บทที่192 เขาเป็นสิ่งเดียวที่เธอพึ่งพิงหลังฟื้นขึ้น
เคลลี่ลั่วมาถึงโถงหลักของปราสาทพร้อมกับนารา ช่วยเธอถอดผ้าคลุมส่งให้กับคนรับใช้ของปราสาท แล้วจึงเอ่ยอย่างตื่นเต้น ” เพื่อฉลองที่คุณกลับมา คืนนี้ผมได้จัดงานเลี้ยงอาหารค่ำพิเศษสำหรับคุณ ต้องให้ทุกคนภูมิใจในตัวคุณนะ ”
นารารู้สึกเกรงใจเล็กน้อย ” ลั่ว ไม่ต้องเปลืองเงินมากขนาดนั้นก็ได้? อีกทั้งฉันก็แค่ได้รับรางวัลเล็กๆ เท่านั้นเอง อย่างนี้มันจะไม่ดูโอ้อวดเกินไปเหรอ? ”
” เปลือง? รางวัลเล็กๆ ? โอ้อวด? ” เคลลี่ลั่วหัวเราะลั่น ” หวานของผม รู้ไหมว่าที่คุณเรียกว่ารางวัลเล็กๆ น่ะมันเป็นเกียรติที่นักออกแบบทั่วโลกใฝ่ฝันเชียวนะ อีกอย่างผมก็แค่ประดับดอกไม้ลงบนผ้าทอที่มันสวยงามอยู่แล้วก็เท่านั้นเอง มีอะไรสิ้นเปลืองกันล่ะ? ”
” แต่ว่า ลั่ว ฉันกินอยู่ตามสบายอยู่ที่นี่มานานขนาดนี้ คอยต้องให้คุณสิ้นเปลืองไปตั้งมาก ฉันรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่เลย ” นาราก้มหน้าลงอย่างละอาย รู้สึกว่าตัวเองช่างไร้ประโยชน์เหลือเกิน
เคลลี่ลั่วลูบหัวน้อยๆ ของนาราอย่างจนปัญญา ” คุณนี่ ทำเอาผมหมดหนทางเลยจริงๆ นะ บอกแล้วว่าคุณคือคู่หมั้นของผม ที่นี่ทั้งหมดนี้ก็เป็นของคุณ ทีหลังถ้าคุณยังกล้าพูดแบบนั้นอีก ระวังผมจะฟาดก้นคุณซะเลยนะ ”
หูของนาราแดงเถือกไปกับคำพูดตรงไปตรงมาของเคลลี่ลั่ว เขาพูดแบบนั้นมันสองแง่สามง่ามไปหน่อยรึเปล่า?
” เอาเถอะ คุณขึ้นไปอาบน้ำสักหน่อย พอคุณจัดการอะไรเสร็จ งานเลี้ยงก็คงใกล้จะเริ่มแล้วล่ะนะ ไม่ต้องห่วง ค่อยๆ อาบไปก็ได้ วันนี้เป็นวันของคุณ ต้องแต่งตัวให้สวยๆ เลยนะ ” เคลลี่ลั่วพูดจบก็หันไปสั่งคนรับใช้ด้านหลัง ” พวกเธอไปดูแลคุณหนูอาบน้ำ ”
” ไม่ต้องหรอก ลั่ว ฉันจัดการเองได้น่า “นารารีบโบกมือ เธอไม่กลัวอะไรทั้งนั้น แต่ที่กลัวที่สุดคือการที่สาวรับใช้มาช่วยเธออาบน้ำน่ะสิ
ยังจำได้เลยว่าตอนที่สาวใช้อาบน้ำให้เธอหลังฟื้นขึ้นมา ทั่วทั้งร่างทุกตารางนิ้วแม้แต่นิ้วเท้าของเธอก็โดนขัดถูจนแดงไปหมด
ตั้งแต่นั้นมา เธอก็ยื่นคำขาดกับเคลลี่ลั่วว่าจะไม่ให้สาวใช้มาช่วยเธออาบน้ำอีก ไม่อย่างเด็ดขาด!
เคลลี่ลั่วยิ่งหัวเราะดังเข้าไปอีก ” หวาน คุณต้องชินกับการบริการกับพวกเขาให้ได้นะ ถ้าหากว่าเธอไม่ต้องการให้พวกเขาทำอะไรเลย งั้นผมจะจ้างไว้ก็ไม่มีประโยชน์น่ะสิ? เลิกจ้างให้หมดเลยแล้วกัน ”
” อย่านะ ลั่ว ” นารากลัวว่าเคลลี่ลั่วจะเลิกจ้างสาวใช้เหล่านี้ขึ้นมาจริงๆ ” พวกเขาดีมากแล้ว จริงๆ นะ แต่ฉันแค่รู้สึกตะขิดตะขวงใจ ไม่ใช่เพราะพวกเขาบริการไม่ดีหรอกนะ ”
นารายิ่งพูดเสียงก็ยิ่งเบาลงเรื่อยๆ ก้มหน้าจนคางแทบจะชิดอก
เคลลี่ลั่วหยุดแกล้งเธอ ก่อนโบกมือให้เธอไปได้ ” โอเคๆ ผมล้อเล่น รีบไปอาบน้ำเถอะ อีกเดี๋ยวคุณจะได้เป็นนางเอกของงานแล้วนะ ”
นารารีบวิ่งหนีไป ฝีเท้าหยุดลงที่หน้าห้องของตัวเอง ไม่ทันได้หยุดยืน เหล่าสาวใช้ก็เข้ามาช่วยเธอเตรียมชุดสำหรับสวมในงานเลี้ยงตอนค่ำทันที
” ขออภัยค่ะคุณหนู ต้องการให้เราบริการไหมคะ? ” สาวใช้ก้มหน้าลง ถามอย่างนอบน้อม
” ไม่เป็นไร แค่ฉันเองก็พอแล้วจ้ะ ” นาราพูดจบก็รีบหยิบเสื้อผ้าแล้วเดินเข้าไปในสระน้ำพุร้อนของปราสาทที่ตัวเองใช้อยู่
สาวใช้ในปราสาทเหล่านี้ คือคนที่ลั่วเลือกมาเพื่อดูแลเธอในตอนที่อยู่ในอาการโคม่า
พวกหล่อนไม่เพียงแค่พูดภาษาของเธอได้ แต่ยังทำอาหารเอเชียได้หลายอย่างอีกด้วย
ได้ยินมาว่าช่วงที่เธอหมดสติไปครึ่งปีนั้น เคลลี่ลั่วกลัวว่าเธอจะไม่ฟื้นขึ้นมาอีก จึงจ้างสาวใช้สิบหกคนมาคอยเฝ้าเธอ
เพื่อเป็นการกระตุ้นกล้ามเนื้อของเธอที่ไม่ได้ขยับเขยื้อน ทุกๆ วันเธอจึงต้องลงแช่ในสระน้ำพุร้อนหนึ่งชั่วโมง โดยรอบข้างจะต้องมีสาวใช้คอยดูแล ช่วยนวดคลึงกล้ามและกระดูกของเธออยู่ด้วย
ไม่เพียงเท่านั้น พวกหล่อนยังต้องคอยเล่าเป็นนิทานเป็นภาษาไทยให้เธอฟัง เพื่อกระตุ้นสมองไม่ให้เธอกลายเป็นผักไปซะก่อน
หลังจากที่ในที่สุดเธอก็ฟื้นขึ้น แขนขาก็ยังใช้งานไม่ได้ดั่งใจ ลั่วก็ช่วยเธอทำกายภาพบำบัดทุกรูปแบบอยู่ในปราสาททุกวัน
หลังจากนั้น เมื่อเธอสามารถเดินเหินได้อย่างคนปกติ เพื่อไม่ให้เธอเหงา พี่ลั่วจึงจ้างติวเตอร์หลายท่านในหลายๆ แขนงมาสอนให้เธอ
ไม่กี่ปีที่เธอฟื้นขึ้นมานี้ เคลลี่ลั่วเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของเธอ เป็นโลกทั้งใบของเธอ
บางครั้งเธอก็คิด ในเมื่อเธอลืมทุกอย่างไปแล้ว งั้นก็ลืมไปเถอะ ถึงเธอจะยังไม่ได้คิดถึงว่าพ่อแม่ของเธอคือใคร แต่เธอก็ไม่ได้ถามเคลลี่ลั่ว
เพราะเขาไม่ใช่ งั้นเธอก็จะไม่ถาม เงียบสงบแบบนี้ต่อไปนี่แหละดีแล้ว
เพียงแต่รอยแผลเป็นที่หน้าท้องส่วนล่างยังคอยเตือนเธออยู่ตลอด เธอเคยผ่านอะไรมากันแน่?
เมื่อใช้มือสัมผัส ก็ยังคงมีอาการเจ็บอยู่เล็กน้อย
หลังจากที่เธอตื่นขึ้น เคลลี่ลั่วก็ดูแลเธออย่างดี เธอคิดอยากจะออกไปทำงาน
หลังคัดเลือกจากหลายสิบแขนงวิชา สุดท้ายเธอก็เลือกจิตรกรรมและการออกแบบ เธอรู้สึกค่อนข้างสนใจในสองอย่างนี้
ดังนั้นจึงพูดได้ว่า หากไม่มีการสนับสนุนของเคลลี่ลั่ว ก็คงไม่สามารถมีนาราในตอนนี้ได้
ขณะแช่อยู่ท่ามกลางไอน้ำ สิ่งที่นาราคิดในใจนั้นคือความขอบคุณต่อเคลลี่ลั่ว
หากแต่ว่า ใจเธอนั้นรู้ชัดเจนเป็นที่สุด แม้เคลลี่ลั่วจะส่งเสริมเธอมากมายขนาดนี้ แต่ใจเธอนั้นราวกับมีบางสิ่งที่หายไป
กับเคลลี่ลั่วนั้น เธอเพียงแค่พึ่งพิงเขา แค่การพึ่งพาเท่านั้นเอง ความสัมพันธ์ทั้งหมดคือการพึ่งพาในฐานะพี่ชาย ไม่ใช่ความรัก ”
เธอจะหลอกใครก็ได้ แต่เธอไม่มีทางหลอกใจตัวเองได้
แต่สายตาที่เคลลี่ลั่วมองเธอนั้น หลายปีมานี้มีเพียงความเร่าร้อน ในแววตานั้นเต็มไปด้วยความรัก
หากว่าวันหนึ่ง ลั่วขอให้เธอทำหน้าที่ในฐานะคู่หมั้น เธอจะทำยังไงดี?
นาราแช่อยู่ในน้ำพุร้อน ในหัวคิดไปต่างๆ นาๆ ไม่รู้จะจัดการกับความคิดยุ่งเหยิงนี้ยังไง
เธอตีมือลงบนผิวน้ำ เมื่อก้มหน้าลง ผ่านแผ่นน้ำใสเธอเห็นรอยแผลเป็นยาวที่ท้องของตัวเองอีกครั้ง
สีหน้าของนาราเป็นใบเล็กน้อย ใช้มือสัมผัสที่รอยยาวของแผลเป็น
เคลลี่ลั่วบอกว่ามันเป็นรอยแผลจากการผ่าตัดไส้ติ่งอักเสบ
แต่เธอไม่ได้โง่ ถึงจะเป็นไส้ติ่งอักเสบก็คงไม่ทิ้งรอยแผลเป็นที่ชัดเจนไว้ขนาดนี้
รอยแผลแบบนี้ น่าจะเหลือมาจากการผ่าตัดทางนารีเวชรึเปล่า?
หรือว่าจะเป็น……
ในตอนนั้นเอง ข้างนอกก็มีเสียงเคาะประตูของสาวใช้ ” คุณหนู แช่ตัวเสร็จรึยังคะ? ท่านเอิร์ลสั่งว่าคุณไม่สามารถแช่ตัวเกินกว่าหนึ่งชั่วโมงนะคะ ”
” อ้ะ เสร็จแล้วล่ะค่ะ จะไปเดี๋ยวนี้แหละ ” นาราขานตอบ วางความคิดวุ่นวายในหัวเอาไว้แล้วเช็ดตัวให้แห้ง ก่อนสวมเสื้อคลุมอาบน้ำเดินไปที่ห้องแต่งตัว
ในห้องแต่งตัวนั้น มีชุดราตรีที่เคลลี่ลั่วจัดเตรียมมาเป็นพิเศษเพื่อนาราโดยเฉพาะ
ชุดที่ปรานีตละเอียดอ่อน นาราใช้เวลาใส่กว่าสิบนาทีในที่สุดก็สวมชุดเข้าไปได้
เธอถกกระโปรงก่อนค่อยๆ เดินออกไป และได้รับสายตาชื่นชมของสาวใช้ในทันที ” คุณหนู คุณงดงามเลย ราวกับเทพธิดาเลยค่ะ ”
นาราเกือบจะหลุดขำออกมา ชาวต่างชาตินี่พูดอะไรเกินจริงจัง เธอออกจะธรรมดาษดื่นจะเป็นเทพธิดาได้ยังไง
แต่คำหวานนั้นใครๆ ก็ชอบฟัง นาราเองก็ไม่ต่างกัน
