหรอ นี่เธอ………”

ทันทีที่เห็นจุดช้ำดำใต้คางข่ายสื้อลิน พยาบาลมองอย่างห่วงใย แล้วถาม “บาดเจ็บเหรอ ใต้คางมีรอยเขียวช้ำเล็กน้อย”

“อ๋อ น่าจะเป็นเพราะแต่งหน้าเมื่อตอนเที่ยงแต่งไม่ดี ขอบคุณที่เตือน ”

ตอกบัตรเสร็จแล้ว ข่ายสื้อลินรีบจ้ำอ้าวไปที่ห้องเวร หยิบไพรเมอร์ออกมาเกลี่ยลงใต้คาง จนมองไม่เห็นรอยช้ำ

มองซ้ายมองขวาไม่เห็นมีใคร เธอเลยเปลี่ยนชุดพยาบาลอย่างสงบนิ่งไม่มีอะไรเกิดขึ้น และกดหมายเลขชุดหนึ่งเพื่อโทรออก

“ฮัลโหล ฉันข่ายสื้อลิน”

“พบเจออะไรใหม่ๆไหม ”

เสียงผู้ชายที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ทั้งถมึงทึงและแหบแห้ง จนทำให้คนได้ยินรู้สึกสยดสยอง

ข่ายสื้อลินสีหน้าไม่เปลี่ยน รายงานตามปกติ

“เชื้อโรคได้เข้าไปในร่างกายของเจียงสื้อสื้อแล้ว แต่จนถึงตอนนี้ก็ไม่เห็นเธอมีปฏิกิริยาใดๆ”

“ไม่ได้เกิดการติดเชื้อเลยหรือ”

ถึงแม้จะเป็นสำเนียงภาษาจีนไม่ได้มาตรฐานของเบอร์เกน เวลานี้ก็สามารถฟังออกว่าเขาประหลาดใจมากเพียงใด

“มีบางอย่างไม่ค่อยปกติ ปกติทั่วไปแล้ว เธอน่าจะมีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างแรง เวลาตั้งนานแล้วไม่มีผล……….”

ข่ายสื้อลินหยุดไปชั่วครู่แล้วพูดอย่างไม่แน่ใจว่า“มันอธิบายได้แค่ว่าในร่างกายเธออาจจะมี………แอนติบอดีต่อต้านเชื้อโรค”

“เรื่องน่าสนใจจริงๆ นี่คือผลิตภัณฑ์ใหม่ที่เราค้นคว้าวิจัย ผลิตภัณฑ์ทดสอบครั้งแรกก็สามารถพบเห็นสิ่งมหัศจรรย์เช่นนี้ พวกเราช่างโชคดีจริงๆ”

เสียงหายใจของผู้ชายเปลี่ยนเป็นเร็วขึ้น เห็นได้ชัดว่าตื่นเต้นมาก

ข่ายสื้อลินนิ่งเงียบ เบอร์เกนสังเกตเห็นและพูดด้วยน้ำเสียงล้อเลียนว่า “คนสวยยังมีอะไรจะเซอร์ไพรฉันอีกไหม”

“นี่เป็นการค้นพบล่าสุดแล้ว ส่วนอื่นๆ ยังอยู่ระหว่างการรอคอย ”ข่ายสื้อลินกล่าว

ได้ยินเช่นนั้น เสียงผู้ชายก็เปลี่ยนเป็นแหลมปรี๊ดทันที “รอไม่ได้ เธอต้องไปสืบด้วยตัวเอง เธอเอาความรู้ที่ได้ฝึกฝนจากค่ายไปคืนให้ฉันหมดแล้วใช่ไหม ”

สีหน้าข่ายสื้อลินที่เดิมทีสงบนิ่งอยู่แล้ว เมื่อได้ยิน “ค่ายฝึกฝน”สามคำนี้ ดูเหมือนจะหวนนึกถึงอดีตที่น่าสะพรึงกลัวบางอย่างขึ้นมา

เธอพยายามทำเสียงนิ่ง ตอบแบบเคารพว่า “ข่ายสื้อลินไม่กล้าลืม”

เสียงสั่นเล็กน้อยดังเข้าหูผู้ชาย เขายิ้มแปลกๆด้วยความพอใจ

“ ดี ฉันเชื่อว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงอกตัญญู จำไว้เสมอว่าชีวิตเธอได้มาจากไหน ในเมื่อฉันสามารถให้เธอได้ ก็มีวิธีสามารถเอาคืนมาได้เช่นกัน”

“ค่ะ……”

ขณะที่เธอคลายความระมัดระวังลง เบอร์เกนก็ถามต่อ “เมื่อช่วงเช้าไปทำอะไรมา ทำไมถึงขาดการติดต่อ กล้าปิดกั้นตำแหน่งของตัวเองได้อย่างไร”

เมื่อเห็นเขาถาม ข่ายสื้อลินตอบอย่างระมัดระวังว่า “เมื่อช่วงเช้าไปทำสปามา ข้อมือสัมผัสน้ำ ดังนั้นจึงไม่มีการส่งสัญญาณแจ้งตำแหน่ง”

เบอร์เกนบังคับให้เธอสวมใส่กำไรที่มีระบบระบุตำแหน่งบนมือของเธอ ไม่มีใครเปิดออกได้ เว้นแต่เขาจะเป็นคนถอดออกเอง

ข้อมือทำจากวัสดุพิเศษ ไม่อาจเลื่อยขาดได้ แต่เวลาที่อยู่ในน้ำจะสูญเสียการทำงานไปชั่วคราว

“ใช่หรือ”

เขากึ่งเชื่อกึ่งสงสัย ทำให้ข่ายสื้อลินประหม่าจนเหงื่อออกมือ

“แต่ว่าเซอร์ไพรของเธอครั้งนี้ค่อนข้างใหญ่ ฉันให้อภัยที่เธอไม่เชื่อฟังได้ ”เบอร์เกนปล่อยหัวเราะเสียงดัง

“ร่างกายเด็กผู้หญิงคนนี้ดูแล้วจะมีค่าไม่น้อยเลยเชียว เชื้อโรคชนิดใหม่เจอกับร่างกายที่มีแอนติบอดีในตัวมันเอง………โถโถโถ หากพากลับไปให้ศาสตราจารย์แองกัสใช้ร่างกายที่มีชีวิตในการทดลอง………คงเป็นการพัฒนาครั้งสำคัญอย่างแน่นอน”

ข่ายสื้อลินฟังแล้วฝืนยิ้ม และพูดชมเชยว่า “ใช่ค่ะ งั้นฉันขออวยพรท่านล่วงหน้าเลยนะคะ ”

ฟังน้ำเสียงเธอแล้ว เบอร์เกนหาเรื่องว่า “แต่ทำไม ฉันรู้สึกเหมือนเธอไม่ค่อยเต็มใจนัก”

ข่ายสื้อลินรีบกล่าวอย่างภักดีว่า “ไม่ค่ะ ฉันจะภักดีต่อท่านเบอร์เกนตลอดไป”

เบอร์เกนยิ้มตอบว่า “ดี ฉันจะรอโทรศัพท์จากเธอในครั้งต่อไป จำไว้ ต้องการข่าวดี ”

“ค่ะ”

คำตอบที่มีชีวิตชีวาเต็มไปด้วยพลังทำให้ชายฝั่งตรงข้ามรู้สึกพอใจ และรีบวางสายไป

ข่ายสื้อลินวางมือถือที่ชุ่มเหงื่อในมือลง ถอนหายใจอย่างโล่งอกและเช็กเม็ดเหงื่อบนหน้าผากออก

เวลานี้ ประตูห้องเวรขยับ เห็นว่าเปิดไม่ออกก็เคาะ พร้อมกับเสียงสงสัยของคนนอกประตู

“แปลกมาก ทั้งๆที่ตอนที่ฉันเดินไปเมื่อกี้ยังเปิดอยู่นี่หน่า ”

“ไม่ทันระวังเลยล็อกหรือเปล่า ประตูนี้ไม่ค่อยดี ครั้งก่อนก็ถูกลมแรงพัดจนล็อกไปเอง ”

“น่าจะใช่……”

ขณะที่ทั้งสองคุยกัน ทันใดนั้นประตูก็ถูกเปิดออกจากด้านใน

ทั้งสองต่างตกใจกระโดดโหยง ข่ายสื้อลินยิ้มเจื่อนๆ

“ขอโทษจริงๆ ห้องเปลี่ยนเสื้อคนเยอะเกิน ฉันเลยต้องมาเปลี่ยนที่นี่ แต่ก็กลัวคนเข้ามาเห็น ดังนั้น…….ถึงทำให้พวกเธอรอนาน”

ทั้งสองไม่สงสัยในตัวเธอ ยิ้มเรียบๆ “ไม่เป็นไร ทำงานเถอะ ”

ข่ายสื้อลินเป็นคนหน้าตาสวย และเป็นที่ชื่นชอบมากเสมอ ดังนั้นเธอจึงได้รับความนิยมอย่างมากในทุกแผนก

เห็นว่าทั้งสองไม่สงสัย จึงเตรียมตัวทำงานตามปกติ

ข่ายสื้อลินถอนหายใจยาว เดินกลับไปห้องคนไข้ด้วยสีหน้าปกติ

ทางด้านนี้ กู้เนี่ยนก็มาถึงโรงพยาบาลตามคำสั่งจิ้นเฟิงเฉิน

เพื่อไม่ให้เกิดความสงสัย เขาจงใจใส่ชุดลำลองมา