บทที่ 94 หวังซินท้าพนันลู่เฉิน
3, 4, 6
13แต้ม
เจ้ามือชนะ!
“ไอ่น้อง รอบนี้นายอีกนิดเดียวเอง” เจ้ามือโยนชิป 90 ล้านชิปของเขาด้วยความตื่นเต้นแทบจะหัวเราะจากหูถึงหู
คนอื่น ๆ ก็อิจฉาจนตาร้อน
เก้าสิบล้าน.
แม้ว่าพวกเขาทั้งหมดจะฐานะร่ำรวย แต่เงิน 90 ล้านก็เป็นเงินมหาศาลสำหรับพวกเขา
ลู่เฉินยิ้มจาง ๆ ยืนขึ้นพร้อมที่จะจากไป
หัวใจของหลินต้าฮายรู้สึกเลือดปลิดออก เขารู้สึกคิดผิดที่มางานของวันเกิดของอาจารย์เฉิน
ครอบครัวเดียวที่สูญเสียมากกว่า 130 ล้านในเวลาแค่นี้ นี่คือการตกนรกทั้งเป็น
“พอแล้วพอแล้ว ไปกันเถอะอาจารย์เฉิน ไม่จำเป็นต้องรอกินแล้ว” หลินต้าฮายถอนหายใจยาวด้วยความรู้สึกที่ไม่มีอะไรเลย
จะพูดยังไงดีล่ะเงินสามสิบล้านเหรียญเหล่านี้ก็ไม่ใช่เงินที่พวกเขาได้มาเอง คนหนึ่งคอหวย อีกคนก็ได้รูปโบราณ ถ้าพูดในอีกแง่หนึ่งคือ ทั้งหมดนี้เพื่ออะไรและถ้าคุณสูญเสียคุณก็แค่เสียมันไป
หลินต้าฮายรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อยเมื่อคิดแบบนี้
แต่ความรู้สึกของการตกนรกทั้งเป็นอย่างกะทันหันนี้ยังคงทำให้เขายอมรับยาก
หลินยี่จยารู้กสึกช็อคมากเพราะตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปครอบครัวของเธอจะกลับคืนสู่ครอบครัวเล็กๆที่มีฐานะเหมือนเดิมแบบ แต่ก่อนเธอมีความสุขกับชีวิตที่ร่ำรวยเพียงไม่กี่วันเอง
นั้นเป็นอะไรที่ดีและสบายมาก
แต่ตอนนี้เธอกลับมาเป็นแบบเดิมอีกครั้งและเธอไม่สามารถยอมรับจริงนี้ได้
“นาย นาย นายหมดตัวแน่!” หวังเซียชี้ไปที่ลู่เฉิน
ลู่เฉินยิ้มเยาะ เหตุผลที่เขาสูญเสียเงิน 90 ล้านไปคือการทำลายความคิดของหวังเซียเกี่ยวกับพนันเพื่อหาเงิน
หวังเซียรู้ว่าเขาได้รับรางวัล 100 ล้าน ยังไงเขาต้องเอาเงินจากหลินยี่จยาเพื่อมาพนันต่อแน่นอน แต่เขาตั้งใจที่จะเสีย 90ล้านนี้ เพื่อให้หวังเซียตายใจและจะได้ไม่ต้องกังวลอะไรอีก
“สิบล้านสุดท้ายรีบเปลี่ยนเป็นชิปมาให้ฉัน!” หวังเซียกล่าวโดยไม่ยอมแพ้
“อยู่ที่หลินยี่จยา ไปเอากับเธอสิ” ลู่เฉินพูดเบา ๆ
“นายบ้าไปแล้วหรอ แกหมดตัวแล้ว แกยังต้องการให้ตระกูลหลินของฉันพังพินาศหรอ?” เมื่อหลินต้าฮายได้ยินว่าหวังเซียต้องใช้เงินสิบล้านก้อนสุดท้ายของลู่เฉินในการพนัน พร้อมกับตบไปที่หน้าของหวังเซียด้วยความโกรธ
หวังเซียตกใจ แต่ก็ไม่ได้โกรธอะไร
นอกจากนี้ยังอาจเป็นได้ว่าการตบหน้าของหลินต้าฮาย ทำให้เธอสงบลงชั่วคราว
หวังเซียมองไปที่ลู่เฉินและเดินออกไปอย่างเงียบ ๆ
หลินต้าฮายและหลินยี่จยาก็ตามออกไป
ในตอนนี้
อารมณ์ของครอบครัวทั้งสามไม่สู้ดี
เมื่อเห็นครอบครัวของหลินต้าฮายออกไป ลู่เฉินในใจก็รู้สึกซับซ้อน แต่เขาก็ไม่เสียใจ
คนอย่างหวังเซียที่ไม่มีทักษะในการเล่นการพนันและถ้ายังคงปฏิเสธที่จะยอมรับการพนัน พวกเขาอาจจะจะต้องเสียอีกไม่ช้าก็เร็ว
“ลู่เฉิน คุณรวยไม่ใช่เหรอ มาพนันกับฉันสิ” ขณะที่ลู่เฉินกำลังจะออกจากคาสิโนจู่ๆก็หยุด
ลู่เฉินมองกลับไป หวังซิงเป็นคนเรียกเขา
ในช่วงเวลานี้ตระกูลหวังมีปัญหาตลอด และไม่มีเวลามาจัดการกับลู่เฉินฟรอก
แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาลืมความแค้นที่มีต่อลู่เฉิน
ลู่เฉินขอยกเลิกกับหวังเหวินเซียก่อน ให้เกิดความเสียหายอย่างรุนแรงกับส่วนล่างก่อน จากนั้นทำให้กลายเป็นขันทีทันที
จากนั้นในงานเทศกาลโบราณที่จัดโดยบ้านโจว ในงานลู่เฉินตบหวังซิงสองครั้งอย่างแรง ทำให้ตระกูลหวังขายหน้า
เพียงแค่เห็นว่าทักษะการพนันของลู่เฉินนั้นแย่มากและเขาสูญเสีย 90 ล้านในครั้งเดียว หวังซินคิดอย่างรอบคอบ
เขารู้ว่าลู่เฉินมีเงินมากอย่างน้อยก็ไม่ต่ำกว่าหนึ่งพันล้าน
แม้ว่าเขาจะได้รับเงินเพียงหนึ่งร้อยล้านจากลู่เฉิน แต่เขาก็จะรู้สึกสบายใจมาก
ลู่เฉินหันกลับไปที่หวังซิงเลิกหยักคิ้วเล็กน้อยแล้วยิ้ม: “โอเค ถ้านายชอบ ฉันจะเล่นกับนายเอง”
หวังซิงดีใจเป็นอย่างมากและพูดกับเจ้ามือคนก่อนหน้านี้: “ให้ฉันเดิมพันถ้าคุณชนะฉันจะให้ 10% ”
“ได้สิ คุณชายหวัง” เจ้ามือยังปล่อยให้หวังซิงชนะ แม้ว่าหวังเตอไม่ได้ให้เขาค่านายหน้าก็ตาม เขาก็ยินดีที่จะเล่นการพนันให้หวังซิน
“มีขีด จำกัดสุงสุดไหม” ลู่เฉินถามหวังซิน
“ไม่มี” วังซินยิ้ม
ลู่เฉินพยักหน้านั่งลงอีกครั้งแล้วเรียกพนักงานที่อยู่ข้างๆเขา: “เอาชิปอีก 100 ล้านให้ฉันรหัสผ่านเหมือนกัน”
เขาพูดแล้วหยิบบัตรอีกใบให้พนักงาน
เมื่อเห็นลู่เฉินแลกเปลี่ยนชิปอีก 100 ล้านชิปทั้งหวังซิงและเจ้ามือก็ตาสว่างขึ้น คนโง่อย่างลู่เฉินเป็นนักพนันที่พวกเขาหวังว่าจะได้พบกันมากที่สุด
คนอื่น ๆตกใจก่อนหน้านี้การพนันของลู่เฉินที่ 90 ล้าน ทำให้พวกเขารู้สึกตื่นเต้นมากไม่คิดว่าตอนนี้ลู่เฉินจะแลกชิปอีก 100 ล้านชิป ทุกคนตั้งหน้าตั้งตารอดู
ครั้งนี้ลู่เฉินทายแต้มและเดิมพันด้วย 100 ล้าน
การพนันแบบนี้ ไม่ต้องพูดถึงว่าพวกเขาไม่ใช่คนรวยเลย แม้แต่หวังซินก็แทบไม่ได้เจอ
ในไม่ช้าพนักงานก็เอาชิปไปและเตือนให้ลู่เฉินตรวจสอบข้อมูลการหักเงินในโทรศัพท์
“ คุณเล่นลูกเต๋าด้วมั้ย?” เจ้ามือถามลู่เฉิน
“อือ” ลู่เฉินพยักหน้าบอกตามตรงว่าในเกมการพนันทั้งหมดเขาศึกษาลูกเต๋ามาดีแล้ว
ถ้าคุณเล่นหมากรุกกับเขา เขายังเล่นไม่เป็น
“โอเค” เจ้ามือตอบและเริ่มเขย่าลูกเต๋า
ป๊าป!
ลูกเต๋าวางอยู่บนโต๊ะและเจ้ามือก็มองไปที่ลู่เฉินด้วยรอยยิ้ม: “ขนาดหรือแต้ม?”
“ ยังเอากฎเดิมอยู่ไหม?” ลู่เฉินไม่ได้เดาหมายเลขเป็นครั้งแรก
เจ้ามือมองไปที่หวังซินและหวังซินก็พยักหน้าและพูดว่า “เหมือนเดิม”
“เอาล่ะคุณจะได้เงิน 100 ล้านและทายหมายเลขที่ 18 ให้เหมือนกัน” ลู่เฉินผลักชิป 100 ล้านเหรียญอย่างกล้าหาญ
โห้!
ยังจะเดาเลข18 อีก วันนี้มันเป็นอะไรกับเลข18!
ทุกคนตกตะลึงและพวกเขาทั้งหมดรู้สึกว่าลู่เฉินใกล้บ้าแล้ว
เขาต้องสูญเสียเงิน 90 ล้านไปซึ่งทำให้เขาหมกมุ่นอยู่กัเลข 18
คุณต้องรู้ว่าสิบแปดแต้มและสามแต้มเป็นเรื่องยากที่จะออกในเกมลูกเต๋าความน่าจะเป็นของการออกสามหกตัวและสามหนึ่งตัวก็ไม่ต่างจากการซื้อตั๋วลอตเตอรี
“ผมจะให้โอกาสคุณอีกครั้งคุณสามารถเปลี่ยนเบอร์ได้” หวังซิงรู้สึกในใจมีหวังและพูดออกมา
“ ฉันเชื่อความรู้สึกของฉัน” ลู่เฉินพูดเบา ๆ
“ได้ ฉันจะเปิดมันละนะ” เจ้ามือยิ้มและเปิดออก
ทุกคนมองไปที่โต๊ะ จากนั้นก็ตกตะลึงกัน
6, 6, 6
สามหกตัว 18แต้ม
ทุกคนแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองและก็ยังออกหกสามตัว
ผู้ชายคนนี้โชคดีมาก? นี่ก็คือจังหวะซื้อลอตเตอรี่และถูกรางวัลที่ 1!
แต่หวังซิงและเจ้ามือรู้สึกอับอายมาก
หนึ่งเสียเจ็ดนี่คือขาดทุนถึง 600 ล้าน!
“แกมันจอมหลอกลวง!”
หวังซิงที่ไม่สามารถยอมรับความจริงนี้ได้ตะโกนออกมา
เขาไม่เชื่อว่าลู่เฉินจะโชคดีขนาดนี้
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเขาไม่สามารถให้เงินจำนวนี้ให้กับลู่เฉินได้
ทุกคนก็งงงวยเล็กน้อยเช่นกันถ้าลู่เฉินเป็นคนออก เขาจะทำไได้ไงโดยไม่เขย่าลูกเต๋า?
ถ้าเขาบอกว่าเขาเป็นนักต้มตุ๋น ก็คงบังเอิญเกินไป
ลู่เฉินยิ้มและไม่พูดอะไรเขาโกงก็จริง แต่เขาสามารถได้ยินเสียงของลูกเต๋าได้ยอดเยี่ยมขนาดนี้ แต่ใครจะกล้าบอกว่าเขาโกง?
