ลูกชายของประธาน….เรียกฉันหม่ามี๊？！ – บทที่ 1107 สถานการณ์​มันผิดปกติ​

“ติดหนี้เธออย่างนั้น​เหรอ​คะ” ข่ายสื้อลินรู้สึกว่ามันตลกมาก “คุณเข้าร่วมทีมวิจัยของเบอร์เกนก็เพื่อเธอ แค่นี้ก็พอแล้ว คุณไม่ได้ติดหนี้เธออีกต่อไปแล้ว”

ฝู้จิงเหวินมองหน้าเธอเงียบ ๆ นานมากกว่าจะพูดออกมา“เรื่องของผมกับสื้อสื้อ คุณยังไม่มีสิทธิ์​จะเข้ามายุ่งวุ่นวาย​ได้”

“ฉันเข้าไปยุ่งวุ่นวายอย่างนั้น​เหรอ​” ข่ายสื้อลินพูดเยาะเย้ย​ด้วยความโมโห​ “ฝู้จิงเหวิน คุณ​คิดว่าฉันอยากยุ่งเรื่องของคุณจริงๆ​เหรอ คุณ​อย่าสำคัญ​ตัวเองไปหน่อยเลย”

พอพูดจบ เธอก็ดื่มน้ำในแก้วจนหมดในอึกเดียวด้วยความโกรธ

แต่ก็ยังยากที่จะดับความโกรธในใจของเธอลงได้

ฝู้จิงเหวินกลัวว่าเธอจะโกรธ​จนไม่ยอมบอกว่าจิ้นเฟิงเฉินอยู่ที่ไหน เขาก็เลยงรีบช่วยเธอเทน้ำใส่แก้ว

พอเห็นแบบนี้ ข่ายสื้อลินก็พูดถากถาง​ “ฝู้จิงเหวิน คุณนี่มันจอมปลอม​จริงๆ”

“คุณ​อยากจะด่าก็ด่ามาเถอะ” ฝู้จิงเหวินพูดอย่างเฉยเมย

วันนี้เขายอมให้เธอด่าได้ตามใจ ขอแค่เธอยอมบอกเขาว่าจิ้นเฟิงเฉินอยู่ที่ไหน

ข่ายสื้อลินยิ้มเยาะ “ฉันขี้เกียจ​จะ​ด่าคุณ”

หลังจากนั้น ทั้งสองคนก็นิ่งเงียบ​ ไม่มีใครเริ่มพูดขึ้นมาอีก

จนกระทั่งอาหารมื้อนี้จบลง ฝู้จิงเหวินถึงได้ยอมเอ่ยปาก​พูด​ “ตอนนี้​คุณบอกผมได้หรือยังว่าเขาอยู่ที่ไหน”

ข่ายสื้อลินขมวดคิ้ว แล้วเงยหน้า​มองเขา “ฝู้จิงเหวิน คุณรอให้ฉันกินข้าวเสร็จก่อนแล้วค่อยถามไม่ได้หรือไง”

ฝู้จิงเหวินพยักหน้า “ตกลง”

แต่ข่ายสื้อลินกินไม่ลงแล้ว เธอวางช้อนส้อมลง แล้วเช็ดปากด้วยผ้าขนหนูเปียก ก่อนจะพูดช้าๆ “จิ้นเฟิงเฉินไม่ได้ในมือของเบอร์เกนแล้ว”

“ไม่อยู่​แล้ว​อย่างนั้นเหรอ” ฝู้จิงเหวินขมวดคิ้ว “แล้วเขาไปอยู่ที่ไหน”

“ถูกผู้หญิงที่ชื่อว่าซ่างกวนหยวนพาไปแล้ว”

ซ่างกวนหยวนเหรอ

“ทำไมชื่อนี้ถึงคุ้นหู​แบบนี้” ฝู้จิงเหวินนิ่งคิดอย่างจริงจัง แววตาของเขาเป็นประกายขึ้นมาทันที “เธอก็เป็นนักวิจัยเช่นเดียวกัน”

“หืม” ข่ายสื้อลินเลิกคิ้วขึ้น​ “คุณรู้จักเธอด้วยเหรอ”

“ไม่รู้จัก แต่เคยได้ยินชื่อเธอมาก่อน แต่ว่าเธอจะพาจิ้นเฟิงเฉินไปได้ยังไง​กัน​ “

“ฉันจะรู้ได้ยังไง​ล่ะ” ข่ายสื้อลินมองเขาด้วยสีหน้า​ขบขันเล็กน้อย “คุณคิดว่าคุณเบอร์เกนจะบอกฉันทุกอย่างเลยหรือไง”

“ขอโทษ” ฝู้จิงเหวินกล่าวขอโทษออกมา

“ไม่จำเป็น” ข่ายสื้อลินเปลี่ยนหัวข้อ​สนทนา “ตอนนี้ฉันบอกทุกอย่างที่ฉันรู้กับคุณ​แล้ว​ ถึงเวลาที่คุณเองก็ควรจะทำตามที่พูดได้แล้วใช่ไหม​”

ฝู้จิงเหวินพยักหน้า “คุณ​วางใจได้ นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะไปเจอกับสื้อสื้อ หลังจาก​นั้นฉันจะไม่ได้เจอเธออีก”

ข่ายสื้อลินยิ้มอย่างพอใจ “ดีมาก”

ฝู้จิงเหวินก้มหน้า​ลง สองมือกำหมัดแน่น เขาไม่รู้ว่าที่เขายอมรับปากกับเงื่อนไข​ของข่ายสื้อลิน มัน​ถูกหรือผิด

แต่ขอแค่สามารถช่วยเหลือ​สื้อสื้อได้ แค่นี้ไม่เป็นไร​อยู่​แล้ว​

……

“ถูก​ซ่างกวนหยวนพาไปแล้ว​อย่างนั้น​เหรอ​คะ​“

เจียงสื้อสื้อลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจ พร้อมกับสีหน้า​ที่​บ่งบอก​ถึงความน่าทึ่งไม่อยากจะเชื่อ

เธอคิดไม่ถึง​เลยว่าเรื่องนี้จะเกี่ยวข้องกับซ่างกวนหยวนด้วย

ฝู้จิงเหวินพยักหน้า “ข่ายสื้อลินบอกพี่มาแบบนี้ เธอไม่รู้จักซ่างกวนหยวน ดังนั้นเธอไม่น่าจะโกหกพี่ได้”

“เป็นไปได้ยังไงกัน” เจียงสื้อสื้อตัวสั่นโอนเอน

“สื้อสื้อ น้องอย่าตื่นเต้นสิ” ฟางยู่เชินรีบเข้าพยุงตัวเธอด้วยสีหน้ากังวลใจ

เขาก็ตกใจเช่นกัน แต่พอมาลองคิดดูดีๆ นี่ก็เป็นเรื่องที่ซ่างกวนหยวนกล้าทำออกมาจริงๆ

เจียงสื้อสื้อหายใจเข้าลึก พยายามสงบสติอารมณ์ตัวเองลง เธอหันกลับมาแล้วพูดว่า “พี่คะ เรารีบกลับเมืองหลวง​เดี๋ยวนี้​เลย​ค่ะ”

“น้องจะกลับประเทศ​เหรอ”ฝู้จิงเหวินเอ่ยถาม

“ใช่ค่ะ ฉันจะไปถามที่ตระกูล​ซ่างกวนให้ชัดเจน​” เจียงสื้อสื้อพูดอย่างโกรธเคือง

เธออยากจะถามซ่างกวนหยวนด้วยตัวเอง ว่าแอบลักพาตัว​สามีของคนอื่นมันหมายความว่ายังไง

ฝู้จิงเหวินขมวดคิ้วแน่น เหมือนคิดอะไรบางอย่างอยู่​ในใจ

ฟางยู่เชินถามอย่างลองเชิง​“คุณฝู้ มีอะไรหรือเปล่า​ครับ​”

ฝู้จิงเหวินได้สติ​กลับมา หลังจาก​คิดอยู่สักพัก​ “เรื่องนี้มันแปลกเกินไป พวกคุณไม่คิดอย่างนั้นเหรอ”

“พี่หมายความว่ายังไงคะ” เจียงสื้อสื้อมึนงงเล็กน้อย

ตอนนี้เธอคิดแต่อยากจะกลับไปประเทศเพื่อไปหาซ่างกวนหยวนให้เร็วที่สุด จึงไม่มีกะจิตกะใจจะคิดเรื่องอื่น

“ลองคิดดูสิครับ จิ้นเฟิงเฉินจะยอมไปกับผู้หญิงคนอื่นอย่างเชื่อฟังได้ยังไง​กัน” ฝู้จิงเหวินเอ่ยถาม

ฟางยู่เชินส่ายหน้า​ “เป็นไปไม่ได้แน่ๆ”

เขารู้ว่าจิ้นเฟิงเฉินไม่ได้ชอบซ่างกวนหยวน ดังนั้นเขาไม่มีทางไปกับเธอแน่ๆ

เจียงสื้อสื้อเองก็​รู้สึก​ได้ถึงความผิดปกติ​บาง “พี่กำลังจะพูดว่าเฟิงเฉินไม่ได้ถูกเธอพาไปอย่างนั้น​เหรอ​คะ​”

“ไม่ใช่​” ฝู้จิงเหวินลังเลอยู่สักพัก​ ก่อนที่จะพูดออกมา“พี่หมายความว่าจิ้นเฟิงเฉินอาจจะอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่ปกติ​ ไม่เช่นนั้น เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะถูกซ่างกวนหยวนพาตัวไป แล้วนานขนาดนี้ยังไม่ยอมติดต่อพวกคุณเลย เพราะซ่างกวนหยวนเองก็เป็นนักวิจัย​ทางการแพทย์​เหมือนกัน​ เธออาจจะทำอะไรบางอย่างกับจิ้นเฟิงเฉินก็ได้”

นี่เป็นเพียงแค่การคาดเดาของเขาเท่านั้น​

กวนหยวนจะต้องไม่ทำร้ายเฟิงเฉิน”

“สื้อสื้อ อย่าเพิ่งร้อนใจ พี่ไม่ได้หมายความว่าผู้หญิงคนนั้นจะทำร้ายจิ้นเฟิงเฉิน แต่เธออาจจะทำอะไรบางอย่าง​กับจิ้นเฟิงเฉิน ให้เขาเชื่อ​ฟังในสิ่งที่เธอพูด”

ฟางยู่เชินขมวดคิ้ว “เรื่องแบบนี้ทำได้ด้วยเหรอครับ”

“แน่นอนครับ” ฝู้จิงเหวินพยักหน้า “เพียงแต่การทำแบบนี้เป็นข้อห้าม​ครับ นอกจากว่าคนคนนั้นจะมีเจตนาไม่ดี โดยปกติ​จะไม่มีใครทำแบบนี้”

พอได้ยิน​ในสิ่งที่เขาพูด ฟางยู่เชินก็ยิ่งรู้สึก​กังวลใจ

ซ่างกวนหยวนชอบจิ้นเฟิงเฉินมาก แล้วเธอก็เข้ามาตีสนิทกับสื้อสื้อ เพื่อที่จะได้ใกล้ชิดกับจิ้นเฟิงเฉิน ผู้หญิงที่เจ้าเล่ห์แบบนี้ มีโอกาส​สูงมากที่จะทำอย่างนั้น

“เธอทำอย่างนี้ได้ยังไงกัน” เจียงสื้อสื้อยิ้มอย่างขมขื่น “ฉันไม่เคยคิดเลยว่าการคบเพื่อนจะกลายเป็นศัตรูหัวใจของ​ตัวเอง แล้วยังคิดจะทำร้ายเฟิงเฉินด้วย”

“สื้อสื้อ น้องอย่าคิดมาก รอเรากลับไปที่เมืองหลวง​ ถ้าได้เจอเธอทุกอย่างก็จะชัดเจนเอง”

เรื่องราวดำเนิน​มาถึงตอนนี้ ฟางยู่เชินก็ได้แต่ปลอบใจเธอด้วยวิธีนี้แล้ว