บทที่138 ว่าง่ายๆ คุณเป็นผู้หญิงของผม
เขาไม่เกรงกลัวชายหนุ่มตรงหน้าแม้แต่น้อย เขาเพียงแค่อยากให้คนที่เขารักมีความสุข นาราใจดีเกินไป ไม่เหมาะจะอยู่ข้างกายเขา และจะให้ไปพัวพันกับปัญหาในครอบครัวเขาไม่ได้
ได้ยินคำพูดของเขา คณพศหลับตา หลายวินาทีจากนั้น อยู่ๆ ก็ลืมตาขึ้น แววตาคุกรุ่นด้วยโทสะ “ ไม่ว่าเธอจะมาเป็นภรรยาของฉันยังไง และไม่ว่าในอนาคตเธอจะต้องทุกข์ทรมานแค่ไหน มันก็ไม่เกี่ยวกับนาย! ความฝันของเธอฉันจะช่วยให้มันเป็นจริง ความสุขของเธอฉันก็จะให้เธอเอง ดูไปแล้วนายไปอเมริกาคงไม่ได้เรียนรู้อะไรเลยสินะ ฉันจะคุยกับคุณอา ให้นายไป MBK อยู่ที่นั่นจะได้เรียนรู้การเป็นคนมีเหตุผลขึ้นมาบ้าง” เขาก้มลงมองนารา
“ ที่รัก ดื่มเสร็จรึยัง? ดื่มเสร็จก็กลับบ้านกันเถอะ” พูดเสร็จก็จูงมือนาราออกจากร้านกาแฟ
เคนโด้สองกำปั้นกำแน่น คณพศ อย่าได้ใจนักเลย!
กลับถึงคฤหาสน์เจหงส์ คณพศไม่ปล่อยนาราออกจากมือ ลากเธอไปถึงห้องนอนชั้นสอง
เสียง ‘ ปัง! ’ ดังขึ้น เขาใช้ขาถีบเปิดประตูห้องและปิดมัน
กดนาราลงบนประตู ประทับจูบลงบนริมฝีปากของเด็กสาวดูดกลืนอย่างบ้าคลั่ง…
“ อื้อ….คณ…” นารายังไม่ทันตอบโต้ ก็ถูกชายหนุ่มประกบปาก ลมหายใจราวพายุ
เขาจูบอย่างดุดันราวกับจะกลืนเธอลงท้องเสียอย่างนั้น
เขากำลังคุยอะไรนิดหน่อยกับลูกค้าในร้านกาแฟนั้นอยู่พอดี ไม่นึกว่าตอนที่ออกมาจะเห็นเคนโด้จับมือเธออยู่ และเด็กสาวคนนี้ก็ไม่ได้ดึงกลับ ทั้งยังจ้องกันอย่างรักใคร่
ตอนนั้นเขาแทบอยากจะตัดมือเคนโด้ทิ้งไปซะ กล้าดียังไงมาชวนภรรยาของเขาหนีไป ครึ่งปีก่อนส่งหมอนั่นไปอเมริกา คิดไม่ถึงว่าจะแจ้นกลับมาซะแล้ว
คราวนี้ยังจะให้นาราหนีตามตัวเองไปอีก น่าโมโหชะมัด!
เขาระดมจูบราวกับพายุ นาราดิ้นรนอย่างไร้ทางสู้ รู้สึกได้ว่าเขาแปลกไปอย่างมาก
เขาอุ้มเธอขึ้นมา ร่างของนาราลอยคว้างกลางอากาศ
ก่อนที่เธอจะตอบสนองใดๆ ทั้งสองคนก็ทิ้งตัวลงบนเตียง
นาราเห็นความโกรธเกรี้ยวในแววตาของชายหนุ่ม “ คณพศ….คุณจะทำอะไร? ”
“ จะทำอะไร? ที่รัก ไม่ใช่บอกว่าจบกับเคนโด้แล้วหรอกเหรอ? ทำไมถึงกระหนุงกระหนิงกับเขาได้อยู่อีก? ถ้าวันนี้ไม่ใช่เพราะผมไปเห็นเข้า คุณก็จะหนีไปกับไอ้หมอนั่นแล้วใช่ไหม? ”
ดวงตาเบิกกว้างของเขาแดงก่ำ
“ …… ” นาราไร้ซึ่งคำจะพูด พอกันทีผู้ชายคนนี้ เธอเคยไปกระหนุงหระหนิงกับเคนโด้ตอนไหนกัน? เธอต่างหากที่เห็นเขากับณัจยากอดกัน
เด็กสาวมองชายหนุ่มกระชากเน็กไทอย่างดื้อรั้น ทันใดนั้นก็รู้สึกเย็นวาบขึ้นมา
“ ฉันไม่ได้กระหนุงกระหนิงกับเคนโด้สักหน่อย ใครบางคนต่างหากที่กอดกันกลมกับแม่สาวรักแรกน่ะ! ” นารายันตัวขึ้นมา มองคณพศอย่างเฉยเมย
เมื่อชายหนุ่มได้ยินดังนั้นก็ตะลึงไปเล็กน้อย นัยต์ตาดำนั้นฉายแววประชดประชัน “ คุณเห็นผมส่งณัจยากลับบ้านวันก่อนแล้ว ดังนั้นเลยใจเย็นไม่ได้ จงใจนัดกับเคนโด้เพื่อแก้แค้นงั้นสิ? ”
เขาค่อยๆ เดินเข้าหาเธอ เชยคางของเธอขึ้น มองใบหน้างามปรานีตนั้น ทันใดนั้นในใจก็ร้าวราน เธอคือผู้หญิงของเขา เขาไม่ยอมให้เธอหักหลังหรอก
นึกถึงคำพูดเมื่อครู่ของเคนโด้ เด็กสาวคนนี้จะแอบหนีไปรึเปล่า คิดถึงตรงนี้ เสียง’ ฟู่ ’ก็ดังขึ้น
เขาฉีกชุดของเธอออก นาราสะดุ้งโหยง เห็นชุดของตัวเองกลายเป็นชิ้นๆ ร่วงลงบนพื้น
“ คุณ…คุณจะทำอะไร?” เธอใช้สองมือกุมหน้าอกไว้แน่น ก่อนถอยกลับไปที่เตียง
ผู้ชายคนนี้บ้าไปแล้ว!
“ ทำอะไร? ก็ทำเธอไงล่ะ!” เขาไม่ปล่อยเธอหนีไปแน่
เขาคว้าข้อมือของเธอแล้วกระชากเข้ามา ร่างของเด็กสาวอยู่ในอ้อมของชายหนุ่ม
“ คณพศ….อย่ามั่วสิ ฉันไม่ได้กระหนุงกระหนิงอะไรกับเคนโด้ ฉันไม่ได้….อุ้บ”
คณพศก้มลงประกบจูบเธอ ขัดขวางสิ่งที่เธออยากจะพูด
ร่างสูงกดเธอไว้ จูบถี่รัวราวกับเม็ดฝนที่ร่วงลงมา เขาประทับรอยจูบบนร่างกายเธออย่างบ้าคลั่ง ให้เธอต้องเก็บสัญลักษณ์ของเขาไว้ตลอดไป
ในขณะที่เด็กสาวไม่ทันจะตั้งตัวเขาก็รุกเข้ามาอย่างหนักหน่วง……
นาราสูดหายใจด้วยความเจ็บ เธอกัดฟันพยายามจะไม่ส่งเสียง
คณพศมองเด็กสาวที่พยายามอดกลั้นจนใบหน้าซีดเผือด เขาจงใจขยับอย่างดุดันและลึกเข้าไปอีก แต่เด็กสาวคนนี้ให้ตายก็ไม่ยอมครางออกมา
ไม่นานหยดน้ำตาได้ไหลรินออกมาจากหางตาของนารา คณพศมองน้ำตาสองสายนั้น หัวใจพลันปวดร้าว!
เขาก้มลงจุมพิศลงบนหยาดน้ำตาของเธอ ขม….
ในใจของเขาเองก็ขมขื่น เขาสบถออกมา!
เขาจูบบนริมฝีปากเธอด้วยสัมผัสแผ่วเบา มือใหญ่ไล้โลมจุดเชื่อมต่อของทั้งสองอย่างอ่อนโยน อยู่ๆ นาราก็รู้สึกว่าชายหนุ่มเริ่มนุ่มนวลขึ้น
เธอหลับตาลง ปล่อยน้ำตาเอ่อล้นออกมามากยิ่งกว่าเดิม……
หนึ่งชั่วโมง คณพศถอนกายออกอย่างพึงพอใจ เขาอาบน้ำเสร็จแล้วออกมาจากห้องน้ำ เมื่อไม่เห็นเด็กสาวบนเตียงจึงตกใจอย่างมาก
ใส่เสื้อผ้าแล้วตามหาเธอทันที
” นาราล่ะ? ” เขาเห็นป้าอ้ายที่ห้องนั่งเล่น
” คุณนาราไม่ได้ลงมานะคะ คุณชาย สองวันมานี้คุณผู้หญิงอารมณ์ไม่ค่อยดีเหรอคะ เหมือนเธอไม่ค่อยกินอะไรเลย” ป้าอ้ายเอ่ยเสียงเบา
คณพศขมวดคิ้ว หันตัวขึ้นชั้นบนทันที ผลักประตูห้องเปิดออก
บนเตียงในห้องนั้นมีส่วนเล็กๆ ยื่นออกมาจากผ้าห่ม เด็กสาวซุกหน้ากับหมอน ผมยาวปรกบนดวงหน้าเล็กของเธอ
คณพศปัดปอยผมออกจากหน้าเธอเบาๆ เผยให้เห็นหยดน้ำตาที่ยังไม่แห้งดีบนใบหน้า หัวใจพลันเจ็บแปลบ
” ที่รัก ขอโทษนะ ผมจะช่วยคุณล้างตัว…. ”
นาราไม่ส่งเสียงอะไร คณพศเลิกผ้าห่มขึ้นก่อนค่อยๆ อุ้มเด็กสาวขึ้นมา
นาราไม่ได้ต่ต้าน เธอไม่คิดจะดิ้นรนแล้ว เพราะดิ้นไม่ไหว เธอหลับตาลง ปล่อยให้ชายหนุ่มอุ้มตัวเธอเข้าไปในห้องน้ำ
หลังอาบน้ำเสร็จ คณพศช่วยเช็ดตัวเธอให้แห้งแล้วพาไปที่เตียง เขาเอนตัวลงกอดเธอไว้แน่น ” นารา ไม่ต้องไปเจอกับเคนโด้อีก ว่าง่ายๆ หน่อย คุณคือผู้หญิงของผม ผมจะไม่ปล่อยให้คุณจากไปไหน ”
นาราหลับตา เธอได้ยินคำพูดของเขา หัวใจของเธอด้านชา
…
ตั้งแต่นั้นมานาราก็ไม่เคยออกจากคฤหาสน์เจหงส์อีก และเงียบขรึมยิ่งกว่าแต่ก่อน
ทุกครั้งที่เธอนั่งบนระเบียงมองดูพระอาทิตย์ค่อยๆ ลับขอบฟ้าไป หัวใจของเธอตกลงสู่ภวังค์
วันหยุดหน้าร้อนผ่านไปอย่างรวดเร็ว เคนโด้ถูกส่งไปอเมริกาอีกครั้ง และวิษณุส์ตั้งแต่ครั้งนั้นมา ก็สงบลงเยอะ เขาไม่ได้สร้างความวุ่นวายอะไรอีก
พิมมี่เองก็หายไปราวกับอากาศธาตุ ไม่มาเกาะแกะเธอเหมือนคนโรคจิตอีก
ส่วนณัจยาก็ยังส่งข้อความให้คณพศอยู่บ่อยๆ ในฐานะเพื่อน
แต่คณพศนั้นไม่แสดงท่าทีอะไรต่อเธอผู้เป็นรักเก่าที่ไม่อาจลืม
เพียงพริบตานาราและไลลาก็เปิดเทอมแล้ว
นาราลืมเรื่องที่เขาทำกับเธอคราวนั้นไปชั่วขณะ
ส่วนคณพศเหมือนว่าเขาจะรู้ตัวว่าครั้งนั้นตัวเองได้ทำร้ายนาราไป ทุกๆ วันเขารีบกลับมายังคฤหาศน์ เพียงเพื่อต้องการจะเห็นเธออยู่ที่บ้าน แค่นั้นเขาก็อุ่นใจ
วันนี้ บริษัทตระกูลปัญญาพนต์ครบรอบการก่อตั้ง20ปี โดยกษาปณ์ให้คณพศเป็นผู้ควบคุมงานฉลองใหญ่นี้
ในคืนนั้น เจ้าหน้าที่ระดับสูงและเหล่าเซเล็บคนดังของเมืองธิตกลทั้งหมดล้วนมาร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำที่บริษัทตระกูลปัญญาพนต์
หลังเสร็จสิ้นอาหารค่ำ ยังมีการแสดงยิ่งใหญ่และงานประกาศรางวัลอย่างอลังการ
ในตอนหกโมงเย็น คณพศได้โทรหานารา ” ที่รัก ตอนค่ำกลับมาเร็วหน่อยนะ มาร่วมงานฉลองกับผม ”
นาราชะงักไปเล็กน้อย ” คณพศ ฉันไม่อยากไป ” เธอไม่ยอมไปสถานที่แบบนั้นหรอก
