บทที่164 ที่รักเราไม่ได้ทำกันมานานแล้วนะ
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา คณพศและนาราอยู่กับอย่างสงบ ทั้งสองไม่มีความขัดแย้งใดๆ นาราไปเรียนตอนเช้า เลิกเรียนตอนเย็นหลังทบทวนบทเรียนและเข้านอนคณพศถึงกลับมา
แต่เมื่อเขากลับมาเห็นเธอหลับสนิทก็ไม่มีกะใจจะรบกวน
วันนี้หลังจากนาราทักทายกับไลลาแล้วก็เตรียมกลับไปทบทวนที่บ้าน เพราะอีกไม่กี่เดือนก็จะเรียนจบแล้ว
เพิ่งจะเดินออกมาจากประตูวิทยาลัยก็เห็นบูกัตติคันสีดำขลับจอดอยู่หน้าประตู
เธอเหลือบมองเล็กน้อยก่อนปลีกตัวออกจากด้านข้างของรถ เมื่อใกล้ถึงคฤหาสน์ รถคันนั้นก็ค่อยๆเข้ามาจอดอยู่ตรงหน้าเธอ
เคลลี่ลั่วเปิดประตูรถ มองเธออย่างตื่นเต้น ” หวาน ผมหาแม่ของคุณเจอแล้ว! ”
นารามองร่างสูงของชายหนุ่มที่เดินเข้ามาในแสงไฟอย่างตกใจ เขาบอกว่าเขาหาแม่ของเธอเจอแล้ว!
” คุณเคลลี่ คุณหาแม่ของฉันเจอแล้วจริงๆ เหรอคะ? เธออยู่ที่ไหนคะ? ” ถึงแม่จะไม่ชอบเธอ แต่ชีวิตหากได้พบเธอก็ไม่มีอะไรต้องเสียดายแล้ว
” อื้ม เธออยู่ที่อังกฤษ หวาน แม่ของคุณคิดถึงคุณมาก นานหลายปี เธอมีปัญหามากมายและจะอธิบายให้คุณเข้าใจ คุณไปอังกฤษกับผมเถอะ เธอกำลังรอคุณอยู่! ” เคลลี่ลั่วกุมมือเล็กของนาราเอาไว้
เขามองเด็กสาวตรงหน้าอย่างระมัดระวัง นี่เพิ่งจะอาทิตย์เดียว เธอผอมลงอีกแล้ว เธออยู่อย่างไม่มีความสุขเลย!
ตอนนั้นที่เขากอดเธอ มองดวงตาสีฟ้าของเธอ สาบานว่าชีวิตนี้จะต้องแต่งงานกับเธอ
เมื่อนาราได้ยินที่เขาพูดก็สั่นด้วยความตื่นเต้น เธอยังไม่ได้ตอบสนองที่มือทั้งสองถูกเคลลี่ลั่วจับเอาไว้แน่น
และฉากนั้นก็ถูกณัจยาที่ผ่านมาเห็นเข้าพอดี เธอหยิบมือถือขึ้นมาแล้วถ่ายรูปของนาราและเคลลี่ลั่วที่กำลังพลอดรักกันเก็บไว้ทันที
จากนั้นมุมปากก็ยกยิ้มเยาะ คณพศ นึกไม่ถึงว่าที่รักของนายจะสวมเขาเข้าให้ซะแล้ว!
” แม่ของฉัน….เธอสบายดีไหม? ทำไมเธอถึงไม่มาหาฉันล่ะ เธอไม่ชอบฉันงั้นเหรอคะ? ” นาราไม่มีแม่มาตั้งแต่เด็ก เมื่อได้ยินว่าเจอแม่แล้ว ก็ลืมเรื่องทุกอย่างไปจนหมด
” อื้ม เธอคิดถึงคุณมาก มันเกี่ยวข้องกับปัญหาในอังกฤษ เหตุผลที่เธอไม่มาหาคุณก็เพราะยังไม่ถึงเวลา หวาน คุณกลับไปกับผม ก็จะได้เจอแม่แล้ว ” เคลลี่ลั่วแทบอยากจะขึ้นเครื่องบินไปอังกฤษกับเธอเสียตอนนี้
นาราชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะก้มหน้าลง คณพศต้องไม่ให้เธอไปแน่ เธอรู้ว่าโลกยังอีกกว้าง ยังไงก็คงหนีไม่พ้นจากเงื้อมมือของเขา
ถึงเธอจะหนีไปได้ แต่หัวใจก็ถูกเขาแย่งไป และยังไงเขาก็ไม่สนว่าเธอจะรู้สึกยังไงอยู่แล้ว
” ฉัน…ฉันใกล้จะเรียนจบแล้ว รอให้จบก่อนแล้วฉันจะไปหาแม่ ” ตอนนั้นเธอจะสามารถออกไปจากเมืองธิตกลได้ คณพศก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่ให้เธอไป
” ได้สิ ผมจะรอ หวาน ไม่ว่านานแค่ไหนผมก็จะรอคุณ ” เคลลี่ลั่วมองเธอ ครุ่นคิด เขาอยากจะกอดเธอเหลือเกิน เธอผอมมาก มากจนน่าปวดใจ!
” หวาน คุณแต่งงานแล้วเหรอ? เขาดีกับคุณรึเปล่า? ” ดวงตาของเคลลี่ลั่ววาบประกายราวไฟลุกโชน
” ….ดี ” นาราพูดจบก็ก้มหน้างุด
” เธอไม่ได้มีความสุขนี่ หวาน ไปกับผมเถอะนะ คุณคือคู่หมั้นคนที่ผมมั่นหมายไว้เมื่อ15ปีก่อน ” เคลลี่ลั่วเอ่ยเสียงดัง ก่อนหยิบหยกชิ้นนั้นส่งให้กับนารา
” หวาน หยกชิ้นนี้เป็นพยาน คุณคือคู่หมั้นของผมเมื่อ15ปีก่อน เพียงแค่คุณตอบตกลงจะไปกับผม ผมสามารถพาคุณไปจากที่นี่ได้ ” เคลลี่ลั่วดึงแขนเธอไว้อีกครั้ง
นาราตกใจจนพูดไม่ออก เธอคือคู่หมั้นของเขา เป็นไปได้ยังไง? เธอไม่มีความทรงจำเมื่อ15ปีก่อนเลย เธอยังเด็ก จะไปเป็นคู่หมั้นของเขาได้ยังไงกัน
” คุณเคลลี่ ขอโทษนะคะ ฉันแต่งงานแล้ว สามีของฉันดีกับฉันมาก ขอบคุณที่ช่วยตามหาแม่ของฉันจนเจอ ส่วนหยกชิ้นนี้ ควรจะเป็นของคุณ ฉันคงเก็บสิ่งที่ไม่ใช่ของของฉันไว้ไม่ได้ ” เธอมองเคลลี่ลั่วเป็นเพียงเพื่อนวัยเด็กของเธอ ไม่ได้หวังจะใช้หยกชิ้นนี้เพื่อแต่งงานกับเขา
” ไม่ มันเป็นของคุณ 15ปีก่อนผมให้มันกับคุณ หวาน คุณคือเจ้าของหยกชิ้นนี้ ” พูดจบเขาก็เอาหยกให้กับนาราก่อนหมุนตัวขึ้นรถ
” ผมจะมาอีก หวาน ดูแลตัวเองด้วย ”
รถคันนั้นหายลับทันที นาราถือหยกไว้แล้วมองออกไปไกลอย่างสับสน
ณ คฤหาสน์
แสงไฟในห้องหนังสือมืดสลัว นาราอ่านหนังสือจบแล้ว นั่งหลับตาอยู่บนเก้าอี้
คุณแม่ มีกำลังทำเรื่องที่เป็นความลับอยู่ที่อังกฤษงั้นเหรอ? คืออะไรกันนะ?
ทันใดนั้นเธอก็คิดขึ้นได้ บุรินทร์ต้องรู้เรื่องนี้แน่
แม่ฝากเธอไว้กับบุรินทร์ บุรินทร์จะต้องรู้เรื่องราวระหว่างนี้แน่
ในตอนที่คณพศกลับมา นาราก็หลับอยู่บนเก้าอี้ไปแล้ว
คณพศที่ไม่เห็นใครอยู่ในห้องนอนก็ตื่นตระหนกเล็กน้อย เขารีบผลักประตูห้องหนังสือออกทันที จึงเห็นเด็กสาวตัวน้อยที่หลับไปราวกับลูกแมวบนเก้าอี้
เขาเดินเข้าไปแล้วก้มลงช้อนเอวเธออุ้มขึ้นมา ตัวเธอเย็นมาก เขาหงุดหงิดนิดหน่อย เด็กคนนี้นี่ชอบทำให้คนอื่นเป็นห่วงจริงๆ นอนอยู่บนเก้าอี้จนดึกดื่นป่านนี้
นาราที่อยู่ในความฝันถูกโอบไว้ด้วยอ้อมกอดอันอบอุ่น ” แม่คะ…. ” เธอเรียกแม่ออกมาคำหนึ่งแล้วยิ้มบางๆ
คณพศอุ้มเธอเดินไปที่ห้องนอนด้วยใจปวดร้าว แล้ววางเธอลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล
นารา ผมจะช่วยคุณตามหาแม่เอง
เขาหยิบชุดนอนเดินเข้าไปในห้องน้ำ เมื่อออกมาหลังอาบน้ำเสร็จ เขาเลิกผ้าห่มก่อนซุกตัวลงไป
เขารั้งร่างเด็กสาวมากอดไว้แน่น จูบลงบนกลิ่นหอมที่คุ้นเคยบนร่างของเธอ แล้วเลือดในกายก็เริ่มพลลุ่งพล่าน
ไม่ได้ต้องการเธอมานานมากแล้ว ตั้งแต่ครั้งนั้นเขาก็ไม่กล้าทำให้เธอรู้สึกแย่อีก ตอนนี้เขาต้องอดทนอย่างทรมาน ทุกคืนที่เขากอดเด็กสาวที่หลับไหล แต่กลับทำอย่างที่ต้องการไม่ได้
มันคือความทรมานของผู้ชายที่ละเว้นไปนานจริงๆ
เขาจูบลงบนเปลือกตาของเธออย่างระมัดระวัง ขนตายาวของเธอไล้มุมปากของเขา จั้กจี้หัวใจเขาไม่เบา
ด้วยกลัวว่าจะปลุกเธอตื่น เขาไม่กล้าออกแรงได้แต่สูดหายใจลึกๆ กักเกี่ยวกลิ่นหอมของเธอ
เขาจูบที่แก้มของเธอ ไปจนถึงริมฝีปาก
ลมหายใจของเด็กสาวเป่ารดจมูกของเขา เมื่อมองริมฝีปากอิ่มของเธอ เขาไม่อาจทนได้อีกต่อไป ก่อนเข้าครอบครองมันเข้าไปขณะหายใจแรง
นารารู้สึกเจ็บเล็กน้อย ส่งเสียง ” อืม ” ออกมา มือสองข้างปัดป่ายสะเปะสะปะ
คณพศเกร็งตัว ประทับจูบลงไปอีกครั้ง ” ที่รัก ให้โบนัสผมหน่อยเถอะนะ ผมต้องการคุณ….. ”
น้ำเสียงของเขาแหบพร่า เด็กสาวใต้ร่างเริ่มมีการต่อต้าน
เขาจับนาราพลิกตัว ถอดชุดนอนเธอออกอย่างรวดเร็ว พรมจูบลงบนริมฝีปากของเธอ
นารารู้สึกว่าร่างกายถูกทับจนหายใจไม่ออก
เธอลืมตาขึ้นอย่างตกใจ เห็นชายหนุ่มที่กำลังทำรุ่มร่ามกับตัวเธอ
เธอรีบผลักเขาออก ” คณพศ….. ”
” ที่รัก ผมต้องการคุณ เราไม่ได้ทำกันมานานมากแล้วนะ ” คณพศแยกขาทั้งสองของเธอออกทันที
นารานึกถึงภาพของเขากับณัจยาอีกครั้ง และที่เขารุนแรงกับเธอ
จึงผลักของออกแรงขึน ” คณพศ ฉันไม่ต้องการ…. ”
คณพศเลื่อนสายตามองท่าทีขัดขืนของเด็กสาว เขาโกรธเกรี้ยวราวเปลิวเพลิงเผาไหม้ เธอไม่ต้องการเขา เธอไม่ต้องการเขา!
ขณะนั้นมือถือที่วางอยู่บนหัวเตียงก็สว่างวาบ มันเป็นของคณพศ
เขาหยิบมันขึ้นมาเปิดดู ภาพที่เคลลี่ลั่วและนาราจับมือจ้องตากันอย่างมีความหมายปรากฏสู่สายตาของคณพศ
