“ขอแสดงความเสียใจด้วย”
สารวัตรเฉินตบไหล่ซ่างกวนเชียน จากนั้นก็ถอดลมหายใจออกมาจากริมฝีปาก “เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น พวกเราก็เสียใจเหมือนกัน”
คดีความดำเนินการมาถึงขั้นตอนสุดท้ายตรวจสำนวนและตัดสินคดี แต่จู่ๆ นักโทษกลับเสียชีวิต ทุกคนที่ร่วมรับผิดชอบคดีความนี้ก็มึนงงกันไปหมด
เรื่องราวมันเกิดขึ้นกะทันหัน แถมเผยถึงความแปลกประหลาดไปอีก
ที่สำคัญสุดในตอนนี้ก็คือต้องรีบสืบหาเหตุผลที่ซ่างกวนหยวนตายให้ได้
แต่ซ่างกวนเชียนจะตกลงหรือเปล่า?
สารวัตรเฉินลังเลไปสักพัก แล้วค่อยเปิดปากพูดหยั่งเชิง “เพื่อชี้แจงผลสรุปให้กับคุณและประชาชนทั่วไป พวกเราต้องสืบหาสาเหตุของการเสียชีวิตให้ได้”
“คุณหมอยังตรวจไม่เจออีกงั้นเหรอ?” ซ่างกวนเชียนหันข้างเอียงตามองเขา
“ไม่ได้ ก็เลย……” สารวัตรเฉินหยุดไปสักพัก “ครูหมออยากทำกายวิภาคของซากศพ……”
“กายวิภาค?!” ซ่างกวนเชียนเบิกตากว้าง “พวกคุณบ้าไปแล้วหรือไง? คิดอยากจะกายวิภาค?”
“คุณซ่างกวน คุณอย่าพึ่งตื่นเต้น หรือว่าคุณไม่อยากรู้สาเหตุที่น้องสาวคุณเสียชีวิตจริงๆ ?”
ซ่างกวนเชียนกำหมัดแน่น “ถ้าต้องทำกายวิภาคถึงค่อยรู้สาเหตุที่เธอเสียชีวิต งั้นฉันยอมไม่รู้ต่อดีกว่า”
ตอนที่หยวนหยวนของเขายังมีชีวิตอยู่ก็ไม่ได้รับความเป็นธรรมมากพอแล้ว ขนาดตายไปแล้วยังไม่ให้เกียรติกับเธอสักหน่อยเลยหรือไง?
“ถ้าเป็นแบบนี้ ทางตำรวจของพวกเราก็ไม่สามารถชี้แจงผลสรุปกับคนนอกได้ หวังว่าคุณจะพิจารณาอีกครั้ง”
ซ่างกวนเชียนหัวเราะเยาะเย้ย สายตาที่มองไปทางสารวัตรเฉินยิ่งเย็นชา “เธอตายอย่างไร้สาเหตุที่นี่ พวกคุณตำรวจก็มีส่วนที่ต้องรับผิดชอบ”
สารวัตรเฉินมองเขา
รอบบริเวณเงียบไปหมด
เงียบไปสักพัก สารวัตรเฉินถอดหายใจแรงๆ “ฉันเคารพต่อการตัดสินใจของคุณ คุณสามารถเอาศพไปได้เลย”
“ขอบคุณครับ” ซ่างกวนเชียนโค้งตัวลงกับเขา อุ้มซ่างกวนหยวนขึ้นมาแล้วเดินออกไปข้างนอก
แสงอาทิตย์ข้างนอกดีมาก แต่หยวนหยวนของเขาไม่มีโอกาสได้เจออีกแล้ว
ระหว่างทางกลับไป เขาหันหลังไปมองซ่างกวนหยวนที่นอนราบอยู่หลังเบาะบ่อยๆ มันมีความรู้สึกผิดแบบหนึ่ง ราวกับว่าเธอแค่นอนหลับไปงั้นเอง
ราวกับว่าวินาทีต่อมาเธอก็จะลุกขึ้นมานั่ง และด่าเขาเป็นชุดด้วยสีหน้าที่โหดเหี้ยม
ด่าเขาว่าไร้ประโยชน์ ไม่ได้ไปช่วยเธอออกมา เลยทำให้เธอก็เสียชีวิตไป
ความเสียใจราวกับคลื่นทะเลท่วมตัวเขาไปหมด ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เขาต้องหาทุกวิถีทางเพื่อที่จะช่วยเธอออกมาแน่นอน
แต่ทุกอย่างมันสายเกินไปแล้ว
“ขอโทษ”
ซ่างกวนเชียนพูดเสียงสะอึก
……
การตายของซ่างกวนเชียน ตั้งแต่ต้นจนจบก็เต็มไปด้วยความแปลกประหลาด
ในใจลึกๆ ของจิ้นเฟิงเฉินรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ แต่ก็พูดไม่ถูกว่าผิดปกติตรงไหน
ตั้งแต่ที่ได้ข่าวจากทางตำรวจ บอกว่าซ่างกวนเชียนได้รับศพกลับไปที่บ้านแล้ว
ในใจของเขาตระหนักขึ้นมาทันที
ซ่างกวนเชียนเอาศพกลับไปที่บ้าน งั้นก็หมายความว่าคดีนี้ได้ปิดคดีไปเรียบร้อย
และสาเหตุที่ซ่างกวนเชียนตายก็กลายเป็นปริศนาเลยทันที
“ยังคิดเรื่องของซ่างกวนหยวนอยู่เหรอ?” เจียงสื้อสื้อถือนมเดินเข้าไปในห้องสมุด แค่แวบเดียวก็สังเกตเห็นสีหน้าที่ตระหนักของจิ้นเฟิงเฉิน
จิ้นเฟิงเฉินมองดูเธอเข้าใกล้ ริมฝีปากอันบางเม้มปากกลายเป็นเส้นตรงหนึ่งเส้น ไม่ได้พูดอะไร
“ดื่มนมหน่อยเถอะ” เจียงสื้อสื้อเอานมไปวางบนโต๊ะทำงาน ยกยิ้มมุมปาก “ในเมื่อคนมันตายไปแล้ว งั้นพวกเราก็ควรดำเนินใช้ชีวิตของพวกเราต่อไปสิ”
จิ้นเฟิงเฉินเงียบไปหลายวินาที แล้วค่อยเปิดปากพูด “อือ”
ถึงแม้ตระกูลซ่างกวนตั้งใจจะปิดข่าวที่ซ่างกวนหยวนเสียชีวิตแล้ว แต่สุดท้ายข่าวก็ถูกแฉออกมา
แทบจะทุกสื่อมวลชนกำลังรายงานข่าวนี้กันทั้งหมด
พ่อจิ้นและแม่จิ้นก็รู้กันหมด
หลังจากที่เห็นข่าว พ่อจิ้นและเม่จิ้นก็เงียบกัน
ผ่านไปเนิ่นนาน แม่จิ้นค่อยออกเสียงพูด “หรือว่าเป็นคนที่ชื่อและนามสกุลเหมือนกันหรือเปล่า?”
“ไม่ใช่” พ่อจิ้นส่ายหน้า “ตระกูลซ่างกวนในเมืองหลวง นอกจากตระกูลซ่างกวนบ้านนั้นแล้วยังมีตระกูลซ่างกวนบ้านไหนอีก”
“ทำไมถึงเป็นแบบนี้?” แม่จิ้นไม่อยากจะเชื่อว่าซ่างกวนหยวนผู้หญิงคนนั้นจะเสียชีวิตไปแบบนี้
ยังจำได้แม้กระทั่งตอนนั้นที่ซ่างกวนหยวนบุกเข้ามาในบ้านแล้วทำท่าทางอวดดี
นึกได้แบบนี้ แม่จิ้นก็ถอดหายใจแรงๆ “คุณหนูไฮโซดีๆ ทั้งคน คาดไม่ถึงว่าจะตกอับกลายเป็นสภาพแบบนี้”
ถึงแม้จะไม่ชอบซ่างกวนหยวน แต่ในใจของแม่จิ้นก็รู้สึกเสียใจไม่น้อย
ทีแรกเธอคิดว่าผ่านจากการสั่งสอนของครั้งนี้ รอให้ครบเวลาจำคุก หลังจากที่ซ่างกวนหยวนออกมายังพอไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้
“อันนี้เรียกว่าทำชั่วได้ชั่ว” พ่อจิ้นโอบกอดไหล่ของเธอและถอดหายใจ
……
ในขณะเดียวกัน นายท่านหญิงซ่างกวนตื่น
เธอนึกถึงหลานสาวของตัวเองไม่อยู่บนโลกใบนี้แล้ว อารมณ์ก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที
“หยวนหยวนของฉันอ่า……” เธอตะโกนร้องออกมาจนใจแทบจะขาด
“นายท่านหญิง คุณอย่างตื่นเต้น ไม่อย่างนั้นร่างกายจะรับไม่ไหว”
เห็นสภาพแบบนี้ คุณหมอก็รีบพูดแนะนำ
แต่นายท่านหญิงไม่ฟังเลยสักนิด “หลานสาวของฉันเสียชีวิตแล้ว ฉันก็ไม่อยากจะมีชีวิตแล้ว……”
เธอใช้แรงทุบตีหน้าอกตัวเอง
ใช้แรงทุบตีทุกครั้ง ทำเอาคุณหมอตกใจไปหมด
“เร็ว รีบโทรหาคุณซ่างกวน”
พยาบาลหันหลังเตรียมเดินไปกดโทรหา แล้วเจอซ่างกวนเชียนยืนอยู่ตรงหน้าประตูทันที
“คุณซ่างกวน นายท่านหญิงคุณ……”
ซ่างกวนเชียนยกมือขึ้นมา ส่งสัญญาณให้เธอไม่ต้องพูด
เขาได้ยินเสียงร้องไห้ของนายท่านหญิงมาแต่ไกล ไม่ต้องพูดก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
เดินเข้าไปในห้องผู้ป่วย เขาพูดกับคุณหมอ “พวกคุณออกไปก่อน ให้ฉันได้คุยส่วนตัวกับคุณย่าของฉันหน่อย”
“คุณต้องพูดแนะนำนายท่านหญิงดีๆ นะ” คุณหมอตักเตือน
ซ่างกวนเชียนพยักหน้า “อือ”
หลังจากที่คุณหมอออกไป ซ่างกวนเชียนค่อยเปิดปากพูด “คุณย่า หยวนหยวนกลับบ้านแล้ว”
ได้ยินแบบนี้ เสียงร้องไห้ก็หยุดทันที นายท่านหญิงหันหน้าขึ้นมาถาม “หยวนหยวนกลับบ้านแล้ว?”
“อือ ฉันพาเธอกลับบ้านแล้ว”
ประโยคที่แผ่วเบา ทำให้นายท่านหญิงตื่นเต้นขึ้นมาอีกครั้ง เธอดึงผ้าห่มออกเตรียมจะลงจากเตียง “ฉันจะกลับไปดูหลานสาวที่รักของฉัน……”
ซ่างกวนเชียนรีบขึ้นไปห้ามเธอไว้ “คุณย่า หยวนหยวนเธอก็คงไม่อยากเห็นสภาพคุณย่าแบบนี้”
นายท่านหญิงได้ยินก็พยักหน้า “ใช่ ฉันให้หยวนหยวนเห็นสภาพแบบนี้ของฉันไม่ได้”
ระหว่างพูด เธอก็รีบจัดเสื้อผ้าหน้าผม จากนั้นเช็ดน้ำตา
“ตอนนี้ฉันเป็นยังไงบ้าง? สีหน้าดูแย่เกินไปไหม?” นายท่านหญิงถามซ่างกวนเชียน
“ไม่หรอก”
“งั้นรีบพาฉันกลับไปบ้าน”
“คุณย่า หยวนหยวนไปแล้ว” ซ่างกวนเชียนกลัวเธอกลับไปเห็นหยวนหยวนที่ตายไปแล้วจะเป็นลมอีก ก็เลยต้องบอกเธอก่อนล่วงหน้า
“ไปแล้ว? เธอจะไปไหน?” นายท่านหญิงถามด้วยความสงสัย
ตอนนี้เธอลืมเรื่องที่หยวนหยวนตายไปแล้วอัตโนมัติ
ซ่างกวนเชียนรู้สึกมีก้อนหินก้อนใหญ่ทับอยู่ตรงหน้าอก อุดตันไว้จนไม่สบาย
เขาหายใจเข้าลึกๆ “คุณย่า งานศพฉันให้พ่อบ้านไปจัดการเตรียมไว้แล้ว พวกเราไปส่งหยวนหยวนให้ไปโดยดีกันเถอะ”
นายท่านหญิงเงียบไปสักพัก จู่ๆ ก็ปล่อยโห่ร้องไห้อีกครั้ง
“หยวนหยวนของฉัน……”
“คุณย่า” ซ่างกวนเชียนรีบขึ้นไปกอดเธอไว้แน่น เงยหน้าขึ้นมา น้ำตาคลออยู่ในดวงตา
“หยวนหยวนไปแล้ว หยวนหยวนไปแล้ว……” นายท่านหญิงซ่างกวนร้องอยู่ร้องอยู่ จู่ๆ เสียงร้องไห้ก็หยุดกะทันหัน
“ตระกูลจิ้น! เป็นเพราะตระกูลจิ้นทำ พวกเราบีบบังคับจนทำให้หยวนหยวนตาย” เธอคว้าคอปกเสื้อของซ่างกวนเชียนไว้ ดวงตาที่แดงหมดจ้องไปที่เขา “นายต้องทำให้พวกคนในตระกูลจิ้นฝังเข้าไปในหลุมศพพร้อมน้องสาวนาย”
“คุณย่า ตอนนี้ที่สำคัญที่สุดคือต้องให้หยวนหยวนเดินทางไปโดยดี ส่วยเรื่องความแค้น……”
นัยน์ตาของซ่างกวนเชียนมีทั้งความโกรธและความเกลียดชัง คุณย่าพูดถูก ตระกูลจิ้นบีบบังคับจนทำให้หยวนหยวนตาย
ก็เลย เขาไม่มีทางปล่อยตระกูลจิ้นแน่ๆ !
