บทที่ 84 บ้านนี่เป็นของเธอ ฉันก็เป็นของเธอ
จากการขัดขืนเล็กๆน้อยๆของนารา คณพศทำเหมือนไม่เห็น
ก้มหัวลงแล้วจูบลงไปที่ปากของเธอ ให้จูบที่หวานแก่เธอตอนเช้า
จูบเสร็จแล้วพูดว่า “วันก่อนฉันพูดแล้วไม่ใช่หรอว่าจะให้รางวัลเธอ วันนี้เช้าฉันไม่ไปบริษัท พาเธอไปดูรางวัลของเธอ”
ตั้งใจเตรียมการมาหลายวัน คณพศรู้สึกว่า ที่ตัวเองทำทั้งหมดนี้ นาราต้องชอบแน่ๆ
“รางวัล？ครั้งนั้นล้อเล่นเอง นายไม่ต้องคิดเป็นจริง”ได้ยินคณพศพูดแบบนั้น นารารู้สึกเซอร์ไพรส์จนตาเป็นประกาย แต่เธอไม่ได้อยากได้รางวัลจริงๆ
ครั้งก่อนที่เธอบอกกับคณพศแล้ว จากนั้นก็ไม่มีท่าทีอะไรเลย
เธอคิดว่าคณพศลืมไปแล้ว หรือแค่พูดๆไปอย่างนั้น
แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะยังจำได้ และจะทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเธอวันนี้
มองเธอแบบนี้ คณพศอารมณ์ดีไปใหญ่ ยื่นมือออกไปแล้วเตะที่จมูกของเธอแล้วพูดว่า “แน่นอน คำพูดที่ฉันบอกกับ ต้องดำเนินการ”
“ถ้าอย่างนั้นพวกเรารีบกินข้าวเช้ากันเถอะ กินเสร็จแล้วก็ไปดูรางวัลที่นายเตรียมให้ฉัน”นาราอยู่มา20กว่าปี นี่ยังเป็นครั้งแรกที่จะมีคนเซอร์ไพรส์เธอ เธอเลยตั้งหน้าตั้งตารอ
รีบลุกออกมาจากอ้อมกอดของคณพศแล้วนั่งลงที่เก้าอี้
จากนั้นก็กินอาหารที่คนใช้คีบให้เธอจนหมด
รอจนเธอกินอิ่ม คณพศที่กินเหมือนกับเจ้าชายเองก็อิ่มแล้วเหมือนกัน
จากนั้นพวกเขาก็ออกเดินทาง นั่งรถที่ลุงพงษ์ขับค่อยๆขับออกมาจากวิลล่า
“คณพศ นายจะพาฉันไปไหนหรอ？”ระหว่างทางเพราะว่าใช้เวลานานไปหน่อย นาราที่แปลกใจก็อดไม่ได้ที่จะถามเขา
แต่ไม่ว่านาราจะถามยังไง คณพศก็เอาแต่ยิ้มแล้วไม่พูด
พูดแค่ว่า “เดี๋ยวถึงแล้วเธอก็รู้เอง ตอนนี้พูดออกมา จะยังเซอร์ไพรส์ไหมละ”
“ก็ได้”มอหน้าตาที่จริงจังของคณพศ นาราก็ไม่มีวิธีอื่น ได้แต่นั่งนิ่งๆอยู่ข้างเขา ในใจเต็มไปด้วยความรอคอย
ไม่รู้ว่าคณพศจะเซอร์ไพรส์อะไรให้เธอ
รถที่คณพศพวกเขานั้นได้ขับเข้าไปในบ้านพักตากอากาศ มองออกไปทางหน้าต่างเต็มไปด้วยภูเขาสีเขียว สนามที่กว้างใหญ่ บ่อน้ำธรรมชาติ แทบจะทำให้นาราตกตะลึง
จนกระทั่งรถหยุดแล้วจอด คณพศตีหน้าของนาราเบาๆ
พูดว่า “ไม่ต้องดูแล้ว ต่อไปถ้าเธอชอบ อยากดูนานแค่ไหนก็ได้”
“โอ้”ไม่รู้ว่าทำไมคณพศถึงพาเธอมาที่นี่
นาราแค่พยักหน้าแล้วลงจากรถไปตามเขา
เธอเข็มรถเข็นของคณพศแล้วตามลุงพงษ์เข้าไปในบ้านพักตากอากาศ
บ้านพักตากอากาศนี้ ต่างจากบ้านพักทั่วไปที่คณพศเคยอยู่
บ้านที่คณพศอยู่นั้น ส่วนใหญ่เป็นแนวเรียบง่าย แต่ตรงหน้าเธอนี้มันหรูหรามาก จากข้างนอกเข้ามาจนถึงข้างใน เต็มไปด้วยจินตนาการ
ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีตุ๊กกาและสีชมพูที่เป็นของที่ผู้หญิงชอบอยู่ไม่น้อย
บ้านนี้ดูแล้วก็เหมาะกับผู้หญิงอยู่อาศัย เธอดูตามคณพศรอบหนึ่ง ทั้งข้างนอกและข้างในบ้าน นารายิ่งไม่เข้าใจไปใหญ่ คณพศจะทำอะไรกันแน่
“เธอลองดูที่นี่ชอบไหม?”มองนาราที่จ้องบางแห่งเหม่อลอย คณพศยิ้มถามเธอ
พอได้ยินคณพศพูดแบบนั้น นาราที่เมื่อกี้ยังคิดคำถามอะไรอยู่ รีบเงยหน้ามองเขา
พยักหน้าแล้วพูดว่า “บ้านพักนี่สวยดี ฉันก็ต้องชอบสิ แต่ว่าคณพศ รางวัลที่จะให้ฉันละ ฉันไม่เห็นเลย”
คณพศไม่ใช่บอกว่าวันนี้ตั้งใจพาเธอมาดูรางวัลของเธอหรอ วันนี้นอกจากเธอจะเห็นบ้านพักนี้แล้ว ไม่เห็นอะไรอีกเลย
หรือว่ารางวัลที่คณพศจะให้เธอเป็นบ้านพักตากอากาศที่สวยที่เหมาะกับผู้หญิง
ลองดูอีกรอบ นี่มันรางวัลอะไร
“นี่เป็นรางวัลของนายหรอ” มองหน้าที่เอ๋อของนารา คณพศอดหัวเราะไม่ได้
แล้วยื่นมือไปหาลุงพงษ์ที่ยืนอยู่ข้างๆเขาแต่ไม่พูดอะไร
พอเห็นท่าทีของคณพศ ลุงพงษ์ก็เข้าใจแล้วรีบเอาสมุดออกมาจากกระเป๋าเสื้อ แล้วยื่นไปที่มือของคณพศ
คณพศยิ้มแล้วก็เอาสมุดเล่มนั้นยื่นไปให้นารา แล้วก็พูดด้วยเสียงที่ต่ำและช้ากับนาราว่า “ต่อไปนี้บ้านหลังนี้ก็เป็นของเธอแล้ว ฉันรู้ว่าเธอน้อยใจกับบ้านวรชัยลภัส เธออยากมีบ้านที่เป็นของตัวเอง เพราะฉะนั้นบ้านนี้ก็เป็นของเธอ ต่อไปเธอไม่ใช่ตัวคนเดียว เธอมีบ้าน มีฉัน ต่อไปพวกเราจะมีลูกด้วย”
พอคณพศพูดจบ นาราคิดว่าตัวเองยังอยู่ในความฝัน
นี่เป็นไปได้ยังไง เขาบอกว่าจะมอบบ้านให้เธอ บ้านหลังนี้เป็นของเธอกับเขาและลูกในอนาคตของพวกเขา
นาราที่ไม่รู้ว่าคณพศจะทำอะไรกันแน่ ทองเขาอย่างแปลกใจ พอรับสมุดมาแล้วก็เปิดสมุดดูตามที่เขาบอก
แต่พอเธอได้ดูข้อมูลในสมุดเล่มนั้นกับคำพูดที่คณพศพูด สีหน้าของนาราก็เปลี่ยนไป เธออยากร้องไห้ แต่ก็อดทนไว้ นี้ไม่ใช่ความจริงใช่ไหม
นี้ต้องฝันอยู่แน่ๆเลย เธอเงยหน้าที่น้ำตาคลอเต็มตามองผู้ชายที่นั่งอยู่บนรถเข็น “คณพศ นาย…..จะเอาบ้านหลังนี่ให้ฉันเป็นรางวัลหรอ？”
นาราเคยคิดของรางวัลกว่าพันชิ้นที่เขาจะให้เธอ แต่ไม่เคยคิดเลยว่าคณพศจะให้บ้านที่ใหญ่โตขนาดนี้กับเธอ
เพราะงั้นนาราก็เลยไม่เชื่อ ไม่กล้าไปเชื่อว่านี้เป็นความจริง
คณพศเข็นรถเข็นของตัวเองไปอยู่ตรงหน้านารา
แล้วยื่นมือไปจับมือที่เล็กของเธอ
ยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วพูดว่า ‘เดี๋ยวรอเวลาอีกหน่อย พอจัดการเสร็จทุกเรื่องแล้ว ฉันก็จะมาอยู่ที่นี่กับเธอเป็นช่วงเวลาหนึ่ง ถือเป็นการทดแทน แทนฮันนีมูน แต่ว่า ภรรยาจ้า ที่นี่เป็นของเธอ ฉันก็เป็นของเธอ” เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
นารากับลุงพงศ์อึ้งไปหมด
คณพศจับมือของเธอไว้ มองหน้าตาที่น่ารักของเธอ ในใจรู้สึกมีความสุขมาก
ตอนนั้นที่เขาแต่งงานกับนาราไม่เคยให้อะไรเธอเลย
เพราะตอนนั้นอยากจะทำให้วิษณุส์อับอาย และจะเยาะเย้ยพิมมี่ที่เห็นแก่เงิน
แต่ว่าสุดท้ายแล้วคนที่เสียใจที่สุดกลับเป็นภรรยาของเขาเอง
คณพศไม่อยากให้เธอเสียใจ เพราะฉะนั้นวางแผนจัดการเรื่องบนมือให้หมด
เขาก็จะเอาของที่ติดค้างนารา ฮันนีมูนที่ไม่ได้ให้เธอ งานแต่งที่ค้างเธอ ทดแทนไปให้หมด
“บ้าน?ฮันนีมูน？คณพศ…” นาราถูกคำพูดของคณพศทำให้สมองมึนไปหมด ไม่รู้เลยว่าเขากำลังพูดอะไรอยู่
