บทที่104 ผมตัวต่ำต้อยทำให้ชีวิตกลางคืนของคุณมีสีสันแบบนี้
มองชายที่เดินเข้ามาประชิดอย่างช้าๆ ผิงผิงมองที่เขาอย่างระวังตัว “นายทำอะไร？”
ตรัญยืนอยู่ตรงหน้าเธอมองต่ำลงไปที่ผู้หญิงที่สูงเพียงอกของเขา เขายื่นมือไปจับที่คางของเธอเงยขึ้น จ้องไปที่ตาที่มีน้ำเอ่ออยู่
อยู่ๆในใจก็เหมือนมีขนนกปลิวเข้ามา แต่เพียงเสี้ยววินาที “เผ็นหญิงที่มีคู่หมั้นแล้ว ตกดึกมีผู้ชายมาส่งบ้านไม่ซ้ำหน้า แถมยังดื่มมาอีก เธอคิดว่าคู่หมั้นคนนี้จะทำอะไร？หืม？”
“หรือความมีตัวตนของผมมันต่ำ เลยทำให้ชีวิตกลางคืนของเธอมีสีสันแบบนี้？”เขาบีบคลึงคางผิงผิงอย่างแรง ออกแรงหน่อยๆ
ผิงผิงสูดหายใจเข้าด้วยความเจ็บ เธอออกแรงเพื่อหลุดออกจากการควบคุมของเขา ตรัญกลับลากเธอเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดอย่างแรง ตัวเธอลอยขึ้นกลางอากาศทันที
ขณะที่ผิงผิงยังไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับ คนชายก็อุ้มเธอขึ้นไปข้างบน
เขาคิดจะทำอะไร？
ผิงผิงรีบขัดขืนทันที แต่แขนผู้ชายที่แข็งราวกับเหล็กกอดรัดเธอแน่นจนดิ้นไม่ได้ สายตาเข้มขรึมเย็นชาราวกับคมมีด
ขาข้างหนึ่งของเขาถีบเข้าที่ประตูห้องนอน หลังจากนั้น ก็จับผู้หญิงที่ขัดขืนอยู่ในอ้อมออกโยนออกไป โยนไปที่บนเตียง
ผิงผิงเวียนหัว เธอดื่มมาเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ตอนนี้เธอต้องการอ้วก ผู้ชายสมควรตายคนนี้！คิดไม่ถึงเลยว่าจะโยนเธอแบบนี้！
เธอจำได้เธอไม่ได้ยั่วโมโหเขาเลยด้วยซ้ำ ทำไมถึงได้โกรธอย่างกับกินไฟเข้าไป
“คุณผิงครับ ผมรู้ว่าสองสามวันมานี้ผมเย็นชาใส่คุณ ทำให้คุณรู้สึกเหงาและอ้างว้าง เลยไปหาชายอื่น แต่วันนี้ผมจะเติมเต็มให้คุณ ทำให้คุณรู้ว่าอะไรคือสิทธิที่คู่หมั้นสมควรใช้ ”เขาพูดไปพลางปลดกระดุมเสื้อ
ตามด้วยเข็มขลัดทอง นัยน์ตาเต็มไปด้วยความเหี้ยมโหด มุมปากแอบมีความเหน็บแนมเย้ยหยัน！
ผิงผิงรีบตระกายตัว กระโดดลงนอกเตียง ถูกเสื้อที่ถอดออกของคนชายรั้งเอาไว้ “จะไปไหน？”
“ปล่อย！นายบ้าไปแล้วหรือไง？มายุ่งกับความเหงาของฉัน ”ดึกดื่นขนาดนี้แล้วผู้ชายคนนี้ยังมาทำให้คนอื่นปวดประสาทอีก เธอที่โกรธปวดทั้งท้องทั้งหัว นายระยำคนนี้！
ตรัญมองเธออย่างเย็นชา ติอมาจับเธอเข้ามาอยู่ที่กลางอก ผิงผิงขัดขืนสุดขีด ทั้งคู่ล้มลงบนเตียง
ตรัญมองหญิงที่ดุราวกับหมาป่าตัวน้อยๆ ยิ้มมุมปาก
เขาก้มลงเตรียมที่จะจูบลงบนปากสีชมพูของผิงผิง ทันใดนั้นก็ได้กลิ่นเหล้าบนตัวเธอ เขาขมวดคิ้วแน่นอย่างรังเกียจ รีบหิ้วเธอปี่อ่างอาบน้ำ
จับเธอวางลงที่อ่างอาบน้ำ แล้วรีบเปิดฝักบัว “อาบน้ำก่อนเธอน่ะ กลิ่นเหล้าเต็มตัวไปหมด เหม็นจะตายอยู่แล้ว！”
เสื้อผ้าบนตัวผิงผิงโปร่งทันตา ชุดเดรสสีน้ำเงินแนบชิดกับร่างเล็กของเธอ
ตรัญมองหญิงที่เปียกโชก นั่งอยู่ในอ่างอาบน้ำอย่างน้อยใจ สัดส่วนทั่วร่างกายของเธอกระแทกเข้าไปในตาของเขา เขากลืนน้ำลาย แล้วหันตัวออกจากห้องน้ำ
ไม่นานก็กลับเข้ามาอีก ในมือถือเสื้อคลุมชุดนอน “อาบเอง！”แล้วหมุนตัวเดินออกไป
เขาสาวเท้าออกไปจากห้องนอน เดินไปถึงระเบียงห้องสมุด shit！เขามองลงมา กางเกงสแล็กขาดเป็นกระโจม
ให้ตายเถอะ เขาไม่เคยรู้สึกจนตรอกอย่างนี้มาหลายปีแล้ว เห็นผู้หญิงตัวเล็กคนนั้นมีปฏิกิริยาตอบกลับ
เห็นส่วนเว้าโค้งตรงหน้าบนร่างกายของผิงผิงอีกครั้ง เขาหลับตาลง ควักบุหรี่ออกมาจุด ให้ตัวเองแช่อยู่ในกลุ่มคน
ผู้หญิงที่ถูกคคนชายทำให้เจ็บปวดอยู่ในห้องน้ำ โกรธจนแทบอยากจะฆ่าเขา ความวิปริตนี้ เธอดื่มแล้วมายุ่งอะไรด้วย！
ใครให้เขามาอุ้มเธอกัน อยากจะหาผลประโยชน์จากเธออีกให้ตายเถอะ
แต่เพียงแค่เธอนึกถึงตอนนี้เขาอุ้มเธอขึ้นมาข้างบนเมื่อกี้ ท่าทางที่เตรียมจะจูบเธอ ใบหน้าของเธอก็แดงขึ้น
บนตัวเขามีกลิ่นหอมของผู้ชายอ่อนๆ ไม่เหม็น หน้าตาเขาใช้ได้ เพียงแต่นิสับวิปริต！ประสาท！
เธอถอดชุดที่เปียกชุ่มออก ด่าตรัญไปหลายสิบรอบ
เธออาบน้ำเสร็จไปเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง เธอสวมชุดคลุมนอน เดินออกมาจากห้องนอน
เห็นเงาที่ยืนอยู่บนระเบียง ยังไงเธอก็ไม่ออกไปห้องนอน เดินดิ่งเข้าไปในห้อง เธอง่วงมาก ต้องการหลับพักผ่อน ไม่อยากจะสนทนากับคนวิปริต
เธอเพิ่งจะเดินเข้าไปที่ประตูห้องนอนของเธอ เตรียมที่จะปิดประตูนอน ผู้ชายก้าวเท้าเข้ามา ผิงผิงเบิกตากว้าง “นายมาทำไม？ฉันจะนอนแล้ว ออกไป！มีอะไรพรุ่งนี้ค่อยคุยกัน ”เธอมึนหัวอย่างมาก
“เป่าผมให้แห้ง！”มือเขาถือไดร์เป่าผมอยู่ เดินเข้ามา เสียบปลั๊ก
ผิงผิงเดินไปนั่งลง “ขอบคุณ ฉันเป่าเอง ”
คนชายไม่สนใจเธอ เปิดไดร์เป่าผมให้เธอ ผิงผิงชำเลืองมองไปที่เขาหนึ่งที ขี้เกียจสนใจเขาแล้ว เป่าก็เป่า！
เธอหลับตาลง ลมไฟอุ่นๆได้ยินเสียงไดร์ออกมาจากด้านใน ผิงผิงหมอบลงบนโซฟาแล้วจามออกมา
สิบนาทีผ่านไปในที่สุดผมก็แห้ง ตรัญวางไดร์เป่าผมลงมองเห็นผ๔หญิงที่ยังคงนิ่งไม่กระดิกอย่างเดิม เขาโค้งตัวลงมอง ผู้หญิงคนนี้หลับไปแล้ว เขามองดูเด็กผู้หญิงที่หมอบหลับอยู่บนโซฟา ถอนหายใจออกมา
ลุกยืนขึ้นอุ้มเธอไปบนเตียง คิดกลับมาอีกครั้ง แล้วอุ้มเธอเดินออกไป เดินเข้าไปในห้องนอนของเขา วางหญิงที่หลับสนิทลงบนเตียงใหญ่
เขาก้มลงมองเด็กหญิงที่หลับนิ่งสนิท หายใจเข้าออกสม่ำเสมอ กับจมูกแหลมเล็กๆ
เขามองเธอในระยะที่ใกล้ ปากแดงของเด็กหญิงอ้าขึ้น กลิ่นหอมและกลิ่นสมูกของเด็กหญิงแล่นเข้าในจมูกของตรัญ ท้องน้อยเขาแน่นตึง
รีบลุกขึ้น เดินไปที่ระเบียง ให้ตายเถอะ เขาโสดนานเกินไปใช่ไหม แรงควบคุมตัวเองหลายปีมานี้แค่มองเข้าที่หน้าเด็กผู้หญิงคนนี้ก็เกิดปฏิกิริยาขึ้น
เขาเดินออกจากห้องนอนลงไปข้างล่างอย่างกระสับกระส่าย เดินไปเปิดประตูรถถแล้วขับออกไป
เวรกรรมตามทันจริงๆเลย เขาอุ้มเธอมาที่เตียงของตัวเอง แต่ตัวเองไม่มีที่นอนเอง！
รถของเขาโลดแล่นอยู่บนท้องถนน อยู่ๆก็คิดได้ว่าพวกเขาคือคู่หมั้นกัน ทำไมต้องหลบซ่อนด้วยล่ะ เขารีบหักพวงมาลัยกลับไปที่คฤหาสน์
เดินไปที่สูบบุหรี่ที่ห้องรับแขก เขาเองก็ไปมาจนเหนื่อยแล้วเหมือนกัน สุดท้ายก็กลับหลังลงบนโซฟา
เวลารุ่งสางเมลี่เปิดประตูเตรียมที่จะทำอาหารเช้า ก็มองไปเห็นชายที่นอนอยู่บนโซฟา ตะโกนเรียกอย่างตกใจ “ห้ะ คุณตรัญมานอนอยู่บนโซฟาได้ยังไงกันคะ แล้วคุณผิงผิงล่ะคะ？แม่เจ้า ควันบุหรี่เต็มเลย คุณดูดบุหรี่ทั้งคืนเลยเหรอคะ？ทะเลาะกับคุณผิงผิงใช่ไหมคะ？”
ตรัญถูกเธอปลุกตื่น ขมวดคิ้วไม่สบอารมณ์ “เปล่า ”ลุกขึ้นเตรียมขึ้นอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
แต่นึกขึ้นได้ว่าข้างบนมีผู้หญิงคนนั้นกำลังนอนหลับอยู่ในห้อง เขาหันหลังหยิบกุญแจแล้วออกไปจากคฤหาสน์
ผิงผิงลืมตาตื่น แล้วเห็นว่าที่ตัสเองนอนอยู่นั้นไม่ใช่เตียงตัวเอง จึงรีบตะกายตัวขึ้น
แม่เจ้า เธอมานอนอยู่เตียงคนนั้นได้ยังไง เธอจำได้ว่าเมื่อคืนเธอดื่มไปนิดเดียว พอกลับมาคนนั้นก็โกรธ จับเธอโยนลงไปที่อ่างอาบน้ำ ท้ายสุดเขาเป่าผมให้เธอ
หึหึ……ชายคนนี้เป่าผมให้เธอ เธอไม่อยากจะเชื่อว่าคนนั้นจะใจดีขนาดนั้น
หรือว่าพอเป่าผมเสร็จเขาก็อุ้มเธออีกแล้วพามาที่ห้องนอนของเขา？ผู้ชายคนนี้วิปริตจริง！
เธอก็มีห้องนอนตัวเองเหมือนกันโอเคไหม？เธอรีบเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องของตัวเอง
เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็เดินลงไปด้านล่าง เมลี่ยิ้มน้อยๆแล้วพูด “คุณผิงผิงตื่นแล้วเหรอคะ ทานข้าวเช้าเถอะค่ะ ”
“แล้วตรัญล่ะ？”ผิงผิงรู้สึกแปลกใจ เห็นๆอยู่ว่าเมื่อวานเขาอยู่บ้าน เธอไม่รู้ว่าเธอไปนอนอยู่บนที่นอนเขาได้ยังไง
“ตรัญไปบริษัทแล้วค่ะ คุณทะเลาะกันเหรอคะ？เมื่อคืนเขาถึงได้ถูกคุณไล่มานอนที่บนโซฟาได้ทั้งคืน ”เมลี่ยิ้มสดใส
“……”นอนบนโซฟาทั้งคืน？เป็นไปได้ยังไง
เธอนอนที่เตียงของเขส เขานอนบนโซฟา？
