บทที่167 ของสกปรกในแก้วน้ำชา
ในหัวของนารายังคงคิดถึงข้อความนั้น ข้อความที่ณัจยาชวนเขาไปร่วมงานเลี้ยง
งานแต่ง? ฮันนีมูน? ฮ่าฮ่า! ทั้งหมดนั่นมันไม่ใช่ของเธอหรอก
เธอหันกลับมามองชายหนุ่มตรงหน้า เขายังหล่อเหลาเหมือนอย่างเคย หว่างคิ้วเรียวปรากฏร่องรอยของอายุ ต้องตาเพียงครั้งก็สามารถดึงดูดหญิงสาวเข้าสู่ความน่าหลงไหลแสนอันตราย
” ที่รักมองผมอย่างนี้ อยากทำแล้วใช่ไหม? รอให้ลูกคลอด ผมจะทำชดเชยให้คุณพอใจเลยนะ ” คณพศกระซิบแผ่วที่ข้างหูเธอ
นาราเบี่ยงหน้า ” คณพศ วันมะรืนคุณมีธุระอะไรไหม? ฉันอยากไปตรวจสุขภาพน่ะ ”
คณพศรีบตอบทันที ” ไม่มีนะ ถึงจะมีผมก็ต้องไปตรวจสุขภาพกับที่รักอยู่แล้ว วางใจได้เลย ”
นาราพยักหน้า ” โอเค เรากลับเข้าบ้านกันเถอะ ฉันอยากนอนแล้ว ”
” ได้สิ ” เขาค่อยๆ อุ้มเธอวางลงบนหาดทรายก่อนจูงมือเล็กเดินเข้าบ้าน
หลังกลับเข้าไปแล้วนาราก็หลับไป คณพศไปที่ห้องทำงานจัดการงานธุรกิจ
เขาเปิดมือถือขึ้นมา เห็นข้อความที่ณัจยาส่งมาก็ตกตะลึงไป
ที่รักเห็นข้อความของเขาแล้ว!
วันนั้นณัจยามาหาเขา บอกว่าบริษัทของเธอมีงานฉลองการก่อตั้งครบรอบ8ปี เธอได้เชิญคณพศให้เข้าร่วม
เขาได้ปฏิเสธณํจยาไปแล้ว แต่เธอกลับพูดว่า ให้เห็นแก่ครึ่งปีที่เธออยู่กับเขาขอให้ตกลงในคำขอครั้งสุดท้ายของเธอด้วย
คณพศคิดจะใส่ซองยินดีให้แต่เธอไม่ต้องการ ตอนนั้นจึงตกลงที่จะเข้าร่วมไป ก็แค่ไปร่วมงานเลี้ยง ไม่ได้มีอะไรนอกจากนั้น
วันมะรืน?
มิน่าที่รักถึงถามว่าวันมะรืนเขาว่างไหม
เขาคิดว่าจะอยู่ตรวจสุขภาพกับนาราทั้งวัน ตอนค่ำค่อยไปร่วมงานเลี้ยงก็ได้ แค่ไปแล้วก็กลับคงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
จึงไม่ได้ตอบอะไรณัจยากลับไป
วันรุ่งขึ้น
งานเลี้ยงบริษัทของณัจยาจัดขึ้นที่ลานสังสรรค์ริมทะเล ตอนกลางวัน คณพศเอารถออกพานาราไปโรงพยาบาลแล้วอยู่เป็นเพื่อนเธอตอนตรวจสุขภาพ
หมดบอกกับคณพศด้วยรอยยิ้ม ” ท่านประธาน คุณผู้หญิงและเด็กแข็งแรงดีมาก คุณแม่ควรจะออกกำลังกายให้บ่อยขึ้น จะสามารถช่วยให้ตอนคลอดง่ายขึ้นนะครับ และต้องรักษาสภาพอารมณ์ให้ดีเข้าไว้ด้วยนะครับ ”
คณพศพยักหน้า พยุงนาราออกจากโรงพยาบาล
คณพศให้นาราขึ้นรถ ก่อนลูบใบหน้าของเธอเบาๆ ” ที่รัก ได้ยินที่คุณหมอบอกแล้วใช่ไหม? ออกกำลังกายให้มากขึ้นแล้วอารมณ์ดีเข้าไว้นะ คืนนี้ผมต้องไปงานเลี้ยง เราไปด้วยกันนะ ” คณพศมองเข้าไปในดวงตารื้นของเด็กสาว
” งานเลี้ยงบริษัทของณัจยาใช่ไหม? ” เธอพูดเสียงเบา
” ใช่ครับ บริษัทSXกับปัญญาพนต์เป็นหุ้นส่วนที่ดีต่อกัน ที่รัก ผมกับณัจยาน่ะจบกันไปแล้ว ชีวิตนี้ผมมีแค่คุณเท่านั้น อย่าคิดมากเลย ดูแลลูกให้ดีก็พอนะ หืม? ” มือใหญ่ลูบดวงหน้าเล็กเบาๆ
ภายใต้แสงอาทิตย์ใบหน้าของชายหนุ่มมีเพียงความจริงใจ นาราไม่น่าถามเรื่องพวกนี้ออกไป แต่เธอเห็นข้อความนั้นเข้าแล้ว คุณพศก็รู้
” คุณไปเถอะ ฉันไม่ไป ร่างกายฉันคงไม่สะดวกเท่าไหร่ ฉันจะกลับบ้านแล้ว ” นาราหันไปมองหน้าต่างอีกด้าน
คณพศจับมือเธอไว้ อยากจะบอกว่าเขาไปเดี๋ยวเดียวก็กลับ
แต่แววตาเย็นชาของเธอทำให้เขาพูดอะไรไม่ออก
” ลุงบีม ไปส่งคุณผู้หญิงกลับเกาะฟ้า ”
” ครับ! ”
รถของลุงบีมค่อยๆ ขับออกจากโรงพยาบาล
แล้วจึงเรียกให้เสกข์มารับเขา
เขากลับมาที่บริษัทใช้มือนวดหว่างคิ้ว ในใจกระอักกระอ่วน
งานเลี้ยงตอนค่ำ คณพศไปตั้งแค่หกโมงเย็น เขาอยากจะแค่ไปทักทายแล้วก็กลับ
แต่แค่เดินไปถึงหน้าประตู ณัจยาก็วิ่งเข้ามาเกาะแขนเขาไว้ ” พศ มาแล้วเหรอ ”
คณพศพยักหน้า ก่อนแกะมือที่เกาะอยู่ของณัจยาออก แล้วเดินตรงเข้าไป
แต่ณัจยาก็รีบเดินตามทันที พูดพลางยิ้มหวาน ” พศ คุณพ่อบอกว่าจะให้นายเป็นคนมอบรางวัลพนักงานดีเด่นคืนนี้น่ะ ” บริษัทSXกับปัญญาพนต์เป็นหุ้นส่วนกัน
” ฉันมีธุระ ทักทายพ่อของเธอแล้วฉันก็จะกลับ ”
คณพศเอ่ยอย่างไม่แยแส
พอณัจยาได้ยินว่าเขาจะไป ก็เข้าไปเซ้าซี้ทันที ” พศ เห็นแก่ความรักในอดีตได้ไหม ขอร้องล่ะ เห็นแก่หน้าฉันเป็นครั้งสุดท้ายเถอะนะ ”
คณพศก้มลงมองหญิงสาวที่มีน้ำตาเอ่อท่วม สุดท้ายก็หักใจสลัดแขนเธอออกไม่ได้
จากนั้นทั้งสองคนก็เดินเข้าไปในโถง
ตั้งแต่คณพศเดินเข้ามาแล้วณัจยาโผล่เข้าไป จนถึงที่คณพศกับณัจยาจับมือถือแขนเข้าไปในห้องโถง ทุกฉากทุกตอนได้ถูกพิมมี่ที่ซ่อนตัวอยู่บันทึกภาพไว้แล้วกว่าสิบรูป
ทุกๆ ภาพสามารถสะท้อนถึงความสนิทสนมใกล้ชิดของทั้งสอง พิมมี่ถ่ายรูปเสร็จก็รีบส่งให้นาราทันที จากนั้นก็เก็บมือถือเข้ากระเป๋าอย่างอารมณ์ดี
หลังคณพศและณัจยาเข้าไป ก็พบกับพ่อของณัจยาทันที ดื่มชาแก้วหนึ่ง พูดอะไรสองสามคำเขาก็ขอตัวกลับ
แต่ณัจยาดึงเขาอย่างแรง ไม่ให้เขาไป
สุดท้ายคณพศก็มองณัจยาด้วยความรังเกียจ ” เธอก็รู้ว่าฉันไม่ชอบถูกเซ้าซี้แบบนี้ ฉันต้องกลับไปหาลูกเมียที่บ้าน วันนี้มีผู้บริหารระดับสูงมากมาย คุณหนูณัจยาก็น่าจะหาคู่แต่งหาสักคนนะ ”
ชายหนุ่มหันตัวก้าวยาวๆ เดินออกจากโถงงานเลี้ยง
ณัจยามองแผ่นหลังเย็นชาของเขา มือทั้งสองกำแน่น
แววตาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง
แค่เพิ่งเดินออกมาจากงานเลี้ยง คณพศก็รู้สึกมึนหัว
เขารีบโทรหาเสกข์ทันที
แต่ณะจยาที่ตามมาข้างหลัง เมื่อเห็นชายหนุ่มที่พิงกับเสาหินก็รีบเดินเข้าไปทันที
” พศ เป็นอะไรไป? ”
คณพศเงยหน้ามองณัจยาอย่างเย็นชา ” เธอทำอะไรกับฉัน? หา?! ” เขายกมือขึ้นบีบคอเธอ
ตะคอกเสียงดังใส่หูเธอ ” ณัจยา นี่จะเป็นครั้งสุดท้าย! ครั้งหน้าถ้ากล้าทำอีก ตาย! ” เขาสะบัดเธอทิ้ง
หญิงสาวฟุบลงบนรถอย่างปวดร้าว
และอีกครั้งที่ได้ถูกพิมมี่ถ่ายเอาไว้ เธอกดชัตเตอร์ได้อย่างแม่นยำ ตอนที่คณพศจับคอของณัจยา ดูคล้ายว่าเขาจะแตะคางของเธอ
ตอนที่เขาตะคอกที่ข้างหูเธอ ก็เหมือนว่าจะจูบ!
หลังถ่ายติดสองรูปนี้ก็ส่งให้นารา
เมื่อเสกข์มา คณพศก็หายใจหอบเอนพิงอยู่กับเสาหิน
” รีบไปโรงพยาบาล มีของสกปรกในแก้วน้ำชาที่ฉันดื่ม คุณผู้หญิงท้องอยู่ จะกลับไปไม่ได้ ” ณัจยาใส่ยาในแก้วของเขาอีกแล้วสิ ผู้หญิงคนนั้นน่าจะฆ่าให้ตายซะให้พ้นๆ ！
ถ้ากลับไปในสภาพเขาต้องทำร้ายนาราอีกแน่ ไม่ได้!
เสกข์รีบพาคณพศไปโรงพยาบาลทันที
เมื่อหมอเห็นสภาพของคณพศ ก็หันไปมองเสกข์อีกครั้ง เสกข์เองก็รู้ความหมายของหมอ
เขารีบเข้ามาข้างตัวคณพศ ” ประธาน ให้ผมช่วยคุณหาสักคน…… ”
” ไสหัวไป! ” เสกข์ยังไม่ทันพูดจบ คณพศก้คำรามเสียงดัง
หมอรีบเข้ามาฉีดยาให้คณพศทันที……
ผ่านไปครึ่งค่อนคืน ฤทธิ์ยาค่อยๆ หายไป เขาลากร่างกายที่อ่อนล้ากลับไปเกาะฟ้า
แต่นาราที่เกาะฟ้านั้นได้รับรูปที่พิมมี่ส่งไปให้แล้ว เธอคิดจะลบอย่างเคยชิน แต่วันนี้ไม่รู้อะไรดลใจให้เธอเปิดดู
ภาพถ่ายอิริยาบทของคณพศและณัจยาแต่ละภาพปรากฏในสายตาของนารา
หัวใจของเธอราวกับถูกมีดเฉือด น้ำตาไหลลงมาอย่างไร้ซุ่มสียง เธอเตือนตัวเองว่าอย่าไปสนใจ รอคลอดเด็กออกมาแล้ว เธอก็จะจากไป
ยังไงที่นี่ก็ไม่ได้เป็นของเธอ
แต่น้ำตาแห่งความสิ้นหวังก็ไหลออกมา เมื่อเห็นสองภาพสุดท้ายนั้น ตอนที่คณพศที่เชยคางณัจยาแล้วกำลังก้มลงจูบ
นาราได้ยินเสียงกังวานของหัวใจที่แตกสลายของตัวเอ
