บทที่ 88 เด็กโง่ ทำไมถึงร้องไห้อีกแล้ว
ถ้าเขารู้แต่รู้แต่แรกว่าการที่เขาได้รับบาดเจ็บ นาราจะเสียใจขนาดนี้
มองดูตาที่เปล่งประกายของนารา เพราะร้องไห้มากเกินไปเลยบวม คณพศสงสารจะแย่แล้ว
“ไม่ใช่ซะหน่อย ยชณ์ล้อนายเล่นเอง” ถูกคณพศจ้องแบบนั้น นาราเองก็รู้สึกผิด ไม่กล้ามองเขาก็เลยรีบปฏิเสธ
ศุกลที่อยู่กลางระหว่างตรัญและเด่นภูมิก็เดินตรงไปที่เตียงคณพศ
เปิดผ้าห่มดูแผลของเขา จากนั้นก็ทำการตรวจสอบอย่างคร่าวๆแล้วพูดว่า “อืม ถึงแม้ว่าจะเจ็บสาหัส แต่ตอนนี้ก็ตื่นแล้วก็คงไม่มีปัญหาอะไรมากแล้ว”
“ต่อจากนี้ก็ฆ่าเชื้อดีๆ พยายามอย่าให้แผลโดนน้ำ ฉันจะทำยาที่ดีสุดที่สำหรับแผลโดนไฟไหม้”
“มากสุดอาจจะต้องใช้เวลาครึ่งเดือน แผลของนายก็จะหายดี”
ตอนที่คณพศถูกระเบิดใส่ ไม่ใช่แค่นาราเท่านั้นที่ตกตระหนัก
ขนาดยชณ์ ตรัญและเด่นภูมิที่ผ่านอะไรมาเยอะยังกังวลเลย
ตอนที่โทรหาเขา เขาก็อยู่ในประเทศพอดี เข้าร่วมการประชุมทางการแพทย์
เพราะงั้นเขาเลยรีบมา รับมือการรักษาคณพศ
ยังดีที่คณพศสติแกร่งพอ เพราะงั้นเขาเลยทนมาได้
แต่ว่าคิดก็คงรู้ว่าคนที่เขาคิดถึงในใจนั้น และที่เฝ้าเขาอยู่ทุกวัน เป็นเหตุให้เขาสามารถฟื้นขึ้นมาได้ ที่จริงแผ่นหลังของบาดเจ็บนี่ถือว่าเป็นอันดับรุนแรง
“อือ รู้แล้ว นายรีบไปทำเลย”ได้ยินศุกลพูดแบบนั้น คณพศขมวดคิ้วเล็กน้อย ถ้าเขาทำให้แผ่นหลังของเขามีรอยแผลเป็นละก็ คอยดูว่าเขาจะจัดการกับเขายังไง
ศูกลมองว่าเขากังวลกับเรื่องแผลเป็นมากก็เลยพูดว่า “วางใจเถอะ ไม่มีรอยแผลเป็นหรอก”
จากนั้นสายตาของคณพศก็ไปหยุดอยู่ที่หน้าของนารา
“งั้นก็ได้ พวกเราออกไปก่อนละกัน เดี๋ยวกินยากินข้าวอะไรก็จะให้คนใช้ส่งมาก็พอ”
พวกเขายืนอยู่ตรงนั้นตั้งนาน คณพศที่ตื่นขึ้นมาแทบจะไม่มองพวกเขาเลย
ศุกลที่รู้ว่าเขาไม่สนใจการมีตัวตนของพวกเขาพูดขึ้นมา
พูดจบ พวกเขาทั้งสี่คนก็ออกมาจากห้องที่คณพศอยู่
เหลือแค่คณพศและนาราที่หน้าแดงๆนั่งอยู่ข้างๆเขา
สักพักป้าอ้ายก็ส่งกับข้าวมา นาราดูแลให้คณพศกินเป็นการดูแลที่ดีมากจริงๆ
แผลของคณพศ เพราะมีการดูแลเอาใจใส่ของหมอศุกล ก็เลยฟื้นฟูขึ้นเร็ว
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป ถึงแม้ว่าแผลจะยังไม่หายขาด แต่คณพษก๋สามารถทำกิจกรรมธรรมดาได้แล้ว
เขาที่พอว่าง ก็จะนั่งอยู่บนเตียงผู้ป่วยแล้วดูเอกสารที่เสกข์เอาจากบริษัท
และนาราที่คิดจะนวดขาให้คณพศทุกวัน ครั้งนี้ก็ได้โอกาสดีๆแล้ว
ฉะนั้นเธอก็จะนวดให้คณพศวันละรอบสองรอบ นวดจนเขาออกเหงื่อเต็มเลย
คณพศเองเจ็บจะตาย แต่ก็ไม่กล้าร้องออกเสียง ยังทำท่าเหมือนไม่มีความรู้สึกอะไรเลย
วันหนึ่ง นารานวดให้คณพศเสร็จ
ช่วยเขาเช็ดเหงื่อไปด้วยพูดไปด้วยว่า “คณพศบ้านหลังนั้น……”
แต่นารายังไม่ทันพูดจบ คณพศก็พูดขึ้นมาว่า “บ้านทางนั้น ฉันได้บอกให้ลุงพงศ์สั่งคนไปต่อเติมใหม่และเพิ่มระบบรักษาความปลอดภัยแล้ว”
“ถ้าเธอชอบ ต่อไปพวกเราไปฮันนีมูนที่นั้นกัน ต่อไปจะไม่มีเรื่องเหมือนวันนั้นเกิดขึ้นอีก ถ้าเธอไม่ชอบ เดี๋ยวฉันซื้อให้ใหม่”
เพราะพวกเขาเคยเกิดเรื่องที่นั้น คณพศรู้สึกว่า จะเป็นเงาในใจของนารา
“ฉันไม่ได้หมายถึงอย่างนั้น”
นาราช่วยเขาเช็ดเหงื่อที่หน้าผากอย่างอ่อนโยน
แล้วพูดว่า “ฉันอยากถามนายว่า วันนั้นทำไมถึงซื้อบ้านหลังนั้นให้ฉัน เป็นเพราะอยากให้ฉันมีบ้าน” บ้านหลังนั้นอย่างน้อยๆก็สิบล้านหรือร้อยล้านแล้วมั้ง ความสัมพันธ์ของเธอกับเขายังอึดอัด ให้บ้านกับเธอแบบนี้ทำให้เธอรู้สึกอยู่ไม่เป็นสุข
เมืองที่พวกเขาอยู่ เป็นเมืองขึ้นของประเทศนี้
แน่นอนว่าราคาที่ดินและบ้านที่นี่ก็ต้องสูง
บ้านที่คณพศให้เธอ ดูแล้วถึงจะห่างไกลจากเมืองมาก แต่พื้นที่ที่ดินก็เยอะ ราคาต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ
เพราะงั้นเลยรู้สึกว่า ตัวเองไม่ได้ทำอะไรให้เขาเลย ก็ไม่ควรเอาของที่เขาให้
สำหรับนาราแล้วที่แท้ก็อยากฟังอันนี้นี่เอง พอเธอพูดแบบนี้ คณพศก็ยิ้ม “ก็แค่บ้านหลังเดียว สำหรับฉันแล้วง่ายๆ และฉันก็อยากให้เธอมีบ้านของตัวเองจริงๆ”
“แต่ว่าภรรยา อนาคตฉันหวังว่านั้นจะเป็นบ้านของพวกเรา” ตาที่ดำของเขา มองนาราเหมือนกับจะดูดเธอเข้าไป
เห็นนาราอึ้งอยู่กับที่ แล้วพูดว่า “ฉันไม่รู้ว่าควรจะเซอร์ไพรส์อะไรให้เธอ ก็เลยให้คนไปสืบ ขวดความฝันที่เธอและเพื่อนเธอตอนนั้นแขวนไว้บนต้นไม้”
“เธอบอกว่าความฝันของเธอคืออยากได้บ้านของตัวเองไม่ใช่หรอ นี้ไงฉันเลยอยากให้บ้านกับเธอ“
พูดถึงนี้ คณพศที่นั่งอยู่บนเตียงก็ยื่นมือออกไปแล้วลูปหน้าของนาราอย่างเบาๆ
ไม่ว่ายังไง ชาตินี้ เขาก็จะรักนาราให้ดีๆ
จะเอาความสามารถทั้งหมดของตัว รวมไปถึงชีวิตของเขา ช่วยเธอพยุงท้องฟ้าทั้งแผ่น
“นายไปสืบอดีตของฉัน”นารายังไงก็คิดไม่ถึงว่าคณพศจะให้บ้านกับเธอ และยังไปสืบที่เมื่อก่อนเธอกับไลลาไปเที่ยวแล้วเอาความฝันแขว่นไปที่ต้นไม้
รู้ถึงสาเหตุ ตาของนาราก็แดงทันที
ถึงแม้ว่าจะเป็นเมื่อก่อน ตอนที่เธออยู่กับเคนโด้
เคนโดเคยบอกว่าขอแค่ได้อยู่กับเธอ ต่อไปก็จะดูแลเธอดีๆ
ตอนนั้นเธอดีใจไม่น้อย
เพราะฉะนั้นพอได้ยินคณพศพูดแบบนั้น นาราเองก็ดีใจมาก ตาแดงทีน้ำตาก็จะไหล
“เด็กโง่ ร้องไห้อีกทำไม”มองหน้าตาของนารา คณพศก็ยื่นมือออกไปโดยตรงแล้วโอบนาราเข้าอ้อมกอด
ไม่เป็นห่วงแผลของตัวเอง กอดเธอแล้วจูบไปที่แก้มของเธอด้วย
แล้วพูดเบาๆว่า “ฉันจะให้ทุกอย่างที่เธอต้องการ ต่อไปนี้อย่าไปจากฉันเลยนะ ฉันจริงจังกับเธอ”
พูดถึงตรงนี้ คณพศก็จับมือของเธอไว้ แล้ววางไว้ที่อกของเขา
ให้การเต้นของหัวใจตัวเองส่งไปถึงฝ่ามือของนารา
