บทที่161 ไม่ได้ทำนานแค่ไหนแล้ว
เธอคิดถึงรสสัมผัสของเขามากจริงๆ คณพศยิ่งแกล้งทำไม่สนใจ
เขาเพลิดเพลินกับความหอมหวานตรงหน้า ความต้องการยิ่งทวีมากขึ้น มากขึ้น
นาราที่ถูกจูบจนแทบขาดใจดิ้นไม่หยุด แต่เมื่อเผชิญหน้ากับคณพศ ต้านไว้ได้ไม่ถึงครึ่ง กลับยิ่งถูกเขาค่อยๆ รุกไล่มากขึ้นเรื่อยๆ
คณพศเองก็ไม่อาจทนได้อีกต่อไป เขาไม่ได้สัมผัสเธอมานานมากแล้ว ในครั้งนี้ เขาต้องการเธอ! ต้องการจนแทบบ้า!
นารารู้สึกเย็นวาบที่หัวไหล่ ถึงได้รู้ตัวว่า ชุดกระโปรงยาวของเธอถูกเขาถกตั้งแต่ไหล่ลงไปแล้ว
เดิมทีนารานั้นบอบบางอยู่แล้ว คณพศจึงถอดชุดที่ขวางอยู่ทิ้งไปได้อย่างเบามือ
แววตาที่เปี่ยมล้นด้วยรักเอ่อชโลมร่างเล็ก ชั่วขณะนั้น ราวกับเลือดทั่วทั้งร่างของเขาเดือดระอุ เสียงโห่ร้องอื้ออึง กอดเธอไว้ จับเธอเอาไว้!
” คณพศ อย่าทำอย่างนี้! ” นารากอดไหล่ตัวเองถอยหลังไป ไหล่บางสั่นเทา ราวใบไม้ไหวยามต้องลม
เธอจะไม่ให้เขาได้แตะต้อง เพราะเขาเคยสัมผัสณัจยามาก่อน!
” ไม่ต้องกลัว ที่รักของผม ผมสัญญา…..ผมจะรักคุณอย่างดี ” คณพศเสียงแหบพร่า ก่อนถอดเชิ้ตของตัวเองออก เข้าแนบชิดอย่างเร่งร้อน กดจูบอีกครั้งลงบนเด็กสาวที่ทำให้เขาแทบคลั่ง นี่คือภรรยาของเขา ของเขาตลอดไป!
” คณพศ อย่านะ! ” นาราส่ายหัวอย่างไร้หนทาง ” นายไสหัวไปซะที! ” เขาโสมมเกินไปแล้ว!
คำพูดนั้นเหมือนเหยียบกับระเบิดในความคิดของคณพศ ใบหน้าของเขาเย็นชาขึ้นมาทันที อากาศรอบๆ เย็นยะเยือก
” ไสหัวไป? ที่รัก รู้ไหมว่าเราไม่ได้ทำมานานแค่ไหนแล้ว? ผมทำอย่างนั้นทุกวันก็เพราะว่ารักคุณ เลือดทุกหยดของผมรักคุณ ต้องการคุณ! คุณจะให้ผมไสหัวไปไหน? ”
มือใหญ่จับเอวบางของเธอไว้แน่นอย่างบังคับเล็กน้อย
เมื่อเห็นท่าทางรังเกียจเด็กสาวที่เขารัก หัวใจของเขาราวจมดิ่งลงทะเลลึก
เขาผลักร่างบางของนาราลงบนเตียงกว้างอย่างกราดเกรี้ยว
เตียงสั่นสะท้าน คณพศโถมลงไป จุมพิศที่ประทับบนร่างของเด็กสาวไม่อ่อนโยนอีกต่อไป มันคือการแก้แค้น!
เด็กสาวของเขาจะเกลียดเขาขนาดนี้เหรอ เขาไม่อนุญาต เธอต้องสำนึกได้ว่าเขาคือผู้ชายของเธอ!
นาราไม่สามารถสลัดตัวออกจากอ้อมกอดของเขาได้ มุมปากซึมรสเลือดอ่อนๆ
ในที่สุดก็หยุดดิ้น ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดบนร่าง….ราวกับค่อยๆ ฆ่าเธอให้ตายช้าๆ
คณพศครอบครองเธออย่างรุนแรง สัมผัสหนักหน่วงแทบทำให้เด็กสาวหมดสติ…..
ขืนใจเธอ……
ซ้ำแล้วซ้ำเล่า……
จนเมื่อคณพศระบายความโมโหโกรธาไปจนหมด เด็กสาวใต้ร่างนั้นก็สลบไปแล้ว
มองเด็กสาวที่ราวกับใบไม้ปลิวว่อนตามสายลมที่นอนอยู่ใต้ร่างของตัวเอง พลันหัวใจของคณพศก็ปวดร้าว…..
ทำไมพวกเขาถึงมาอยู่ในจุดนี้ได้ เขารักเธอด้วยใจจริง นารา ทำไมถึงทำกับเขาแบบนี้
เธอยังจะหนีไปกับคนอังกฤษนั่นอีก!
แววตาหม่นมัวของคณพศหรี่ลงทันที แต่เจ้าผีฝรั่งลั่วอะไรนั่น ไอ้คนไม่รู้หัวนอนปลายเท้า ถึงกับคิดจะลักพาตัวภรรยาของเขา บัดซบ!
ใครก็แย่งนาราไปจากข้างกายเขาไม่ได้ทั้งนั้น ไม่ว่าใครก็ตาม!
คณพศลุกขึ้นจากเตียงอย่างระมัดระวัง อุ้มเด็กสาวที่หมดสติไปเข้าห้องน้ำเพื่อล้างตัวให้สะอาด เมื่อเห็นร่องรอยบนร่างกายของเธอ ในใจเจ็บปวดรวดร้าว เขาไม่ควรทำกับเธอแบบนั้น แต่เขาก็ไม่อาจยับยั้งได้สักที
เขารีบสวมชุดนอนให้เธอ วางเธอลงบนเตียง ก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินออกไปด้วยสีหน้าเย็นชา
เขาเดินเอื่อยๆ ลงไปยังชั้นล่าง ตะโกนเรียกลุงบีม สั่งกำชับไว้ ” เฝ้านาราไว้ให้ดี ไม่อนุญาตให้ไปไหนทั้งนั้น! ”
” เอ่อ…… ” เวลานั้นลุงบีมไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร อยู่ดีๆ ทำไมจู่ๆ ถึงให้เฝ้าคุณนาราไว้ล่ะ?
” เฝ้าเธอไว้ ถ้าหากเธอหายไป ผมจะเอาผิดคุณ! ” น้ำเสียงเลือดเย็นของคณพศทำเอาลุงบีมสั่นสะท้าน!
” ถ้าคุณนาราไปเรียนล่ะครับ? ” คงไม่ให้เธอไปเรียนไม่ได้ล่ะนะ
” ไม่ต้องเรียนแล้ว! ” ยังจะเรียนอะไรอีก แค่นี้ก็จะถูกชายอังกฤษอุ้มไปอยู้แล้ว!
” ……. ” ลุงบีมหมดคำพูด ไม่ได้เรียนคุณนาราคงไม่มีความสุข
คณพศเดินออกจากคฤหาสน์แล้วขับรถออกไป ขณะนั้นก็เวลาสามทุ่มพอดี
ปู่ชงคลับ
เด่นภูมิรออยู่นานแล้ว ถึงได้เห็นชายหนุ่มที่มัวเอ้อระเหยจนมาสาย
เขาเอนกายพิงกับโซฟา ” บอกให้นะคณพศ คืนนี้นายคงไม่ต้องดื่ม ฉันจะบอกข่าวร้ายให้ฟัง ”
” พูดสิ! ” คณพศรินเหล้า ก่อนดื่มหมดรวดเดียว
เด่นภูมิมองคณพศที่อารมณ์ไม่ดีนัก กังวลนิดหน่อยว่าเขาจะควบคุมไม่ได้ แต่ก็พูดผลการตรวจสอบออกมา ” ก่อนที่นาราจะไปฝรั่งเศสคงจะคิดว่านายกับณัจยายังมีใจให้กัน จึงไปด้วยความรู้สึกด้านลบ หลังกลับมาญัจยาดูแลเธอ เดาว่าหล่อนคงให้เธอเห็นภาพอะไรไม่ดีเข้า ”
” วันนั้นนารากับชายชาวอังกฤษคนนั้นก็ได้พบกัน เท่าที่ฉันตรวจสอบมา ชายคนนั้นคือทายาทของตระกูลเคลลี่ ชื่อเคลลี่ลั่ว ฐานะภูมิหลังใหญ่โตมาก ที่ไม่น่าเชื่อยิ่งกว่านั้นคือ ตอนที่นาราอาศัยอยู่ที่อังกฤษเมื่อห้าปีก่อน เธอเคยช่วยชีวิตเคลลี่ลั่วตอนที่ยังเด็ก แถมเคลลี่ลั่วยังมอบหยกสัญลักษณ์ของตระกูลให้เธอ สัญญาจะแต่งงานกับเธอเมื่อโตขึ้น! ”
” ชีวิตน้องสะใภ้คงจะไม่ธรรมดาเลย เมื่อเคลลี่ลั่วตั้งตัวได้มั่นคงก็ตามหานารา คนอังกฤษมีความงมงายอยู่ว่า เมื่อให้สัญลักษณ์ของตระกูลกับผู้หญิงคนไหนไป คนคนนั้นก็เป็นภรรยาของเขาในชีวิตนี้! คณพศ แม่ของนาราอาจจะเป็นผู้มีอำนาจในอังกฤษก็ได้ ”
” ส่วนเคลลี่ลั่วนี่ก็ไม่เบาเหมือนกัน! น่ากลัวทีเดียวล่ะ ” เด่นภูมิพูดขณะวางข้อมูลฉบับหนึ่งตรงหน้าคณพศ
คณพศฟังคำพูดของเด่นภูมิ เลือดในตัวแล่นพล่าน ที่แท้เธอก็เกิดที่อังกฤษจริงๆ ถึงได้มีนัยต์ตาสีฟ้า เขารู้ว่าเธอไม่ธรรมดา เพราะบุรินทร์จะไปมีลูกสาวที่ทั้งฉลาดและสวยขนาดนี้ได้ยังไง
แต่ไม่นึกว่าเคลลี่ลั่วจะเป็นคู่หมั้นของเธอ! มิน่าล่ะ เธอถึงอยากจะเลิกกับเขา อยากจะจากไป!
ถึงแม้ว่าเคลลี่ลั่วจะยิ่งใหญ่ยังไง แล้วมันยังไงกันล่ะ เธอเป็นภรรยาของเขาไปแล้ว! หรือชายอังกฤษคนนี้คิดจะพาภรรยาของเขาหนีตามไปรึไง!
คณพศนึกถึงเรื่องที่เขาทำไปคืนนี้ ในใจก็ปวดร้าว
ภรรยาตัวน้อยของเขา ท่าทีที่เธอแสดงความรังเกียจต่อเขา เขาควรจะทำยังไงดี?
ที่แท้ณัจยาเคยไปหาเธอ มิน่าเธอถึงไม่แยแสเขา ณัจยาให้เธอดูอะไรกัน? เขากับณัจยามันเรื่องที่ผ่านไปแล้ว เดิมทีไม่มีอะไรต้องเอ่ยถึง!
ค่ำคืนดึงถึงตีสอง คณพศจึงกลับบ้าน เขาผลักประตูห้องนอน เด็กสาวบนเตียงยังคงอยู่ในสภาพตอนที่เขาออกไป
หัวใจเขาปวดแปลบ เขาเดินเข้าไปใกล้เธอ เห็นใบหน้าของเธอแดงเห่อราวกับไฟ!
เขารีบยื่นมือไปแตะตัวดูทันที เธอตัวร้อนจนน่าตกใจ
เสร็จกัน เธอมีไข้อีกแล้ว ให้ตายเถอะ! เขาไม่ควรทำอย่างนั้นกับเธอเลย!
เขารีบเร่งหาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนให้เธอ นาราตัวร้อนเหมือนไฟลวก เธอรู้สึกอย่างเลือนรางว่ามีใครบางคนกอดเธออยู่
” แม่คะ….. ” ราวกับกำลังอยู่ในทะเลทราย เธอเห็นแม่ แต่แม่ไม่สนใจเธอ
คณพศได้ยินเธอเรียกหาแม่ ในใจปวดจนแทบด้านชา
ที่รัก ขอโทษนะ ผมจะช่วยตามหาแม่ของคุณให้เจอให้ได้
