บทที่ 123 แต่งงานกับฉันเถอะนารา
เขาถึงรู้สึกสบายใจขึ้นมา เขาขวางแผนว่าจะอยู่ที่นี่ เพื่อจัดการเรื่องอื่นๆต่อกับนารา
พอจัดการเรียบร้อยแล้ว คุณพศก็อ้างว่าต้องอยู่ทำงานที่บริษัทดึก ก็เลยให้คนขับรถพานารากลับคฤหาสน์ไปก่อน
เพราะว่าเรื่องครั้งที่แล้วก็เกิดขึ้นที่คฤหาสน์แห่งนี้ พอนารามาที่นี่คนเดียว ก็เลยรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่นัก
แต่พอคิดว่าที่นี่ คือที่ๆเธอกับคุณพศผ่านความเป็นความตายมาด้วยกัน
เพราะฉะนั้นนาราเลยตัดสินใจแน่วแน่ที่จะพูดว่าเธอต้องการคฤหาสน์หลังนี้ เพราะว่าเธอไม่รู้ว่า ตัวเองจะได้อยู่ที่นี่อีกนานแค่ไหน มันทำให้เธอหวนรำลึกถึงความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับคุณพศ
เพราะฉะนั้นเธอเลยรักคฤหาสน์หลังนี้มาก
“เชิญคุณหญิงก่อนเลยคัรบ เดี๋ยวคุณชายก็กลับมาแล้ว” ลุงบีมที่ยืนอยู่ข้างๆเห็นว่านาราเอาแต่ยืนเหม่ออยู่ตรงหน้าประตูคฤหาสน์
เขาก้มหัวทำความเคารพเธอ แล้วก็ยืนพูดอยู่ข้างๆเธอ
“ค่ะ” พอได้ยินลุงบีมพูดดังนั้น นาราก็หันหน้ามายิ้มให้เขา
แล้วก็เดินเข้าประตูคฤหาสน์ไป
ลุงบีมพานารามายังห้องที่พวกเขาเจอระเบิด
บางทีสิ่งที่คุณพศเคยกังวลอาจจะถูกต้อง เขาบอกว่าเพราะว่าพวกเขาเคยเจอเรื่องไม่ดีในห้องนี้ เธอน่าจะรู้สึกกลัว
ตอนแรกนาราก็ไม่เชื่อ แต่พอเธอเดินมาถึงหน้าห้องนั้น เธอถึงได้รู้ตัวว่าเธอรู้สึกกลัวขึ้นมาจริงๆ
ภาพของเหตุการณ์ระเบิดในวันนั้นโผล่ขึ้นมาในหัวของเธอทันที
ตอนนั้นเธอรู้สึกกลัวมาก กลัวว่าระเบิดลูกนั้นจะเอาชีวิตของคุณพศไป
ถ้าเกิดว่าคุณพศอยู่ต่อหน้าเธอตอนนี้ล่ะก็ เธอคงจะทนไม่ไหว แล้วคว้าเขามากอดแน่นๆแน่นอน
“คุณผู้หญิง คุณชายบอกว่าให้คุณรอท่านที่นี่ เดี๋ยวท่านก็มาถึงแล้วครับ” พอเห็นว่านารายืนอยู่ตรงนั้น ไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ แต่ใบหน้าของเธอกลายเป็นซีดเซียว
ลุงบีมก็สีหน้าไม่ปกติเท่าไหร่นัก เขาดูเป็นห่วงเธอมาก
ได้แต่ก้มหน้าก้มตา แล้วพูดตามคำสั่งของคุณพศ
“ค่ะ ลุงบีมไปทำธุระต่อเถอะค่ะ เดี๋ยวฉันอยู่ที่นี่คนเดียวได้” พอได้ยินลุงบีมพูดดังนั้น นาราก็ได้แต่พยักหน้า
แล้วก็มองหลังของลุงบีมเดินจากไป ตอนเขาจากไปดูเหมือนว่าเขาจะค่อนข้างรีบร้อน
นาราเลยคิดว่า : “ บางทีลุงบีมอาจจะเคยโดนทำร้ายที่นี่เหมือนกัน ก็เลยรู้สึกกลัว”
พอคิดแบบนั้น เธอก็รู้สึกคิดถึงคุณพศมาก
ได้แต่ยืนหายใจเข้าลึกๆอยู่หน้าประตูห้องนั้น
หลังจากนั้นถึงยื่นมือไปเปิดประตูออก
“ปัง ปัง!” แต่ว่าทันทีที่เธอเปิดประตูออก เสียงประทัดก็ดังขึ้นสองที
นาราที่เมื่อกี้ก็รู้สึกกลัวแล้ว พอได้ยินเสียงนี้ก็ตกใจสุดขีด
ไม่เพียงแต่ใบหน้าที่ซีด แต่เธอยังเอามือปิดหูและร้องกรีด “กรีด…”
ในหัวตอนนั้นได้แต่คิดว่า คงจะเป็นไอ้ชั่ววิษณุส์เริ่มแผนการโจมตีชั่วๆอีกแล้วใช่มั้ย?
“พวกเราเองพี่สะใภ้น้อย ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องกลัว” ไม่คิดว่าการเซอร์ไพรส์ของพวกเขา จะทำให้นารากลัวจนถึงขนาดนี้
พอเห็นว่าเธอลงไปนั่งยองกับพื้น และกลัวจนตัวสั่น
ยชญ์ที่ยืนถือประทัดอยู่ข้างๆก็รีบเอ่ยปากออกมา
พอพูดจบก็หันไปมองคุณพศที่นั่งอยู่บนวีลแชร์ตรงกลางห้อง
พอเห็นว่าเขาดูปวดใจ ยชญ์ก็คิดแค่อย่างเดียว : ซวยแล้ว ซวยแล้ว พศจะโกรธมั้ยเนี่ย?
คุณพศที่ต่อต้านการเซอร์ไพรส์ของพวกยชญ์มาตั้งแต่แรก
พอเห็นว่าเสียงประทัดทำให้นารากลัวจนเป็นแบบนั้นแล้ว เขาก็ขมวดคิ้ว และเข็นวีลแชร์ไปตรงหน้านาราอย่างเร็วที่สุด
แล้วก็จับแขนของเธอไว้ แล้วก็ดึงเธอมากอดไว้ที่อก
แล้วก็ตบที่หลังของเธอเบาๆ แล้วก็ูดปลอบใจเธอด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนว่า “โอเคแล้ว ไม่มีอะไรแล้ว ไม่ต้องกลัว ฉันอยู่ตรงนี้”
เพราะว่ากลัวมาก นาราจึงสั่นไปทั้งตัว
เหงื่อก็ออกไปทั่วทั้งร่างกาย จนตอนนี้เสื้อผ้าของเธอเกือบจะเปียกชุ่มไปหมด
แต่ว่าทันทีที่เธอได้ยินเสียงของคุณพศ
นาราที่กำลังขวัญหนีดีฝ่ออยู่นั้นก็เงยหน้าขึ้นมามองหน้าเขา พร้อมกับพูดด้วยสายตาแดงก่ำว่า “นายไม่ได้ยังอยู่ที่บริษัทอยู่หรอกหรอ? ทำไมถึงมาอยู่ในห้องนี้ได้?”
แล้วก็เสียงเมื่อกี้นี้ ไม่ใช่เสียงปืนหรอกหรอ?
นาราที่รู้สึกประหลาดใจก็หันหน้าไปมอง
แต่ว่าเธอกลับเห็นยชญ์กับเด่นภูมิยืนอยู่ตรงหน้าประตูพร้อมกับประทัดในมือ
เธอถึงได้รู้ตัวว่า เสียงเมื่อกี้คืออะไร
เพราะฉะนั้นหน้าของเธอเลยแดงขึ้นมาด้วยความอาย
เมื่อกี้เธอกรีดดังมาก คุณพศและพวกเขาก็ได้ยินกันหมดแล้ว เดี๋ยวพวกเขาต้องหัวเราะเยาะเธอแน่ๆ
“ฉันกลับมานานแล้ว เพราะว่าอยากจะมาเซอร์ไพรส์เธอซักหน่อย ก็เลยให้ลุงบีมบอกว่าฉันยังอยู่ที่บริษัท” พอเห็นใบหน้าที่ซีดเซียวของนารา คุณพศก็รู้สึกปวดใจ
ตอนแรกที่เขากำลังคุยถึงแผนการกับยชญ์อยู่นั้น ยชญ์ก็เสนอแผนการนี้ขึ้นมา
ถ้าเกิดรู้ว่าแผนของยชญ์จะทำให้นารากลัวขนาดนี้
เขาคงไม่ยอมร่วมมือด้วย แล้วมาซ่อนในห้องนี้หรอก
“เซอร์ไพรส์? เซอร์ไพรส์อะไรกัน?” พอได้ยินคุณพศพูดแบบนั้น นาราก็ถามออกมา
เธอจำได้ว่าช่วงนี้ก็ไม่ได้มีเรื่องราวอะไรพิเศษเกิดขึ้นนี่นา แล้วทำไมต้องเฉลิมฉลองอะไรกันด้วยล่ะ?
“ก็คือ…” พอเห็นว่านาราไม่ได้ตกใจกลัวแล้ว คุณพศก็ยื่นมือไปเอาผมที่ยุ่งเหยิงทัดหูให้เธอ
ตอนที่เขายิ้มแล้วกำลังจะพูดกับเธอนั้น ยชญ์ที่ยืนอยู่ข้างๆก็รีบขัดออกมา
“อย่านะพศ ถ้านายพูดออกมาแบบนี้มันดูแข็งทื่อมากเลย ลืมที่ฉันบอกนายไปแล้วหรอ?”
คุณพศไม่สนใจยชญ์กับเด่นภูมิอีกต่อไป เขาไม่อยากให้ผู้หญิงของเขาต้องเป็นกังวลไปมากกว่านี้
เขาหยิบเอกสารแผ่นนึงออกมาจากกระเป๋าเสื้อ มันคือใบเอกสารการหย่าของเขากับพิมมี่
“นารา ฉันหย่ากับพิมมี่เรียบร้อยแล้ว เมื่อวานได้เอกสารมาแล้ว”
นารามองเอกสารในมือของชายวัยกลางคน เธอหยิบกระดาษแผ่นนั้นมาดู พอเห็นคำว่าเอกสารการหย่า ใจเธอก็เต้นแรงขึ้นมา
เขาหย่าแล้ว เขาหย่ากับพิมมี่แล้วจริงๆ!
หลังจากนั้นคุณพศก็หยิบกล่องสีแดงออกมา แล้วค่อยๆเปิดออก ด้านในเป็นแหวนเพชรวงโต
สมองของนารายังไม่กลับมาจากเรื่องหย่า พอเห็นว่าผู้ชายตรงหน้าหยิบแหวนออกมา ดวงตาเธอร้อนผ่าวเหมือนอยู่ในกองไฟ เธอแข็งทื่อไม่ขยับไปไหน
เขาพูดเสียงเบาออกมาจากริมฝีากที่เซ็กซี่ของเขา “แต่งงานกับฉันเถอะนะ นารา!
เสียงเขาเบามาก แต่ว่ามันกลับดังก้องอยู่ในหัวของนารา!
เขาขอเธอแต่งงานงั้นหรอ?
นี่มันไม่ใช่ฝัน ถึงแม้ว่าเธอกับเขาจะทำเรื่องที่คนเป็นสามีภรรยาทำมาจนนับไม่ถ้วน แต่ว่านั่นมันก็เป็นแบบไม่มีสถานะ แต่ว่าตอนนี้เขาหย่าแล้ว แล้วเขาก็กำลังขอเธอแต่งงาน!
เขารักเธอจริงๆ! น้ำตาเธอคลอเบ้า เธอยังไม่ทันจะตอบตกลง ได้แต่มองผู้ชายข้างหน้าที่ไม่ยอมอดทนและกำลังสวมแหวนเข้าที่นิ้วนางของเธอ
“…….” เธอยังไม่ได้ตกลงเลยเข้าใจมั้ย?
