บทที่ 182: ณัจยาโดนคนปริศนาลักพาตัวไป
มั่นใจเบี้ยต่อรองในมือตัวเองแล้ว คณพศโทรหาพ่อณัจยา พูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “คุณธีย์เทพครับ ไม่คิดว่าคุณยังสบายดีอยู่นะครับ พรุ่งนี้บริษัทคุณจะอยู่ภายใต้บริษัทตระกูลปัญญาพนต์ คุณพาลูกเมียออกจากเมืองธิตกลได้แล้วครับ”
วันนี้พ่อณัจยาวุ่นวายฟุ้งซ่านทั้งวัน เขาเป็นคนใส่ใจในการทำงาน กิจการของบริษัทก็พุ่งขึ้นเรื่อยๆ
แน่นอนว่า กลุ่มบริษัทSXเล็กๆ เมื่อเทียบกับบริษัทตระกูลปัญญาพนต์แล้ว แลดูจิ๊บจ๊อยเทียบกันไม่ติด ไม่สามารถรับมือกับการจู่โจมอย่างดุเดือดของบริษัทตระกูลปัญญาพนต์ได้เลย
ในขณะที่พ่อณัจยาคิดยังไงก็คิดไม่ออกว่าทำไมบริษัทตระกูลปัญญาพนต์จะกดดันตัวเอง เขาได้รับสายจากคณพศครั้งนี้แล้วทุกอย่างกระจ่างขึ้นมาทันที
หลายปีที่ผ่านมา พวกเอาร่วมงานกับบริษัทตระกูลปัญญาพนต์มาอย่างสงบสุข บางครั้งก็ร่วมมือในโครงการเล็กๆ บ้าง
แต่พอคณพศพูดแบบนั้น แสดงว่าเรื่องน่ามาเกิดมาจากลูกสาวแก้วตาของตัวเองแน่
เขาหลับตาลงด้วยความเสียใจที่ลูกสาวตัวเองไม่ได้ดั่งใจ เขารู้ว่าณัจยาปลาบปลื้มคณพศ แล้วก็ได้แอบตุกติกเพื่อจะได้มาซึ่งคณพศ แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าสิ่งที่ลูกสาวทำจะพัวพันกับชีวิตคน
นาราตกทะเลตายพร้อมลูก เป็นข่าวเด็ดข่าวร้อนของเมืองธิตกล เขากำลังกังวลอยู่ว่าเรื่องนี้จะเกี่ยวกับณัจยาหรือไม่ จู่ๆ ก็ไม่ได้ข่าวว่าบริษัทตัวเองโดนเข้าซื้อกิจการ
“คุณคณพศ ขอทางรอดให้กับตระกูลธนาด้วยเถอะ ผมตัดความสัมพันธ์พ่อลูกระหว่างลูกอกตัญญูคนนั้นแล้ว เธอจะเป็นจะตายไม่เกี่ยวกับผม”
ธีย์เทพไม่อยากเห็นกิจการตัวเองที่สร้างมากับมือพังข้ามคืน เขายอมทิ้งลูกสาวอย่างใจดำเพื่อประคองครอบครัวนี้ต่อไป
คณพศไม่ได้พูดอะไร หลับตาลงแล้ววางสายไป
หลังวางสาย พ่อณัจยารีบโทรเรียกณัจยามาบริษัทรอบหนึ่ง
ณัจยาขับรถสุดเก๋ของตัวเอง หลังจากเธอรู้ข่าวที่นาราตกทะเลแล้วดีใจเหลือเกิน เห็นอะไรก็ถูกใจไปหมด
นาราตายแล้ว เป็นเรื่องดีจริงๆ อีกไม่นานเธอก็จะแทนที่นารากลายเป็นลูกสะใภ้คนใหม่ของบริษัทตระกูลปัญญาพนต์แล้ว! ฮ่าๆๆๆ
ณัจยาที่กำลังคิดแบบนี้ในใจ ขนาดเดินยังรู้สึกเหมือนจะเหินฟ้า ใส่ส้นสูงเดินต๊อกแต๊กมาถึงออฟฟิศของพ่อตัวเอง
ตอนแรกเธอคิดว่าที่พ่อเรียกให้ตัวเองมา เพราะอยากจะคุยเรื่องเกี่ยวกับบริษัท
แต่เมื่อเธอเดินเข้าไป เสียง “เพี๊ยะ” ดังขึ้นแทนคำต้อนรับจากพ่อตัวเอง
ณัจยาจับหน้าตัวเองอย่างเหลือเชื่อ มองไปที่พ่อตนด้วยความตะลึง “แด๊ดดี้บ้าไปแล้วหรอ! ตบหนูทำไม!”
ธีย์เทพมองณัจยาด้วยความขุ่นเคือง
“บ้าไปแล้วงั้นหรือ พ่อว่าแกต่างหากที่บ้าไปแล้ว แกเสียสติหรือเปล่า ดั้นด้นจะไปยุ่งกับคณพศจนได้”
“แกรู้ไหมว่าตระกูลธนาโดนแกทำจนพังเละไปหมด ไอ้ลูกอกตัญญู ไสหัวไปเลยนะ! ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปแกไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลนี้แล้ว ฉันไม่มีลูกสาวอย่างแกอีกต่อไป”
ไม่นาน รอยนิ้วมือสีแดงอย่างชัดเจนปรากฏบนหน้าณัจยา เธอโวยวายขึ้นด้วยหน้าที่ร้อนแผด “พ่อว่าไงนะ? ทำไมหนูต้องยุ่งกับคณพศหนะหรือ ก็เป็นเพราะว่าหนูชอบเขาไงหละ หนูจะเป็นภรรยาของ CEO บริษัทตระกูลปัญญาพนต์!”
“เพี๊ยะ!”
ธีย์เทพตบเข้าที่หน้าเธออีกครั้ง ทำให้ณัจยาหูอื้อไปหมด “แกบ้าไปแล้วจริงๆ! บอกไม่รู้กี่ครั้งแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับคณพศ แต่แกไม่ฟังพ่อเลย ทีนี้ก็เยี่ยมสุดๆ ไปเลย อีกไม่นานเขาจะฮวบบริษัทSX พวกเราจะล้มละลายกันหมดแล้ว!”
ณัจยาเบิกตากว้างด้วยความตกใจ “อะไรนะ! พวกเราจะล้มละลายแล้วหรอ? ไม่ได้ หนูจะไปหาคณพศ เขามีสิทธิ์อะไรถึงทำแบบนี้ได้”
“มีสิทธิ์อะไรหนะหรอ ก็สิทธิ์ที่เขาเป็นราชาแห่งเมืองธิตกลไงหละ” ความโมโหยังไม่หลายไปจากหน้าธีย์เทพ เขามองไปทางณัจยาด้วยสายตาที่เริ่มจะเย็นชาลงเรื่อยๆ “แกไม่ต้องไปหาเขาหรอก ถ้าอยากจะช่วยบริษัทSX มีแค่วิธีเดียว”
ณัจยาตื่นเต้นขึ้นมา “วิธีอะไรคะ?”
ธีย์เทพนั่งลงบนเก้าอย่างด้วยท่าทางหมดแรง “นั่นก็คือตัดสัมพันธ์พ่อลูกกับแก อย่างงี้บริษัทถึงจะไม่โดนแกถ่วงไปด้วย”
สีหน้าณัจยาขาวซีดทันที “แด๊ดดี้จะตัดสัมพันธ์พ่อลูกกับหนูจริงๆ หรอคะ?”
ธีย์เทพถอนหายใจยาวๆ มองไปทางณัจยาด้วยความลำบากใจ
“ณัจยาลูก แด๊ดดี้ก็ทำอะไรไม่ได้เหมือนกัน ต้องรู้ว่าตระกูลธนาเราไม่ได้แข็งแกร่งเท่ากับบริษัทตระกูลปัญญาพนต์ แต่แด๊ดดี้ก็ทำให้ธุรกิจครอบครัวจบลงบนมือตัวเองไม่ได้ แกไปเถอะ!”
ณัจยาปล่อยโฮขึ้นมา “ไม่นะแด๊ดดี้ ทำแบบนี้ได้ยังไง ทำไมเพื่อพวกนี้ไม่เอาหนูแล้วหละ ไหนเคยบอกว่าหนูเป็นเจ้าหญิงน้อยสุดที่รักของแด๊ดดี้ไง”
ธีย์เทพมองณัจยาอย่างเอ็นดูแล้วถอนหายใจเบาๆ “เฮ้อ แล้วจะให้ทำยังไงหละลูก ถ้าไม่ใช่เพราะหนูทำผิดเอง คณพศจะเฉือนตระกูลธนาหรือไง ที่พ่อกับแบกอยู่ไม่ใช่แค่ลูกคนเดียวนะ ยังมีครอบครัวอีกเป็นพันเป็นหมื่นคนอีก ถ้าบริษัทSXล้มละลาย ลูกจะให้พวกเขาไปไหนหละ”
“พวกเขาจะเป็นจะตายเกี่ยวอะไรกบัหนู แด๊ดดี้เคยบอกว่าจะให้หนูใช้ชีวิตเหมือนเจ้าหญิงไม่ใช่หรอ พ่อจะไม่สนใจหนูเพราะคนพวกนี้ได้ไงคะ” ณัจยาโห่ร้องขึ้นมา
“เลขา!” ธีย์เทพตะโกนขึ้น
เลขาของธีย์เทพรีบเดินเข้ามาทันที
“ครับ ประธาน”
“รีบไปประกาศว่าประธานบริษัทSXได้ตัดความสัมพันธ์พ่อลูกกับลูกสาวณัจยา ล็อคบัตรธนาคารเธอให้หมดทุกใบแล้วยึดทรัพย์สินมาให้หมด”
เสียงเข้มขรึมของธีย์เทพทำให้ณัจยาถอยหลังไปก้าวหนึ่ง
เธอเบิกตากว้างแล้วจ้องไปที่พ่อตัวเองราวไม่ไม่รู้จักยังไงอย่างงั้น
“ครับ!” เลขารีบออกไปจัดการ
น้ำตาณัจยาทะลักไหลออกมา เธอวิ่งออกไปด้วยความบ้าคลั่ง แต่เจอกับแม่ตัวเองพอดี
“ณัจยา เป็นอะไรลูก” แม่ณัจยาดูลูกสาวตัวเองร้องไห้สะอึกสะอื้น
“หม่ามี๊คะ แด๊ดดี้จะตัดความสัมพันธ์พ่อลูกกับหนู” ณัจยาร้องโฮ
“คุณ…คุณตัดความสัมพันธ์พ่อลูกกับลูดสาวทำไม?” พ่อณัจยาถามธีย์เทพ
“ถ้าไม่ตัดความสัมพันธ์พ่อลูก ครอบครัวเราจะต้องกลายเป็นขอทานอยู่ตามถนน คุณจะเอาลูดสาวหรือจะไปขอทาน เลือกเอาเอง!”
“……นี่” แม่ณัจยาหมดคำพูด
ณัจยาทนไม่ได้อีกต่อไป เธอวิ่งออกไปอย่างบ้าคลั่งไม่หยุดหย่อน
เธอไม่รู้ว่าวิ่งไปถึงไหน เธอร้องไห้จนไม่รู้ฟ้าดิน
พระอาทิตย์ตกดินแล้วเธอยังร้องไม่หยุด ความมืดค่อยๆ ครอบงำ จู่ๆ เธอนึกขึ้นได้ว่าจะไปหาคณพศ ขอร้องให้เขาปล่อยตระกูลธนาไป
คณพศต้องเห็นแก่ความสัมพันธ์ในอดีต ปล่อยให้ตระกูลธนารอดแน่ๆ
เธอลุกขึ้นยืนแล้วอยากเดินกลับไป จู่ๆ มีพวกขอทานที่แต่งตัวมอมแมมเดินเข้ามา
“หืม ตรงนี้มีสาวน้องน่ารัก แหะๆ น้องสาวจ๊ะ ดึกป่านนี้แล้วมาทำอะไรที่นี่หละจ๊ะ”
“หลบไป!”
“หรือว่าน้องสาวจะทะเลาะกับสามีหละ แหะๆ มาเลยจ้า ให้พวกเรามอบความรักให้เธอนะจ๊ะ”
พวกเร่ร่อนหลายคนรุมเข้ามาฉีกเสื้อณัจยาออก
“ออกไป… ช่วยด้วย!” เสื้อณัจยาโดนพวกเร่ร่อนดึงออกทันที เผยเรือนร่างขาวเนียน
มือใหญ่หลายคู่ลูกไล้ร่างกายเธอภายใต้ความมืด เผยรอยยิ้มที่น่าขยะแขยง
จู่ๆ มีเงาดำลอยมา จับมือของพวกเร่ร่อนเอาไว้ “เพี๊ยะ!”
แตกหัก!
ผู้ชายเร่ร่อนกรีดร้องอย่างทรมาน เงาดำจัดการพวกเร่ร่อนในเวลาอันสั้น ถอดเสื้อบนตัวห่อณัจยาเอาไว้
ภายใต้แสงจันทร์ ณัจยาเห็นนัยน์ตาสีดำเข้มของเงาดำ ล็อคเธอไว้อย่างแน่นราวกับยมทูตในนรก
เธอตกใจจนสลบไปทันที
เงาดำอุ้มร่างณัจยาขึ้นเรือสปีดโบ๊ทแล้วหายไปบนผิวน้ำทะเลอเมืองธิตกลย่างรวดเร็ว
