บทที่221 รสชาติที่คุ้นเคยเหมือนกับห้าปีก่อน
คณพศไม่นึกว่าเมื่อตัวเองพูดแบบนั้นออกไป นาราจะปฏิเสธเขาทันทีอย่างไม่ลังเล
เธอตั้งใจจะไม่กลับมาหาเขาอีกแล้ว
คณพศนิ่งอึ้ง ปรากฏความปวดร้าวอย่างไม่อาจปิด
แววตาว่างเปล่าเผยความเจ็บปวด……
เขามองนารา ” ที่รัก คุณไม่คิดว่าพูดแบบนี้จะโหดร้ายกับผมเกินไปหน่อยเหรอ? ความเข้าใจผิดทั้งหมดนั้นก็อธิบายไปแล้ว ทั้งเรายังเสียเวลาไปห้าปี นารากลับมาหาผมเถอะ ให้ผมได้รักคุณ ได้ไหม? ”
เขารักเธอมาตลอด และไม่เคยเปลี่ยนแปลง
จะให้เขาเริ่มต้นใหม่ได้ยังไง！
ค่าใช้จ่ายทั้งหมดที่ไล่ตามเธอมาตั้งแต่ไทยมาจนถึงอังกฤษแล้วยังต้องเสี่ยงชีวิต มันยังไม่พอที่จะทำให้เธอประทับใจอีกเหรอ?
เคลลี่ลั่วนั่นมีอะไรดีกัน? นี่เธอรักเคลลี่ลั่วไปแล้วงั้นเหรอ?
” โหดร้าย? ” เมื่อได้ยินคำพูดของคณพศ นาราก็หัวเราะออกมาเล็กน้อย
เธอไม่สนคำสารภาพของเขา หรือบางทีเพราะเคยเจ็บปวดมามากเกิน
จากนั้นจึงเอ่ยอย่างเด็ดเดี่ยว ” โชคชะตาต่างหากที่โหดร้าย ไม่ใช่ฉันนารา สูญเสียไปห้าปีก็ยังมีของที่สำคัญกว่า! คุณคิดว่าเรายังจะกลับไปได้อย่างนั้นเหรอ? ”
” เพราะฉะนั้นคณพศ อย่าดึงดันอีกเลย แล้วก็เลิกเอาแต่พูดว่าคุณยังรักฉัน ที่ฉันเสียไปไม่ใช่ช่วงเวลาห้าปี แต่เป็นความจริงใจในวันเวลาเหล่านั่น! ขอโทษด้วยนะ ”
ตั้งแต่ตอนที่เริ่มต้น ระหว่างเธอกับคณพศนั้นก็ไม่เหมาะสมกันเลย ตอนนั้นเธอเห็นมันไม่ชัดเจน
แต่ในตอนนี้ผ่านเรื่องราวมามากมาย ในที่สุดเธอก็เข้าใจ เพราะเธอและเขาทั้งสองไม่เหมาะสมกัน ไม่ไว้ใจกัน จึงได้เกิดโศกนาฏกรรมแบบนี้ขึ้น
ดังนั้นไม่ว่าคณพศจะพูดยังไง พวกเขาสองคนก็ไม่มีวันกลับไปเป็นอย่างเมื่อก่อนได้อีก!
” ผมไม่สน นารา ผมปล่อยคุณไปไม่ได้ ขอเพียงแค่คุณกลับมา ผมจะใช้ทั้งชีวิตชดใช้สิ่งที่คุณต้องเสียไป ขอแค่คุณบอกผมมา คุณยังรักผมไหม? ขอแค่เรายังรักกัน พวกเราก็สามารถอยู่ด้วยกันได้ ! ”
มองหญิงงามตรงหน้า เธอยังคงงดงามไม่ต่างกับเมื่อห้าปีก่อน
คณพศมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างเจ็บปวด…
เขาไม่เชื่ออย่างเด็ดขาดว่านาราจะไม่รู้สึกอะไรกับเขาแล้ว เขาจะบังคับในนารายอมรับความในใจของตัวเอง
เขาเชื่อว่าเธอจะต้องรักเขาแน่ ไม่อย่างนั้นวันนั้นก็คงไม่ไปหาเขาที่โรงแรมหรอก!
แต่ความจริงคำพูดของคณพศที่เข้าไปในหูของนารานั้นทำให้เธอหวั่นไหว
หัวใจของเธอเต้นแรง!
ยังรักเขาไหม? เธอไม่รู้หรอก!
แต่เธอไม่คิดอยากจะรักใครอีกแล้ว!
แต่ไม่ว่าเธอรักหรือไม่ เธอแค่อยากจะหนีไปจากผู้ชายคนนี้ เพราะหลายสิ่งหลายอย่างทำให้เธอไม่กล้าเสี่ยง
เธอจะต้องตอบแทนบุญคุณของลั่ว!
สุดท้ายเธอจึงได้แต่กัดฟันมองไปยังคณพศ พูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ ” คุณอย่าบังคับฉันอีกเลย ตอนนี้ฉันจะพูดให้ชัดเจน ฉันไม่ได้รักคุณแล้ว ตอนนี้ฉันมีคู่หมั้นของตัวเองแล้ว แล้วก็ใกล้จะแต่งงานกันแล้วด้วย ”
คณพศฟังเธอขณะกำมือแน่น ไฟโทสะลุกโชนในดวงตา!
ที่แท้เธอก็รักเคลลี่ลั่วจริงๆ! ที่แท้เธอก็อยากแต่งกับเขาจริงๆ!
แต่มันจะเป็นไปได้ยังไง เขาไม่ยอมรับ!
นารารู้สึกถึงมือใหญ่ที่กำข้อมือเธอแน่นขึ้นเรื่อยๆ
เธอกระชากมือกลับทันทีก่อนลุกขึ้นเดินออกไป
ยังไม่ทันเดินไปถึงประตู ข้อมือบางก็ถูกมือใหญ่รั้งไว้อีกครั้ง “ นารา ผมไม่ยอมให้คุณแต่งงานกับเขาเด็ดขาด คุณเป็นของผม ทั้งชีวิตนี้คุณก็คือผู้หญิงของผม! “
เขากระชากเธอมาอุ้มไว้ ยังไม่ทันที่นาราจะตอบสนอง เธอก็รู้สึกว่าร่างลอยขึ้นกลางอากาศ จากนั้นก็ถูกปล่อยลงบนเตียงกว้าง
ร่างสูงกดทับลงมาทันที ดวงตาแดงก่ำของคณพศมองหญิงสาวที่กำลังตื่นตระหนกใต้ร่าง หัวใจของเขาสั่นระรัว
“ นารา ว่าง่ายหน่อยผมจะไม่ทำร้ายคุณ! ที่รัก….ผมปล่อยคุณไปไม่ได้!”
พูดจบก็ก้มลงจูบลงบนริมฝีปากที่เตรียมร้องตะโกนของนารา
“ อื้อ…. “ นาราใช้กำลังที่มีทั้งหมดต่อต้าน แต่ชายหนุ่มนั้นราวกับหมาป่าหิวโหย
เขาจูบปากเธออย่างดุเดือด ร่างสูงรุ่มร้อนดั่งเปลวเพลิงเผาลนประสาทสัมผัสของหญิงสาว
เขาตรึงมือทั้งสองของเธอไว้เหนือศีรษะแล้วแทรกผ่านฟันของเธอเข้าไปกวัดเกี่ยวลิ้นเล็กอย่างชำนาญ
รสชาติคุ้นเคยที่เขาหลงใหลเหมือนกับเมื่อห้าปีก่อน ทำให้เขาแทบคลั่ง!
จูบดุดันของเขาโจมตีโพรงปากของเธออย่างบ้าคลั่ง นาราค่อยๆ หยุดขัดขืน
ร่างกายของเธออ่อนยวบลงไปอย่างช้าๆ เพราะเธอกำลังใกล้จะตายเพราะขาดอากาศหายใจ ความตั้งใจของคณพศยังไม่ลุล่วง เขาปล่อยให้เธอหายใจเล็กน้อยก่อนจะกลืนกินริมฝีปากนั้นอีกครั้ง
แค่จูบจะทำให้หัวใจแห้งกร้านของเขาพึงใจได้ยังไง เขาสอดมือข้างหนึ่งเข้าไปในชุดของเธอ สัมผัสถึงความนวลนุ่ม ทั้งสองครางออกมาพร้อมกัน
เลือดของคณพศเดือดแล่น ส่วนล่างนั้นตอบสนองอย่างรุนแรง เขาค่อยๆ ปล่อยมือเธอก่อนโอบรัดร่างที่ไร้เรี่ยวแรงของเธออย่างนุ่มนวล
เขาคิดจะถอดชุดของเธอทิ้งไปแต่นาราคว้ายึดเสื้อผ้าของเธอเอาไว้ หยดน้ำตาค่อยๆ ไหลลงผ่านดวงหน้าเล็ก
ใจของคณพศราวถูกเข็มทิ่มแทง! เธอร้องไห้แล้ว!
เขากำลังรังแกเธอ!
เขาปล่อยเธอทันที ริมฝีปากที่ยังไม่อยากผละออกจูบซับน้ำตา
” นารา ผมขอโทษ ผมรักคุณ! คุณจะแต่งงานกับคนอื่นไม่ได้นะ! ผมกำลังจะเป็นบ้า….. ” เสียงแหบแห้งของเขากระซิบที่ข้างหูของเธอ
สติของนาราหลุดไปชั่วขณะ ในสมองว่างเปล่า
เธอผลักชายหนุ่มออกอย่างแรงก่อนลงจากเตียงและเปิดประตูหนีไป
” นารา— ” คณพศรีบไล่ตามเธอไป ด้วยความตื่นตัวที่ยังคั่งค้าง รอจนนาราวิ่งออกไปเขาถึงได้มีปฏิกิริยาตอบสนอง
แต่ความหน่วงที่ดันแน่นอยู่ที่เป้ากางเกงนั้นก็ยังไม่คลายลง หลังจากบอดี้การ์ดเห็นนาราวิ่งออกไปและคณพศที่ตามออกมา จึงเข้าใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น
” ท่านประธาน! ”
” นาราล่ะ? ”
” ไปแล้วครับ ”
” ไอ้โง่ รีบตามไปสิ อย่าให้เกิดเรื่องกับเธอ! ”
” ครับ! ” บอดี้การ์ดมองเป้ากางเกงของคณพศก่อนหมุนตัวออกจากคฤหาสน์ไปอย่างเก้อๆ
นาราวิ่งตรงกลับไปยังห้องพัก เมื่อเธอเปิดประตูเข้าไปก็พบกับเคลลี่ลั่วที่นั่งอยู่บนโซฟา
เมื่อเห็นเธอกลับมา เขาก็เดินเข้ามากอดเธอทันที ” หวาน เธอไปไหนมา? ฉันโทรไปก็ไม่มีคนรับ ฉันกังวลจะตายอยู่แล้ว! ”
นาราก้มหน้าอย่างรู้สึกผิด เธอยกมือถือที่ดับไปแล้วขึ้นมาดู
” ขอโทษนะ ลั่ว ฉัน….ถูกคณพศพาตัวไป ” เธอไม่อยากโกหกเขา
เคลลี่ลั่วมองริมฝีปากบวมแดงของนารา ดวงนาราสีน้ำตาลพลันปรากฏรอยร้าว!
เขาพยายามระงับแรงกระตุ้นที่พลุ่งพล่าน แล้วจับมือเล็กของเธอไว้ ” หวาน พวกเราหมั้นกันเถอะ พรุ่งนี้เลย! ”
นาราเงยหน้าขึ้นมองแววตาเจ็บปวดของเขา รู้สึกขมขื่นในใจ เธอยิ้มบางๆ ” อื้ม! ”
เคลลี่ลั่วไม่พูดอะไรต่อ เขากอดเธอไว้ในอ้อมแขนอย่างอ่อนโยนแล้วหลับตาลง
พักหนึ่ง เขาก็อุ้มนาราขึ้นมาวางลงบนเตียง ” พักผ่อนเถอะ ฉันไปล่ะนะ ”
เขาก้มลงจูบหน้าผากของเธอก่อนหมุนตัวจากไป
หลังออกมาจากห้องพักของนารา เคลลี่ลั่วก็ตรงกลับไปยังปราสาท
