ลูกชายของประธาน….เรียกฉันหม่ามี๊？！ – บทที่ 790 ค่ะ ฉันเอง

แน่นอนว่าพิธีเปิดเป็นท่านประธานขึ้นกล่าว หลังจากนั้นก็เป็นการเต้นรำ

ฝู้จิงเหวินไม่ชอบสถานที่เหล่านี้อยู่แล้ว ในฐานะที่เคยเป็นแพทย์มาก่อน เขาชื่นชอบที่จะอยู่คนเดียวมากกว่า

ก่อนหน้านี้เขาเองก็ไม่ค่อยออกงานเลี้ยงแบบนี้เท่าไหร่นัก เพียงแต่ครั้งนี้พ่อของเขาบอกว่าจะต้องเดินทางมาด้วยตัวเอง ไม่รู้ว่าพ่อเขาคิดอะไรอยู่

“จิงเหวินมานี่สิ นี่คือลูกสาวของคุณลุงลู่ ตอนเด็กๆพวกเราชอบเล่นด้วยกันอยู่เป็นประจำ ไม่ได้เจอกันตั้งนานแล้วสินะ？”

“พี่จิงเหวินคะ ไม่เจอกันตั้งนานเลย” หญิงสาวเดินเข้ามาชนแก้วกับเขา

จิ้นเฟิงเฉินมองไปที่ใบหน้าไม่คุ้นเคย ในความทรงจำของเขาไม่เคยมีคนหน้าแบบนี้มาก่อน

แต่เนื่องจากได้รับการอบรมสั่งสอนมาอย่างดี เขาจึงได้ทักทายผู้หญิงคนนั้นอย่างสุภาพ

ในคืนนั้นฝู้จิงเหวินถูกพ่อของเขาลากไปพบปะกับหญิงสาวหลากหลายประเภท

เขาเพียงแค่ชนแก้วและจิบไวน์เพียงเล็กน้อย ก็ทำให้ผู้หญิงเหล่านั้นเกาะติดเขาราวกับเถาวัลย์แน่นเหนียว

ในที่สุดเขาจึงได้รู้ว่า พ่อของเขาเพียงแค่ใช้ข้ออ้างในการจัดงานเลี้ยงนี้เพื่อแนะนำแฟนให้กับเขา เมื่อเขามองไปรอบๆ ก็พบหญิงสาวมากมายทั้งอ้วนทั้งผอม ทำให้เขาเห็นแล้วรู้สึกพะอืดพะอมจริงๆ

เครื่องสำอางฉูดฉาดบนใบหน้ามองดูแล้วก็เหมือนๆกันหมด

ในที่สุดเขาก็หามุมซ่อนตัวจนได้ ฝู้จิงเหวินให้บริกรวางเหล้าทั้งหมดในถาดเอาไว้ และค่อยๆลิ้มลองทีละแก้ว

“พี่จิงเหวินคะ ทำไมมาอยู่ที่นี่คนเดียวล่ะ？”

น้ำเสียงภาษาจีนกลางอันแปลกหน้าลอยเข้ามาในหูของจิ้นเฟิงเฉิน เขาหันศีรษะที่ค่อนข้างมึนงงเล็กน้อยในตอนนี้ไปทางต้นเสียง

ผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้านี้เธอสวมชุดเดรสสีแดงทรงหางปลา ผลิตจากผ้าไหมคุณภาพดี รัดแน่นเสียจนเผยให้เห็นส่วนโค้งเว้าของเธออันอวบอิ่มและช่างเย้ายวน

ตอนนี้ฝู้จิงเหวินมึนเมาเล็กน้อย เขามองไปที่เธออย่างไม่ได้ตอบสนองใดๆ ผ่านไปสักพักจึงได้โบกมือแล้วพูดว่า

“ไปซะ！”

“ฉันคือแอดไลน์ไงคะ ฉันเป็นคู่หมั้นของคุณ คุณจำฉันไม่ได้หรือยังไง？”

แอดไลน์พูดพร้อมกับนั่งลงข้างๆเขา เธอหยิบแก้วไวน์เลื่อนออกไป “พี่จิงเหวินคะ ดื่มให้น้อยกว่านี้หน่อยดีกว่าไหม พวกสุราเหล่านี้ที่ไม่ควรจะแตะต้องมันให้มากนัก”

“ถอยออกไป！”

น้ำเสียงของฝู้จิงเหวินแข็งขึ้น ไวน์ในแก้วที่เขาถืออยู่ในมือเกือบจะหกลงบนกระโปรงของแอดไลน์

แอดไลน์ขมวดคิ้วและอุทานขึ้นว่า “พี่จิงเหวินคะ！”

ผู้คนรอบข้างเริ่มสังเกตเห็นถึงความเคลื่อนไหวและเริ่มวิพากษ์วิจารณ์กัน

เมื่อแอดไลน์มองเห็นฝู้จิงเหวินที่มึนเมาเล็กน้อย ประกอบกับคนรอบข้างที่พากันชี้มองเขาอย่างกับตัวตลก จึงทำให้เธอโมโหและเดินกระแทกเท้าไปยังพ่อฝู้ที่กำลังคุยกับแขกอยู่ไม่ไกลนัก

“คุณลุงคะ ในคืนนี้ที่คุณลุงเชิญฉันมาเป็นพิเศษ ไม่ใช่เพราะฉันเป็นคู่หมั้นพี่จิงเหวินหรอกหรือคะ？”

พ่อฝู้มองไปยังใบหน้าอันบอบบางของแอดไลน์ “ถูกต้องแล้วครับ หนูกับจิงเหวินยังไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่ ลุงอยากจะใช้โอกาสนี้ให้พวกเราสองคนได้รู้จักกัน”

“แต่ว่าพี่จิงเหวินเหมือนกับไม่อยากคุยกับหนูสักเท่าไหร่” แอดไลน์บ่นออกมา

“เจ้าหมอนั่นคาดว่าคงจะดื่มไปไม่น้อย คืนนี้ลุงรบกวนหนูช่วยดูแลเขาหน่อยได้ไหมแอดไลน์?”

ประโยคนี้อาจจะดูกะทัดรัดแต่ลึกซึ้งไปด้วยความหมาย ดวงตาสีฟ้าของแอดไลน์เข้าใจขึ้นมาทันที

“เชิญคุณลุงวางใจได้เลยค่ะ”

เมื่อพ่อฝู้มองตามผู้หญิงคนนี้ที่เดินจากไป เขาก็คิดอยู่ในใจว่าเจ้าหมอนี่ช่างรักเดียวใจเดียวเหลือเกิน

คืนนี้เขาแนะนำผู้หญิงมากกว่า 20 คนให้ แต่ไม่มีคนไหนที่เข้าตาเขาเลย

เจียงสื้อสื้อฝังลึกอยู่ในใจของเขาขนาดไหน เกรงว่าแม้แต่เขาเองคงไม่รู้

ในงานเลี้ยงมีผู้คนไปมามากมาย ฝู้จิงเหวินดื่มเหล้าเข้าไปแก้วแล้วแก้วเล่า สตาของเขามองไปยังฝูงชนที่กำลังเต้นรำอยู่หน้าฟลอร์ และมุมปากของเขาก็เผยอยิ้มขึ้น

เป็นอย่างที่แม่ของเขาพูดไว้จริงๆ ลูกสะใภ้ที่อยู่ในกำมือกับลอยไปอย่างน่าเสียดาย

มันเป็นความล้มเหลวของเขาเอง

นับจากที่เจียงสื้อสื้อได้พบกับจิ้นเฟิงเฉินเข้า เธอก็ไม่มีเขาอยู่ในหัวใจอีก

การที่ไม่มีเธออยู่ แล้วตนจะมีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไร?

เขาวางแก้วไวน์เปล่าลงบนโต๊ะอีกครั้ง ฝู้จิงเหวินลุกขึ้นจากโซฟาด้วยความมึนเมา และเดินโซซัดโซเซไปตามขอบของห้องโถง

แอดไลน์ที่คอยสังเกตเขาอยู่ตลอดเวลารีบวางอาหารในจานลงแล้วตามเขาไป

ฝู้จิงเหวินมองไปยังเพดานที่แกว่งไปมา เขาสะบัดศีรษะอย่างแรง

จนแทบจะทรงตัวเอาไว้ไม่ได้ และเอนไปชนเข้ากับบริกรที่เดินมาพร้อมกับแก้วไวน์

เมื่อแอดไลน์เห็นดังนั้นก็รีบวิ่งเข้าไปพยุงฝู้จิงเหวินที่เมาเสียจนยืนไม่ตรงเอาไว้

ฝู้จิงเหวินชะงักลงเล็กน้อย แต่เขาคิดว่าคงเป็นพนักงานเสิร์ฟจึงได้ผ่อนคลายลง และเอนศีรษะพึ่งพิงไปยังคนคนนั้น ก่อนจะออกคำสั่งว่า

“ส่งผมกลับห้องหน่อย”

ทั้งสองคนเดินขึ้นไปด้านบนยังห้องพักผ่อน แอดไลน์พยุงฝู้จิงเหวินเอาไว้มือหนึ่ง มืออีกข้างหนึ่งล้วงเข้าไปหาคีย์การ์ดในกระเป๋า Gucci ที่เพิ่งซื้อมาใบใหม่

ประตูส่งเสียงดัง “ติ๊ด” ก่อนที่จะเปิดออกโดยอัตโนมัติ

แอดไลน์เผยอยิ้มขึ้น จากนั้นค่อยๆวางชายหนุ่มลงบนเตียงใหญ่ สูดหายใจแล้วค่อยๆถอดเสื้อผ้า

“น้ำ……”

ฝู้จิงเหวินรู้สึกร้อนไปทั่วร่างกายและปากของเขาก็แห้งผาก

แอดไลน์ค่อยๆปลดกระดุมเสื้อของเธอออก เธอถอดมันลงครึ่งหนึ่งแล้วขึ้นไปบนเตียงคุกเข่าอยู่ข้างๆจิ้นเฟิงเฉิน ปลดกระดุมเสื้อของเขาออกทีละเม็ด

“สื้อสื้อ……สื้อสื้อคุณกลับมาแล้วเหรอ？”

ฝู้จิงเหวินตะโกนเรียกออกมาในขณะมึนเมา มือใหญ่ของเขาเขย่าไปที่ร่างของหญิงสาวตรงหน้า ด้วยความรู้สึกคลุมเครือเขาคิดว่าเป็นเจียงสื้อสื้อ

แอดไลน์ตกตะลึง เมื่อมองดูฝู้จิงเหวินที่พูดชื่อของผู้หญิงคนอื่นออกมาอย่างไม่รู้ตัว ดวงตาสีฟ้าของเธอก็เกิดความหึงหวงขึ้น

แต่เพื่ออนาคตของตัวเองเธอจึงกัดฟันตอบกลับไป

“ใช่ค่ะ ฉันเอง”

“สื้อสื้อ……”

ณ เวลานี้ จิ้นเฟิงเฉินคิดว่าแอดไลน์ เป็นเจียงสื้อสื้อจริงๆ เขาใช้มืออันแข็งแกร่งดึงแอดไลน์เข้ามา จนทำให้เธอสูญเสียการทรงตัว