บทที่196 ไม่อยากให้เจอแม่ของคุณเลย
ผมทองหยักศกของโลลิต้าสั่นไหว หวั่นกังวลเล็กน้อย ” นี่คือสิ่งที่โลลิต้าสมควรค่ะ คุณหนูเกรงใจมากไปแล้ว ”
เธอชอบคุณหนูนาราคนนี้ รูปร่างหน้าตาสะสวยไม่ว่า ยังเมตตากับพวกเธอมาก แต่ไหนแต่ไรไม่เพียงไม่เคยขึ้นเสียงโวยวายใส่พวกเธอ แต่ยังเอ่ยขอบคุณกับพวกเธออีก
” พอแล้วพอแล้ว เธอไปเถอะ ช่วยเตรียมอาหารให้คุณหนู ที่ขาเธอบากเจ็บคงไม่ออกไปแล้ว ” เคลลี่ลั่วโบกมืออย่างรำคาญ ก็แค่สาวใช้คนนึง พวกนี้มันเป็นหน้าที่ของเธออยู่แล้ว มีอะไรถึงกับต้องขอบคุณกัน
นาราประท้วง ” พี่ลั่ว ฉันไม่ได้บาดเจ็บอะไรจริงๆ นะ ก็แค่ข้อเท้าบวมเอง ”
” อย่าดูถูกมันเชียว ฟังผมนะ คืนนี้ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น ” เคลลี่ลั่วพูดจบก็หันไปมองโลลิต้าที่อยู่ข้างๆ ” ยังไม่รีบไปอีก? ”
” ค่ะ ” โลลิต้าขานรับแล้วถือกล่องยาออกไป
เคลลี่ลั่วรอจนสาวใช้ปิดประตู เขาก็ดึงนาราอุ้มขึ้นมาในอ้อมแขนทันทีก่อนวางลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล
” ที่รัก วันนี้คุณสวยจริงๆ ” แววตาที่ราวกับเปลวไฟของเขาจ้องมองนาราอย่างเร่าร้อน
เขารู้จักเธอมาตั้งแต่เด็ก สูญเสียเธอไป15ปี หาเธอเจอ ก็ดูแลเธออีก5ปี เขาได้ให้เธอเป็นทั้งหมดของชีวิตไปแล้ว
ในเวลานี้ตอนนี้เธออยู่ในอ้อมกอดของเขา เขาก้มลงจูบหน้าผากของเธอเบาๆ
นาราถอยหนีไปเล็กน้อย ” ลั่ว… ” ทำไมวันนี้เขาถึงดูต่างไปจากปกติ
เธอเริ่มหวั่นใจ
” หวาน คุณเป็นคู่หมั้นของผม ผมรักคุณ ชีวิตนี้คุณคือที่รักของผม คืนนี้ขอผมอยู่กับคุณได้ไหม? ” เคลลี่ลั่วกอดหญิงสาวในอ้อมกอดแน่น
นาราได้ยินคำพูดของเขา สมองเธอก็ราวจะระเบิด
เขาอยากจะอยู่กับเธอ เธอคือคู่หมั้นของเขา จะทำอะไรกันมันก็เรื่องปกติ ห้าปีมานี้เขาก็ดูแลเธออย่างดี
เธอก็ไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน แต่ก็ไม่คิดว่าจะต้องทำกับเขาเร็วขนาดนี้
” ลั่ว…ฉัน ฉันยังไม่ได้เตรียมใจเลย ” เธอช้อนดวงตาหยาดเยิ้มมองเคลลี่ลั่ว
แต่ชายหนุ่มก็ยังคงอดกลั้นเอาไว้ได้ เขาก้มลงจูบบนใบหน้าเล็กของเธอ ” หวาน คุณไม่จำเป็นต้องเตรียมอะไรหรอก คุณเป็นของผม เมื่อ20ปีก่อนคุณก็เป็นของผมเช่นกัน ผมรอคุณมานานขนาดนี้ คุณปล่อยตัวเองให้ผมก็พอแล้ว ชีวิตต่อจากนี้ผมจะคอยอยู่เคียงข้างคุณเอง ”
พูดจบ โดยไม่รอนาราตอบสนองอะไรเขาก็ประทับจูบลงบนริมฝีปากของเธอทันที
35ปีมานี้ เป็นครั้งแรกที่รู้สึกแบบนี้กับผู้หญิง เขาไว้เนื้อถือตัวมาตั้งแต่เด็ก เขาแค่อยากจะให้ความรักทั้งหมดกับหวานของเขาเท่านั้น ”
นารานิ่งอึ้ง เสียงที่ไม่คุ้นเคยที่ริมฝีปากทำให้ความใจเธอราวถูกเข็มทิ่ม เธออยากจะผลักเขาออก
แต่เมื่อนึกถึงที่เขาช่วยเธอขึ้นมาจากทะเล ดูแลเธอมาห้าปี และเธอคือคู่หมั้นของเขา เธอมีสิทธิ์อะไรจะผลักเขาออกกัน
เธอหลับตาลง พยายามจะอดทนกับจูบนี้ แต่คลื่นความเจ็บปวดในใจของเธอ เธอรู้สึกเหมือนกับมีเสียงเสียงหนึ่งตะโกนบอกเธอ : ผลักเขาออก นารา ผลักเขาออก
เธอเบิกตาขึ้น มองใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าและลมหายใจที่ไม่คุ้นเคย
น้ำตาของเธอเอ่อล้นออกมาโดยไม่ตั้งใจ
เคลลี่ลั่วที่จูบอย่างดูดดื่มพลันรู้สึกถึงความเค็ม เขาลืมตาที่เต็มไปด้วยความต้องการขึ้น เห็นนาราที่มองเขาด้วยน้ำตาเจิ่งนอง
เขารีบผละออกอย่างตกใจ ” ขอโทษ ผมขอโทษ หวาน ผมควบคุมไม่ได้ ผมไม่น่าฝืนใจคุณเลย ”
เขารีบวางนาราลงบนเตียงและห่มผ้าให้เธอ ก่อนวิ่งหนีออกไปจากห้องนอน
เคลลี่ลั่วเพิ่งเดินออกมาจากห้องก็พบกับเจสซีที่กลับมาอีกครั้ง
เขาเดินเข้ามาอย่างลิงโลด ” ลั่ว ฉันนึกออกแล้วว่าทำไมถึงคุ้นหน้ามิสนาราขนาดนี้ หน้าตาของเธอเหมือนกับคนในครอบครัวของฉันคนหนึ่งมากจริงๆ ”
สีหน้าของเคลลี่ลั่วเปลี่ยนไปอย่างชัดเจน เดิมทีเขาคิดว่าคนนิสัยเรื่อยเปื่อยอย่างเจสซีคงไม่สนใจอะไรแบบนี้ ไม่นึกเลยว่าเขาใส่ใจมัน
เจสซีไม่ทันสังเกตสีหน้าของเคลลี่ลั่ว เขามัวแต่เคลิบเคลิ้มอยู่กับความเป็นไปได้ที่ตัวเองคิดขึ้น ” รูปร่างหน้าตาของมิสนาราเหมือนกับลีนา เลขาของพ่อฉัน นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? ”
เจสซี เฮนรี่พยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจ ” ไม่ผิดแน่ หน้าตาของเธอต้องคล้ายกับเลดี้ลีนาแน่ ฉันน่าจะหาเวลาพาเธอไปพบกับคุณลีนาสักหน่อย ”
เจสซีมองท่าทีเย็นชาของเคลลี่ลั่ว แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ ” เอาล่ะ ฉันจะกลับไปถามคุณเลขาว่าเธอมีลูกสาวที่หายไปรึเปล่า ”
เคลลี่ลั่วขมวดคิ้ว มุมปากกระตุก
เมื่อเจสซีจากไป เคลลี่ลั่วหมุนตัวเดินกลับเข้าไปในห้อง
เขาเห็นนาราที่มองออกไปนอกหน้าต่างอย่างครุ่นคิด เขาค่อยๆ เดินเข้าไป ” หวาน คุณอยากเจอแม่ของคุณรึเปล่า? ”
นาราหันกลับมา เธอมองเคลลี่ลั่วแล้วพยักหน้า
” ดีแล้วล่ะ ผมจะพาคุณไปเจอคนคนหนึ่ง เธอชื่อลีนา ” เขารู้ว่าสักวันหนึ่งนาราก็ต้องได้เจอแม่ของตัวเอง
” เธออาจจะเป็นแม่ของคุณก็ได้ ” เคลลี่ลั่วมองนาราอย่างลึกซึ้ง
” จริงเหรอ? จริงใช่ไหม? ” นารามองเคลลี่ลั่วที่อยู่ข้างๆ อย่างลังเล ” พี่ลั่ว ฉันไปเจอแม่ได้จริงๆ ใช่ไหม? ”
” ไปเถอะ ” เคลลี่ลั่วถอนหายใจเบาๆ ” มีความเป็นไปได้มากว่าคุณจะเป็นลูกสาวของเธอ นี่น่ะที่จริงผมก็ตรวจสอบเจออยู่นานแล้ว ”
นาราเบิกตากว้างอยากไม่อยากเชื่อ ” ลั่ว คุณหาเจอนานแล้วเหรอ? งั้นทำไมไม่บอกฉันล่ะ? ทำไมถึงไม่ยอมบอกเรื่องตัวตนของฉันสักที? คุณยังรู้เรื่องอื่นของฉันอีกใช่ไหม? ”
เคลลี่ลั่วมองการถามแกมบังคับของเธอ เขาก้มหน้าถอนหายใจ ” หวาน ผมไม่อยากให้คุณต้องเจ็บปวด จริงๆ นะ เชื่อใจผมนะ ไม่ว่าผมจะปิดบังอะไรคุณ ”
นาราหน้าซีดขาว หัวใจเต้นอย่างตื่นตะลึง
ไม่นึกว่าพี่ลั่วจะรู้ภูมิหลังของเธออยู่นานแล้ว แต่ว่า ทำไมเขาถึงไม่ยอมบอกเธอกันล่ะ?
” หวาน ถ้าหากคุณต้องการ ตอนนี้ผมก็พาคุณไปเจอกับคุณผู้หญิงลีนาได้เลย ส่วนเรื่องพ่อแม่แท้ๆ ของคุณ ผมคิดว่าฟังจากปากของเธอเองน่าจะดีกว่า ”
ฟังเคลลี่ลั่วพูดจบ นาราก็มองออกไปนอกปราสาทยามค่ำคืน เธอพยักหน้าอย่างลังเล ” พี่ลั่ว คุณพาฉันไปหาแม่ ฉันจะไปถามกับแม่ตรงๆ ว่าทำไมตอนนั้นถึงต้องทิ้งฉันไป ส่วนพ่อ เขาไม่ใช่บุรินทร์ใช่ไหม? ” เธอแค่อยากเจอแม่เท่านั้น
” ได้สิ ” เคลลี่ลั่วไม่อยากพูดอะไรมาก เขาย่อตัวอุ้มนาราขึ้นมาอีกครั้งแล้วเดินออกไปนอกประตู
นาราชะงักอึ้ง หรือจะไปวันนี้เลยเหรอ!
เมื่อออกมาจากห้องไม่นึกว่าจะเจอกับเจสซีที่ยังไม่ไป เขาขมวดคิ้วมุ่นอย่างงุนงง
เขาก้าวไปข้างหน้า มองไปยังเจสซี เฮนรี่ ” มัวอึ้งอะไรอยู่ ไปเถอะ ”
เจสซีจึงหลุดจากภวังค์ รีบเดินตามไปก่อนยื่นมือไปตบหลังของเคลลี่ลั่ว ” เจ้าบ้านี่ เกินไปแล้วนะ รู้เรื่องอยู่แล้วทำไมไม่รีบพูดออกมาฮะ ปล่อยให้ฉันคิดจนหัวปั่น อีกนิดก็จะนึกไม่ออกอยู่แล้ว ”
เคลลี่ลั่วอุ้มนาราไว้ด้วยท่วงท่าสีหน้าสง่างาม ” เพราะเรื่องบางเรื่องอย่าทำให้มันโจ่งแจ้งจะดีที่สุด อู้ให้เต็มคราบไงล่ะ ”
” อู้ให้เต็มคราบ? ” เจสซีพูดประโยคนั้นในภาษาไทยซ้ำไปมา พร้อมกับมีเครื่องหมายคำถามตัวใหญ่แปะอยู่หน้า นั่นมันหมายความว่ายังกันล่ะ?
