บทที่166 ย้ายกลับไปเกาะฟ้า
คณพศแทบเป็นลม ขณะสมองยังไม่ทันประมวลผลก็เห็นคุณหมอที่เข็นนาราออกมา
ชายหนุ่มเดินเข้าไปทันที มองใบหน้าซีดเซียวของเด็กสาวที่นอนอยู่บนเตียง เขารีบเดินไป
สามเดือนคงไม่ได้ทำ แต่ถึงเมื่อคืนเขาจะทำไปทั้งคืนก็เถอะ แถมตัวเองยังใส่ไม่ยั้งอย่างดุเดือดอีกต่างหาก
ห้องพักผู้ป่วย คณพศจับมือเล็กของนาราเอาไว้แน่นจนเหงื่อชุ่ม
ที่รัก เรามีลูกกันแล้วล่ะ ฮะๆๆๆ …..นี่คือของขวัญที่ดีที่สุดที่สวรรค์ส่งมาให้เขา ถ้าคุณพ่อรู้ เขาจะดีใจมากไหมนะ
เขายกมือของเธอแตะที่ใบหน้าตัวเอง มือใหญ่เอื้อมสัมผัสที่ท้องของเธอเบาๆ นี่คือลูกน้อยของเขา ชีวิตเล็กๆ ชีวิตหนึ่งกำลังจะเกิดมาแล้ว
เขาสาบานว่าจะรักเด็กคนนี้ให้มากๆ ไม่ให้เหมือนเขาที่ต้องสูญเสียความรักมาตั้งแต่เด็ก จนกลายเป็นคนที่มีนิสัยหวาดระแวงและหยิ่งยโสในตอนนี้
นาราขอโทษนะ! เขาจูบลงบนมือของเธอด้วยความรักจากก้นบึ้งของใจ
ตอนที่นาราตื่นขึ้นมา คณพศก็นั่งเฝ้าเธออยู่ตรงนั้น
เมื่อเห็นเธอลืมตาก็กุมมือเธอไว้ทันที ” ที่รัก เป็นยังไงบ้าน? อยากกินอะไรไหม บอกผมได้เลยนะ ”
นารามองแววตาอ่อนโยนของเขา ราวกับได้ย้อนกลับไปในช่วงเวลานั้น
ชายคนนี้ยามอ่อนโยนก็กอบกุมหัวใจเธอให้อบอุ่น
หากเมื่อยามที่โกรธเกรี้ยวก็บดขยี้เธอจนแหลกสลาย นารานิ่งเงียบ
หรือนี่เธอป่วยอีกแล้วเหรอ?
อา จริงสิ เธอไม่อยากอาหารแล้วเป็นลมไป เขาพาเธอมาโรงพยาบาลอีกแล้วสินะ
” ฉันไม่เป็นไร ” นาราเอ่ยออกมาเล็กน้อย
” คุณตั้งท้องแล้วนะ ที่รัก รู้ไหม? คุณท้องลูกของเราแล้วนะ ” คณพศสบตาเธอ พูดอย่างตื่นเต้น
“……” ต้องท้อง?
มิน่าล่ะ เธอถึงกินอะไรไม่ลง มิน่าถึงได้หมดสติไป
” ขอโทษนะ นารา เมื่อคืนผมไม่น่ารุนแรงเกินไปเลย ผมไม่รู้ว่าคุณท้องแล้ว ” คณฑศพูดอย่างรู้สึกผิด
” หลังจากนี้จะไม่แล้วล่ะ ผมจะดูแลคุณกับลูกอย่างดี ที่รัก เราอย่าง้องอนกันอีกเลยดีไหม? ดีกันนะ คุณอย่าโกรธเลยนะ ” เขาลูกขึ้นมานั่งบนเตียง กอดเด็กสาวเอาไว้
้ กลิ่นหอมที่คุ้นเคยจากตัวชายหนุ่มลอยเข้ามาในจมูกของเธอ
ที่จริงเธอรู้สึกคลื่นไส้อยู่นิดๆ แต่เมื่อได้กลิ่นของเขา ความปั่นป่วนในท้องก็เริ่มสงบลง
เธอยิ้มอย่างขมขื่น จริงๆ แล้วเธอต้องการเขาขนาดนี้ แต่เมื่อนึกถึงเขากับณัจยา ในใจเธอก็เจ็บปวดแทนทนไม่ไหว
เธอมีลูกแล้วจริงๆ เหรอ? ทำไมเธอต้องมาท้องเอาตอนนี้ เธอกับคณพศจะไปกันได้รึเปล่าก็ยังไม่รู้
ยังไงตอนนี้เธอก็ท้องแล้ว!
วันนั้นกษาปณ์บอกว่า ให้เธอมีลูกกับคณพศ เพราะเธอไม่มีสมบัติที่จะเป็นนายหญิงของตระกูลปัญญาพนต์
แต่ถ้าหากคลอดเด็กคนนี้แล้ว เธอจะจากไปได้รึเปล่า
เห็นนาราที่ไร้การตอบสนอง
คณพศหมุนไหล่ของเธอมา ” นารา คุณไม่ชอบเหรอ? เรามีลูกแล้วนะ ” เธอกำลังวิตกกังวลเหมือนกับเขาหรือเปล่านะ
ไม่ชอบงั้นเหรอ? ชอบสิ แต่เด็กคนนี้ก็มาได้เวลาพอเหมาะพอเจาะเสียจริง
” เปล่าหรอก ” นาราตอบเบาๆ
” นารา ผมวางแผนว่าจะย้ายไปอยู่ที่เกาะฟ้า ที่นั่นเงียบสงบ เหมาะให้คุณดูแลครรภ์ รอให้คุณคลอดลูกก่อน ผมจะไปอเมริกากับคุณ คุณอยากเรียนอะไรก็ได้ทั้งนั้นเลยนะ ” คณพศพูดขณะกอดเธอ
เกาะฟ้าอีกแล้ว เขาจะให้เธอไปเกาะฟ้าอีกแล้ว นาราขมวดคิ้ว
” ไม่เอา ฉันจะดูแลลูกอยู่ที่คฤหาสน์นี่แหละ ไม่ต้องไปเกาะฟ้าหรอก ” นาราพูดขึ้นทันที
คณพศมองตาเธอ คฤหาสน์ไม่ใช่สถานที่ปลอดภัยอีกแล้ว พิมมี่รู้จัก เคลลี่ลั่วเองก็รู้ ไหนจะณัจยากับเคนโด้ก็รู้เหมือนกัน
เขาแค่อยากจะให้นาราคลอดลูกอย่างปลอดภัย ไม่อยากจะให้ใครมารบกวน มีแค่เกาะฟ้าที่เป็นสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุด
” ไม่ได้นะ ที่รัก เราจะย้ายกลับไปเกาะฟ้า ผมจะไปกับคุณด้วย นะครับ ”
เมื่อนาราได้ยินว่าเขาจะย้ายกลับไปเกาะฟ้าให้ได้ หัวใจก็ค่อยๆ ห่อเหี่ยว
เขาอยากจะเก็บเธอไว้ที่นั่น แยกไว้จากโลกภายนอก เธอยิ้มขื่น
เธอยังเลือกอะไรได้อีกงั้นเหรอ?
วันต่อมา คณพศก็สั่งให้ลุงบีมและคนรับใช้ทั้งหมดย้ายไปที่เกาะฟ้าทันที
กษาปณ์ในที่สุดก็ได้รู้ข่าวการตั้งครรภ์ของนารา เขายืนมองท้องฟ้าอยู่หน้า-หน้าต่างกระจกบานใหญ่ที่ทอดตั้งแต่เพดานจรดพื้น ครุ่นคิด
คณพศไปบริษัททุกวัน หลังจากนั้นก็ขับรถกลับเกาะฟ้า
และนาราไม่ได้ไปเรียนอีก ใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวอีกครั้ง
เธอกลายเป็นคนเงียบขรึมขึ้นมาก เธอคอยนั่งอยู่ที่ระเบียงเฝ้ามองดวงอาทิตย์ขึ้นและตกที่ขอบฟ้าในทุกๆ วัน หัวใจนั้นเย็นเยือกราวน้ำแข็ง
เคลลี่ลั่วเคยโทรมาหาเธอ เพื่อไม่ทำให้เคลลี่ลั่วหนักใจ นาราจึงบอกไปว่าสบายดี และช่วงนี้มีธุระนิดหน่อยจึงไม่ได้อยู่ที่เมืองธิตกล
เคลลี่ลั่วเคยตามหาที่อยู่ของนารา แต่ก็ไม่เคยเจอเลย
ส่วนพิมมี่และณัจยา ยังคงส่งภาพถ่ายและวิดีโอมายั่วยุนาราอยู่บ่อยๆ
ช่วงหนึ่ง นาราลบไปเลยโดยที่ไม่ได้ดู
หัวใจของเธอมันด้านชาไปแล้ว ไม่อยากจะเห็นอะไรที่ทำร้ายตัวเองอีก
คณพศไปเช้ากลับค่ำ เห็นความเย็นชาที่นารามีต่อเขา ในใจก็ยิ่งรู้สึกแย่ ในความคิดของเขานั้นคือ คนท้องมักจะอารมณ์เสียง่าย
ขอแค่คลอดลูกออกมาปลอดภัยก็พอ เขาจะอยู่เป็นเพื่อนเธอ
แต่เขากลับไม่รู้เลย การที่เขาพานารามาเกาะฟ้าแบบนี้นั้น มันทำให้เธอรู้สึกเหงาและเปล่าเปลี่ยวเหลือเกิน แม้แต่กับไลลาเธอก็ไม่ได้ติดต่อกันอีก
เธอมองหน้าท้องของตัวเองที่นับวันก็ยิ่งใหญ่ขึ้นๆ ก็เริ่มมีความอ่อนโยนของผู้เป็นแม่
เมื่อนาราตั้งครรภ์ได้ห้าเดือน กษาปณ์มาที่เกาะฟ้าครั้งหนึ่ง เมื่อเขาเห็นหน้าท้องที่ยื่นโตออกมาของนารา ในที่สุดก็เผยรอยยิ้มออกมา
” ดูแลลูกให้ดีล่ะ คลอดลูกออกมาแล้ว เธออยากจะทำอะไรก็ไม่ว่าหรอกนะ ”
นารายิ้มขื่น ถ้าเธอคลอดเด็กออกมาแล้วก็ปล่อยเธอไปเถอะ
เธอรู้อยู่นานแล้วว่าที่นี่ไม่ใช่บ้านที่เธอจะพึ่งพิงได้
ในคืนนั้นคณพศกลับมาถึงเกาะฟ้า หลังกินข้าวเย็นเขาจูงมือเธอเดินเล่นที่ชายทะเล ด้วยลมทะเลเย็นมาก นาราเองก็ไม่ได้ใส่เสื้อนอกไป
คณพศจึงให้เธอนั่งลงที่เก้าอี้อย่างระมัดระวัง ” นั่งนิ่งๆ ตรงนี้ก่อนนะ ผมจะไปหยิบผ้าคลุมมาให้ ลมชักจะแรงไปแล้ว ”
นาราพยักหน้า
ขณะที่คณพศเดินเข้าไปในคฤหาสน์ เธอก็เห็นจอมือถือของเขาที่วางไว้บนเก้าอี้สว่างขึ้น
นาราเหลือบมองข้อความเล็กน้อย และก็เป็นข้อความที่ส่งมาจากณัจยา
เธอหันหน้ากลับมาทันที ในใจเจ็บจุก
มองคณพศที่ขึ้นไปยังชั้นสองเปิดไฟ
นาราเอื้อมหยิบมือถือขึ้นมาเปิด ที่จริงเธอไม่อยากทำอย่างนี้ แต่ไม่รู้เพราะปีศาจที่คอยหลอกหลอนในใจหรือไม่ที่ทำให้เธอหยิบมันขึ้นมา
” พศ งานเลี้ยงริมทะเลวันมะรืน ต้องมาให้ได้นะนะจ้ะ ”
นาราวางมือถือลงทันทีแล้วหันมองท้องทะเล ใจของเธอในเวลานั้นปั่นป่วนราวกับคลื่นยักษ์ซัดสาด อัดอั้นจนแทบหายใจไม่ออก
เธอรู้อยู่แล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้ ทำไมถึงอยากจะดูอีก เธอยังคาดหวังอะไรอยู่อีก
เขาเอาเธอมาซ่อนไว้ที่เกาะฟ้า แล้วยังไปมาหาสู่กับณัจยาอย่างไร้ยางอายอีก
ไม่มีใครแคร์
ครั้งนี้มือถือของเธอดังขึ้นอีก เป็นข้อความของพิมมี่อีกแล้ว
เธอไม่เปิดขึ้นมาก่อนปิดเครื่องทิ้ง
คณพศถือผ้าห่มมาคลุมบนตัวนารา มือใหญ่โอบกอดเธอแน่น ” ที่รัก ลำบากคุณแล้วนะ พอลูกคลอดแล้วคุณอยากไปที่ไหนผมก็ไปกับคุณทุกที่เลย ”
” ตอนนี้บริษัทก็อยู่ตัวแล้ว วิษณุส์เองก็ไม่ได้ทำอะไรอยู่ ผมคิดว่าหลังลูกเราเกิดแล้วพวกเราจัดงานแต่งแล้วไปฮันนีมูนกันไหม คุณว่าดีไหม? ” คณพศพูดอย่างอบอุ่น
