บทที่119 เอาผู้หญิงของคุณคืนไป
ไม่สำคัญว่าเรื่องนี้จะเป็นอย่างไร แต่คนที่เดือดร้อนก็คือคณพศ
วิษณุส์เป็นคนที่มีความคิดที่โหดร้าย หลายครั้งแล้ว ที่พยายามจะเอาชีวิตของคณพศ
ดังนั้นยังจะมีเรื่องอะไร ที่เขาทำไมได้ล่ะ？กษาปณ์ก็เข้าข้างคณพศมาตลอด
“แต่ว่า” เมื่อเห็นกษาปณ์โมโหแบบนั้น รัมพรก็กลัวมาก
แต่ก็ไม่อยากให้ลูกชายสุดที่รักของตัวเองนั้นโดยคนอื่นคิดร้ายโดยไม่มีสาเหตุแบบนี้
รัมพรทนไม่ได้ อยากที่จะตอบโต้บ้าง
เพียงแต่เธอไม่ได้พูดมันออกมาก็แค่นั้น มุขพลที่ยืนอยู่ข้างๆ
พูดเบาๆว่า “คุณเลิกก่อเรื่องได้แล้ว คุณคิดว่าพ่อแก่จนเลอะเลือนงั้นหรอ ？ ใครเป็นคนทำคิดว่าเขาจะไม่รู้รึไง？”
พูดถึงตอนนี้แล้ว มุขพลก็เงยหน้าขึ้นมามองคณพศ
เห็นว่าคณพศก็มองมาที่เขาเหมือนกัน มุขพลก็มองกลับไปทันที แล้วพูดว่า“แต่ว่า พ่อ ต้องหาความจริงในเรื่องนี้ หรือว่าก่อนหน้านี้คณพศทำไว้ไม่ดี”
“ก่อนหน้านี้พวกเราทุกคนก็รู้ทั้งนั้น ว่าวิษณุส์กับพิมมี่รักใคร่ชอบพอกัน”
“มันเป็นเพราะคณพศเอาแต่ใจตัวเอง จนไปแต่งงานกับพิมมี่”
“ตอนนี้ดีแล้ว เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมา มันทำให้ตระกูลปัญญาพนต์ของพวกเราขายหน้ามาก”
มุขพลถึงแม้ว่าดูเหมือนจะขัดขวางรัมพร แต่เขาก็พูดออกมา เรื่องชัดเจนขนาดนี้แล้วยังจะช่วยวิษณุส์อีก
อย่างไรก็ตามประโยคนี้ ในตระกูลปัญญาพนต์ของพวกเขา วิษณุส์เป็นลูกชายแท้ๆของพวกเขา แต่คณพศราวกับลูกที่เก็บมาเลี้ยง
ดังนั้นความไม่ยุติธรรมต่างๆก็เป็นคณพศที่ต้องแบกรับไว้ เขาไม่สมควรได้รับความเคารพและความรัก
เมื่อเห็นลูกชายและลูกสะใภ้ของตัวเอง ถึงตอนนี้แล้วอยู่ๆก็มาลำเอียง
เป็นห่วงคณพศแต่จริงๆแล้วเป็นห่วงกษาปณ์ สีหน้าดูไม่ได้เลย
จ้องมองไปที่พวกเขาแล้วพูดว่า “มุขพล อย่าคิดว่าฉันดูไม่ออกนะว่าพวกคุณคิดอะไรอยู่！ พวกคุณคิดว่าฉันแก่และโง่งั้นหรอ？”
“ตอนแรกที่คณพศแต่งงานกับพิมมี่ก็แค่จะหาใครสักคนมาดูแลเขา แต่พิมมี่ก็ไปแต่งกับคนอื่น！ ผู้หญิงคนนี้รักในความฟุ้งเฟ้อ ใจร้ายใจดำ พวกคุณยังดูไม่ออกอีกหรอ？”
“เรื่องนี้อย่าเพิ่งพูด เรื่องบริษัทล่ะ？ คุณทำอะไรลงไป？ ยังจะใส่ร้ายน้องชายคุณอีก！”
มันเป็นเพราะมุขพลไร้ความสามารถ เขาเลยไม่ยกบริษัทให้เขา
เดิมทีเห็นว่ามีวิษณุส์กับคณพศหลานคู่นี้ คณพศก็เหมือนกับเขาอีก
เขาเลยคิดว่าเขาดิ้นรนเพื่อชีวิตของเขา ในที่สุดก็ส่งต่อให้กับหลานสุดที่รักของตัวเอง
ใครจะไปรู้ว่าอุบัติเหตุในปีนั้น จะทำให้คณพศกลายเป็นแบบนี้
นี่ทำให้คนแก่อย่างกษาปณ์ สูญเสียหลานคนนึงไปและในขณะเดียวกันก็ได้หลานที่พิการมาแทน สิ้นหวังจริงๆ！
โดนกษาปณ์ตะคอกใส่ขนาดนี้ เมื่อกี้มุขพลก็ยังจะช่วยวิษณุส์อีก หมดคำจะพูดแล้ว
เห็นสถานการณ์ในตอนนี้แล้ว คณพศก็ยืนอยู่ข้างๆตลอดโดยไม่พูดอะไรสักคำ
นี่ถึงจะเปิดปากพูดได้และมองไปยังกษาปณ์“ไม่เป็นไรครับ ปู่ เรื่องนี้ผมจัดการได้ ผมไม่ให้คนอื่นมาหัวเราะเยาะตระกูลปัญญาพนต์ของพวกเราได้หรอก ผมกับพิมมี่เป็นสามีภรรยากันแค่ในนาม ผมจะให้เธอจัดการหย่าตามขั้นตอนอย่างเร็วที่สุด คืนผู้หญิงของพี่สองให้ปู่！” รอยยิ้มของเขาไม่อาจคาดเดาได้
“เรื่องของบริษัทปู่จะจัดการยังไง ผมให้ปู่ตัดสินใจ”
“ในเมื่อคณพศอยู่ที่นี่ไม่ต้องการความเห็นของพ่อแม่ งั้นฉันกลับคฤหาสน์เจหงส์ก่อนแล้วกัน หากวันหลังปู่อารมณ์ดีขึ้นแล้ว ผมค่อยกลับมาหาท่าน”
เมื่อพูดเสร็จ คณพศก็ไม่พูดอะไรอีก เข็นรถเข็นของตัวเอง แล้วออกจากคฤหาสน์ตระกูลปัญญาพนต์ไป
มองไปที่ด้านหลังของคณพศ จากนั้นก็ค่อยๆหายไป
ตั้งแต่ต้นจนจบวิษณุส์ก็ไม่พูดอะไรสักคำ
กษาปณ์หันกลับมาแล้วจ้องมองไปยังพวกเขาทั้งสาม จากนั้นกัดฟันแล้วพูดว่า “พวกคุณบังคับให้เขาต้องทำแบบนี้ จริงๆแล้วพวกคุณต้องการอะไรอีก？ จะบอกอะไรให้นะ ตราบใดที่ฉันยังมีชีวิตอยู่พวกคุณปิดบังฉันไม่ได้หรอก！”
ผลลัพธ์ทีจะตามมาเมื่อกษาปณ์โกรธนั้น มันร้ายแรงมากๆ
ดังนั้นในคืนของวันนั้น กษาปณ์ได้ให้คณะบริหารของบริษัทตระกูลปัญญาพนต์สำนักงานใหญ่และผู้ถือหุ้น ออกคำสั่งมา
และเอาตำแหน่งประธานไปจากวิษณุส์ และสั่งให้สอบสวนทันที วิษณุส์พูดถึงปัญหาทั้งหมดไว้ในคลิปเสียงนั่น
ในวันถัดมมาวิษณุส์ก็เสียตำแหน่งประธานบริษัทตระกูลปัญญาพนต์ไป ตอนนี้เลยกลายเป็นคนว่างงาน！
สำหรับเรื่องของวิษณุส์กับพิมมี่ คณพศบอกว่าเขาจะแก้ไขเอง
กษาปณ์ที่เป็นห่วงคณพศ เขาก็จะไม่เข้าไปยุ่ง
เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น คณพศไม่อาจทนต่อการดูถูกเหยียดหยามได้ ต้องการชีวิตของพิมมี่
หรือสิ่งที่ทำต่อวิษณุส์ เขาก็ไม่อาจโทษเขา
คณพศเป็นคนใจดีเกินไปแล้ว ไม่งั้น เขาคงไม่ทนกับสิ่งที่วิษณุส์ทำลงไปได้จนถึงทุกวันนี้
ดังนั้นไม่ว่าเรื่องนี้คณพศจะทำอะไร เขาเหมือนปู่ จะไม่เข้าไปยุ่ง
เรื่องของวิษณุส์กับพิมมี่ ข้างนอกนั่นเกิดพายุขึ้น
ในห้องโถงของตระกูลวรชัยลภัส บุรินทร์ที่โกรธจัดได้ใช้ฝ่ามือตบลงไป บนหน้าของพิมมี่อย่างแรง
“เปรี้ย” เสียงตบนั้นดังอย่างชัดเจน
พิมมี่ที่โดนตบไปหนึ่งฉาดหน้าก็บวมขึ้นมาทันที และมีเลือดออกที่มุมปาก
“บุรินทร์คุณทำอะไร？ คุณตบลูกทำไม คุณบ้าไปแล้วใช่ไหมห้ะ！” บุรินทร์กลับบ้านมาราวกับคนบ้า จับตัวพิมมี่ได้ก็ตบทันที
ข่าวลือข้างนอกนั่น มันทำให้เธอโกรธมาก เมื่อกลับบ้านมายังมาเห็นบุรินทร์ทำร้ายพิมมี่อีก
“ฉันตบเธอทำไมนะหรอ ฉันตบเธอทำไมเธอไม่รู้หรอ？” มาถึงตอนนี้แล้ว เขมินท์ยังจะปกป้องพิมมี่อีก
มันทำให้รู้ว่าบุรินทร์ที่กำลังมีปัญหา โมโหมากจนลากเขมินท์มาตบด้วย
หลายปีแล้ว ที่เขมินท์ผู้หญิงคนนี้ ทำกับพิมมี่จนกลายเป็นความเคยชินอย่างนี้
ตระกูลวรชัยลภัสของพวกเขาครั้งนี้ คงถูกทำลายโดยน้ำมือของผู้หญิงที่เอาแต่ใจคนนี้แน่
เมื่อได้ยินที่บุรินทร์พูดแบบนั้นแล้ว เขมินท์ที่รู้สึกผิดนั้น
ก็หันหน้ากลับมาแล้วจองไปยัง พิมมี่ที่โดนตบไปอย่างจัง
จากนั้นพูดออกมาด้วยความโกรธว่า“คุณพูดให้ชัดเจนสิ ว่าเรื่องนี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่！ ตอนนี้คุณกำลังทำให้ตระกูลวรชัยลภัสลำบากกันหมดแล้ว คุณต้องการให้ครอบครัวของคุณจะถูกฝังไปกับคุณด้วยใช่ไหม！”
พิมมี่ที่โดนตบแล้วช็อกไป ล้มตัวลงบนโซฟาโดยไม่พูดอะไรสักคำ
บุรินทร์ที่มองไปยังเธออย่างโมโห เขาให้กำเนิดผู้หญิงอย่างนี้ออกมาได้อย่างไร ถ้าฟังเขา ก็คงหย่ากับคณพศไปตั้งนานแล้ว เรื่องนี้มันเกิดขึ้นได้อย่างไร
ตระกูลวรชัยลภัสของพวกเขาถึงแม้จะไม่ใช่ครอบครัวใหญ่ แต่ก็เป็นครอบครัวที่มีชื่อเสียง แต่พวกเขาก็มีเรื่องราวฉาวโฉ่ในเมืองธิตกลแล้วล่ะ ก็ล้วนโดนทำลายโดยผู้หญิงที่คิดแต่จะเอาชนะคนนี้
“ฉันจะบอกอะไรให้นะ ฉันจะหย่ากับคณพศเร็วๆนี้ มันเป็นวิธีเดียวที่จะมีชีวิตต่อไปได้ ตระกูลวรชัยลภัสของพวกเขาถึงจะมีทางรอด！ คุณก็ต้องเป็นแบบนี้ คณพศอาจยังให้คุณเป็นภรรยาของเขา！” บุรินทร์กล่าวอย่างรุนแรง
พิมมี่ที่นั่งเหมือนหุ่นอยู่บนโซฟา เธอมองออกไปนอกหน้าต่างขณะที่พระอาทิตย์ตก ในที่สุดเธอก็รู้แล้วว่าความโง่เขลาทำร้ายตระกูลวรชัยลภัสและตัวเธอเอง！
เธอไม่หย่า อย่างเด็ดขาด ให้ตายยังไงก็ไม่หย่า！
มือของเธอทั้งสองบีบแน่นทันที ทุกอย่างในวันนี้ล้วนทำร้ายมาจากนารา เขาจะเอาคืนเธอเป็น10เท่า
