บทที่ 36 ริมฝีปากของเธอ
ชายหนุ่มเงยหน้ามองใบหน้าเรียวเล็กซีดเผือด เขายื่นมือมาจับข้อมือของเธอแล้วดึงอย่างแรง จนนาราลิ้มตัวลงนั่งบนตักของเขา ชายหนุ่มจึงถือโอกาสนี้กอดเธอไว้ในอ้อมกอดแล้วจูบที่ปากเธอ
เสียงแหบๆ ดังออกมาจากลำคอ “ฉันทำอะไรเธอก็แล้วแต่เป็นเรื่องที่ควรทำทั้งสิ้น”
นาราฟังคำพูดของเขา ใบหน้าของเธอแสดงความโกรธดุจดังไฟ ในที่สุดชายหนุ่มผู้นี้ก็พูดแบบนี้ออกมาจนได้
“คุณ….อย่าทำเป็นเล่น” นาราขัดขื่นอยากลุกขึ้น แต่กลับถูกชายหนุ่มกอดแน่นขึ้น “งั้นฉันก็จะประทับตราเครื่องหมายไว้” พูดจบก็จุมพิตที่ริมฝีปากของเธอ
“นี่เป็นเรื่องที่สามีภรรยาควรทำ ต้องเรียนรู้ไว้ให้เคยชิน”
นาราร้องไห้ เคยชินกับผี เธอก็เป็นแค่ตัวแทนของพี่สาว ใครกันที่เป็นสามีภรรยากับเขา
“ฉันกับคุณไม่ใช่สามีภรรยากัน คุณคณพศต่อไปในภายหน้าคุณไม่อาจรังแกฉันได้ รอให้ขาคุณหายดีก่อน ฉันค่อยไปจากคุณ” เธอรู้ว่ายังไงเสียสักวันหนึ่งเธอก็ต้องจากไป ชายหนุ่มเงยหน้ามองเธอในทันที สายตาดำคลับจ้องมองเธอ “ไม่ใช่สามีภรรยา? หรือว่าเรื่องที่พวกเราทำไม่ใช่เรื่องที่สามีภรรยาควรทำ?” เธอยังอยากจากไปอีก
“ครั้งนั้นคุณบีบบังคับฉัน ครั้งนี้แค่เล่นละครให้คุณปู่ดู คุณคณพศฉันเพียงแค่อยากดูแลคุณ ในเมื่อคุณรู้แล้วว่าฉันไม่ใช่พี่พิมมี่ ทำไมถึงไม่ปล่อยฉันกลัยไป?” เธอรู้ว่าเธอกำลังจะจากไปในวันหนึ่งข้างหน้า มันจะเป็นการดีที่เธอจะไม่ถล้ำลึกลงไป เพราะเกรงว่าเมื่อวันนั้นมาถึงเธอจะต้องสูญเสียทั้งร่างกายและหัวใจของเธอ ชายหนุ่มได้ฟังคำพูดของเธอ ใบหน้ายิ่งเคร่งเครียด “เธอคิดว่าถ้าฉันปล่อยเธอไป แล้วเธอจะปลอดภัย? คุณปู่จะปล่อยตระกูลวรชัยลภัสของเธอไปง่ายๆ รึไง?”
เขาจ้องมองใบหน้าของเธอ ความรู้สึกเย็นชาเหมือนกำลังบีบเธอให้ตาย นาราฟังคำพูดของเขาใจเต้นระรัว “คุณคณพศ ฉันรู้ว่าฉันแต่งงานกับคุณแทนพี่สาว ทำให้คุณเสียเปรียบ แต่ได้โปรดมองฉันเป็นแค่คนปรนนิบัติรับใช้คุณเถอะ อย่าทำร้ายพ่อฉัน คุณเคยรับปากฉันแล้ว”
ดวงตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง จ้องมองเขาด้วยสายตาที่ขอร้องอ้อนวอน “เธออยากให้พ่อของเธอปลอดภัยมันก็ขึ้นอยู่กับเธอว่าจะฟังฉันมากน้อยแค่ไหน เธอคิดจะหนีจากที่นี่ไปท่าเดียว หรือว่าเธอจะให้ฉันไม่ได้อะไรเลยแม้แต่ตัวแทน แถมยังใจดีมีเมตตาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น” ต่อให้ผู้หญิงคนนี้สงสัยเรื่องขาที่ไม่ดีของเขา ก็ยังคิดที่จะจากไป
คณพศคิดอย่างนี้ ฝ่ามืออันใหญ่ของเขาจับข้อมือของเธอแรงขึ้น หญิงสาวต่อสู้ขัดขืนเล็กน้อย จ้องมองที่หน้าเขา “หรือคุณอยากใช้ชีวิตกับผู้หญิงที่ไม่ได้รักคุณไปตลอดชีวิต? ฉันว่าคุณแต่งงานกับพี่สาวฉันก็เพราะต้องการให้วิษณุอึดอัดใจเล่น แต่คุณไม่จำเป็นต้องแลกกับความสุขในชีวิตของคุณหรอก ฉันรับปากคุณว่าจะดูแลคุณให้ดี คอยอยู่ข้างๆ คุณ จนกว่าคุณจะเดินได้เป็นปกติ”
เธอค่อยๆ ลุกขึ้น เปิดน้ำสำหรับอาบ ช่วยคณพศถอดเสื้อผ้าแล้วหันตัวกลับไป
คณพศมองเธอทำทุกอย่างแล้วจากไป เขาได้ยินที่เธอพูดว่าจะดูแลเขาจนกว่าเขาจะเดินได้เป็นปกติ
หลังจากปิดประตูห้องนอน คณพศลุกขึ้นก้าวเท้าลงในอ่างอางน้ำ นั่งแช่ในน้ำอุ่นอย่างพิถีพิถัน
เขาควรจะเปลี่ยนแผนดีไหม ไม่อยากเดินได้ตอนนี้
วันที่สอง นารามาที่ห้องนอนของคณพศแต่เช้า เธอช่วยเขาทำกายภาพบำบัด คณพศมองดูสีหน้าอ่อนๆ ของเธอ “เตรียมตัวไว้นะ พรุ่งนี้เราจะไปฝรั่งเศสพบหมอที่รักษาฉัน”
“แน่นอน ตอนนี้เธอเป็นภรรยาของฉัน เป็นนักกายบำบัดส่วนตัวของฉัน เธอไม่ได้แล้วใครจะไป?”
“โอ๊ะ”
นาราไม่พูดอะไร
“ทำไม ไม่อยากไป?”
“เปล่าคะ” ไปฝรั่งเศสก็ดี เธอจะได้ใช้เวลาอยู่ห่างจากเมืองธิตกล
ทันใดนั้นเธอก็คิด “คุณรู้สึกที่ขาแล้วใช่ไหม? ถึงได้ไปหาหมอที่รักษาคุณ?”
ใบหน้าชายหนุ่มเปลี่ยนสี เธอช่างเอาใจใส่เขาจริงๆ นึกถึงอาการขาของเขาอยู่เสมอ
เมื่อชายหนุ่มดูไม่มีความสุข นาราก็รู้โดยทันทีว่าขาของเขายังไม่ดีขึ้น เธอค่อยๆ นวดขาของเขาอย่างเบามือ “ไม่เป็นไรคะ เดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง ฉันเชื่อเช่นนั้น” เธอเงยหน้ามองใบหน้าอันเกลี้ยงเกลาของชายหนุ่ม ถ้าเขายืนได้ก็ดีซิ รูปร่างของเขาดูดีมาก ถ้าหากได้ยืนขึ้น ไม่รู้ว่าจะมีหญิงสาวมากน้อยขนาดไหนมาหลงเสน่ห์ ถึงตอนนั้นเขาคงดีใจ
“เธอหวังว่าฉันจะยืนได้จริงๆ หรือ?” เขาจ้องมองนัยน์ตาสีฟ้าของเธอ
“แน่นอนคะ ถ้าคุณยืนได้ ฉันจะดีใจมาก” เธอยิ้มน้อยๆ แต่เป็นยิ้มที่งดงามและอบอุ่น
ขณะนั้นนัยน์ตาของคณพศก็เปลี่ยนเป็นอ่อนโยน เขาดึงเธอเข้ามา “หากยืนได้แล้ว เธอก็จะจากไปใช่ไหม?” นารามองเขาด้วยความรู้สึกเจ็บปวดใจ ถ้าเขายืนได้ เธอก็ไม่ต้องมาคอยดูแลเขา ถึงเวลานั้นก็คงมีผู้หญิงมากมายมารายล้อมเขา เขาคงมีผู้หญิงที่รักเขาอยู่เคียงข้างเขา
“ถ้าคุณไม่อยากให้ฉันไป ฉันก็จะไม่ไปจนกว่าคุณไม่อยากให้ฉันอยู่ ฉันถึงไป” เธอพูดด้วยเสียงอ่อนโยน เพราะเธอรู้ว่าวันนั้นเขาก็ไม่ต้องการให้เธออยู่ข้างๆ อีกต่อไป
คณพศมองด้วยสายตาอบอุ่น เขาดึงเธอมานั่งที่ตักเบาๆ จากนั้นใช้มือลูบที่ผมยาวสลวยของเธอ “ฉันไม่ให้เธอจากฉันไปไหนหรอ” จำไว้ ห้ามพูดเรื่องจากไปอีก? ยังมีอีกเรื่อง เธอคือผู้หญิงของคณพศตลอดไป”
พูดจบสายตาคู่นั้นของเขาจ้องมองแต่เธอ แล้วบรรจงจุมพิตที่ริมฝีปากของเธอ
