บทที่ 97 แผ่นหลังมีเลือดไหลอีกแล้ว
เห็นคณพศที่ลุกขึ้นเดินไม่ได้ต้องนั่งรถเข็นเพราะโดนอาชัญกลั่นแกล้ง และเห็นหลายครั้งที่เขาต้องเข้าไปเผชิญกับอันตราย
เธอก็รู้สึกห่วงใยและอยากจะช่วยเขา เธอสัญญาจะทำให้เขายืนขึ้นให้ได้ ไม่ว่าอนาคตเธอจะต้องไป
ดังนั้นาราเลยไม่รู้แน่ชัดว่าตัวเองไปหลงเสน่ห์คณพศตั้งแต่เมื่อไหร่ เริ่มสูญเสียตัวตนเรื่อยๆ แล้ว
แล้วสุดท้ายก็ได้ยินคำนี้คำที่เขาอยากได้ยินมากๆ ออกมาจากปากของนารา
คณพศดีใจจนแทบคลั่งไปแล้ว แล้วก็ได้ก้มหัวลงกดจูบเธอลงไป
ทันใดนั้นทั้งห้องก็มีเสียงที่ทำให้คนต้องหูแดงหน้าร้อนดังขึ้นมา
คืนนี้ นาราต้องผ่านพ้นไปไม่ง่ายแน่ๆ
เพราะเช้าวันที่สองตอนคณพศที่ลงมาด้านล่างด้วยท่าทีกระฉับกระเฉง นารายังคงนอนหลับฝันอยู่เลย
แล้วเด่นภูมิกับยชญ์ทั้งสองก็เป็นแบบนี้เหมือนทุกๆ เช้า มาตามนัดตามเวลาเพื่อพาเขาไปส่งโรงพยาบาล
ตอนที่คุณหมอเปลี่ยนยาให้กับคณพศใหม่ ก็ได้เห็นว่าหลังของเขาก็มีรอยแผลเปิดนิดหน่อย เลยพูดกำชับ ：“คณพศคุณควรเบาๆ หน่อย มีเลือดออกนิดนึง อาจจะเจ็บได้”
พูดตามเหตุผลคณพศก็รักษาแผลมาตั้งนานแล้ว คงไม่มีทางจะเกิดการฉีกออกเองได้
พอได้ยินหมอพูดอย่างนี้แล้ว ยชญ์กับเด่นภูมิถึงกับจ้องตากัน
คนตลกอย่างยชญ์ก็อดไม่ได้ที่จะพูดแซว : “แหนะๆๆ คณพศ เมื่อคืนคงจะจัดกับสาวสิท่า แล้วคงจะจัดหนักด้วยสิ แต่นายไม่ควรจะไม่ระวังตัวเองแบบนี้นะ นายยังจะมีแผลอยู่”
เมื่อก่อนพวกเขาสามคนเคยล้อกันว่าในสี่คนคณพศเป็นคนมีความสามารถมากที่สุด ก็ต้องเป็นคนสุดท้ายแน่ๆ
แต่ผลสรุปก็กลับกัน ไม่นานเขาก็มีนาราแล้ว แล้วยังจะมาพลอดรักให้พวกเขาเห็นได้ทุกวันอีก
ไม่แปลกที่ยชญ์อยากจะแซวเขา ก็ขนาดเด่นภูมิที่อยู่ข้างๆ ก็ทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน
พอคณพศที่กำลังรับยาใหม่ได้ยินยชญ์พูดขึ้น ก็ได้หันไปมองยชญ์นิ่งๆ ทีหนึ่ง
แล้วก็พูดต่อ ： “เมื่อสองวันก่อนจตุภัทรพึ่งจะโทรมาหา ว่าอยากฉันเว้นเวลาให้นายไปแต่งงาน ฉันคือว่าจตุภัทรตั้งใจอย่างมากเลยนะ ไม่งั้นก็ตกลงไปสิ?”
ด้วยความเจ้าเสน่ห์ก็เลยทำให้ยชญ์โด่งดังไปทั่วทั้งเมืองธิตกล เพราะรูปร่างหน้าตาที่เป็นเลิศเลยเป็นชายในฝันของหญิงสาวหลายๆ คน
แม้ว่าดอกไม้รอบ ๆ ตัวเขาจะไหลลื่นอยู่ตลอดเวลา แต่ก็ยังมีผู้หญิงอีกหลายคนที่เต็มใจจะติดไฟ
แต่ครั้งนี้พ่อของยชญ์อยากให้เขาแต่งงานกับคู่ที่ไม่เป็นที่พอใจ
ถึงแม้จะแต่งเพื่อร่วมสองครอบครัว แต่สาวฝั่งตรงข้ามก็ดูน่าเกลียดเกินคน
จตุภัทรมองลูกชายที่ไม่มุ่งมานะอย่างน่าผิดหวัง มัวแต่ใส่ชุดลายดอกอยู่ทั้งวัน แค่มีสาวมาแต่งงานเป็นเมียก็ดีแล้ว จะไปสนอะไรสวยไม่สวย เขาแค่อยากอุ้มหลานเท่านั้น หลังจากนี้เขาก็จะไม่ชี้นำลูกชายคนนี้อีกแล้ว
ชยญ์เพื่อจะถอนงานแต่งเลยไม่มีทางให้ตนถูกบังคับ
ดังนั้นยชญ์ก็เลยเอาเรื่องเขากับนารามาหยอกล้อ แต่ก็โทษความใจร้อนของคณพศไม่ได้
และแน่นอนยชญ์ที่ได้ยินคณพศพูดเช่น หน้าที่พึ่งยิ้มอยู่เมื่อกี้ก็เปลี่ยนไปเรียบนิ่งทันที
“เฮ้ยๆๆๆๆ คณพศฉันแค่พูดว่านายเล่นแรงไปหน่อยไม่ใช่เหรอ? แล้วมันเกี่ยวกับอะไรความสุขของชีวิตฉัน นายอยากให้ฉันตกนรกทั้งเป็นเหรอ！”
ให้เขาแต่งงานกับยัยอัปลักษณ์นั้น ไม่ดีกว่าที่จะให้ยชญ์อีกอย่างมีความสุขเหรอ
นึกดูสิยามที่ยชญ์ถูกรายล้อมด้วยดอกไม้ เขาพบหญิงสาวมามากหน้าหลายตาแล้ว? ดันจะให้เขามองเพียงใบหน้าเดียว ใบหน้าที่ไม่ถูกชะตากับผู้ชม
งั้นให้เขาอยู่ตรงนั้นไม่ดีกว่าเหรอ กระแทกหัวทีเดียวดาย
และเด่นภูมิที่ยืนข้างก็ได้เห็นว่ายชญ์ที่ถูกคณพศพูดใส่ทีนึง ก็ได้แค่ก้มหน้าพูด
เขาจึงอดไม่ได้ที่จะยืนยิ้มอยู่ข้างๆ แล้วในใจก็คิด ：“ไอ้เด็กน้อยนายมันไม่ใช่คู่ต่อสู้กับคณพศ แล้วยังจะไปกล้าแหย็มกับเขาอีก แกว่งเท้าหาเสี้ยนจริงๆ ！”
เหมือนคำร้องขอของคณพศต่อยชญ์เห็นได้ชัดว่าไม่เป็นผล
ไม่มีความสนใจอะไร แล้วมองตาเขาทีนึงพร้อมพูดขึ้น ： “ถ้าไม่อยากแต่งก็ได้ ก็ต้องดูความประพฤติของนายต่อ”
อาชัญเจ้าคนนี้ พยายามจะเอาชีวิตเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ดังนั้นครั้งนี้คณพศอดทนไม่ไหวแล้ว เลยตัดสินใจจะจัดการกับเจ้าอาชัญ
ดังนั้นตอนนี้คณพศคิดดีแล้ว หากจะลงมือจริงๆ ก็จะต้องจัดการกับไอ้อาชัญกับคนหน้าเงินที่เป็นที่น่าเกลียดอย่างพิมมี่พร้อมๆ กันไปเลย
หรือที่พูดกันว่า รวมรัดตัดตอน
อาชัญกับพิมมี่ที่ดูชั่วช้าแบบนั้น ก็จะต้องให้พวกเขาทั้งสองทำเลวใส่กัน
“ดีๆๆ ตามที่นายพูดเลย ไม่ว่าจะให้ฉันทำอะไร พวกเราก็จะทำตาม นายเลิกเอาเรื่องงานแต่งมาล้อเล่นได้แล้ว นี่มันเกี่ยวกับอนาคตของฉันเลยนะ”
คณพศพูดแบบนี้เสร็จ ยชญ์ก็รีบตอบตกลงขึ้นอย่างสบายใจ
สรุปสั้นๆ ก็คือ เขาไม่ยอมแต่งงานกับยัยนนั้น ผู้ใหญ่อยากจะอุ้มหลายเลยให้เขาไปแต่ง
เขาก็เลยยอมในคณพศไปทิ้งเขาไว้กลางทะเลทรายอยู่ปางตายสิยวันหรือครึ่งเดือนก็จะยอม เพื่อไม่แต่งกับยัยอัปลักษณ์นั้น
พอเห็นสาระรูปบางคนตายไปนานแล้วอย่างยชญ์
คณพศกับเด่นภูมิก็อดยิ้มขึ้นมา แสดงให้เห็นว่าเขาหยอกล้อยชญ์อยู่
ผ่านมาหลายปีขนาดนี้ใครๆ ก็รู้จักนิสัยของคณพศดี เขาเป็นปากเก่ง แต่กับเพื่อนพ้องก็จะไม่พูดหวานใส่กัน
เห็นว่าคณพศกับเด่นภูมิเจ้าสองตัวที่กำลังหัวเราะอย่างถูกอกถูกใจ ยชญ์เลยอดไม่ได้ที่จะพูดขัด ：“เฮ้ยๆ พวกนายหัวเราะอะไร? แกล้งฉันเหรอ?”
บ้านตระกูลนี้ก็ได้จัดการเรื่องแต่งงานไว้ขนาดนี้แล้ว เขาก็เลยกลัวเป็นอย่างมา ถ้าไม่ใช่เพราะแม่ของเขาไม่อยากเสียเขาไป กับมาได้รับบาดเจ็บกับคณพศ เขาก็คงหนีไปอยู่ยุโรปแล้ว
เป็นเพื่อนพ้องกันทำไมจะไม่รู้ ลองเข้าใจซักหน่อยว่าเป็นการซ้ำเดิมหรือเปล่า?
แต่การทักท้วงของยชญ์ เด่นภูมิก็ทำเป็นเหมือนไม่ไปเลย
เขาหันมามองคณพศแล้วถามขึ้น ： “คณพศนายคิดจะลงมือแล้วเหรอ? ได้ยินข่าวของกษาปณ์ทางนั้นมาแล้ว ร่างกายกษาปณ์ถือว่ายังไม่ค่อยดีอยู่ชั่วคราว ถ้าพวกเราแอบลงมือเขาก็คงไม่เห็น คิดว่าน่าจะทำได้”
อีกอย่างเด่นภูมิก็จะไม่ยอมทนดูอาชัญเล่นวิธีสกปรกมาทำร้ายคณพศอีกต่อไปแล้ว
แต่คณพศยังเป็นห่วงสุขภาพของคุณท่านอยู่ ยังไม่ควรลงมือ
จะให้เป็นแบบนี้ต่อไปอีกละก็ไอ้เจ้าใจทราบอาชัญก็จะต้องเอาชีวิตของคณพศไปไม่ช้าก็เร็วแน่ๆ
พอฟังคำถามนี้ของเด่นภูมิ คณพศก็เงียบไปครู่หนึ่ง
แล้วจึงเอ่ยปากพูดอีกครั้ง ：“ครั้งนี้เด่นภูมิ นายช่วยรวบรวมพันธมิตรของฉันในบริษัทตระกูลปัญญาพนต์ก่อน”
“รวบรวมสิ่งที่นายอาชัญทำผิดๆ ทั้งหมดมารวมเอาไว้ แล้วเลือกอันที่ไม่กระทบกับบริษัทมาให้ฉัน”
“ส่วนยชญ์ นายเป็นที่ฮิตฮ็อทกับสื่อในประเทศไม่ใช่เหรอ? หาโอกาสดีๆ แอบถ่ายรูปชีวิตส่วนตัวเน่าๆ เสียๆ ของอาชัญ แล้วส่งให้เขากับนารา เอาให้มันดังหน่อยล่ะ”
