ลูกชายของประธาน….เรียกฉันหม่ามี๊？！ – บทที่ 1104 เพื่อผลประโยชน์​ของ​ผมด้วย

มารีเป็นคนรับใช้ของลี่ซามาหลายปีแล้ว ดังนั้นจึงเข้าใจถึงปัญหา​ความสัมพันธ์​เธอกับเบอร์เกนดี

“ต้องสำเร็จสิคะ คุณผู้หญิง” มารีพูด “คุณ​ผู้ชาย​จะต้อง​ดีใจมากแน่ๆค่ะ ที่ได้เห็นการเปลี่ยนแปลงของคุณผู้หญิง​”

“จริงเหรอ” ลี่ซาตั้งตารอ​เป็นอย่างมาก​

ในขณะนั้นเอง พ่อบ้าน​ก็รีบเดินเข้ามา “คุณ​ผู้หญิง​ครับ คุณ​ท่านกลับมาแล้วครับ”

เมื่อลิซ่าได้ยินแบบนั้น เธอก็ลุกขึ้นยืนด้วยความดีใจ “เบอร์​เกนกลับมาแล้วเหรอ”

“ครับคุณหญิง”

ลี่ซารีบจับชายกระโปรง​วิ่งออกไป

“คุณผู้หญิง​ครับ…” พ่อบ้านอยากเตือนเธอว่าคุณ​ท่านอารมณ์​ไม่ดี แต่ก็ไม่ทันการ​ซะแล้ว​

ลี่ซารีบลงไปข้างล่าง พอเห็นเบอร์​เกนนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น ก็รีบเดินเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว

“เบอร์​เกนคะ” เธอมองเขาด้วยสีหน้า​ดีใจ “คุณกลับมาแล้วเหรอคะ”

เบอร์​เกนลืมตาขึ้นมา ดวงตาของเขาเย็นชา​มาก

ความดีใจของลี่ซาชะงัก​ไปกลางทาง แม้แต่รอยยิ้มของเธอก็ยังเกร็งค้างไปด้วย

“เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าคะ” เธอถามอย่างห่วงใย

“คนอยู่ที่ไหน” เบอร์เกนเอ่ยถาม

แน่นอนว่าลี่ซารู้ว่าเขากำลังถามถึงใคร แต่ก็ยังแสร้งทำเป็นไม่รู้​เรื่อง​ “คน ใครคะ”

เบอร์เกนหรี่ตามอง “ลี่ซา อย่าท้าทายความอดทนของผมครั้งแล้วครั้งเล่าแบบนี้”

“ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึงอะไรอยู่” ลี่ซายังคงแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง ก่อนจะยกยิ้มแล้วพูดต่อ “คุณอุตส่าห์​มีเวลาว่างกลับมาทั้งที เดี๋ยว​ฉันไปสั่งให้ห้องครัวเตรียมอาหารที่คุณชอบนะคะ”

เมื่อพูดจบ เธอก็หันหลังเตรียมจะเดินไปที่ครัว

“ลี่ซา”

เสียงคำรามต่ำของเบอร์เกนดังขึ้นมาจากข้างหลัง

ลี่ซาหยุดเดิน รอยยิ้มบนใบหน้าค่อยๆ จางหายไป เธอหลับตาลง ก่อนจะหายใจเข้าลึกๆ แล้วหันกลับมา

“ใช่ ผู้หญิงคนนั้นถูกฉันพาไปเอง”

ลี่ซายอมรับ

เธอมองไปที่เบอร์เกนอย่างไม่เกรงกลัว

“คนอยู่ที่ไหน ส่งกลับมาให้ผม แล้วผมจะไม่ถือสาคุณ​เรื่องนี้”

เบอร์เกนตัดสินใจให้โอกาสเธออีกครั้ง

ลี่ซาพูดเบาๆ “หนีไปแล้ว”

“หนีไปแล้ว​อย่างนั้นเหรอ” เบอร์​เกนลุกขึ้นยืนอย่างไม่อยากจะเชื่อ “พูดอีกครั้งสิ”

“จะให้พูดกี่รอบมันก็เหมือนกันค่ะ หนีไปแล้วก็คือหนีไปแล้ว​”

“ลี่ซา อเนรีย์”

เบอร์เกนรีบเดินไปคว้าตัวเธอไว้ แล้ว​จ้องมองเธออย่างหงุดหงิด

ลี่ซารู้สึกกลัวเล็กน้อย แต่ก็ยังพยายามรักษาท่าทีสงบนิ่ง​ไว้ “ฉันก็อยากพาเธอกลับมาที่นี่ ใครจะรู้ว่าเธอจะฉวยโอกาสวิ่งหนีไป”

เธอพยายามหาเหตุผลแก้ตัว​ให้ตัวเอง

แต่เบอร์เกนไม่เชื่อที่เธอพูดเลยแม้แต่น้อย​ “ลี่ซา ผมขอเตือนคุณ​ไว้เลย ถ้าเธอเป็นอะไรไป ผมจะไม่ปล่อยคุณไปแน่ๆ”

เขารู้จักนิสัย​เธอดี

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา แค่มีผู้หญิงเข้ามาใกล้เขา เธอจะแอบจัดการทิ้งทั้งหมด​

ดังนั้น เขาจึงสงสัยว่าเจียงสื้อสื้อจะเป็นแบบเดียวกัน

คำพูดของเขาทำให้ลี่ซาโกรธขึ้นมาแล้ว​เหมือนกัน​

“เบอร์เกน คุณ​อย่าลืมว่าใครกันแน่ที่เป็นภรรยาของคุณ คุณข่มขู่ฉันเพื่อผู้หญิงคนอื่น มันจะมากเกินไปแล้วนะ”

เบอร์เกนยิ้มอย่างเย็นชา “นอกจากเป็นภรรยาของผมแล้ว คุณก็ไม่มีอะไรเหลือแล้ว”

“เบอร์เกน” ลี่ซาหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ แล้ว​มองหน้า​เขาเขม็ง​

“คุณผู้หญิง ใจเย็นๆก่อนค่ะ” มารีรีบวิ่งเข้ามา แล้วกระซิบบอกเธอ “อย่าลืมว่าคุณผู้หญิง​ต้องเปลี่ยนแปลง​ตัวเอง​นะคะ”

เมื่อลี่ซาได้ยิน ถึงได้นึกขึ้นได้ว่าเธอทำอะไรลงไป

ไม่นาน เธอก็นิ่งสงบลง

เธอสูดหายใจเข้าลึก เก็บความโกรธของเธอไว้ในใจ แล้วยิ้มให้เขาอีกครั้ง “เบอร์​เกนคะ เรื่องในวันนี้ปล่อยให้มันผ่านไปเถอะค่ะ ฉันเองก็จะไม่โกรธ​คุณ​แล้วเหมือนกัน”

เบอร์เกนนึกว่าตัวเองฟังผิดไป นี่ยังใช่ลี่ซา อเนรีย์อยู่หรือเปล่า

เธอเก็บอารมณ์ของเธอได้เร็วขนาดนี้เลยเหรอ

“ฉันไปสั่งให้ห้องครัวเตรียมอาหารเย็นนะคะ” ลี่ซาส่งยิ้มให้เขา

“ไม่ต้อง” เบอร์เกนพูด “บอกผมมา เธออยู่ที่ไหน”

เขายังเสียดายผู้หญิง​น่าด้านคนนั้นอยู่

ลี่ซาจิกฝ่ามือตัวเอง พยายามรักษารอยยิ้มบนใบหน้าไว้ “ฉันบอกแล้วไงคะ ว่าเธอหนีไปแล้ว​”

“ลี่ซา คุณ​น่าจะรู้ดีว่าผมเป็นคนความอดทนต่ำ ผมจะให้โอกาสคุณ​เป็น​ครั้งสุดท้าย”

“บังเอิญเหมือน​กันค่ะ ฉันเองก็เป็นคนความอดทนต่ำ ไม่อยากพูดอะไรซ้ำๆ” ลี่ซามองหน้าเขานิ่ง

เบอร์เกนจ้องหน้าเธออยู่นาน ก่อนจะพูดขึ้นมา​อีกครั้ง แต่คราวนี้น้ำเสียงของเขาดูเบาลงมาก

“ลี่ซา คุณ​น่าจะรู้นะว่าเธอสำคัญแค่ไหน ถ้าไม่มีเธอ การวิจัยของคูรี่ก็จะไม่สำเร็จ และความพยายามทั้งหมดของผมก็จะไร้ประโยชน์​ ดังนั้น คุณ​คืนเธอมาให้ผม โอเคไหม”

ลี่ซาขมวดคิ้ว “ฉันบอกแล้วไงคะ ว่าหนีไปแล้ว​ ต้องทำยังไง​คุณถึงจะเชื่อฉัน”

ในตอนนี้เอง คาร์อันซึ่งยืนอยู่ข้างเขาอย่างเงียบๆ ก็พูดขึ้นมา

“ท่านครับ คุณ​ผู้หญิงไม่ได้โกหกนะครับ ผู้หญิงคนนั้นหนีไปแล้วจริงๆ​”

เบอร์​เกนเงยหน้าขึ้นมองเขา ในใจยังสงสัยอยู่​

เหมือนจะเดาความคิด​ของเขาออก ลี่ซาจึงรีบพูดขึ้น​มา​ “ฉันอยากจะฆ่าผู้หญิงคนนั้นก็จริง แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะลงมือ เธอก็หนีไปก่อนแล้ว”

พูดถึงตรงนี้ สีหน้าของลี่ซาดูไม่ค่อยพอใจนัก

“คุณแน่ใจนะ ว่าคุณไม่ได้โกหกผม” เบอร์เกนเอ่ยถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ

“ฉันโกหกคุณ​ไปเพื่ออะไรคะ” ลี่ซาไม่ตอบแต่ถามกลับแทน

เบอร์เกนพยักหน้า “ได้ ผมจะเชื่อคุณชั่วคราว ถ้าผมจับได้ว่าคุณโกหกผม การแต่งงานของเราก็ไม่มีความจำเป็นจะคงอยู่​อีกต่อไป​แล้ว​”

“เบอร์เกน เพื่อผู้หญิง​คน​เดียว คุณต้องทำถึงขนาดนี้เลยหรือไง” ลี่ซาพูดอย่างโมโห​

“ผมไม่ได้ทำเพื่อผู้หญิงคนเดียว แต่ผมทำเพื่อผลประโยชน์ของผมด้วย”

เบอร์เกนมองเธอนิ่ง ก่อนจะเดินจากไป

“เบอร์เกน” ลี่ซารีบตามออกไป “คุณ​ไม่กินข้าวเย็นที่บ้านเหรอคะ”

“ไม่อยากกิน”

ทิ้งไว้แค่สามคำ เบอร์เกนก็เดินจากไปทันที

ลี่ซาทั้งโมโห​ทั้งผิดหวัง เธอถอนหายใจแรง เมื่อไหร่เขาจะตกหลุมรักเธอจริงๆ​สักที