บทที่ 126 นาราโดนลักพาตัวอีกครั้ง
แต่ว่าตอนที่กลับมาที่โต๊ะนั้น นาราก็หายไปไม่เหลือแม้แต่เงา
ไลลาทรุดตัวลงไปที่พื้น เธอร้อนรนจนลืมว่าต้องโทรไปแจ้งตำรวจ
ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้? วันนี้ตอนที่ไปเล่นด้วยกันตอนเช้าก็รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างไม่ปกติ ที่พวกเธอรู้สึกกันว่ามีคนตามพวกเธอมา ก็ไม่ใช่การคิดไปเอง ต้องเป็นแผนที่ถูกวางมาอย่างดี
ไลลาก็นึกขึ้นได้ว่าการที่เธอมาหานาราได้ใช่เรื่องบังเอิญ เป็นเพราะว่าตอนนั้นได้รับข้อความแปลกๆ บอกว่านาราคิดถึงเธอมาก เธอก้เลยคิดว่านารามีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น อาจจะโดนผู้ชายที่นั่งวีลแชร์ล็อคเธอไว้ไม่ให้ไปมีอิสระ ก็เลยอยากจะบอกเป็นนัยๆว่าอยากจะออกมาเที่ยวเล่น
ตอนนี้เธอเข้าใจแล้ว เข้าใจทั้งหมดแล้ว ในหัวของเธอตอนนี้นึงถึงคุณพศขึ้นมา แต่ว่าเธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ก็ไม่รู้เบอร์โทรเขา
ไลลาที่ร้อนใจเหมือนถูกไฟไหม้ไม่คิดอะไรต่อ เธอรีบวิ่งที่บริษัทตระกูลปัญญาพนต์ทันที
“ขอโทษด้วยครับ ไม่ใช่พนักงานห้ามเข้าไปเด็ดขาด เชิญกลับไปได้” บอดี้การ์ดกันทางเธอไว้
“ฉันขอร้องล่ะ ฉันมาหาท่านประธานของคุณเพราะว่ามีเรื่องจริงๆ ภรรยาของเขาเกิดเรื่องแล้ว!” ไลลาร้องไห้จนใบหน้าเล็กๆเต็มไปด้วยน้ำตา ทำให้คนที่พบเห็นพลางรู้สึกปวดใจไปด้วย
“งั้น…ก็ได้ เดี๋ยวผมรายงานให้”
“ก๊อกๆๆ…”
“เข้ามา” คุณฑศไม่ได้แม้แต่เงยหน้า ตอนนี้ในใจเขามุ่งไปที่เรื่องงานอย่างเดียว
“ท่านประธาน เมื่อกี้มีเด็กผู้หญิงคนนึงบุกมาที่นี่ น่าจะอายุประมาณยี่สิบได้ เธอบอกว่าภรรยาของท่านตกอยู่ในอันตราย…” เลขารีบรายงานเขา
พอได้ยินดังนั้นคุณพศก็รีบเงยหน้าขึ้นมาทันที!
“อะไรนะ? รีบพาฉันไปพบเธอเดี๋ยวนี้!” คุณพศแทบไม่คิดอะไรเลย รีบเข็นวีลแชร์ออกไปอย่างเร็วที่สุด
พอมาถึงห้องโถง ก็เห็นเด็กผู้หญิงที่ใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตา ร้องไห้จนไม่ต้องถามเลยว่าเธอเศร้าใจแค่ไหน
ท่าทางเย็นชาของคุณพศทำให้เธอเป็นกังวล ไลลาดวงตาเบิกโพลงและมองไปยังผู้ชายบนวีลแชร์!
“เกิดอะไรขึ้น? นาราล่ะ?” ดวงตาของคุณพศเปรียบเสมือนดาบคม มองไปที่เด็กหญิงที่นั่งร้องไห้อยู่ตรงหน้า
“ฮึก..ฉัน…ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน วันนี้ตอนเช้าตอนที่พวกเราไปเที่ยวเล่นกันก็รู้สึกเหมือนมีคนคอยคาม แต่ว่าพวกเราก็ไม่ได้สนใจ หลังจากนั้นพวกเราก็ไปร้านกาแฟกัน พอนาราดื่มกาแฟเข้าไปก็สลบไปทันที…ตอนนั้นฉันตกใจมาก ก็เลยรีบวิ่งไปเรียกคนมาช่วย ฮือๆๆๆ… แต่ใครจะไปรู้ว่า ตอนที่ฉันกลับมา เธอก็หายไปแล้ว…ฮือ…” ไลลาเองก็ตกใจมาก เธอพูดอย่างติดๆขัดๆไม่ต่อเนื่อง
แววตาของคุณพศเปลี่ยนเป็นโหดร้ายอำมหิตขึ้นมาทันที
“ฉันรู้แล้ว!” คุณพศนึกถึงไอ้หมาจนตรอกอย่างวิษณุส์ขึ้นมาทันที
ทำเขาน่ะไม่เป็นไร แต่กล้าทำผู้หญิงของเขา วิษณุส์ ฉันจะฆ่าพวกแกให้หมด
ถ้านาราไม่เป็นอะไรก็ดีไป แต่ถ้าแตะต้องเธอแม้แต่เส้นผมล่ะก็ ฉันจะทำให้พวกแกต้องจ่ายคืนอย่างสาสม!
เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
“ฮัลโหล พศ วันนี้ลมอะไรพัดพาให้นายโทรหาพวกเราสองพี่น้องได้? หรือว่าเหงา? พี่สะใภ้เอาใจนายไม่ดีหรอ…” ยชญ์ออกปากแซว
“อย่าพูดไปเรื่อย นาราหายตัวไป ฉันคิดว่าน่าจะเป็นฝีมือไอวิษณุส์ นายรีบไปหาตำแหน่งของมันมา ฉันจะไปฆ่ามันเดี๋ยวนี้”
นาราคือผู้หญิงของเขา ใครที่กล้าแตะต้องเธอ เขาไม่มีวันยอมปล่อยไปแน่นอน
พอได้ยินดังนั้น ท่าทีของยชญ์ก็ขึงขังขึ้นทันที
เขาผลักผู้หญิงที่อกของเขาออก
“หายตัวไป? ได้! เดี๋ยวฉันจะไปสืบตอนนี้แหละ!” เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล่นๆเลย
ยชญ์ใช้มือกดหาตำแหน่งสถานที่ พลางโทรหาเด่นภูมิ
“ค้นหาตำแหน่งทันที”
ผ่านไปไม่นานก็ประตูคลับก็ถูกเปิดออกและมีผู้ชายร่างสูงใส่เื้อโค้ทสีดำเดินเข้ามาอย่างรีบร้อน
“โอ้แม่เจ้า นายไม่แสดงต่อแล้วหรอ?” ยชญ์กับเด่นภูมิรีบเดินเข้าไปหาผู้ชายคนนั้น พวกเขาช็อคจนอ้าปากค้าง
“ตอนนี้ฉันไม่มีเวลามาสนใจอะไรแบบนั้นแล้ว นาราหายไปแล้ว ฉันต้องรีบไปหาเธอ ถ้าตกอยู่ในมือของไอ้วิษณุส์ แสดงว่าตอนนี้เธอตกอยู่ในอันตราย”
“นายไม่ต้องรีบไป ฉันเจอแล้ว ถ้าตามตำแหน่งของโทรศัพท์เธอไป ตอนนี้เธออยู่กับวิษณุส์จริงๆ แล้วก็….ยังมีพี่สาวของเธอด้วย พิมมี่”
“แม่เจ้า….” คิดไม่ถึงเลยว่าสองคนนี้จะร่วมมือกันลักพาตัวนารา! ช่างกล้า!
คุณพศเตะโซฟาด้วยความโกรธแค้น
ในขณะเดียวกัน โทรศัพท์ของคุณพศก็มีเสียงข้อความเข้า
คุณพศเปิดดู มันเป็นวิดีโอ
“ไอ้พศ ตอนนี้แกคงกลัวจนตัวสั่นเลยล่ะสิ! ผู้หญิงที่แกรักมากที่สุด ตอนนี้อยู่ในกำมือฉัน”
ในวิดีโอนั้นปรากฏใบหน้าที่น่ารังเกียจของวิษณุส์
“ฉันว่านายควรยอมแลกด้วยตำแหน่งประธานบริษัทตระกูลปัญญาพนต์ซะดีๆ ไม่อย่างงั้นฉันคงหาคนมาช่มขืนเธอ แล้วก็จับเธอโยนลงทะเล ฉันให้เวลาแกครึ่งชั่วโมง แกเอาหนังสือโอนหุ้นมาที่นี่คนเดียว! นี่คือโอกาสสุดท้ายของแก”
คุณพศปามือถือลงพื้นด้วยความโมโห
“ยชญ์ ช่วยฉันหาตำแหน่งไอ้พวกนั้นให้หน่อย” คุณพศดวงตาแดงก่ำเหมือนเสือที่กำลังโกรธ
ไม่มีใครกล้าขัด
ผ่านไปซักพัก ด้วยความสามารถของพศ ก็เลยทำให้หาเจออย่างรวดเร็ว
“เจอแล้ว ตรงโรงงานรถยนต์ร้างบนถนนเวสต์”
คุณพศวิ่งออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว ตรงไปที่โรงงานนั้นทันที แต่ไหนแต่ไรมาเขาไม่เคยร้อนใจเรื่องอะไรขนาดนี้มาก่อน
นารา ฉันจะไม่มีวันยอมให้ใครมาทำร้ายเธอได้!
ผ่านไปไม่นานเขาก็ไปถึงที่โรงงานร้างแห่งนั้น เขาเข็นวีลแชร์เข้าไปข้างใน
“วิษณุส์! ออกมาเดี๋ยวนี้” ตอนนี้คุณพศกลายร่างเป็นสัตว์ร้ายที่คลั่งไปแล้ว ไม่มีใครสามารถขัดขวางได้ และก็ไม่มีใครกล้าขัดขวางด้วย
“ว้าววว น้องสาม มาเร็วเหมือนกันนี่ ดูเหมือนว่าฉันจะประเมินนายต่ำไปหน่อยนะน้องชาย!” ใบหน้าน่ารังเกียจของวิษณุส์ทำให้คนที่พบเห็นรู้สึกอยากจะพุ่งเข้าไปต่อย
“อย่าพูดมาก เมียฉันอยู่ไหน? แกทำอะไรเธอ?” เขาอยากจะเจอเธอให้เร็วที่สุด
“ไม่ต้องรีบ! แลกกับตำแหน่งประธานของแก ฉันก็จะคืนเธอให้แกละ ไม่ยังงั้นแกก็จะไม่มีวันได้เจอเธออีกตลอดชีวิต” วิษณุส์มองหน้าเขาอย่างโหดเหี้ยม
ครั้งนี้เขาสามารถทำให้เขายอมคุกเข่าขอร้องเขาได้ เขาต้องการให้พศเซ็นต์โอนหุ้นทั้งหมดให้เขา
“วิษณุส์…แกกำลังรนหาที่ตาย!” คุณพศกำลังอยากฆ่าคน แต่ว่านารายังคงอยู่ในกำมือมัน ก็เลยยังไม่สามารถจัดการอะไรมันได้
“ได้ ฉันตกลง ฉันจะยกบริษัทให้แก แต่ว่าฉันต้องเห็นก่อนว่านาราไม่ได้เป็นอะไร ถ้าเกิดว่าแกแตะต้องเธอแม้แต่ปลายเล็บ ฉันจะฆ่าแกแน่” ยกบริษัทให้มันไปก็เท่านั้น เพราะว่ามันเป็นคนโง่! แต่ว่ายังไงตอนนี้ก็ต้องช่วยนาราให้ได้ก่อน
“ในที่สุดแกก็มีวันนี้ ฮ่าๆ ได้สิ เธออยู่ตรงนั้น ขอแค่แกเอาหนังสือโอนหุ้นมาให้ฉัน เธอก็จะปลอดภัย!” ท่าทางของวิษณุส์ตอนนี้ดูเป็นคนเลวมาก ไม่ว่าใครมาเห็นก็คงอยากจะโยนมันลงทะเลให้ปลากินไปซะ
พอคุณพศรู้ว่าตอนนี้นาราอยู่ที่ไหน ก็กดปุ่มในมือที่ตัวเองเตรียมมือ ทันใดนั้นชายชุดดำที่ถูกฝึกมาอย่างดีก็เข้าล้อมวิษณุส์ไว้ทันที
สิบนาทีก่อนหน้า
“พศ นายคิดจะยกตำแหน่งประธานให้มันจริงหรอ?” ยชญ์ที่กำลังค้นหาตำแหน่งที่อยู่ของนาราถามออกมา
“ไม่มีทาง” คุณพศตอบแบบสั้นและกระชับ
“แล้วพี่สะใภ้ล่ะ…ไม่ช่วยแล้วหรอ?”
“จะเป็นไปได้ยังไง? นาราคือชีวิตของฉัน ตอนนี้วิษณุส์กำลังเดินไปที่ทางตัน ฉันเชื่อว่าไม่มีใครยอมช่วยมันหรอก คนที่จะยอมลงเรือลำเดียวกัมัน ก็มีแค่พิมมี่นั่นแหละ
