นับว่าก็ยิ่งใกล้วันแต่งงานของจิ้นเฟิงเฉินกับซ่างกวนหยวนขึ้นมาเรื่อยๆ เจียงสื้อสื้อก็ยิ่งนั่งไม่ติดแล้ว
เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร จึงจะขัดขวางการแต่งงานได้จริงๆ รู้สึกแค่ว่าจิตใจร้อนรนกระวนกระวาย
ซ่างหยิงสังเกตเห็นความกังวลของเธอ ก็ใช้โอกาสตอนเอาผลไม้มาให้ที่ห้องเธอ ถามอย่างห่วงใยว่า”สื้อสื้อ เธอไม่ได้เป็นอะไรนะ”
“หนูไม่เป็นไรค่ะ”เจียงสื้อสื้อหัวเราะเบาๆ แต่ถ้าคนที่รู้จักเธอดีก็ล้วนรู้ว่า เธอฝืนตัวเองหัวเราะออกมา
ซ่างหยิงถอนหายใจ “สื้อสื้ออย่าเก็บทุกเรื่องไว้ในใจ มีอะไรก็บอกฉันบอกน้าชายเธอ ทุกคนปรึกษากัน”
เจียงสื้อสื้อไม่พูดอะไร
“กำลังกังวลเรื่องงานแต่งงานอยู่ใช่มั้ย”
เธอไม่ยอมเอ่ยปากเอง ซ่างหยิงก็ได้แต่ถาม
เจียงสื้อสื้อพยักหน้า “อืม หนูไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี”
เห็นงานแต่งกำลังจะจัดขึ้นมาแล้ว จิ้นเฟิงเฉินยังไม่ฟื้นฟูความทรงจำ ซ่างหยิงเข้าใจถึงความกลัวและกังวลของเธอ
เดินเข้าไป กุมมือของเธอเอาไว้ พูดปลอบใจด้วยเสียงที่อ่อนโยนว่า “ปัญหาทุกอย่างมีทางออกเสมอ อย่ามัวแต่คิดฟุ้งซ่านอยู่คนเดียว ฉันกับน้าเธอแล้วก็ยู่เชินจะช่วยคิดหาวิธี”
เจียงสื้อสื้อพยักหน้า แสดงการรับรู้
ซ่างหยิงลงมาชั้นล่าง หาตัวฟางเถิงที่กำลังยุ่งอยู่ที่สวนด้านหลังจนเจอ แล้วบอกสภาพของเจียงสื้อสื้อกับเขา
ฟางเถิงหยุดงานในมือ คิ้วขมวดแน่น “ความจริงแล้วสองวันมานี้ผมก็กำลังคิดเรื่องนี้ ถ้าพวกเราขัดขวางงานแต่งงานไม่ทันเวลา ทำให้เฟิงเฉินกับซ่างกวนหยวนแต่งงานกันอย่างราบรื่น เช่นนั้นเรื่องก็จะยุ่งยากมาก”
“แน่นอนฉันรู้ว่ายุ่งยาก ฉันถึงมาถามคุณว่าจะทำยังไงดี”น้ำเสียงซ่างหยิงร้อนใจเล็กน้อย
“คุณรีบร้อนอะไร”ฟางเถิงอดขำไม่ได้ “ไม่ต้องรีบร้อน พวกเราค่อยๆ คิดหาวิธี วิธีแรกไม่ได้ ก็คิดวิธีที่สอง วิธีที่สาม”
“อย่างนั้นวิธีแรกล่ะ คุณคิดออกแล้วหรือยัง”เขาพูดเหมือนสบายมาก ซ่างหยิงถามซักไซ้
“วิธีแรกเหรอ……”ฟางเถิงคิดอย่างจริงจัง “เอาแบบนี้มั้ย พวกเราสองคนไปหาซ่าวกวนหยวนด้วยตัวเอง เกลี้ยกล่อมเธอ”
ได้ยินวิธีนี้ ซ่างหยิงอดไม่ได้ที่จะกลอกตามองบน “สายไปแล้ว! ฉันเคยเกลี้ยกล่อมเธอตั้งแต่แรกแล้ว แต่ไม่มีประโยชน์อะไรเลยแม้แต่น้อย คนเขาตั้งใจจะแต่งงานกับเฟิงเฉินให้ได้ จะมาฟังคำเกลี้ยกล่อมได้ยังไง”
ยิ่งไปกว่านั้นซ่างกวนหยวนนิสัยดื้อรั้นขนาดนั้น，จะยอมเปลี่ยนความคิดง่ายๆ ขนาดนั้นเลยเหรอ
“งั้นทำยังไงดี”ฟางเถิงถาม
“นี่ฉันไม่ได้ถามคุณอยู่เหรอ ทำไมคุณมาย้อนถามฉันกลับล่ะ”ซ่างหยิงเกือบจะถูกเขาทำให้โมโหตาย “คุณก็พูดแล้วนี่ว่า วิธีแรกไม่ได้ผลก็คิดวิธีที่สอง วิธีที่สาม อย่างนั้นคุณก็รีบคิดวิธีที่สองวิธีที่สามสิ”
“ได้ๆ คุณไม่ต้องเร่งผม ผมค่อยๆ คิด”
ซ่างหยิงมองฟางเถิงที่ครุ่นคิดอย่างเอาจริงเอาจัง “เวลาไม่คอยท่านะ”
……
ตอนบ่าย กู้เนี่ยนพาเสี่ยวเป่ากับเถียนเถียนมาที่บ้านใหญ่ตระกูลฟาง
“คุณยาย”
พอเห็นซ่างหยิง เถียนเถียนก็รีบก้าวขาเล็กๆ วิ่งไปหา
“หลานรัก ทำไมถึงมาได้”ซ่างหยิงอุ้มเธอขึ้นมา
“คุณลุงกู้บอกว่าจะพาพวกเรามาร่วมงานแต่งงานของแด๊ดดี้ค่ะ”
ได้ยินดังนั้น ซ่างหยิงก็ขมวดคิ้ว มองไปที่กู้เนี่ยน พูดด้วยเสียงเบาๆ ว่า “ทำไมนายถึงได้พูดแบบนี้กับเด็กๆ ”
กู้เนี่ยนยิ้มอย่างละอาย “ผมก็แค่ล้อเล่นกับพวกเขาเท่านั้นเองครับ”
“จะล้อเล่นแบบนี้ก็ไม่ได้”
จากนั้น ซ่างหยิงก็พูดกับเด็กทั้งสองคนว่า “อย่าไปฟังลุงกู้พูดเหลวไหล แด๊ดดี้ของพวกหนูไม่ได้แต่งงาน”
“อ่าว หนูคิดว่าแด๊ดดี้จะจัดงานแต่งงานกับหม่ามี๊เสียอีก”สีหน้าท่าทางเถียนเถียนผิดหวังเล็กน้อย
ซ่างหยิงบีบจมูกของเธอเบาๆ ยิ้มแล้วพูดว่า “รอแด๊ดดี้หนูกลับมา หนูก็ให้แด๊ดดี้จัดงานแต่งงานกับหม่ามี๊อย่างใหญ่โตอลังการไปเลย”
เถียนเถียนดวงตาเปล่งประกาย “ได้เหรอคะ”
ซ่างหยิงยิ้ม “ได้แน่นอน”
เธอเดินมาด้านหน้าของเสี่ยวเป่า เสี่ยวเป่าเรียกอย่างเป็นเด็กดีเชื่อฟัง “คุณยายครับ”
“เสี่ยวเป่าคนดี”ซ่างหยิงยื่นมือออกมา
เสี่ยวเป่าจูงมือเธอไว้
“เสี่ยวกู้ฉันจะพาเด็กทั้งสองคนขึ้นชั้นบนไปหาแม่ของพวกเขา นายนั่งตามสบายเลยนะ คิดเสียว่าเป็นบ้านตัวเอง”
กู้เนี่ยนยิ้มพลางพยักหน้า “ครับ”
มองเห็นพวกเขาขึ้นชั้นบน รอยยิ้มของกู้เนี่ยนก็ค่อยๆ จางหายไป เปลี่ยนเป็นเคร่งเครียดขึ้นมา
ก่อนหน้าที่จะมาเมืองหลวง คุณชายรองกำชับเขาเป็นพิเศษว่า ครั้งนี้จะต้องเอาตัวคุณชายกลับไปให้ได้
ดังนั้น ไม่ว่าจะต้องใช้วิธีอะไร เขาก็ต้องเอาตัวคุณชายกลับไป!
……
การมาของเด็กทั้งสอง ก็เหมือนแสงแดดที่จู่ๆ ส่องเข้ามาในเมฆหมอก
ทุกอย่างเปลี่ยนเป็นสว่างสดใสขึ้นมา
“หม่ามี๊”
เสี่ยวเป่าและเถียนเถียนวิ่งไปหาเจียงสื้อสื้อ
เจียงสื้อสื้อย่อตัวลง กอดพวกเขาเอาไว้ซ้ายคนขวาคน หอมแก้มพวกเขาคนละหนึ่งฟอด ยิ้มพลางถามว่า”ใครพาพวกหนูมาเหรอจ้ะ”
“คุณลุงกู้ค่ะ”เถียนเถียนตอบเสียงใส
“กู้เนี่ยนมาแล้วเหรอ”เจียงสื้อสื้อมองไปที่ซ่างหยิง
ซ่างหยิงพยักหน้า”อืม มาแล้ว อยู่ชั้นล่าง”
“คุณน้าสะใภ้คะ ฉันฝากคุณน้าช่วยดูแลพวกเขาก่อนนะคะ ฉันจะลงไปดูข้างล่างหน่อย”เจียงสื้อสื้อพูด
กู้เนี่ยนอาจจะคิดหาวิธีช่วยเฟิงเฉินออกมาได้แล้ว
ซ่างหยิงรู้ว่าเธอคิดจะทำอะไร พยักหน้า พูดว่า “ไปเถอะ ฉันจะดูแลเด็กๆ เอง”
“เสี่ยวเป่า เถียนเถียน หม่ามี๊มีเรื่องจะคุยกับคุณลุงกู้พวกหนูรอหม่ามี๊อยู่ชั้นบนนะ”
เจียงสื้อสื้อลูบหัวเด็กทั้งสอง แล้วรีบเดินออกไป
……
เจียงสื้อสื้อรีบลงมาชั้นล่าง มองเห็นกู้เนี่ยนที่นั่งอยู่ที่ห้องรับแขก เธอก็รีบเดินไป
“กู้เนี่ยน”
ได้ยินเสียง กู้เนี่ยนหันไปมอง พอเห็นว่าเป็นเธอ ก็รีบลุกขึ้นมา “คุณหญิง”
“คุณนั่งเถอะ ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ”
เจียงสื้อสื้อนั่งลงตรงข้ามกับเขา เอ่ยถามตรงๆ ว่า “คุณมีวิธีช่วยเฟิงเฉินมั้ย”
กู้เนี่ยนไม่ได้ตอบตรงๆ “ครั้งนี้ที่ผมมาเมืองหลวงก็เพื่อจะช่วยคุณชาย”
“งั้นนายมีวิธีมั้ย”เจียงสื้อสื้อถามซ้ำอีกรอบ
“วิธีไม่มีครับ แต่ผมรู้ว่าควรจะทำยังไง”
เจียงสื้อสื้อขมวดคิ้ว “นายคิดจะทำยังไง”
“แย่งชิงตัวคนมาโดยตรงเลยครับ”
เรื่องมาถึงตอนนี้แล้ว ก็คงทำได้แค่นี้
“ชิงตัวเหรอ”เจียงสื้อสื้ออดไม่ได้ที่จะกังวล “นี่จะอันตรายเกินไปหรือเปล่า”
“น่าจะไม่นะครับ”
ความจริงแล้วกู้เนี่ยนเองก็ไม่กล้ารับประกันว่าจะไม่มีอันตราย แต่นี่เป็นเพียงวิธีเดียว ต่อให้อันตรายเขาก็ต้องทำแบบนี้
เจียงสื้อสื้อครุ่นคิด ถามว่า “คิดว่าจะปฏิบัติการเมื่อไหร่”
“สองวันนี้ครับ”
เจียงสื้อสื้อพยักหน้า “ได้ ฉันจะให้พี่ชายฉันจัดเตรียมคนไปกับนาย”
“ครับ”
แต่เมื่อถึงตอนค่ำ เจียงสื้อสื้อเอาเรื่องนี้ไปบอกฟางยู่เชิน ก็ถูกขัดขวาง
“ไม่ได้ พวกเราจะเสี่ยงแบบนี้ไม่ได้”ฟางยู่เชินพูด
“ฉันรู้ว่าเสี่ยงค่ะ แต่ตอนนี้ก็ทำได้แค่นี้”
ฟางยู่เชินก็รู้ แต่ก็ไม่เห็นด้วย “ไม่ได้ พี่ไม่อนุญาตให้พวกเธอทำเรื่องเสี่ยงแบบนี้”
“ได้ อย่างนั้นพี่ก็ให้เหตุผลฉันมาหนึ่งข้อ”
“เธอก็รู้ดีว่าพ่อบุญธรรมของซ่างกวนหยวนเป็นหัวหน้าแก๊งมาเฟียที่มีอำนาจมากคนหนึ่งของประเทศJ ไม่ใช่เหรอ อีกฝ่ายภายนอกดูเป็น คนที่วางมือแล้ว แต่ก็จะดูถูกพลังอำนาจเขาไม่ได้”
“แล้วยังไงคะ”เจียงสื้อสื้อไม่เข้าใจว่านี่มันเกี่ยวข้องอะไรกับพ่อบุญธรรมของซ่างกวนหยวน
“ตอนที่ซ่างกวนหยวนกลับประเทศ เขาจัดส่งคนกลับมาเป็นเพื่อนซ่างกวนหยวนด้วยไม่น้อย คนพวกนั้นล้วนแล้วแต่เหี้ยมโหดอำมหิต ถ้าพวกของกู้เนี่ยนถูกจับไป ก็จะยิ่งยุ่งยากไปกันใหญ่”
ได้ยินเขาพูดแบบนี้ ในใจเจียงสื้อสื้อไม่แน่ใจ เธอไม่สามารถเพิกเฉยชีวิตพวกของกู้เนี่ยนเพื่อช่วยเฟิงเฉินได้
