แต่จิ้นเฟิงเฉินไม่สนใจเขาแม้แต่น้อยและเดินตรงไปที่ประตู
นี่เป็นโอกาสหายากที่ฟางเฉิงจะได้เจรจากับจิ้นเฟิงเฉินตามลำพัง เขาไม่อยากพลาดโอกาสดีๆแบบนี้ จึงลุกขึ้นและตามไปอย่างรวดเร็ว
เขายังพยายามพูดต่อไป เพื่อหวังจะเกลี้ยกล่อมจิ้นเฟิงเฉิน
สิ่งที่เขาพูดออกไปอย่างไม่ต้องสงสัยก็คือ โครงการจะต้องลงทุนเงินจำนวนมากในระยะเริ่มแรกเพื่อรองรับ
แต่เมื่อสำเร็จแล้วก็จะนำมาซึ่งผลกำไรมากมายเป็นต้น
แต่จิ้นเฟิงเฉินกลับไม่ได้มีท่าทีสั่นคลอนเลย
จิ้นเฟิงเฉินสามารถนำจิ้นกรุ๊ปมาสู่ความสำเร็จได้ทุกวันนี้ คิดว่าแววตาเขาจะสั้นงั้นหรือ?
แมลงวันตัวน้อยๆนี้จะดึงดูดเขาได้งั้นหรือ?
แม้ว่าจะไม่ใช่ผลกำไรเล็กน้อยก็ตาม
จนกระทั่งจิ้นเฟิงเฉินเดินไปถึงลิฟต์ ฟางเฉิงก็ยังคงเดินตามเขาราวกับแมลงตอมอาหาร
“คุณฟางครับ” จิ้นเฟิงเฉินหยุดลงตรงหน้าลิฟต์ จากนั้นหันศีรษะก้มหน้ามองฟางเฉิง
รอยยิ้มอันประจบสอพลอปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฟางเฉิง “ประธานจิ้นครับ ที่ผมพูดถูกต้องใช่ไหม? คุณลองคิดดูอีกดีไหมครับ?”
“ความพูดกันอย่างจริงใจสำคัญมากในการทำความร่วมมือทางธุรกิจ แต่ผมไม่คิดว่าคุณคิดอย่างนั้น คุณฟาง การสนทนาของเราในวันนี้จบลงเท่านี้นะครับ”
จิ้นเฟิงเฉินยิ้มขึ้นอย่างสุภาพ จากนั้นสีหน้าก็กลับมาเป็นท่าทางที่ไร้อารมณ์ดังเดิมแล้วกล่าวเสริมว่า “ถ้าคุณมีเรื่องอะไรจะพูดอีก คุณสามารถไปหาน้องชายผมได้”
ท้ายที่สุดจิ้นเฟิงเฉินก็ตัดสินใจไม่ให้โอกาสฟางเฉิงพูดอีกต่อไป เขาเดินตรงไปถึงที่ลิฟต์
เมื่อฟางเฉิงกลับมารู้สึกตัวอีกที ประตูลิฟต์ก็ปิดลงอย่างช้าๆ
เขามองไปที่ประตูลิฟต์เป็นเวลานาน ฟางเฉิงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเดินออกไปจากจิ้นกรุ๊ปในที่สุด
เมื่อกลับมาที่โรงแรม ฟางเฉิงนั่งอยู่ข้างเตียงและถือสัญญาอยู่เนิ่นนาน
เมื่อจิ้นเฟิงเฉินกลับมาที่ห้องทำงาน เขาก็เห็นจิ้นเฟิงเหรานั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขา
“พี่ครับ เป็นอย่างไรบ้าง? ยินยอมทำโครงการนั้นหรือเปล่า?
สิ่งที่จิ้นเฟิงเหรากังวลก็คือ พี่ชายของเขาเป็นคนใจอ่อนและอาจยอมตกลงที่จะร่วมมือเพราะเห็นแก่หน้าเจียงสื้อสื้อ
โครงการนี้มีความเสี่ยงสูง
จิ้นเฟิงเฉินเหลือบตามองเขาและเดินไปที่โต๊ะก่อนจะตอบว่า “ไม่”
จิ้นเฟิงเหราถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นจึงพูดคุยกับจิ้นเฟิงเฉินอย่างจริงจังเกี่ยวกับสิ่งที่เขาได้ตรวจสอบมาเป็นพิเศษ
“ผมได้ยินมาว่าSAกรุ๊ปกำลังถูกสอบสวน…….”
“ผมรู้”
ก่อนที่จิ้นเฟิงเหราจะพูดจบ จิ้นเฟิงเฉินก็ขัดจังหวะเขาและตอบด้วยน้ำเสียงที่ลึกล้ำ
เป็นเพราะเหตุนี้เองที่เขาจะต้องระแวดระวังแบบนี้
เมื่อเกิดปัญหาขึ้น ไม่ว่าบริษัทใดก็ควรคิดว่าจะแก้ปัญหาอย่างไรก่อนไม่ใช่เหรอ?
แต่SAกรุ๊ปไม่ได้ทำแบบนั้น เวลาแบบนี้ยังส่งฟางเฉิงออกมาเจรจาหาความร่วมมือ
เรื่องนี้มันผิดธรรมชาติมาก
“หืม? พี่รู้อย่างงั้นเหรอ? งั้นลองบอกผมหน่อยได้ไหมว่าเป็นอย่างไร”
จิ้นเฟิงเหรายังคงถามต่อไปอย่างสงสัย
แม้ว่าเมื่อวานจิ้นเฟิงเฉินจะบอกกับเขาเพียงสองสามอย่างเกี่ยวกับสัญญานี้ แต่ก็เพียงแค่พูดออกมาลอยๆ ไม่ได้ลงรายละเอียดอะไร
เมื่อเห็นว่าเขาถามออกมาอีกครั้งในตอนนี้ จึงได้ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดออกมาเพียงไม่กี่ประโยค
เรื่องนี้ถึงบอกเฟิงเหราไปก็ไม่มีอะไร
ท่าทางของจิ้นเฟิงเหรารู้สึกประหลาดใจมาก “นี่เขาตั้งใจสร้างปัญหาที่นา！”
จิ้นเฟิงเฉินเลิกคิ้วอย่างเหลือเชื่อ
หากต้องการหาเรื่อง ก็ควรจะคิดให้ดีเสียก่อนว่าจะผ่านมือเขาไปได้หรือไม่
และทางด้านของฟางเฉิง
หลังจากฟางเฉิงได้สติกลับคืนมา เขาก็วางสัญญาลงแล้วเปิดคอมพิวเตอร์ โทรวิดีโอสื่อสารเพื่อติดต่อฟางอี้หมิง ลูกชายของเขา
ในไม่ช้าใบหน้าของฟางอี้หมิงก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ
“พ่อครับ? เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือเปล่า?”
ฟางอี้หมิงถามด้วยท่าทางงงงวย
ฟางเฉิง ถอนหายใจลึกๆตอบว่า “พ่อได้คุยเรื่องสัญญากับจิ้นเฟิงเฉินในช่วงสองวันที่ผ่านมา และก็ได้พบกับเขาในวันนี้ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ต้องการร่วมมือกับเรา”
ฟางอี้หมิงอดรู้สึกประหลาดใจไม่ได้
จากที่เขามองดู เงื่อนไขเหล่านั้นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้คนรู้สึกใจเต้น
ไม่คิดมาก่อนว่าจิ้นเฟิงเฉินจะไม่สนใจมันเลยงั้นหรือ?
“เขาพูดยังไงครับ” ฟางอี้หมิงถามขึ้นอย่างสงสัย
ฟางเฉิงจึงเล่าเรื่องคำถามที่จิ้นเฟิงเฉินถามให้ฟางอี้หมิงฟังอย่างละเอียดถี่ถ้วน
เขาต้องยอมรับว่าลูกชายของเขาแม้เกิดมาจากเขาแต่ฉลาดกว่ามากทีเดียว
ในโลกของธุรกิจ ฟางอี้หมิงรอบรู้กว่าเขาเยอะ
หลังจากได้ฟัง ฟางอี้หมิงก็นิ่งเงียบไป
“อี้หมิง พวกเราควรจะบอกเขาไหม?”
เมื่อเห็นสีหน้าของฟางอี้หมิง ฟางเฉิงก็อดไม่ได้ที่จะถามเบาๆ
เนื่องจากเรื่องนี้เขารู้ดี
ในตอนที่ฟางอี้หมิงให้สัญญาฉบับนี้กับเขา เขาเองก็ได้ถามมันมาก่อน
อย่างไรก็ตาม เมื่อยังไม่ได้ถามความสมัครใจของฟางอี้หมิง เขาจึงไม่แน่ใจว่าจะบอกจิ้นเฟิงเฉินดีหรือไม่
“ครับ บอกกับเขาไปเถอะ เรื่องนี้ไม่ได้มีอะไรมาก”
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ฟางอี้หมิงก็ตัดสินใจออกมา
ข้อกำหนดของSAกรุ๊ป ก็เพียงแค่ให้พวกเขาจัดหาต้นโหราเดือยไก่ให้ในระยะยาวเท่านั้นเอง
“อืม ได้”
ฟางเฉิงพยักหน้า และเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เขาจึงได้ถามถึงความสงสัยที่อยู่ในหัวมาตลอดว่า “ลูกเคยบอกพ่อว่า โหราเดือยไก่เป็นยาที่มีพิษแรงไม่ใช่หรือไง? แล้ว SAกรุ๊ปจะนำมันไปทำอะไร?”
ฟางอี้หมิงส่ายหัวและพูดว่า “ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจในเรื่องนี้เหมือนกัน”
“อืมตกลง พรุ่งนี้พ่อจะลองไปพบจิ้นเฟิงเฉินอีกครั้ง ลูกพักผ่อนให้มากๆ ถ้าเหนื่อยก็หยุดก่อน”
หลังจากกำชับฟางอี้หมิงเรียบร้อยแล้วฟางเฉิงก็วางสายลง
เช้าตรู่ของวันต่อมา
จิ้นเฟิงเฉินตื่นแต่เช้า หลังจากอาบน้ำเสร็จเขาก็เห็นผู้หญิงตัวเล็กๆยังคงหลับสนิทอยู่บนเตียง จึงเดินไปห่มผ้าห่มให้เธอแล้วหันหลังเดินจากไป
เมื่อไปถึงบริษัท ก็พบว่าฟางเฉิงรออยู่ที่ประตูแล้ว เมื่อรู้ว่าเขามารอตั้งแต่เช้า ก็เดาออกว่าเขาต้องมาเจรจาเรื่องสัญญาอีกครั้งแน่นอน
ฟางเฉิงเห็นร่างของจิ้นเฟิงเฉินเดินเข้ามาก็เอ่ยทักทายด้วยรอยยิ้มที่ประจบสอพลอทันที “ประธานจิ้นครับ ในที่สุดก็มาสักที ผมมารอตั้งแต่เจ็ดโมงเลย”
จิ้นเฟิงเฉินหยุดและพูดเบาๆว่า “คุณฟางมีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ?”
“ประธานจิ้นครับ วันนี้ผมอยากคุยกับคุณเกี่ยวกับความร่วมมืออีกครั้ง หลังจากที่ผมจากไปเมื่อวานนี้ ผมได้ไปถาม SAกรุ๊ปว่าทำไมส่วนต่างกำไรถึงได้มากมายนัก……” ฟางเฉิงก้าวไปข้างหน้าเพื่อกันจิ้นเฟิงเฉินเอาไว้
“ไปคุยที่ออฟฟิศดีกว่าครับ”
เดิมทีจิ้นเฟิงเฉินไม่ต้องการคุยกับเขาอีกต่อไป แต่เมื่อได้ยินประโยคครึ่งหลังของเขาก็เปลี่ยนใจ
เขาต้องการทราบว่า SAกรุ๊ปทำอะไรอยู่กันแน่
