ตอนที่208 นาราอย่าไปนะ
เขาเช็ดเลือดที่มุมปากเดินไปข้างของนารา
” นารา คุณกว่าจะกลับมา ผมตามหาคุณแทบแย่ !”
คณพศจับมือของเธอไว้ :” นารา ผมพาคนกลับบ้าน !” เขาไม่ไปสนใจความเจ็บปวดบนร่างกาย ดึงนาราไว้ทำท่าจะเดินออกไป
นารารีบดึงมือกลับมา เธอมองคณพศยังดุร้าย ในตาของเธอมองคณพศเหมือนคนแปลกหน้าทำให้ใจของคณพศได้เจ็บ
” นารา …”
นาราลังเลในใจ ทรงจำที่ถูกปิดเธอจำได้หมดแล้ว ทำให้ตอนนี้ทำไม่รู้จะทำยังไงดี
เธอค่อยๆเดินไปหาเครี่โล่ ดึงเขาออกจากมือของยาม เช็ดเลือดบนมุมปากของเขา :” พวกเราไปกันเถอะ เครี่โล่ ”
ใช่ ตอนนี้นอกจากความเจ็บปวดเธอก็มีแต่ความเจ็บปวด ทุกสิ่งทุกอย่างที่คณพศทำลงไป เธอก็ค่อยๆจำได้
เธอต้องหนีไป ไกลจากที่นี่ให้ดีที่สุด
ในใจคิดแบบนี้ นาราเพิ่งดึงเครี่โล่ไปไม่ถึงสองก้าว ก็ทุกยามมุมไว้
ยามพวกนี้ถึงมีพละกำลังมาก แต่ไม่โง่ รู้ว่าเจ้านายของพวกเขาเพราะเธอได้สู้กัน ถ้าปล่อยให้เธอไป เดี๋ยวพวกเขาก็จะถูกลงโทษแน่นอน
คณพศยืนตรงนู้น มองนาราดึงผู้ชายคนนั้นไป ในใจเจ็บมาก
เขาเช็ดเลือดที่มุมปาก ข่มขู่เครี่โล่ว่า :” เครี่โล่ ถ้าฉลาดก็รีบกลับพระราชอาณาจักรไป ปล่อยนารา ! ตรงนี้เป็นที่ของผม เชื่อไหมว่าผมมีกว่า 100 วิธีที่จะฆ่านายตาย ”
เส้นผมของเครี่โล่ถูกดึงจนวุ่นวายไปหมด บนหน้าก็มีรอยช้ำ ดูน่าสงสารเท่าคณพศ
สำหรับการข่มขู่ของคณพศ เครี่โล่ไม่ได้ใส่ใจเลยสักนิด
เขามองคณพศยังเสียดสี ดึงนาราไปที่ตรวจตั๋ว :” คณพศ เป็นผู้ชายก็สู้กันจริงๆจังๆ จะทำอะไรลับหลัง ผมไม่เคยกลัวใคร ยินดีที่นายมาสหรัฐราชอาณาจักร ”
ยามในสนามบินนึกว่ามีคนมาทะเลาะกัน นึกว่าคนที่เกาะความโวยวายเป็นผู้จัดการของเพราะเขา พูดอะไรไม่ได้
ทีแรกวันนี้เป็นวันที่คณพศกลับมาจากอเมริกา แต่ไม่คิดว่าเขาจะต่อสู้กับคนต่างประเทศที่สนามบิน
เรื่องนี้เฮฮาเกินไป ข่าวบนหนังสือพิมพ์พรุ่งนี้คงจะมีที่ใหญ่ๆว่า :” น่าตกใจ ! ผู้จัดการตระกูลปัญญาพนต์ไม่เจอกับภรรยาที่เสียไป และต่อสู้กับคนต่างประเทศ …
หัวหน้ากองยามไม่เช็ดเหงื่อบนหน้าผาก มองผู้จัดการตระกูลปัญญาพนต์ที่ปกติเย็นชามากๆ ;” คุณคณพศ พวกเรา พวกคุณ พวกเราต้องทำยังไงดี ?”
คณพศไม่ลังเล ชี้เครี่โล่แล้วพูดว่า :” ส่งคนนี้กลับประเทศ จำไว้ว่าต่อไปนี้อย่าให้เขาได้เข้ามาในที่นี่เด็ดขาด ” พูดจบก็เดินออกไปจะไปดึงนาราอีกครั้ง
เครี่โล่ไม่ได้คิดว่าคณพศจะไม่กลัวขายขี้หน้า กำลังอยากจะด่าเขา ก็มีเสียงของนาราดังมา
” คณพศ แม่ไม่มีสิทธิ์มาขัดขวางพวกเรา พวกเราได้ซื้อตั๋วเสร็จแล้ว เครื่องบินก็จะขึ้นเครื่องแล้วเพราะเราจะไม่มาที่เมืองธิตกลอีก “นาราดึงมือของตัวเองหลับอย่างแรงๆ สีหน้าและน้ำเสียงเย็นชามากๆ
คณพศมองนาราอย่างตกใจ รู้สึกว่าตัวเองตอนนี้อยู่ในความฝัน
ตลอด 5 ปีนี้ เขาตามหานาราอยู่ตลอด แต่ไม่เคยคิดจะไปหาที่เครี่โล่ โง่จริงๆ!
ไม่น่าเขาให้คนไปกอบกู้แต่ก็ไม่มีอะไรออกมา เพราะนาราถูกเครี่โล่ช่วยไปเอง
แล้วเขาที่เสียนาราไปละ ก็เหมือนหุ่นยนต์ที่ไร้วิญญาณ มีแค่ในฝันที่จะเจอกับเธอได้
วันนี้เขายังไงก็คิดไม่ถึงว่าตัวเองจะเจอนาราที่เสียชีวิตไปนานแล้ว
ตอนที่เขาเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยของเธอ ในตอนนั้น เสียงรอบกายก็เหมือนเงียบไปเลย
สิ่งที่เขาเห็น สิ่งที่ใจได้ยิน ก็มีแค่เธอคนเดียว
ตอนนี้เธอสวยงามกว่า5 ปีที่แล้ว สวยงามเหมือนดอกกล้วยไม้ที่มีกลิ่นหอมที่โตแล้ว
นี่เป็นภรรยาของเขา สวยงามเหมือนเดิม แต่เขาหิ่วแห้งมากๆ
ใจเขาไม่หิ่วแห้งเพราะคิดถึงเกินไป
เขาจะวิ่งไปทางเธอ อยากกอดเธอมากๆเลยตามใจ แต่ไม่เคยคิดว่าจะมีเครี่โล่เข้ามาขัดขวาง
และตอนนี้ นาราของเขาได้คุยกับเขา ทำไมสายตาที่มองมาทางเขา เหมือนมองคนที่ไม่รู้จักกัน ? เธอไม่รู้จักเขาหรอหรือว่าแค้นเขา ?
เขาคิดถึง ห่วงใยเธอขนาดนี้ เมื่อไหร่ที่พวกเขาจะมีความแตกต่างที่ใหญ่ขนาดนี้
ใจที่ร้อนแรงของคณพศไม่ดับสนิทเพราะสายตาของนาราที่มองคณพศ ในความฝันขอในจินตนาการไปไหนครั้งสภาพที่เขาได้กอดนาราไว้ จะไม่เคยคิดว่าจะเป็นแบบนี้
ได้ยินภรรยาของเขาได้ยินภรรยาของเขาได้เรียกชื่อเขาอย่างเย็นชา ห่วงใยคนสหราชอาณาจักรคนนั้น สีหน้าของคณพศเย็นถามมาก
” นารา คุณอย่าไป กว่าจะหาคุณเจอ ทำไมไม่เคยเป็นแบบนี้ ? เดี๋ยวที่ห้องนอนก็ไม่ให้คนออกไปแน่นอน ” คณพศพูดไปเดินไปทางนาราไป
ยามที่วงนาราได้ค่อยๆถอยหลังไป นาราเห็นคณพศที่ค่อยๆเดินมาทางตัวเอง รู้สึกว่าอากาศรอบๆก็ค่อยๆหายไปตาม
เธอได้ไม่ถึง 5 ปีก่อน เขาก็ไม่อยากให้เธอไป เขาก็ขังเธอไว้บนเกาะนั้น ฮ่าๆ!
ในใจเธอกลัวมาก คิดก็ไม่คิดรีบหนีไปด้านหลังของเครี่โล่ จับมือของเขาไว้ :” พี่เครี่โล่ พวกเรา กำลังรีบไปจากตรงนี้เถอะ !”
สำหรับท่าทางที่นาราหนีไป สีหน้าของคณพศเย็นชากว่าเดิม เธอยอมที่จะไปเชื่อคนแปลกหน้าก็ไม่ยอมเชื่อเขา
เครี่โล่ได้รีบดึงแขนของนาราไว้ ปกป้องเธอไว้ด้านหลังของตัวเอง ยื่นอกมองไปทางคณพศ :” คณพศ ตอนนี้หวานไม่อยากเห็นนาย ! ขอลองให้ปล่อยเธอไปเถอะ ! สิ่งที่นายทำลายเธอตลอดมายังไม่พออีกหรอ !”
คณพศโกรธมาก ได้ดึงเสื้อของตัวเองออก เห็นหน้าอกที่เซ็กซี่
เขาขวางนาราไว้ :” นารา อยากไปนะ 5ปีนี้ ผมคิดถึงคุณตลอด พวกเรากลับไปเถอะ ผมจะค่อยๆคุยกับคุณไม่ว่าเลือก 5 ปีก่อนหรือ 5 ปีนี้ ”
สายตาที่นารามองคณพศเหมือนมองคนตาย :” นายจะขังฉันเมื่อ 5 ปีก่อนหรอ ?”
คำพูดของเธอทำให้คณพศไม่นึกขึ้น
ใช่แล้ว 5ปีก่อนเป็นเขาที่ขังเธอไว้
นาราดึงเครี่โล่แล้วหันไป ในใจมีแต่ความแค้น
” นารา อยากไปนะ !” คณพศพูดอย่างเจ็บปวด
เขาไม่เคยกลัวอะไร กลัวแต่ว่าเธอจะหายไปอีกครั้งนึง ขอโทษจะไม่ขังเข้าไปครั้งที่ 2 อีก
