บทที่132 เขาคือพระเจ้าแห่งเมืองธิตกลอย่างแท้จริง
ทางฝั่งคลับเฮาส์ ณัจยาเชิดริมฝีปากขึ้น เธอสวมชุดสีดำรัดรูปขับเน้นรูปร่างได้อย่างดี
ในตอนนั้น หลังจากที่คณพศขาหัก เธอก็อยู่ข้างกายเขาที่ไร้ซึ่งหนทาง จากนั้นเขาก็ไปฝรั่งเศส ในตอนนั้นพ่อแม่ของเธอให้เธอเลิกยุ่งกับคนพิการคนนั้น โดยที่เธอไม่เต็มใจ
ในวันนี้เขาเป็นถึงประธานของบริษัทตระกูลปัญญาพนต์แล้ว ตอนที่เธอเห็นรูปเขาที่นั่งอยู่บนรถเข็น หัวใจเธอเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง
นั่นมันผู้ชายของเธอนะ!
เธอกลับบ้านเพื่อทำความเข้าใจกับสถานการณ์ทันที และรู้ว่าเขาให้พิมมี่มาเป็นภรรยาก็เพื่อแก้แค้น แต่ช่วงเวลาก่อนหน้านั้น เรื่องของพิมมี่กับวิษณุส์ก็ทำให้เกิดข่าวอื้อฉาวโจษจันไปทั้งเมือง
ในที่สุดเธอก็เห็นเขายืนขึ้นได้แล้ว เขาไม่ได้พิการอีกต่อไป ความหล่อเหลาของเขาราวกับพระเจ้าสรรค์สร้าง เขาเหมือนดั่งเจ้าชายผู้โศกเศร้าที่ตกลงมาจากท้องฟ้า
แม้ว่าจะเย็นชา แต่กลับมีเสน่ห์เหลือร้าย เธอจะต้องเอาตัวชายคนนี้กลับให้ได้
วันคืนเหล่านั้นความรู้สึกชอบพอที่พวกเขาเคยมีให้กัน เขาเคยรักเธอมาก่อนจริงๆ ภาพเหมือนของเธอที่เขาวาด สองคนมักจะคุยถึงเรื่องนี้ด้วยกันบ่อยๆ ตั้งแต่ที่ขาของเขาถูกทุบ ทุกสิ่งทุกอย่างก็เปลี่ยนไป….
ตอนนี้ในที่สุดเธอก็เข้าใจเหตุที่เขาหย่ากับพิมมี่แล้วอยู่กับน้องสาวของพิมมี่ ยัยตัวสำรองคนนั้น
ผู้ชายคนนั้นเป็นของเธอ เธอจะทำทุกอย่างเพื่อเอากลับมา ไม่ว่าจะเป็นพิมมี่หรือตัวสำรองนั่น!
เรื่องเริ่มจะง่ายขึ้นมาไม่น้อยแล้ว เธอรู้ว่าพิมมี่ยังไม่หมดหวัง ก็คิดได้ว่าจะร่วมมือกับพิมมี่ดู ผู้หญิงโง่คนนี้จะต้องตอบตกลงแน่
อีกด้านหนึ่ง พิมมี่หลังจากรับสายจากณัจยาก็ดีใจจนกระโดดโลดเต้น เก็บกดอารมณ์ไม่ดีมาตั้งหลายวัน ในที่สุดณัจยาก็ออกมาทำให้มันหายไป
นารา ฉันจะต้องชนะเธอ แน่นอน!
สองทุ่ม
พิมมี่มาถึงร้านกาแฟอย่างรวดเร็ว เธอหันมองซ้ายมองขวาอย่างลนลาน กลัวว่าจะคลาดกับณัจยา
ขณะเธอกำลังหันกลับไป รู้สึกเหมือนมีคนตบที่ไหล่เธอเบาๆ เมื่อหันไปมอง หญิงสาวในชุดสีดำกำลังยืนอยู่ตรงหน้าเธอ มองเธอพลางหัวเราะเล็กน้อย
ใบหน้าของหญิงสาวคนนั้นดูมีความเป็นผู้ใหญ่และนอบน้อม อายไลน์เนอร์เส้นบางคมกริบ ใบหน้าตกแต่งอย่างปรานีต ผมสั้นทะมัดทะแมง ไม่ถึงกับดูดีมาก แต่ก็สบายตาและดูกระฉับกระเฉง
” คุณพิมมี่ แว้บเดียวฉันก็เห็นคุณแล้วค่ะ ” หญิงสาวตรงหน้ายิ้มพลางยื่นมือให้กับเธอ
” เอ่อ… ฉัน สะ…สวัสดีค่ะ ”
พิมมี่ตอบอย่างติดๆ ขัดๆ
หลังจากทั้งสองคนนั่งลงบนที่นั่ง ณัจยาก็เริ่มพูดขึ้น
” บอกว่าคุณแต่งงานกับคณพศ จากนั้นก็หย่ากัน ตอนนี้เขากับน้องสาวของก็อยู่ด้วยกัน ” ณัจยาเปิดประเด็นตรงๆ
” ตอนนี้คณพศเป็นยังไงบ้าง? หรือบางทีเขา… กับน้องสาวคุณจะรักกันมาก? ” ณัจยาถามลองเชิง
” อ๋อ ไม่หรอกค่ะ จริงๆ แล้วคณพศไม่ได้ชอบยัย… น้องสาวของฉัน เพราะน้องสาวฉันไปให้ท่าเขา ฉันคิดว่าคณพศก็คงจะไม่มีทางเลือก ถึงยังไงคนอย่างน้องสาวฉันก็เทียบคุณไม่ได้หรอกค่ะ ” พิมมี่กลัวหญิงสาวจรงหน้าจะโกรธจึงจงใจพูดออกไปแบบนั้น
เท่าที่ดูผู้หญิงตรงหน้าคงอยากจะผูกสัมพันธ์กับคณพศ
พวกเธอยังไม่คุ้นเคยกันนัก พิมมี่จะต้องสร้างความประทับใจให้เธออยู่แล้ว
” โอ้ะ? งั้นเหรอคะ? ตามสถานการณ์ที่ฉันเข้าใจ มันไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ ” แม้ณัจยาจะยิ้มไปด้วยขณะพูด แต่พิมมี่ก็รู้สึกเย็นวาบขึ้นมา
” ไม่หรอกค่ะ ๆ คนนอกคงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันเป็นพี่สาวของหล่อนรู้ดีที่สุด หลายวันก่อนนารายังโมโหเพราะเรื่องที่คณพศหลอกเธออยู่เลย คณพศไม่ไว้หน้าเธอสักนิด ในความเห็นฉันนะคะ พวกเขาสองคนใกล้จะจบกันแล้วล่ะ ”
” แต่ไหนแต่ไรคณพศหลอกคนอื่นได้ แต่เขาไม่เคยหลอกฉัน ” แววตาของณัจยามืดหม่นลง คิดอย่างลับๆ ในใจ
ตอนนี้คณพศเป็นดั่งพระเจ้าของทั้งเมืองธิตกล ในตอนนั้นล้วนเรียกเขาว่าเทพบุตรรถเข็น แต่ตอนนี้เขาทิ้งรถเข็นไปแล้ว เขาได้กลายเป็นพระเจ้าแห่งเมืองธิตกลอย่างแท้จริงแล้ว
ณัจยายังมีข้อกังขากับคำพูดของพิมมี่อยู่
ผู้หญิงตรงหน้านี้ ใช้ประโยชน์ได้ จะเชื่อใจทั้งหมดไม่ได้
และแล้วณัจยาก็ยิ้มออกมา
” อ๋อ อย่างนี้เอง งั้นคุณจะช่วยทำให้ฉันได้เจอกับคณพศหน่อยได้ไหมคะ ฉันอยากเจอเขา ”
” ได้! ได้สิ! ” นั่นคือสิ่งที่พิมมี่ต้องการ
” งั้นพรุ่งนี้เลย คุณไปที่บริษัทของพวกเขา ทุกวัน9โมงเช้าเขาจะผ่านไปทางลิฟต์ชั้นสาม คุณก็แกล้งทำเป็นออกจากลิฟต์… ”
พิมมี่ที่ยังมีอะไรอยากพูดอยู่อีกถูกตัดบทโดยณัจยา
” พอแล้วล่ะค่ะ เรื่องหลังจากนั้น ฉันจัดการเองได้ วันนี้ขอบคุณมาก จะติดต่อไปภายหลังนะคะ ”
แล้วณัจยาก็ส่งรอยยิ้มการค้าให้เธอ ปลอมมาก แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอแสดงได้ดีมาก
พิมมี่เห็นว่าณัจยาต้องการจะติดต่อกับคณพศผ่านเธอ แววตาของเธอก็เผยก็พลันเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา!
เช้าวันต่อมา ณัจยาสวมชุดอย่างสวยงาม แต่งหน้าแต้มสี เตรียมตัวเรียบร้อย ในที่สุดก็ได้เวลาออกไป
เมื่อถึงเก้านาฬิกาเธอแสร้งทำเป็นมาติดต่อธุรกิจ ประตูลิฟต์ที่เขาต้องผ่านอยู่ทุกวัน หลังแน่ใจว่าคณพศเห็นเธอแล้ว ก็หันจากไป
คณพศที่กำลังเตรียมจะไปสนามฝึกซ้อมเพื่อสอนขับรถให้ภรรยาที่รักของเขา พลันเห็นแผ่นหลังที่คุ้นเคย
ณัจยา? ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ !
ผู้หญิงคนนี้ที่ปรากฏตัวตรงหน้าคณพศ เรียกความทรงจำเมื่อนานมาแล้วของเขากลับมา…..
ในตอนนั้นที่อุบัติเหตุยังไม่เกิดขึ้น เขาและณัจยาก็เคยรักกันมาก่อน
ขณะคณพศกำลังเดินอยู่ในวิทยาเขต จู่ๆก็มีเด็กสาวปรากฏตัวขึ้นตรงหน้า เธอน่ารักมาก ใบหน้าแดงเรื่อด้วยความตื่นเต้น
” จะ..จดหมายให้นาย! ช่วยอ่านมันอย่างดีด้วยนะ ” พูดจบก็วิ่งหนีไป
” น่ารักจัง ” คณพศอมยิ้มก่อนเปิดซองจดหมาย มองเห็นจดหมายสีขาวล้วน ใจความโดยรวมแล้วคือ ฉันชอบคุณมานานแล้ว ถึงคุณไม่ได้ชอบฉันก็ไม่เป็นไร แต่ฉันก็จะชอบคุณเสมอ
คณพศถูกเด็กสาวปริศนาทำให้เขาขบขันเสียแล้ว
วันต่อมา คณพศรีบมาถึงประตูโรงเรียน รออยู่นาน ในที่สุดก็เห็นเด็กสาวเดินไปพลางกระโดดโลดเต้นมาเรียน เมื่อเด็กสาวคนนั้นเห็นเขาก็ชะงักไป จากนั้นก็หมุนตัวแล้ววิ่ง
คณพศไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ จึงเร่งฝีเท้าตามไป
” เฮ้! นี่ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ! สารภาพแล้วหนีมีที่ไหนกัน! ”
” ฉัน…ฉันกลัวว่านายจะปฏิเสธ…… ” แววตาของเด็กสาวตรงหน้าหมกคลุมด้วยหมอกมัว พูดไปพูดมาก็ร้องไห้ซะแล้ว
” เฮ้ยๆๆ อย่าร้องสิ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ”
” งั้นนายจะไม่คบกับฉันแล้วจะทำยังไง! ฉันคิดแล้วก็เศร้า แล้วยังจะไม่ให้ร้องอีก! ”
ผมยาวของเด็กสาวต้องแสงอาทิตย์ กระทบแสงเป็นประกาย
” งั้นฉันคบกับเธอแล้วกันดีไหม หลังจากนี้จะได้ไม่ต้องร้องแล้ว ”
” อืม ”
” เอ้ะ? ”
” อะไรนะ? นายจะคบกับฉันจริงเหรอ! ”
เธอมองชายหนุ่มร่างสูงที่ส่องประกายตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อ เขาหล่อเหลาราวกับเจ้าชาย ทำเอาหัวใจของเธอเต้นระส่ำ
” ใช่ ”
” สวัสดี ฉันชื่อคณพศ ”
“ ณัจยาค่ะ ”
จากนั้น ทั้งสองก็ได้ใช้วันเวลาที่สวยงามร่วมกัน คณพศมองเธอเป็นแฟนสาวจริงๆ เข้าเรียนและกลับบ้านด้วยกันในทุกๆ วัน ในตอนนั้นสาวๆ ในโรงเรียนอิจฉาณัจยากันแทบคลั่ง….
